İçeriğe atla

Vincent van Gogh'un natürmort resimleri (Paris)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ana maddeler: Vincent van Gogh ve Vincent van Gogh kronolojisi
Van Gogh'un sanatsal gelişiminin natürmortlarına yansıması (1886-1887)
Vase with Red Gladioli [Kırmızı Gladyollü Vazo] , 1886, Özel koleksiyon (F247)
Bu resim, Van Gogh'un Paris'te erken dönemindeki hayatını temsil eder; burada daha parlak ve zıt renkler resme hakimdir
Vase with Red Gladioli - Bakır Vazoda Kırmızı Fritiller, 1887, Musée d'Orsay, Paris (F213)
Bu, Van Gogh'un daha parlak, zıt renkler ile Empresyonist fırça darbesi tekniğiyle bütünleşmesine bir örnektir.

Vincent van Gogh'un natürmort resimleri (Paris), çizdiği birçok çizim, eskiz ve tabloya konu olan; 1886 ve 1887'de Vincent van Gogh'un, Hollanda'dan; Paris'te Montmartre'ye taşınmasından sonra gerçekleştirdiği çalışmalardır. Paris'teyken Van Gogh, natürmort resimlerinde kullandığı konuları, renkleri ve teknikleri değiştirdi.

Vincent İzlenimcilik, Pointillism ve diğer sanat hareketlerin kurucuları ve önemli sanatçılarıyla tanıştı, onların çalışmalarını gördü ve öğrendiklerini kendi çalışmalarına yansıttı. Japon sanatı, Ukiyo-e ve tahta baskılar da kompozisyon ve resim yaklaşımını etkiledi.

Hollanda'daki çalışmalarının kasvetli ruh halinden sıyrılıp çalışmalarına daha parlak bir renk getirmeye başladıkça, çok daha çeşitli ve anlamlı bir yaklaşıma doğru kademeli bir değişiklik oldu. Farklı konulara geçmeden önce birçok modern sanatçıdan öğrendiği renk, ışık ve teknikleri deneyerek birçok çiçek natürmortları yaptı.

1887'de, çalışmalarında modern sanatın çeşitli unsurları yer alan olgun sanat eserlerine yaklaşıyordu. Mükemmel örnekler, Pair of Shoes (Ayakkabı Çiftleri) resimleridir; zaman içinde gerçekleştirdiği dört resimde, 1886'da yapılan ilk çizme çifti ile, modern, zıt renkler ve ışık kullanımının olduğu, 1887'de yapılan resim arasındaki farkı gözlemlenebilir. Benzer gelişim Nuenen'den ilk köylü resimlerinde de fark edilir. Başka bir örnek ise, çiçeklerin canlandırıcı, renkli resimlerinde ortaya çıkan hem renk hem de teknik iyileştirmeler içeren 1887 yılında yapılan Blue Vases (Mavi Vazo) resimleridir.

1887 baharında, Van Gogh, arkadaşı Émile Bernard ile Asnières'i ziyaret etmek için şehirden ayrıldı. Oradayken eserlerini üslupta ve parlak, zıt renk ve ışık kullanımıyla daha da geliştirdi. (Asnières ve Seine'deki eserlerinde görülür).

Geçmişi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Vincent van Gogh'un natürmort resimleri (Hollanda)

Hollanda

[değiştir | kaynağı değiştir]

1880'den 1885'e kadar Van Gogh, hevesle bir sanatçı olarak çalışmalarına başladı. Sadece büyük Hollandalı ustalardan değil aynı zamanda kayda değer Hollandalı realist ressam ve Lahey Okulu'nun önde gelen bir üyesi olan kuzeni Anton Mauve'den etkilendi.[1]

Van Gogh'un paleti esas olarak koyu toprak tonlarından, özellikle koyu kahverengi tonlardan oluşuyordu. Bir sanat tüccarı olan kardeşi Theo, çalışmalarının pazarlanmayacak kadar kasvetli olduğunu ve onu modern sanatı, özellikle parlak, renkli resimlerinde İzlenimcilik'i keşfetmeye teşvik ettiğini belirtir.[2]

  • Sokaktaki Bir Kız, Arka Plandaki İki At arabası, 1882, Özel Koleksiyon (F13)
    Sokaktaki Bir Kız, Arka Plandaki İki At arabası, 1882, Özel Koleksiyon (F13)
  • Toprak Örtüsü, Şişe ve Takunya ile Natürmort, 1885, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo, Hollanda (F63)
    Toprak Örtüsü, Şişe ve Takunya ile Natürmort, 1885, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo, Hollanda (F63)
  • Köylü Bir Kadın ile Beyaz Başlığı, 1885, İskoçya Ulusal Galerisi, Edinburgh (F140)
    Köylü Bir Kadın ile Beyaz Başlığı, 1885, İskoçya Ulusal Galerisi, Edinburgh (F140)

Modern Sanat

[değiştir | kaynağı değiştir]

