İçeriğe atla

1973 Formula 1 sezonu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

1973 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1972 Sonraki: 1974
PilotlarPistlerYarışlar
Jackie Stewart (sağda) kariyerinin üçüncü ve son sürücüler şampiyonluğunu ilan etti. Bu ayrıca Tyrrell'in de son sürücüler şampiyonluğu oldu.
John Player Team Lotus, Lotus 72aracıyla peşpeşe ikinci üreticiler kupasını kazandı.

1973 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının 27. sezonuydu. 1973 sezonu Dünya Sürücüler şampiyonasını ve yine aynı sezonun F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını içeren 15 yarışla yapıldı.[1] Sezon içinde ayrıca Formula 5000 araçlarına da açık iki şampiyona dışı yarış yapıldı. Sezon 28 Ocak'ta başlayıp 7 Ekim'de sona erdi.ve birkaç şampiyona dışı yarışı içeriyordu. Şampiyona 23 Ocak ile 8 Ekim tarihleri arasında on iki yarışta yapıldı.

Tyrrell ile yarışan Jackie Stewart üçüncü sürücüler şampiyonluğuna ulaşırken üreticiler kupasını ise Team Lotus elde etti.[1] Sezonun son yarışında Stewart'ın takım arkadaşı Francois Cevert, antrenmanlarda yaptığı kaza nedeniyle hayatını kaybetti, Tyrrell bu nedenle yarıştan çekilerek şampiyonluğu Lotus'a bıraktı. Stewart da yarıştan sonra daha önceden aldığı emeklilik kararını açıkladı.

Britanyalı Roger Williamson, Hollanda Grand Prix'de geçirdiği kazada hayatını kaybetti. Kaza sonrası yanmaya başlayan aracına pist görevlilerinin müdahale etmekte geç kalması ve takım arkadaşı David Purley'in kendisini araçtan çıkaramaması gibi nedenler Williamson'un hayatına mâl oldu.

Takımlar ve sürücüler

[değiştir | kaynağı değiştir]

1973 Dünya Şampiyonası'nda aşağıdaki takımlar ve sürücüler yarıştı.

Katılımcı Üretici Şasi Motor Lastik Sürücü Yarışlar
Birleşik Krallık John Player Team Lotus Lotus-Ford 72D

72E

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Brezilya Emerson Fittipaldi Hepsi
İsveç Ronnie Peterson Hepsi
Birleşik Krallık Elf Team Tyrrell Elf Tyrrell-Ford 005

006

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Birleşik Krallık Jackie Stewart Hepsi
Fransa François Cevert Hepsi
Yeni Zelanda Chris Amon 14–15
Birleşik Krallık Motor Racing Developments

Birleşik Krallık Ceramica Pagnossin Team MRD Birleşik Krallık Hexagon of Highgate

Brabham-Ford BT37

BT42

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Arjantin Carlos Reutemann Hepsi
Brezilya Wilson Fittipaldi Hepsi
İtalya Andrea de Adamich 4–6, 8–9
Batı Almanya Rolf Stommelen 11–14
Birleşik Krallık John Watson 9, 15
Birleşik Krallık Yardley Team McLaren McLaren-Ford M19A

M19C M23

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Yeni Zelanda Denny Hulme Hepsi
Amerika Birleşik Devletleri Peter Revson 1–7, 9–15
Güney Afrika Cumhuriyeti Jody Scheckter 3, 8–9, 14–15
Belçika Jacky Ickx 11
İtalya Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 312B2

312B3

Ferrari 001/1 3.0 F12

Ferrari 001/11 3.0 F12

G Belçika Jacky Ickx 1–9, 13
İtalya Arturo Merzario 1–3, 6, 8, 12–15
Birleşik Krallık Clarke-Mordaunt-Guthrie Racing

İsveç Team Pierre Robert

March-Ford 721G

731

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F

G

Birleşik Krallık Mike Beuttler 1–7, 9–15
İsveç Reine Wisell 7–8
Birleşik Krallık STP March Racing Team

Birleşik Krallık STP March / Wheatcroft Racing Birleşik Krallık March Racing Team

March-Ford 721G

731

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Fransa Jean-Pierre Jarier 1–3, 5–8, 12, 14–15
Fransa Henri Pescarolo 4
Birleşik Krallık Roger Williamson 9–10
Birleşik Krallık Brooke Bond Oxo - Rob Walker Team Surtees

Birleşik Krallık Brooke Bond Oxo Team Surtees Birleşik Krallık Ceramica Pagnossin Team Surtees

