Hisarcılar

Hisarcılar, 1950 ile 1957 ve 1964 ile 1980 yılları arasında toplam 277 sayı yayımlanan Hisar dergisi etrafında toplanan başta Mûnis Faik Ozansoy, İlhan Geçer, Mehmet Çınarlı, Gültekin Sâmanoğlu, Mustafa Necati Karaer, Yahya Benekay, Fikret Sezgin, Ali Mümtaz Arolat ve Osman Fehmi Özçelik olmak üzere dergiye katkıda bulunan şâir ve yazarlara atfedilen bir edebî topluluktur. Siyasî ideolojilerden uzak durmaya özen gösteren derginin 1964 yılında yayımlanan ilk sayısında Mehmet Çınarlı, sanatı herhangi bir siyasî ideolojinin aleti olmaktan kurtarmayı hedef edindiklerini ifade etmiştir. Özellikle Mehmet Kaplan ve Cemil Meriç yazılarıyla derginin siyasî ve ideolojik olmayan fikir yapısının oluşmasının temellerini atmıştır.

Gruba dahil olanlar

• Mehmet Çınarlı
• Mustafa Necati Karaer
• Bekir Sıtkı Erdoğan
• Gültekin Samanoğlu
• İlhan Geçer
• Munis Faik Ozansoy
• Yavuz Bülent Bâkiler
• Arif Nihat Asya
• Tarık Buğra
• Mehmet Kaplan
• Cemil Meriç
• Sabahattin Engin
• H. Rıdvan Çongur
• Nurettin Özdemir
• Rıza Polat Akkoyunlu
• Yahya Akengin
• Sevinç Çokum
• Sabahat Emir
• Oyhan Hasan Bıldırki
• Şevket Bulut
• M. Fahri Oğuz
• Necmettin Hacıeminoğlu
• M. Necati Özsu
• Muhtar Körükçü
• Mahmut Özay
• Faik Baysal
• Mustafa Necati Sepetçioğlu
• Nevzat Yalçın
• Feyzi Halıcı
• Mehdi Halıcı
• Ülkü Uluırmak
• Burhanettin Muz
• Yusuf Mardin
• Metin And
• Ergun Sav
• Kamuran Özbir
• Rüştü Şardağ
• Müjgân Cunbur
• Mehmet Önder
• Hilmi Ziya Ülken
• Talât Sait Halman
• Coşkun Ertepınar
• İbrahim Minnetoğlu
• İsmail Gerçeksöz
• Ayla Oral
• Bahaettin Karakoç

Görüşleri

Hisarcılar ortak görüşlerini:

“ "Sanatçı bağımsız olmalıdır. Ulusal olmayan bir sanatın sınırları aşacağı düşünülemez. Sanatçının dili yaşayan dildir. Her alanda batı taklitçiliğine karşı çıkılmalı, gelenekler tümüyle reddedilmemelidir. Sanat siyasetin aleti olmamalıdır. Dildeki kargaşaya son verilmelidir." ”

anlatımlarıyla ortaya koymuşlar, bunu gerçekleştirmek istemişlerdir.

Bu gruptaki şairler; ölçü konusunda bir dayatmaya karşı olmuşlar, şiir olarak kalabildiği sürece aruzu da heceyi de serbest biçimli şiiri de kabul ettiklerini açıklamışlardır. Şiirin biçim özellikleri yönüyle aruzda ve hecede alışılmış kalıpların çerçevesinden kurtulup yeni söyleyişlere ulaşmasını hedefleyen Hisarcılar, içerik özellikleri yönüyle de şiirin konusunun sınırlandırılamayacağını, şiir feda edilmemek koşuluyla her konunun işlenebileceğini savunmuşlardır. Zira sanatın her şeyden önce bir bağımsızlık meselesi olduğunu dile getirmişler; ancak, dünyanın hiçbir yerinde ve hiçbir zaman mutlak hürriyet rüzgarı esmediğini ileri sürerek "hürriyet perdesi arkasında oynanan maksatlı oyunlara pabuç bırakmayacaklarını" da her fırsatta dile getirmişlerdir.