1886'da Van Gogh Hollanda'dan ayrıldı ve bir sanat simsarı olan kardeşi Theo van Gogh'un rehberlik ve desteği altında ortaya çıkan sanatsal hareketleri keşfetmek için Paris'e gitti.[1] Vincent’ın Paris’e habersiz gelmesinden ve gelişinin zamanlaması hakkındaki konuşmalarının aksine, Vincent daha büyük bir daire edinilinceye kadar Theo’nun Rue Laval’daki dairesinde kaldı.[3] Dört ay boyunca Van Gogh, Cormon'un stüdyosunda bulunan Fernand Cormon, alçı boyaları, canlı çıplak modeller ve sahne dekorları üzerinde çalıştı. Cormon ayrıca açık havada resim yapmayı teşvik etti. Orada Henri de Toulouse-Lautrec, Émile Bernard ve Louis Anquetin ile tanıştı.[4] Theo ve sanatsal sosyal çevreler aracılığıyla Edgar Degas, Camille Pissarro,[5] Paul Signac, Georges Seurat,[6] ve Paul Gauguin ile de tanıştı. Bu sanatçılarla arkadaşlıkları vasıtasıyla İzlenimciler, Sembolistler, Pointillistler ve Japon sanatı, Ukiyo-e ve gravür baskıları ile tanıştı. Alışılmadık tavrına, darmadağınık kıyafetlerine ve çoğu zaman korkutucu davranışlarına rağmen, Paris, Van Gogh'un diğer sanatçılarla arkadaşlık kurduğu yerdi. Bir keresinde Toulouse-Lautrec, Van Gogh'a karşı aşağılayıcı sözler duyduğunda, adamı düelloya davet etti.[7] Parisli avangard sanatçılarla sanat eserlerini gören ve takas eden Van Gogh, Theo'nun yıllarca modern sanatla ilgili olarak neler anlatmaya çalıştığını kavramıştı.[8] Bazılarının “modern sanatın en önemli sanatçılarından biri” olmak üzere kendi tarzını geliştirmek için tüm sanat akımlarını deneme şansı yakaladı.

Romantizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Romantizm, sıkıcı dünyadan kaçmak isteyenlerin oluşturduğu bir sanat ve edebiyat hareketiydi. Özellikleri, görkem hissi ve yoğun renklerle "egzotik toprakların" resimleridir.[9] Adolphe Joseph Thomas Monticelli, zengin renkli, benekli ve dokulu boya ve sırlı yüzeylere sahip, çok bireysel bir Romantik resim stili geliştirdi.[10] Monticelli, Barbizon okulunun bir üyesi olan Narcisse Diaz ile arkadaş olan İzlenimcilerden önceki neslin bir Fransız ressamıydı ve ikisi de Fontainebleau Ormanı'nda birlikte resim yaptı. Vincent van Gogh, 1886'da Paris'e gittikten sonra gördüğü çalışmalarına hayran kaldı.[11] Van Gogh, Monticelli'nin eserinde algıladığı zenginlikten etkilendi.[12] 1890'da, Van Gogh ve kardeşi Theo, Monticelli hakkında ilk kitabın yayınlanmasında etkili oldular.[13][14]

Empresyonizm - İzlenimcilik

[değiştir | kaynağı değiştir]

İzlenimcilik hareketi geleneksel sanatsal tekniklerde bir değişiklikti. İzlenimcilik ile amaç, sanatçıların onları boyamanın öğretildiği şekilde değil, renkleri ve görüntüleri gördükleri şekilde tasvir etmekti. İzlenimciliğin bakış açıları arasında parıltılı ışık spotları, gölgelerde renk, doğrudan tüpten nokta veya çizgi şeklinde renkler ve çözünen sert hatlar bulunur.[15]

Neo-empresyonizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, İzlenimciler Edgar Degas ve Claude Monet'ten etkilendi, fakat dahası, Neo-izlenimci Georges Seurat'den etkilendi; Seurat, kısmen görüntüyü yoğunlaştırmak için zıt renk noktalarının kullandığı, Pointillism adlı bir tekniği vardı . Van Gogh, "konuşmadaki veya mektupta kelimeler" yazarken, küçük, düşünceli bir şekilde yerleştirilmiş renkli çizgilere benzettiği şekilde resim yapmayı sevdi.[16]

Kluazonizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kluazonizm, koyu renkli çizgilerle ayrılmış, kalın ve düz biçimli formlarla gerçekleştirilen post-empresyonist bir resim tarzıdır. Terim, Mart 1888'de Salon des Indépendants vesilesiyle eleştirmen Edouard Dujardin tarafından icat edildi.[17] Sanatçılar Émile Bernard, Louis Anquetin, Paul Gauguin, Paul Sérusier ve diğerleri 19. yüzyılda bu tarzda resim yapmaya başladılar. Ad, tellerin (karanfiller veya "bölmeler") parçanın gövdesine lehimlendiği, toz camla doldurulmuş ve daha sonra ateşlendiği bir emaye işi tekniğini çağrıştırıyor. Aynı ressamların birçoğu, aynı zamanda eserlerini Sentezçilik olarak yakından ilgili bir hareket olarak tanımladı.[18]

Post-empresyonizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Post-Empresyonizm, İngiliz sanatçısı ve sanat eleştirmeni Roger Fry tarafından 1910'da Manet'ten bu yana Fransız sanatının gelişimini tanımlamak için yazdığı terimdir. Fry, 1910 sergisi Manet ve Post-Empresyonizm sergisini düzenlediğinde bu terimi kullandı. Art-İzlenimciler Empresyonizm'i genişiletmiş, canlı renkler, kalın boya uygulamasını, ayırt edici fırça darbeleri ve gerçek hayattaki konuyu kullanarak, etkileyici ifade için formu tahrif etmeye, geometrik formları vurgulamaya daha meyilli olduklarından, sınırlamaları reddederek doğal olmayan veya keyfi renkler kullandılar.[19]