Birleşik Krallık Team Surtees

Surtees FINA-Ford TS9A

TS9B TS14A

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F Birleşik Krallık Mike Hailwood Hepsi
Brezilya Carlos Pace Hepsi
Brezilya Luiz Bueno 2
İtalya Andrea de Adamich 3
Batı Almanya Jochen Mass 9, 11, 15
Birleşik Krallık Marlboro BRM BRM P160C

P160D

BRM P142 3.0 V12 F Fransa Jean-Pierre Beltoise Hepsi
İsviçre Clay Regazzoni 1–13, 15
Avusturya Niki Lauda Hepsi
Birleşik Krallık Peter Gethin 14
Birleşik Krallık Frank Williams Racing Cars Iso-Marlboro-Ford FX3B

IR

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F İtalya Nanni Galli 1–2, 4–6
Yeni Zelanda Howden Ganley Hepsi
Güney Afrika Cumhuriyeti Jackie Pretorius 3
Danimarka Tom Belsø 7
Fransa Henri Pescarolo 8, 11
Yeni Zelanda Graham McRae 9
Hollanda Gijs van Lennep 10, 12–13
Avustralya Tim Schenken 14
Belçika Jacky Ickx 15
Amerika Birleşik Devletleri UOP Shadow Racing Shadow-Ford DN1 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Birleşik Krallık Jackie Oliver 3–15
Amerika Birleşik Devletleri George Follmer 3–15
Birleşik Krallık Brian Redman 15
Güney Afrika Cumhuriyeti Scribante Lucky Strike Racing Lotus-Ford 72D Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F Güney Afrika Cumhuriyeti Dave Charlton 3
Güney Afrika Cumhuriyeti Blignaut Lucky Strike Racing Tyrrell-Ford 004 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Güney Afrika Cumhuriyeti Eddie Keizan 3
Birleşik Krallık Embassy Racing Shadow-Ford DN1 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Birleşik Krallık Graham Hill 4–15
İtalya Martini Racing Team Tecno PA123/6 Tecno Series-P 3.0 F12 F Yeni Zelanda Chris Amon 5–6, 9–10, 12
Birleşik Krallık LEC Refrigeration Racing March-Ford 731 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Birleşik Krallık David Purley 6, 9–11, 13
Birleşik Krallık Hesketh Racing March-Ford 731 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G Birleşik Krallık James Hunt 6, 8–10, 12–15
Birleşik Krallık Team Ensign Ensign-Ford N173 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F Lihtenştayn Rikky von Opel 8–10, 12–15

Takım ve sürücü değişiklikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Graham Hill yeni katılan Shadow takımından şasi satın aldı ve aracı kendi Embassy Racing renkleriyle boyattı.
Ronnie Peterson, Hollanda Grand Prix'de Team Lotus adına yarışırken.

