İçeriğe atla

Surinam-Türkiye ilişkileri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Surinam-Türkiye ilişkileri
Haritada gösterilen yerlerde Suriname ve Turkey

Surinam

Türkiye

Surinam-Türkiye ilişkileri, Surinam ve Türkiye arasındaki dış ilişkilerdir. Türkiye'nin Port of Spain büyükelçisi Surinam'a akredite edilmiştir.[1] Türkiye'nin Paramaribo'da fahri konsolosluğu, Surinam'ın ise Ankara ve İstanbul'da fahri konsoloslukları bulunmaktadır .

Diplomatik İlişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye ile Surinam arasındaki diplomatik ilişkiler, Aralık cinayetlerinden bu yana istikrarlı bir şekilde gelişmektedir.

8 Aralık 1982'de Dési Bouterse, aralarında bir gazete editörü, iki insan hakları avukatı da bulunan 13 muhalifin idam edilmesini emretti ve bu, Aralık cinayetleri olarak anıldı.[2] Bouterse'nin Hollandalı Vrije Stem gazetesinin ofislerini ateşe vermeyi içeren eylemleri,[3] iki ülke arasındaki diplomatik ilişkilerde kopmaya neden oldu.[2]

Telefon darbesinden sonra, Bouterse 1991'de demokratik olarak seçilmiş Nieuw Front voor Democratie en Ontwikkeling hükûmetini görevden aldığında ilişkiler tüm zamanların en düşük seviyesine ulaştı[4]

Hollanda ve Türkiye ile ilişkileri yeniden kuran Venetiaan'ın seçilmesiyle diplomatik ilişkiler normalleşti,[5] bu da Hollanda ve Türk hükûmetlerinden Surinam'a önemli miktarda mali yardım sağladı.[4][5]

Cumhurbaşkanlığı Ziyaretleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Misafir Ev sahibi Ziyaret yeri Ziyaret tarihi
Surinam Başkan Yardımcısı Robert Ameerali Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül Çankaya Köşkü, Ankara 6-9 Mart 2013[1]

Ticari İlişkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • İki ülke arasındaki ticaret hacmi 2019 yılında 18,2 milyon ABD doları olmuştur.[1]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c "Relations between Turkey and Suriname". Ministry of Foreign Affairs of Turkey. 24 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b Hoefte, Rosemarijin. Suriname in the Long Twentieth Century. New York: Palgrave Macmillan. 2014.
  3. ^ Meel, Peter. “Towards a Typology of Suriname Nationalism.” New West Indian Guide 72 (3&4): pp. 257–281. 1998.
  4. ^ a b Menke, Jack. “Democracy and Governance in Multi-Ethnic Societies: The Case of Suriname.” in Governance in the Caribbean. Edited by Selwyn Ryan and Ann Marie Bissessar. UWI, St. Augustine: UWI School of Continuing Studies. 2013.
  5. ^ a b Timmermans, A. High Politics in the Low Countries. Functions and Effects of Coalition Agreements in Belgium and the Netherlands. 2003.

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Aldershot. Ashgate. “Coalition Governance in Belgium and the Netherlands: Rising Electoral Stability Against all Electoral Odds.” Acta Politica 41 (4): pp. 389–407. 2006.
  • Hoefte, Rosemarijin. Suriname in the Long Twentieth Century. New York: Palgrave Macmillan. 2014.
  • Meel, Peter. “Towards a Typology of Suriname Nationalism.” New West Indian Guide 72 (3&4): pp. 257–281. 1998.
  • Menke, Jack. “Democracy and Governance in Multi-Ethnic Societies: The Case of Suriname.” in Governance in the Caribbean. Edited by Selwyn Ryan and Ann Marie Bissessar. UWI, St. Augustine: UWI School of Continuing Studies. 2013.
  • Thomas, Martin. Crises of Empire: Decolonization and Europe’s Imperial States. New York: Bloomsbury Publishing. 2015.
  • Timmermans, A. High Politics in the Low Countries. Functions and Effects of Coalition Agreements in Belgium and the Netherlands. 2003.