Japon Ukiyo-e

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ukiyo-e ahşap baskılarının karakteristik özellikleri sıradan konularını, kompozisyonlarının ayırt edici şekilde kırpılmasını, koyu ve iddialı ana hatları, eksik veya sıra dışı bakış açılarını, tek tip renkli düz bölgeleri, tek tip aydınlatmayı, chiaroscuro'nun yokluğunu ve dekoratif desenlere vurgularını içerir.[20] Bu özelliklerden bir veya daha fazlası, Anvers döneminden itibaren Vincent'ın resimlerinde bulunabilir.[21][22] Van Gogh, “Japon sanatını incelersek, şüphesiz, bilge, felsefi ve zeki, zamanını tek bir çim bıçağı okuyarak geçiren bir adam görüyoruz. Ancak bu çim bıçağı onu her bitkinin çizmesine ve ardından mevsim, kırsal alanın geniş yönlerine, daha sonra hayvanlara, sonra insan figürüne… bu basit Japonun bize öğrettiği gerçek bir din değil mi? içinde yaşadığı doğa içinde sanki kendileri de çiçekler. Japon sanatını çalışamazsınız, bana öyle geliyor ki, daha eşcinsel ve mutlu olmadan. ” [23]

Renk teorisi ve tekniği

[değiştir | kaynağı değiştir]
"Kromatik diyagramı" RYB renk modeline göre, tamamlayıcı renk ve diğer ilişkileri gösterir:
# Tamamlayıcı - Renkler doğrudan birbirine yan yana her renk etkisini yoğunlaştırılmış yerleştirilmiş kontrast renkler, birbirini tamamlayıcı veya birbiri boyunca (örneğin: Mavi ve sarı).
# Uyumlu - Renk tekerleğinde başka bir rengin yanındaki renkler birlikte kullanılırsa bir uyum hissi yaratır (örneğin: magenta, gül ve kırmızı).
# Üçlü - Kırmızı, mavi ve yeşil gibi çarkta üçgen oluşturan üç renk kümesi ilginç renk kombinasyonları oluşturur.

Van Gogh'un Paris döneminde yaptığı çalışmaların en çok dönüşen öğelerinden biri de renk kullanımıydı. Van Gogh, yapıtlarında yoğunluğu artırmak için tamamlayıcı, zıt renkler kullandı. Yan yana yerleştirilen aynı derecede canlılık ve parlaklıkta iki tamamlayıcı renk, "eşzamanlı kontrast yasası" olarak adlandırılan yoğun bir reaksiyon oluşturur.[24]

Georges Seurat, Çayırda Oturan Çiftlik Kızı, c. 1882-1883, Solomon R. Guggenheim Müzesi

Hollanda'daki günlerinden itibaren Van Gogh, Delacroix'in renk teorisine aşina oldu ve renklere hayran kaldı.[25] Nuenen'de Van Gogh, Michel Eugène Chevreul'un bitişik renklere olan kontrastlarıyla renk yoğunluğunu en üst düzeye çıkarmak için dokuma yasalarına aşina oldu.[26]

Paris'te Van Gogh, Seurat'ın tamamlayıcı renkleri kullanımını hevesle çalıştı. Tamamlayıcı çalışmaları denemekten heyecan duyan Van Gogh, "gökkuşağının bütün renklerini" deneyerek büyük bir tuvali dikdörtgen şeklinde birkaç bölüme bölerdi.[25] Orada, erkek kardeşi Theo aracılığıyla Adolphe Monticelli'nin, çiçeklerle çalıştığı natürmort çalışmalarına maruz kaldı. Monticelli'nin rengi, Delacroix'in renk ve kontrast teorilerinin genişlemesi olarak kullandığını gördü. Ayrıca, ağır boya uygulamasının yarattığı Monticelli efektine de hayran kaldı.[10]

Natürmort serisinde, özellikle çiçeklerde, Van Gogh, renk tekerleğinde birbiri ardına renkler olan tamamlayıcı, zıt renkler gibi renk ilişkisini denedi. İkinci renk ilişkisi, uyumlu renkler, renk tekerleğinde birbirine bitişik renklerdir. Ayrıca renk çarkındaki ilişkinin bir üçgen oluşturduğu renk üçlüsünü de kullandı.

İplik topları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çalışmaları için renkleri seçmesine yardımcı olmak için, Van Gogh, renk kombinasyonlarını denemekte farklı iplik tonlarından ipler topladı. Seçilmiş lifleri, Natürmort'da Ayva Armut ve Limonlarla (F383) bulunan sarı ve koyu sarı kombinasyonları gibi belirli resimlerle eşleşen kombinasyonlarda toplar halinde yuvarladı. Kutu ve örnek iplik topları günümüze dek miras kalmış ve Van Gogh Müzesi tarafından saklanmaktadır.[27]

Natürmort

[değiştir | kaynağı değiştir]
Şakayık Vazo, 1886, Özel koleksiyon (F666a)

Van Gogh Paris’e geldikten kısa bir süre sonra, kontrast renklerle denemeler yapmak için natürmort resim yapmaya başladı. İngiltere'deki bir arkadaşına amacının "gri renk uyumu değil, yoğun renklenme" yaratmak olduğunu yazdı.

Natürmorta çiçeklerle başladı. İlk başta natürmortları Hollanda'da kullandığı bastırılmış tonları koruyordu. Resminde derinleştikçe, doğrudan tüpten renkleri kullanana kadar çalışmalarına sürekli olarak daha parlak renkler ekledi. Daha sonra canlı renkler ve serbest fırça darbesi kullanımını yansıtan günlük yaşamdan diğer konulara geçti.