Sezon ortası değişiklikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • James Hunt, Monako Grand Prix'de Hesketh Racing'in March 731'iyle F1 kariyerine başladı. Bu takımın da ilk yarışı oldu.
  • Aynı yarışta David Purley de LEC Refrigeration Racing ile kariyerine başladı. Takım kendisine ait olup sponsorluğunu ailesinin buzdolabı şirketi yapıyordu. Hunt gibi Purley de bir March 731 kiraladı. Purley, Hollanda'da yapılan yarışta Roger Williamson'ı yanan aracından kurtarmaya çalıştı ancak başaramadı. LEC takımı 1977'de kendi şasisine döndü.
  • Beş yarış sonra Nanni Galli emekliliğini açıkladı. Frank Williams'ın takımındaki yeri sezonun kalan kısmında yedi farklı pilot tarafından dolduruldu.
  • 1972 Britanya F3 şampiyonu Rikky von Opel, F3 takımı Ensign için bir F1 şasisi aldı.[4] Fransa Grand Prix'sinde ilk yarışlarına çıktılar.
  • Britanya Grand Prix'sinde iki kez Britanya F3 şampiyonu Roger Williamson F1 kariyerine başladı. Ancak ikinci yarışı olan Hollanda Grand Prix'sinde geçirdiği kaza sonucu aracı yanmaya başladı. Yanan aracından çıkamayan Williamson hayatını kaybetti.[5]
  • Rolf Stommelen F1'e dönerek Andrea de Adamich'in Brabham'daki yerini aldı. Britanya Grand Prix'de yaşanan zincirleme kazada ağır yaralandı. Aracından çıkarılması yarım saat sürdü.[6][7][8]
  • Tecno bitime üç yarış kala yaşadığı çeşitli sıkıntılar nedeniyle iflas etti.[9] Pilotları Chris Amon Tyrrell'a geçti ve kendi yarış takımı için hazırlıklara başladı.
Yarış Grand Prix Pist Tarih
1 Arjantin Arjantin Grand Prix Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires 28 Ocak
2 Brezilya Brezilya Grand Prix Autodromo de Interlagos, São Paulo 11 Şubat
3 Güney Afrika Cumhuriyeti Güney Afrika Grand Prix Kyalami Grand Prix Circuit, Midrand 3 Mart
4 İspanya İspanya Grand Prix Montjuïc circuit, Barcelona 29 Nisan
5 Belçika Belçika Grand Prix Circuit Zolder, Heusden-Zolder 20 Mayıs
6 Monako Monako Grand Prix Circuit de Monaco, Monte Carlo 3 Haziran
7 İsveç İsveç Grand Prix Scandinavian Raceway, Anderstorp 17 Haziran
8 Fransa Fransa Grand Prix Paul Ricard Circuit, Le Castellet 1 Temmuz
9 Birleşik Krallık Britanya Grand Prix Silverstone Circuit, Silverstone 14 Temmuz
10 Hollanda Hollanda Grand Prix Circuit Zandvoort, Zandvoort 29 Temmuz
11 Batı Almanya Almanya Grand Prix Nürburgring, Nürburg 5 Ağustos
12 Avusturya Avusturya Grand Prix Österreichring, Spielberg 19 Ağustos
13 İtalya İtalya Grand Prix Autodromo Nazionale di Monza, Monza 9 Eylül
14 Kanada Kanada Grand Prix Mosport Park, Bowmanville 23 Eylül
15 Amerika Birleşik Devletleri Birleşik Devletler Grand Prix Watkins Glen International, New York 7 Ekim

Takvim değişiklikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

takvim 12 yarıştan 15'e çıkarıldı:

Diğer değişiklikler:

Kural değişiklikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Teknik düzenlemeler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Asgari ağırlık 550 kilogram (1.210 lb)'dan 575 kilogram (1.268 lb)'a yükseltildi.[11]

Sportif düzenlemeler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Sürücülerin yarışa başlamadan önce bir tam ısınma turu atmaları kural haline getirildi. Önceden grid pozisyonlarının biraz gerisinden hareketlenip kendi pozisyonlarına yönelen pilotlar artık tam tur atmaya başladı.
  • Takımlar için numaralandırma sistemi resmi hale getirildi:
    • Sezonun ikinci yarısından itibaren takım arkadaşları gruplandırıldı: Lotus pilotları 1 ve 2, Tyrrell pilotları 3 ve 4, ve devamı gelecek şekilde düzenlendi.[12] Her numara bir takıma verildi ve takımlar bazı yarışlarda değişiklikler yaptı.
    • Beşinci yarışın ardından oluşan düzen sezonun sonuna kadar devam etti.[13]
    • 1974 sezonu için numaralar 1973 üreticiler şampiyonası sıralamasına göre oluşturuldu. Bunun ardından takımlar numaralarını sürücüler şampiyonluğunu kazanmadıkça veya mevcut sürücüler şampiyonunu takıma katmadan veyahut kendileri ya da başka bir takım şampiyonadan çekilmedikçe değiştiremeyeceklerdi.
  • 1973 sezonunda F1'de ilk defa güvenlik aracı uygulaması başladı. Kanada Grand Prix'de bir Porsche 914 ile güvenlik aracı uygulaması başladı.[14] Ancak bu uygulama 1993'e kadar resmi olarak uygulamaya geçirilmedi.

Sonuçlar ve sıralamalar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yarış Grand Prix Pol pozisyonu En hızlı tur Kazanan sürücü Kazanan takım Lastik Rapor
1 Arjantin Arjantin Grand Prix İsviçre Clay Regazzoni Brezilya Emerson Fittipaldi Brezilya Emerson Fittipaldi Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
2 Brezilya Brezilya Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Brezilya Emerson Fittipaldi

