İçeriğe atla

Ermeni pasaportu

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ermeni pasaportu
Veren kuruluş Ermenistan
Belge türüPasaport
AmaçKimlik doğrulama ve seyahat
Bitiş süresi10 yıl

Ermeni Pasaportu (Ermenice: Հայկական անձնագիր - Haykakan andznagir), Ermenistan dışına seyahat için Ermeni vatandaşlarına verilen belgedir.

1994 ve 2005 yılları arasında, tüm Sovyetler Birliği pasaportları tamamen Ermenistan pasaportlarıyla değiştirilerek, 2005'ten beri Sovyetler Birliği pasaportlarının Ermenistan'da kullanılması geçersiz kılındı.[1] Günümüzde Ermeni kimlik kartlarının yanı sıra Ermeni pasaportları da ülke içinde kimlik kanıtı olarak kullanılmaktadır.

Fiziksel görünüş

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sıradan bir Ermeni pasaportu koyu mavi, Ermenistan arması ön kapağın ortasına altınla renkte yeralmıştır. Ön kapakta (Ermenice: Հայաստանի Հանրապետություն) “Ermenistan Cumhuriyeti” ve (Ermenice: Անձնագիր) Ermenice ve İngilizce dillerinde “Pasaport” yazmaktadır. Pasaport, ek bir 5 yıl daha geçerliliğini arttırma olasılığıyla, veriliş tarihinden itibaren 10 yıl geçerlidir. Pasaportun 5 yıl uzatılması olasılığı Ağustos 2017'de elimine edildi. Özel notlar ve vizeler için 32 sayfa ve hem Ermeni hem de İngilizce dillerinde sahibi hakkında bilgiler içermektedir. 1 Haziran 2012'den bu yana, Ermeni vatandaşlarının sıradan pasaportlarının yerini alacak iki yeni kimlik belgesi tanıtıldı. Belgelerden biri - nüfus cüzdanı - ülke içinde yerel olarak kullanılacak ve ikinci belge - biyometrik pasaport - yurt dışına seyahat için kullanılacak. Pasaporttaki elektronik bir çip, parmak izlerinin dijital görüntülerini ve pasaport sahibinin fotoğrafını içerecektir. Hem biyometrik pasaportlar hem de eID kartlar Polonya Güvenlik Baskı İşleri (Polska Wytwornia Papierow Wartosciowych) tarafından üretilmektedir. Eski stil (biyometrik olmayan) pasaportlar 2016 yılında geçici olarak yeniden tanıtıldı (1 Ocak 2019'a kadar) ve şu anda Ermeni vatandaşları hem biyometrik hem de düzenli pasaport alabilirler.

2011 yılının 1. çeyreğinden itibaren, Ermeni vatandaşlarına verilen iki yeni kimlik belgeleri sıradan pasaportun yerini alacaktır. belgelerden biri - kimlik kartı ve ülke içinde yerel olarak kullanılacak olan ikinci belge - biyometrik pasaport, yurt dışı seyahat için kullanılacaktır.

Ermenistan vatandaşları 1 Haziran 2012 tarihinden itibaren biyometik pasaporta başvuru yapabilmektedirler. Biyometrik pasaport'da bulunan elektronik çip'te pasaport sahibinin parmak izi ve dijital fotoğrafını içermektedir.[2]

Vize gereklilikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şubat 2011 tarihinden itibaren Ermenistan AB ülkeleri ile Ermeni vatandaşlarının AB ülkeleri için seyahatlerinde vize kolaylığı müzakereleri yürütmektedir. Ermenistan ve Avrupa Birliği arasındaki vize rejiminin serbestleştirilmesi konusunda tartışmalar da vardır. AB ile Ermenistan Geri Kabul Anlaşması müzakereleri 3. turu, 28 Haziran 2012 tarihinde gerçekleşmiştir. AB ve Ermenistan arasındaki vize kolaylaştırma anlaşması 17 Aralık 2012 tarihinde imzalanmıştır.

11 Kasım 2013 tarihinde Ermenistan Millet Meclisi, Avrupa Birliği (AB) ile vize kolaylığı ve geri kabul üzerinde anlaşmaları onayladı. 108 milletvekili oybirliği ile ilgili kararı kabul etti. Anlaşmalar onaylandıktan bir ay sonra vize kolaylığı yürürlüğe girecektir. Anlaşmada nihai hedef olarak AB'nin Ermenistan'a vize muafiyeti getirmesi gösterilmektedir.[3]

AB Ermenistan Delegasyonu Başkanı Büyükelçi Piotr Switalski, Ermenistan ile AB arasında vize serbestleşmesi başlatılmasına yönelik eylem planının 2017'deki bir sonraki Doğu Ortaklığı zirvesinin gündeminde olacağını belirtti. Ermeni vatandaşlarının AB Schengen Bölgesi'ne vizesiz seyahatine yönelik diyalog 2018 başlarında başlayacak.[4] Büyükelçi ayrıca Ermeni vatandaşlarına 2020 yılına kadar AB'ye vizesiz seyahat verileceğini belirtti.[5]

Ermeni pasaportu sahipleri 90 gün süre ile Rusya'ya vizesiz seyahat edebilmektedirler.

Ermenistan pasaportu sahipleri 15 Ağustos 2015 tarihinden itibaren internetten online e-visa alarak Hindistan'ı seyahat edebilmektedirler.

Ermenistan vatandaşları iki ülkenin karşılıklı yaptığı anlaşma sonucunda 19 Ocak 2020 tarihinden itibaren Çini 3 ay kalış süresi ile vizesiz seyahat edebileceklerdir.[6]

Henley Vize Kısıtlamaları Endeksi 2019 Raporu'na göre Ermenistan vatandaşları sınır kapısında vize alarak veya vizesiz 60 ülkeye seyahat edebilirler.[7] Bu sayede Ermenistan vatandaşları Dünya'da seyahat özgürlüğü açısından 84. sırada yer almaktadır.

Ermenistan pasaportlarını kabul etmeyen ülkeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ermenistan Cumhuriyeti ile savaş durumu nedeniyle, Ermenistan Cumhuriyeti vatandaşları ve diğer Ermeni kökenli ve Ermeni asıllı yabancı vatandaşları'nın Azerbaycan'a girişi yasaktır.[8]

Ermeni vatandaşlarına yönelik vize gereksinimleri
  Ermenistan
  Vizesiz giriş
  Varışta vize
  eVize
  Varışta veya eVize olarak alınabilir
  Vize Gerekli
  Ülkeye girişi yasak
  1. ^ "ГРАЖДАНЕ АРМЕНИИ, ИМЕЮЩИЕ ПАСПОРТА СОВЕТСКОГО ОБРАЗЦА, МОГУТ ПОЛУЧИТЬ НОВЫЕ ПАСПОРТА РЕСПУБЛИКИ АРМЕНИЯ ДО 25 НОЯБРЯ". armenpress.am (Rusça). 25 Ekim 2005. 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2021. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2012. 
  3. ^ "SON DAKİKA Haberleri - En Son Flaş Haberler, Bugünün SonDakika Haberleri Milliyet'te". Milliyet. doi:10.2012/1613816/default.htm. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2023. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Mart 2017. 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mart 2018. 11 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2020. 
  7. ^ "Global Ranking - Passport Index 2019" (PDF). Henley & Partners. 2 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2019. 
  8. ^ "Azerbaijan Country Page. NCSJ: Advocates on Behalf of Jews in Russia, Ukraine, the Baltic States & Eurasia". 8 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2013.