Van Gogh, bir süre için Clichy Bulvarı'ndaki Café du Tambourin'in sahibi olan Agostina Segatori'ye ilgi duydu ve ona "sonsuza dek yaşayacak" çiçek resimlerini verdi.

Van Gogh'un Natürmort resimlerinde kullandığı enerji, "sistematik olarak çalışma, onu tüketene kadar bir temaya odaklanma" alışkanlığının temsilcisidir.[28]

Çiçekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğu zaman çiçeklere olan ilgisinden dolayı, çiçekler, Van Gogh'un Paris'teki resimlerinin konusu oldu. Van Gogh'un Paris'te natürmort'a olan ilgisini bilerek, arkadaşları ve tanıdıkları resimleri için her hafta çiçek demeti gönderdiler.[29] Ayrıca Vincent, resimleri için çeşitli tip ve renklerde çiçekler seçerek ucuz buketler satın aldı.[30] Natürmort resimlerinin birçoğu, çiçeklerin tuvali doldurduğu, vazodan döküldüğü veya vazo kenarındaki çiçek salkımınlarının taştığı Avrupa natürmortlarının fazla yaşama duygusunu yansıtır.[31]

Van Gogh, çiçek düzenleme sanatını, Hollandalı ustaların eserlerinden, Japon gravür baskılarınıdan ve Empresyonist natürmort çiçek aranjmanları resimlerinden ustalıkla çalıştı. Konuya olan coşkusunu ve Paris'te tamamladığı tablo sayısını dile getiren Van Gogh, kız kardeşi Wil'e şöyle yazdı: “Çiçeklerin dışında neredeyse hiçbir şey çizmedim ; mavi, menekşe, sarı, şanlı kırmızı. "[32] Renk, kompozisyon, doku ve yerleştirme konusundaki uzmanlığı, çiçeklerin bir sanat formu olarak düzenlenmesi için kurallar oluşturan, dikkat çeken bir çiçek düzenleyici olan Constance Spry'yi etkilemiş olabilir. Çiçeklerin ustalarının resimlerini incelemekten "yapı, stil, form, denge, uyum ve ritim" hakkında çok şey öğrendi.[33]

Paris’te ne kadar uzun süre kalsa, çiçekler için Asya estetiği o kadar fazla olmuştur. Kardeşi Theo'ya söylediği gibi: “ Japon fotoğraflarına bakmayı alışkanlık haline getirerek, buketleri hazırlamayı ve çiçeklerle bir şeyler yapmayı seveceğini göreceksin.”[29]

Van Gogh, Montmartre sanatçılarına hizmet eden bir lokanta olan Café du Tambourin'in sahibi Agostina Segatori ile her hafta birkaç tablo karşılığında yemek alabilmek için anlaşma yaptı. Kısa süre sonra kafenin duvarları çiçek resimlerinde doluydu.[34]

Karanfiller

[değiştir | kaynağı değiştir]
Karanfilli Vazo, 1886, Stedelijk Müzesi, Amsterdam (F245)

Kasımpatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Genellikle Japon gravür baskılarında tasvir edilen krizantemler, ilk olarak çiçek düzenlemelerinde Empresyonistler tarafından resmedildiler. En çok arzu edilen krizantem, Japonya'dan sonbaharda çiçek açan çeşididir.[35]

  • Krizantem Dolgulu Zencefilli Kavanoz, 1886, Özel Koleksiyon (F198)
    Krizantem Dolgulu Zencefilli Kavanoz, 1886, Özel Koleksiyon (F198)
  • Krizantemli Kase, 1886, Özel Koleksiyon (F217)
    Krizantemli Kase, 1886, Özel Koleksiyon (F217)
  • Bir Vazoda Krizantemler ve Yabani Çiçekler, 1887, Metropolitan Sanat Müzesi, New York (F588)
    Bir Vazoda Krizantemler ve Yabani Çiçekler, 1887, Metropolitan Sanat Müzesi, New York (F588)

Fritiller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bakır Vazodaki İmparatorluk Fritilleri (F213), Neo-Empresyonist Paul Signac'ın etkilerini yansıtıyor. Arka plan Pointillist fırçayla boyanmıştır. Resim, tamamlayıcı, zıt mavi ve turuncu renkleriyle yapıldı. Van Gogh, pürist değildi; kontrast renklerin tonlarını değiştirdi ve resmini çizmekten zevk aldığı konular seçti. Fritillary, baharda her bir soğanından üç ila on çiçek açan bir bitkidir. Turuncu-kırmızı bir çiçek olan imparatorluk fritilleri, 19. yüzyılın sonunda Fransız ve Hollanda bahçelerinde yetişmiştir.

  • Fritiller, 1886, Konum bilinmiyor (F214)
    Fritiller, 1886, Konum bilinmiyor (F214)
  • Bakır Vazoda Fritiller, 1887, Orsay Müzesi, Paris (F213)
    Bakır Vazoda Fritiller, 1887, Orsay Müzesi, Paris (F213)

Gladiola

[değiştir | kaynağı değiştir]
Gladioli ve Leylak Vazo, 1886, Özel Koleksiyon (F286a)

Gladiolus, çoğul Gladioli, Van Gogh'un en sevdiği çiçeklerden biriydi. Özellikle vazoya yerleştirildikten sonra pervane gibi açılmalarını çok beğendi.[36] Yükseklikleri nedeniyle, Van Gogh, üçgen yapılı kompozisyonlar oluşturmak için [33] Gladioli ve Karanfilli Vazo (F237) veya Gladioli ve Çin Asterli Vazo'daki gibi ters bir üçgen (F248a) Gladioli'yi kullanmayı severdi.