Yeni Zelanda Denny Hulme

Brezilya Emerson Fittipaldi Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
3 Güney Afrika Cumhuriyeti Güney Afrika Grand Prix Yeni Zelanda Denny Hulme Brezilya Emerson Fittipaldi Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford G Rapor
4 İspanya İspanya Grand Prix İsveç Ronnie Peterson İsveç Ronnie Peterson Brezilya Emerson Fittipaldi Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
5 Belçika Belçika Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Fransa François Cevert Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford G Rapor
6 Monako Monako Grand Prix Birleşik Krallık Jackie Stewart Brezilya Emerson Fittipaldi Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford G Rapor
7 İsveç İsveç Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Yeni Zelanda Denny Hulme Yeni Zelanda Denny Hulme Birleşik Krallık McLaren-Ford G Rapor
8 Fransa Fransa Grand Prix Birleşik Krallık Jackie Stewart Yeni Zelanda Denny Hulme İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
9 Birleşik Krallık Britanya Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık James Hunt Amerika Birleşik Devletleri Peter Revson Birleşik Krallık McLaren-Ford G Rapor
10 Hollanda Hollanda Grand Prix İsveç Ronnie Peterson İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford G Rapor
11 Batı Almanya Almanya Grand Prix Birleşik Krallık Jackie Stewart Brezilya Carlos Pace Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford G Rapor
12 Avusturya Avusturya Grand Prix Brezilya Emerson Fittipaldi Brezilya Carlos Pace İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
13 İtalya İtalya Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Jackie Stewart İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor
14 Kanada Kanada Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Brezilya Emerson Fittipaldi Amerika Birleşik Devletleri Peter Revson Birleşik Krallık McLaren-Ford G Rapor
15 Amerika Birleşik Devletleri Birleşik Devletler Grand Prix İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık James Hunt İsveç Ronnie Peterson Birleşik Krallık Lotus-Ford G Rapor

Puanlama sistemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk altıya girenlere puan verildi. Markalar şampiyonası için her takımın yarışı en yüksek sırada bitiren pilotunun puanı dikkate alındı. Her iki şampiyonada ilk altı yarıştaki en iyi beş, sonraki beş yarıştaki ise en iyi dört sonuç sayıldı.

Parantez içinde olmayan numaralar şampiyonluk puanı, parantez içindekiler ise toplamda elde edilen puanları gösterir. Puanlama aşağıdaki sisteme göre yapıldı:

Pozisyon  1.   2.   3.   4.   5.   6. 
Yarış 9 6 4 3 2 1
Kaynak:[15]

Sürücüler Şampiyonası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Poz. Sürücü ARJ