  • Kırmızı Gladiyolus ile Vazo, 1886, Özel Koleksiyon (F248)
    Kırmızı Gladiyolus ile Vazo, 1886, Özel Koleksiyon (F248)
  • Gladiolis ve Çin Asterleri ile Vazo, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F248a)
    Gladiolis ve Çin Asterleri ile Vazo, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F248a)
  • Kırmızı Gladiolis ile Vazo, 1886, Musée Jenisch, Vevey, İsviçre (F248b)
    Kırmızı Gladiolis ile Vazo, 1886, Musée Jenisch, Vevey, İsviçre (F248b)
  • Gladiolis ve Karanfilli Vazo, 1886, Boijmans Van Beuningen Müzesi, Rotterdam (F237)
    Gladiolis ve Karanfilli Vazo, 1886, Boijmans Van Beuningen Müzesi, Rotterdam (F237)
  • Gladiolis ve Karanfilli Vazo, 1886, Özel Koleksiyon (F242)
    Gladiolis ve Karanfilli Vazo, 1886, Özel Koleksiyon (F242)

Gelincikler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kırmızı Gelincikli Vazo (F279), Van Gogh'un kırmızı ve yeşil ana, tamamlayıcı renkleri, her iki rengin daha yoğun görünmesini sağlamak için mavi bir arka plan önünde nasıl kullandığını gösteren başka bir örnektir. Açılmamış tomurcukları ve masadaki siennaları pembe boyar.[37]

Güller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh'un gül veya çiçek resimleri, "Ah, doğadan fotoğraf ve resim için hangi portrelerin çekilebileceğini" sözünü hatırlatıyor.[38]

Ayçiçekleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

İki Kesik Ayçiçeği (F375), Van Gogh'un 1887 yazında yaptığı dört resim dizisinden biridir. İlki (Van Gogh Müzesi, F377) bir hazırlık taslağıydı. Paul Gauguin ikinci ve üçüncü İki Kesik Ayçiçeği resimlerini (F375, F376) aldı ve gururla Paris'te yatağının başına astı. 1890'ların ortasında, Güney Denizleri gezisine finans sağlamak için onları sattı. Dört ayçiçeğinin görüntüsü geniş bir tuval üzerine yapılmıştı.

Zinya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Zinnias ve Sardunyalar içeren vazo (F241), Adolphe Monticelli'nin (1824-1886) canlı renklerdeki ve impasto boyasının etkisini yansıtır. Van Gogh, Monticelli'nin çalışmasını takdir etti ve koleksiyonuna ekledi.[39] Van Gogh, erkek kardeşi Theo tarafından Monticelli'nin Paris'teki çiçek natürmortları ile tanıştırdı. Monticelli'nin Delacroix'in renk ve kontrast teorilerinin genişlemesi olan renk kullanımına hayran kaldı. İkincisi, Monticelli'nin " impasto " adlı ağır boya uygulamasının yarattığı efekti takdir etti. Van Gogh'un 1888'de Marsilya'dan güneydeki Provence'a taşınmasına ilham veren kısmen Monticelli idi.Sanatçı için öylesine bir akrabalık hissettiğini ve stilini taklit etmek istediğini, kardeşi Wil'e "Monticelli'nin oğlu veya kardeşi" gibi hissettiğini yazdığı bir mektupta söyledi.[10] Kronolojisinde ilk sahibi, "CM van Gogh Galerisi, Amsterdam, Hollanda", Van Gogh'un amcası ve bir sanat simsarı olan Cornelius Marinus van Gogh (1824-1908)'dir.

Zinnyalar ve Diğer Çiçekler (F251) yapıldığı sırada Zinnias ve Sardunyalar ile Vazo (F241) de boyanmış, Van Gogh'un daha hafif bir renk paletine geçişinin bir kanıtı olarak ortadadır. İzlenimcilik unsurlarını toplayan Van Gogh, daha kuvvetli bir fırça darbeleriyle boyamış, kalın bir boya uygulamasıyla “üç boyutlu bir kabartma yaratan“ impasto ”olarak adlandırılmıştır.[29]

Diğer çiçekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Portrelere poz verecek modellerin parasını ödeyemeyen Van Gogh, tüm kalbiyle çiçeklerin, "kırmızı haşhaşların, mavi mısır çiçeklerinin ve miyozotların, beyaz ve kırmızı güllerin, sarı krizantemlerin" resmini çizdi.[40]

Ayçiçeği, Gül ve Diğer Çiçeklerle Kase, 1886, Kunsthalle Mannheim, Mannheim, Almanya (F250)

Sonbahar Asterli Vazo (F234), Van Gogh'un Paris'e geldikten sonra boyadığı birçok natürmortun bir örneğidir. Bir arkadaşına dediği gibi, resimlerinin gri tonlardan ziyade yoğun renklere bürünmesini istedi. Bu düzenlemede Van Gogh, uyumlaştırıcı renklerle oynuyor: gül, pembe, kırmızı ve kahverengi.[41]

Hercai menekşe sepeti (F244) Van Gogh'un zıt renklerle denemelerine bir örnektir. Bu kez kontrast çifti mor ve sarıdır.[42] Vincent ayrıca Pansies ile tef (Tambourine with Pansies) olarak bilinen boyama tekniğini, arka planda tef ve yeşil zıt kırmızı kullandı. Van Gogh hercai menekşede doğal renk teorisi örneği buldu.[30]