Arjantin

BRA

Brezilya

GAF

Güney Afrika Cumhuriyeti

İSP

İspanya

BEL

Belçika

MON

Monako

İSV

İsveç

FRA

Fransa

BRİ

Birleşik Krallık

HOL

Hollanda

ALM

Batı Almanya

AVS

Avusturya

İTA

İtalya

KAN

Kanada

ABD

Amerika Birleşik Devletleri

Puan
1 Birleşik Krallık Jackie Stewart 3 2 1 YD 1 1 5 4 10 1 1 2 4 5 DNS 71
2 Brezilya Emerson Fittipaldi 1 1 3 1 3 2 12 YD YD YD 6 YD 2 2 6 55
3 İsveç Ronnie Peterson YD YD 11 YD YD 3 2 1 2 11 YD 1 1 YD 1 52
4 Fransa François Cevert 2 10 NC 2 2 4 3 2 5 2 2 YD 5 YD DNS† 47
5 Amerika Birleşik Devletleri Peter Revson 8 YD 2 4 YD 5 7 1 4 9 YD 3 1 5 38
6 Yeni Zelanda Denny Hulme 5 3 5 6 7 6 1 8 3 YD 12 8 15 13 4 26
7 Arjantin Carlos Reutemann YD 11 7 YD YD YD 4 3 6 YD YD 4 6 8 3 16
8 Birleşik Krallık James Hunt 9 6 4 3 YD DNS 7 2 14
9 Belçika Jacky Ickx 4 5 YD 12 YD YD 6 5 8 3 8 7 12
10 Fransa Jean-Pierre Beltoise YD YD YD 5 YD YD YD 11 YD 5 YD 5 13 4 9 9
11 Brezilya Carlos Pace YD YD YD YD 8 YD 10 13 YD 7 4 3 YD 18 YD 7
12 İtalya Arturo Merzario 9 4 4 YD 7 7 YD 15 16 6
13 Amerika Birleşik Devletleri George Follmer 6 3 YD DNS 14 YD YD 10 YD YD 10 17 14 5
14 Birleşik Krallık Jackie Oliver YD YD YD 10 YD YD YD YD 8 YD 11 3 15 4
15 İtalya Andrea de Adamich 8 YD 4 7 YD YD 3
=[1] Brezilya Wilson Fittipaldi 6 YD YD 10 YD 11 YD 16 YD YD 5 YD YD 11 NC 3
17 Avusturya Niki Lauda YD 8 YD YD 5 YD 13 9 12 YD YD DNS YD YD YD 2
=[1] İsviçre Clay Regazzoni 7 6 YD 9 10 YD 9 12 7 8 YD 6 YD 8 2
19 Yeni Zelanda Chris Amon 6 YD YD YD DNS 10 DNS 1
=[1] Hollanda Gijs van Lennep 6 9 YD 1
=[1] Yeni Zelanda Howden Ganley NC 7 10 YD YD YD 11 14 9 9 DNS NC NC 6 12 1
Birleşik Krallık Mike Hailwood YD YD YD YD YD 8 YD YD YD YD 14 10 7 9 YD 0
Birleşik Krallık Mike Beuttler 10 YD NC 7 11 YD 8 11 YD 16 YD YD YD 10 0
Batı Almanya Jochen Mass YD 7 YD 0
Fransa Henri Pescarolo 8 YD 10 0
Birleşik Krallık Graham Hill YD 9 YD YD 10 YD NC 13 YD 14 16 13 0
İtalya Nanni Galli YD 9 11 YD YD 0
Birleşik Krallık David Purley YD DNS YD 15 9 0
Güney Afrika Cumhuriyeti Jody Scheckter 9 YD YD YD YD 0
Batı Almanya Rolf Stommelen 11 YD 12 12 0
Fransa Jean-Pierre Jarier YD YD NC YD YD YD YD YD NC 11 0
Brezilya Luiz Bueno 12 0
Lihtenştayn Rikky von Opel 15 13 DNS YD YD NC YD 0
Avustralya Tim Schenken 14 0
Güney Afrika Cumhuriyeti Eddie Keizan NC 0
Birleşik Krallık Roger Williamson YD YD† 0
Birleşik Krallık John Watson YD YD 0
İsveç Reine Wisell DNS YD 0
Güney Afrika Cumhuriyeti Dave Charlton YD 0
Güney Afrika Cumhuriyeti Jackie PYDorius YD 0
Yeni Zelanda Graham McRae YD 0
Birleşik Krallık Peter Gethin YD 0
Birleşik Krallık Brian Redman DSQ 0
Danimarka Tom Belsø DNS 0
Poz. Sürücü ARJ

Arjantin

BRA

Brezilya

GAF

Güney Afrika Cumhuriyeti

İSP

İspanya

BEL

Belçika

MON

Monako

İSV

İsveç

FRA

Fransa

BRİ

Birleşik Krallık

HOL

Hollanda

ALM

Batı Almanya

AVS

Avusturya

İTA

İtalya

KAN

Kanada

ABD

Amerika Birleşik Devletleri

Puan
Renk Sonuç
Altın Birinci
Gümüş İkinci
Bronz Üçüncü
Yeşil Puanla bitirdi
Mavi Puansız bitirdi
Sıralamaya dahil edilmedi (NC)
Mor Yarış Dışı (YD)
Kırmızı Sıralama zamanı yok (DNQ)
Siyah Diskalifiye (Dis.)
Beyaz Başlamadı (DNS)
Boş Katılmadı (DNA)
Yaralandı (INJ)
Kabul edilmedi (EX)
Çekildi (WD)
İşaret Anlamı
E En hızlı tur
P Pol pozisyonu
Yarışın %90'ını tamamlamış
pilotlar, yarışı tamamlamış
olarak kabul edilir.
altsimge
sayısı
Sprint sıralamadaki
puan alma derecesi

† Williamson Hollanda Grand Prix'de geçirdiği kaza nedeniyle hayatını kaybetti.

† Cevert Birleşik Devletler Grand Prix sıralama turlarında geçirdiği kaza nedeniyle hayatını kaybetti.

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Poz. Takım ARJ

Arjantin

BRE

Brezilya

GAF

Güney Afrika Cumhuriyeti

İSP

İspanya

BEL

Belçika

MON

Monako

İSÇ

İsveç

FRA

Fransa

BRİ

Birleşik Krallık

HOL

Hollanda

ALM

Batı Almanya

AVS

Avusturya

İTA

İtalya

KAN

Kanada

ABD

Amerika Birleşik Devletleri

Puan
1 Birleşik Krallık Lotus-Ford[16] 1 1 3 1 (3) 2 2 1 2 11 6 1 1 2 1 92 (96)
2 Birleşik Krallık Tyrrell-Ford 2 2 1 2 1 1 (3) 2 5 1 1 2 4 5 DNS 82 (86)
3 Birleşik Krallık McLaren-Ford 5 3 2 4 7 5 1 8 1 4 3 8 3 1 4 58
4 Birleşik Krallık Brabham-Ford 6 11 7 10 4 7 4 3 6 YD 5 4 6 8 3 22
5 Birleşik Krallık March-Ford 10 YD NC 7 11 9 8 6 4 3 15 YD 9 7 2 14
6 İtalya Ferrari 4 4 4 12 YD YD 6 5 8 WD WD 7 8 15 16 12
7 Birleşik Krallık BRM 7 6 YD 5 5 YD 9 9 7 5 YD 5 13 4 8 12
8 Amerika Birleşik Devletleri Shadow-Ford WD 6 3 9 10 14 10 YD 10 8 YD 10 3 13 9
9 Birleşik Krallık Surtees-Ford YD 12 8 YD 8 8 10 13 YD 7 4 3 7 9 YD 7
10 Birleşik Krallık Iso-Marlboro-Ford NC 7 10 11 YD YD 11 14 9 6 10 9 NC 6 7 2
11 İtalya Tecno 6 YD WD WD YD YD WD DNS WD 1
Birleşik Krallık Ensign-Ford WD WD WD 15 13 DNS WD YD YD NC YD 0
Poz. Takım ARJ

Arjantin

BRE

Brezilya

GAF

Güney Afrika Cumhuriyeti

İSP

İspanya

BEL

Belçika

MON

Monako

İSÇ

İsveç

FRA

Fransa

BRİ

Birleşik Krallık

HOL

Hollanda

ALM

Batı Almanya

AVS

Avusturya

İTA

İtalya

KAN

Kanada

ABD

Amerika Birleşik Devletleri

Puan
Kaynak:[17]

Şampiyonada puanı olmayan Ensign takımı resmi FIA sıralamalarında yer almadı.[1]

Şampiyona dışı yarışlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

1973'te dünya şampiyonası kapsamına girmeyen, Formula 5000 araçlarının da katılabildiği iki yarış daha yapıldı.

Yarış adı Pist Tarih Kazanan pilot Takımı Rapor
Birleşik Krallık VIII Race of Champions Brands Hatch 18 Mart Birleşik Krallık Peter Gethin Birleşik Krallık Chevron-Chevrolet Rapor
Birleşik Krallık XXV BRDC International Trophy Silverstone 8 Nisan Birleşik Krallık Jackie Stewart Birleşik Krallık Tyrrell-Ford Rapor
  1. ^ a b c d e f g Results of the 1973 FIA International Championships, 1974 FIA Yearbook, Grey Section, sayfa 104–105
  2. ^ E. Young. Forza Amon. A biography of Chris Amon. Harper Collins (2003) Auckland, p. 164-6.
  3. ^ Gill (1976) pp.300–301
  4. ^ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. s. 273. ISBN 0851127029. 
  5. ^ "Roger Williamson Formula One Fatal Crash". YouTube. 12 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ Magazine, Motosport (August 1973). "1973 British GP Race Report". Motorsport Magazine. Erişim tarihi: 2 Şubat 2021. 
  7. ^ Fearnley, Paul (27 Haziran 2013). "1973 British GP – I attended". Motorsport Magazine. Erişim tarihi: 2 Şubat 2021. 
  8. ^ Henry, Alan (27 Haziran 2013). "1973 British GP – A look back". McLaren. Erişim tarihi: 2 Şubat 2021. 
  9. ^ "Tecno, il sogno bolognese della Formula Uno". 6 Kasım 2017. 11 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2021. 
  10. ^ Peter Higham, The Guinness Guide to International Motor Racing, page 71
  11. ^ Steven de Grootte (1 Ocak 2009). "F1 rules and stats 1970-1979". F1Technical.net. Erişim tarihi: 7 Şubat 2024. 
  12. ^ "1973 Brazilian Grand Prix Entry list". 
  13. ^ "1973 Belgian Grand Prix Entry list". 
  14. ^ Kathri, Tarun (7 Şubat 2012). "First ever Safety Car in Formula 1 : Rewind to 1973". aaFormula1.com. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015. 
  15. ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020. 
  16. ^ Official FIA results, as published in the 1974 FIA Yearbook, Grey Section, page 105, awarded the 1973 International Cup for F1 Manufacturers to "John Player Special"
  17. ^ "1973 – World Championship Result". StatsF1. Erişim tarihi: 23 Ocak 2016.