Hollyhocks ile Vazo (F235) yaz aylarında kırmızı ve yeşil tonlarında birbirlerine zıt olarak boyanmıştır. Van Gogh, yılın mevsimini çalışmalarında kullandığı renkler ile ifade edebileceğine inanıyordu. Bu resimde neredeyse tek boyutlu bir görüntü yaratmayı denedi. Bu resimde kullanılan dekoratif sürahi, Van Gogh'un Sonbahar Asterli Vazo'sunda da (F234) beliriyor.[30] Çin ve Japonya'ya özgü Hollyhocks, Empresyonistler tarafından "sarmal-benzeri büyümeleri, derin-loblu yeşil yaprakları ve üst çiçek sapına sarılmış satensi, fincan şeklindeki çiçekleri" nedeniyle tercih edildi.[35]

Blue vase

[değiştir | kaynağı değiştir]
Papatyalı ve Anemonlu Vazo, 1887, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F323)

Flowers in Blue Vase - Mavi Vazoda Çiçekler olarak da bilinen Vase with Daisies and Anemones - Papatyalar ve Anemon'lu Vazo (F323), Van Gogh'un Paris'te kalışının sonlarında yapıldmıştı. Vazo, çeşitli renklerde yapılan canlı papatya ve anemon çeşitlerini barındırmaktadır. Koyu kırmızı-kahverengi, sarı, pembe ve beyaz tonlarında canlanır. Vincent, özellikle sarı renk tonları ile çalışır, muhtemeldir ki bu renkleri ortaya koymak istediği renk kombinasyonlarını ve gölgeleri için seçti. Vazo, zıt mavi tonlarında boyanmıştır. İzlenimcilik ve Bölünme Teknikleri, arka plandaki fırça darbelerine, kırılmış vuruşlar ve renk noktaları kullanımı ile yansıtır.[43]

Bitkiler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, günlük yaşamından natürmortlarını canlandıracak malzemeler yerleştirmeyi tercih etti. Frenk soğanı ile Saksı (F337) ile Van Gogh, bir frenk soğanı saksısını bu resminde oluşturmak için dikkatlice ince bir fırça kullandı. Bu çalışmada kırmızı ve turuncu renklerin yeşile karşı zıt renklerle kullanılmıştır. Altyapı, Van Gogh'un Karaf ve Limonlar ile Natürmort (F340) gibi diğer çalışmalarda kullandığı bir kalıp.[44] Bu resim 1887 ve sonrasında yapılmıştır ve Van Gogh durgun yaşamları ve portreleri için renkli arka planlar kullanmıştır.

  • Bir Saksıdaki Sardunya, 1886, Özel Koleksiyon (F201)
    Bir Saksıdaki Sardunya, 1886, Özel Koleksiyon (F201)
  • Saksıdaki Coleus Bitkisi, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F281)
    Saksıdaki Coleus Bitkisi, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F281)
  • Saksı, 1886 yılında Ceneralya, Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Hollanda (F282)
    Saksı, 1886 yılında Ceneralya, Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, Hollanda (F282)
  • Frenk soğanı ile Saksı, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F337)
    Frenk soğanı ile Saksı, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F337)

Çiçek soğanları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kitaplar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransız Romanları ve Gül'lü Natürmort, birbirinden zıt renklerin ciltlendiği bir dizi roman içeren bir resimdir: pembe ve kırmızıya karşı yeşil. Kitaplar Van Gogh ait olan kasvetli edebiyat içermelerine rağmen "ışığın büyük bir kaynağı" olarak nitelediği, yedi Paris romanı, temsil edecek şekilde tasarlanmıştır.[45] Limon, pembe, turuncu ve yeşilin izleri kitaplara hayat veriyor, çiçek açan çiçek gibi aynı zamanda resimlerin bir kadın için yaratıldığı hissini veriyor gibi gözüküyor.[46] 1888'de Van Gogh, bu tabloyu ve bir diğerini doğumgünü için kız kardeşi Wil'e verdi. Diğer resim Arles'ta yapıldı ve Bardakta Çiçek açan Badem dalı ile Kitap - Blossoming Almond Branch in a Glass with a Book (F393) olarak adlandırıldı.[45]

Kitaplı Natürmort (F335), bir Japon çay kutusunun kapağına Van Gogh tarafından boyandı. Kitaplar Naturalist romanlardı : Jean Richepin'den "Braves Gens", Émile Zola'dan "Au Bonheur Des Dames" ve Edmond de Goncourt'dan "La Fille Elisa". Hevesli bir okuyucu olan Van Gogh, özellikle Fransız doğa bilimcileri ile ilgiliydi. Kız kardeşi Wil'e bir keresinde, “Hayatı kendimiz hissettiğimiz şekilde boyadıklarını, böylece insanların bize gerçeği söyleme ihtiyacını karşıladığını” yazdı.

  • Üç Kitapla Natürmort, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F335)
    Üç Kitapla Natürmort, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F335)
  • Fransız Romanları ve Gül'lü Bir Cam (Romalılar Parisiens), 1887, Özel Koleksiyon, İsviçre (F359) ile Natürmort
    Fransız Romanları ve Gül'lü Bir Cam (Romalılar Parisiens), 1887, Özel Koleksiyon, İsviçre (F359) ile Natürmort
  • Alçı Heykelciği, Gül ve İki Roman ile Natürmort, 1887, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F360)
    Alçı Heykelciği, Gül ve İki Roman ile Natürmort, 1887, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F360)

Pair of Shoes

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, bir bit pazarından satın aldığı bir çift bottan Pair of Shoes (F255) resmini yaptı. Bu resme dilediği efekti yaratmak için, uzun bir yağmurlu yürüyüşte bu botlar giyer. Van Gogh Müzesi, Van Gogh'a “yaşam boyunca zor geçinmesi” konusunda bu resimlerin sembol olabileceğini düşünüyor.[47] Ayakkabının daha yıpranmış ve kirli görünmesi için çamurdan yürüdüğü bilinen Van Gogh'un, "Kirli ayakkabılar ve güller aynı şekilde iyi olabilir." dediği bilinmektedir.[48]

Van Gogh'un arkadaşı ve sanatçısı John Russell, 1886'da Van Gogh'un Üç Ayakkabı Çiftini (F332) aldı. Russell, çok sevdiği Van Gogh'un bir portresini çizmişti. Van Gogh'a verdiği portreye karşılık Russell, Üç Ayakkabı Çiftini ve Van Gogh'un 1882'de yaptığı Worn Out (Eternity's Gate) (F997) 'nin litografi kopyasını aldı. Russell bu eserleri Van Gogh'un daha renkli çalışmalar yapmaya başladığı bir zamanda seçmişti. Russell’ın seçimleri, Van Gogh’un kim olduğunu ve çalışmaları boyunca iletmek istediği köylü veya çalışan adam hakkındaki mesajları anladığını gösteriyor.[49]

Yiyecek ve içecek

[değiştir | kaynağı değiştir]
Natürmort Bardakta Absinth ve Bir Karaf, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F339)

Bir kafede Van Gogh tarafından bir bardak Absinthe ve bir Karaf (F339) yapıldı. Masanın üzerinde bir bardak Absinthe bulunur, pencereden gelen güneş ışığı ile yeşil-sarı sıvı parlak ve kahverengi zemin ile kontrast oluşturur. Resim, sokakta yürüyen yayaların manzarasını sunan bir bakış açısı ile kafede bir anı yakalar. Absinthe Van Gogh'a ve diğer sanatçılara hem içki olarak, hem de toksik, bazı durumlarda ölümcül olmasına rağmen, benzersiz renkleri nedeniyle popülerdi, aynı zamanda resimlere konu oldu.

Absinthe, Van Gogh'un kötü sağlığına önemli ölçüde sebep olmuş olabilir. Paris'te yaşadığında, Absinthe sanatçılar arasında popüler bir içecekti.[50] Paul Signac, Van Gogh'un Absinthe ardından sürekli olarak brendi içtiği içtiğini belirtti.[51] Van Gogh Paris’ten ayrıldığında sağlıksızdı ve içki ve sigara içmenin “kalp ve vücudu ciddi şekilde hasta ve neredeyse bir alkolik” bıraktığını söyledi. "Ondokuzuncu Yüzyıl Kokainini Absinthe" yazarı Doris Lanier'e göre: Van Gogh'un Paris'e gelişini izleyen semptomlarının çoğu, Absinthe zehirlenmesinin bir göstergesidir: mide ve sinir sistemi sorunları, halüsinasyonlar ve kasılmalar.

  • Elma, Et ve Ekmek Ruloları ile Natürmort, 1886, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F219)
    Elma, Et ve Ekmek Ruloları ile Natürmort, 1886, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F219)
  • Et, Sebze ve Çömlek ile Natürmort, 1886, Özel Koleksiyon (F1670)
    Et, Sebze ve Çömlek ile Natürmort, 1886, Özel Koleksiyon (F1670)
  • Kırmızı Lahana ve Soğanlı Natürmort, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F374)
    Kırmızı Lahana ve Soğanlı Natürmort, 1887, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F374)
  • Şişe, iki bardak, peynir ve ekmek ile natürmort, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F253)
    Şişe, iki bardak, peynir ve ekmek ile natürmort, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F253)

Balık veya deniz ürünleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Midye ve Karides ile Natürmort, 1886, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F256)

Bir anektod; bir soğuk Paris gününde Van Gogh, bir kentli sanatçıdan daha fazla çoban gibi giyinmiş, pembe kâğıt üzerine pembe karides resmini eski demir işleri ve ucuz yağlı boya tablolarını satan bir dükkâncıya bıraktı. Hayır adına adam, aç Van Gogh'a beş frank (bir dolardan az) verdi. Sokakta, Van Gogh, Saint-Lazare Hapishanesinden yakın zamanda kaçan bir fahişe gördü. Bir fahişeye dair roman olan, Edmond de Goncourt'dan "La Fille Elisa" hakkındaki düşünceleriyle, Van Gogh, ona beş frank verdi ve hızla ilerlemeye başladı.[52] Roman, Van Gogh'un <i>Kitaplarla Natürmort'da</i> (F335) çizilmişti.

  • Ringa balığı ile Natürmort da Füme Herrings, 1886, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F203)
    Ringa balığı ile Natürmort da Füme Herrings, 1886, Kröller-Müller Müzesi, Otterlo (F203)
  • Ringa balığı ile Natürmort Ayrıca Natürmort: Saurs Herrings, 1886, Kunstmuseum, Basel, İsviçre (F283)
    Ringa balığı ile Natürmort Ayrıca Natürmort: Saurs Herrings, 1886, Kunstmuseum, Basel, İsviçre (F283)
  • İki Herrings, Bir Bez ve Camla Natürmort, 1886, Özel Koleksiyon (F1671)
    İki Herrings, Bir Bez ve Camla Natürmort, 1886, Özel Koleksiyon (F1671)
  • Ringa balığı ve Sarımsaklı Natürmort, 1887, Bridgestone Sanat Müzesi, Tokyo (F283b)
    Ringa balığı ve Sarımsaklı Natürmort, 1887, Bridgestone Sanat Müzesi, Tokyo (F283b)

Çeşitli meyve

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh'un Paris'teki ilk aylarında kardeşi Theo'nun Rue Laval'daki küçük dairesinde kaldı. Vincent'ın davranışı yıkıcı, Theo ve başkalarına sinir bozucu olabilir. Theo'nun bir arkadaşı Vincent'a dair şöyle yazmıştı: "Adamın sosyal koşullar hakkında en ufak fikre sahip değil. Her zaman herkesle kavga eder. Sonuç olarak, Theo onunla iyi geçinmek konusunda çok sorun yaşıyor. " Kendini sakinleştirmenin bir yolu olarak Vincent, 1886'nın sonbaharında meyvelerini boyadı; Çok renkli, zıt renkli fırça darbeleri, meyveden bir dairede "elektriksel parlaklık havası" ile yayılır.[53]

Meyve Natürmortları karşılaştırması:
Van Gogh ve Monet
Vincent van Gogh, Still Life with Apples, Pears, Lemons and Grapes - Elmalar, Armutlar, Limonlar ve Üzümlerle Natürmort, 1887, Chicago Sanat Enstitüsü (F382)
Claude Monet, Still Life with Apples and Grapes - Elma ve Üzümlerle Natürmort, 1880, Chicago Sanat Enstitüsü

Elma, Armut, Limon ve Üzüm ile Natürmort (F382) Van Gogh'un Blanc'ın renkleri birleştirme konusundaki tavsiyesini keşfetme fırsatıydı: "Biri tam tersi olan kükürt (sarı) ve garnet'i (koyu kırmızı) bir araya getirirse nasturtium (portakal) ve campanula (mavi leylak rengi), garnet ve kükürt birbirlerini heyecanlandıracak, çünkü onlar birbirlerinin tamamlayıcısı. " Arka planda Van Gogh, açık mavi ve pembe kısa fırça darbeleri kullanarak meyvelerin bir sepet içinde oturduğu izlenimini verdi. Van Gogh, Paris'te Claude Monet'in Elma ve Üzümlü Natürmort'unu görmüş olabilir, ancak konu kabaca aynı olsa da, kompozisyon değildir. Monet, meyvesini "kompozisyonu uzayda sabitlemek" için çapraz olarak yerleştirilmiş bir masanın üzerine boyar.[54] Bir masa veya arka plan gibi herhangi bir dikkat dağıtma biçimini ortadan kaldıran [53] Van Gogh, her meyveyi kendi başına yerleştirerek “yarı soyut, dekoratif bir etki” yarattı.

Ayva ve Limonlarla Natürmort (F383) sarı renkte bir çalışmadır. Resim ve hatta çerçeve, sarı, koyu sarı ve kahverengi tonlarındadır. Resmin pembe, kırmızı, yeşil ve mavi de vurguları var. İzlenimci bir tabloya güzel bir örnek olan Van Gogh, tabloyu modern sanata rehberlik ve tanıtımı için kardeşi Theo'ya adadı. Sarı karenin üzerinde 23 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Van Gogh, Japon kaligrafisini andıran çapraz çizgiler çizdi.[55] Bir sanat eserine boyalı bir çerçeve eklemek bu zamandaki ressamlar için olağandışı değildi; Georges Seurat ve Paul Signac da çerçevelerini boyadılar. Sıra dışı olan şey, boyalı çerçevenin boyayla kalmasıdır. Çoğu durumda, orijinal çerçeveler, sahibinin zevkine uyacak şekilde yıllar içinde değiştirilmiştir.

Elmalar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Elmalarla Natürmort karşılaştırması:
Hollanda'dan (1885) Paris'e (1887-88)
Basket of Apples - Elma Sepeti, 1885, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F99)
Still Life with Apples - Elmalarla Natürmort, 1887-88, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F254)

Van Gogh, Delacroix'in renk teorisini denediğinde, 1885 yılında, Baskets of Apple (Elma Sepetleri) yapıldı. Kardeşi Theo'ya göre, Van Gogh şunları yazdı: “Elmalar için keskin bir parlak kırmızı var, sonra da yeşilimsi şeyler. Şimdi başka bir renkte, bir tür pembe renkte bir veya iki elma var - bütünün iyileştirmek için. Pembe, belirtilen ilk kırmızı ve yeşili karıştırarak oluşturulan kırık renktir. Bu yüzden renkler arasında bir bağlantı bulunur. Sonra arka ve ön tarafta ikinci bir kontrast çizdim. Birine turuncu ile maviyi "kırarak" nötr bir renk verildi; diğer aynı nötr renk, ancak bu sefer biraz sarı ekleyerek değişti. " [56]

Limonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tabakta Limonlar ile natürmort (F338) Enrica Crispino, "Van Gogh" kitabının yazarının, "saf renk" siyah ile karanlık renkler kullanarak ışık ve hareket kullanımında Van Gogh'un ilerlemesini göstermek için kullandığı tablolardan biridir.[57]

Van Gogh , Carafe ve Lemons (F340)'da, tuvali tamamen gizlemeyen çok ince bir boya tabakasıyla gerçekleştirdi. Su sürahisi, kağıdın arka planının yansımasını yakalar. Resimde tamamlayıcı renkler, mor gölgeye karşı sarı limon gibi iyi kullanılır. Ön plandaki yeşil, arka plandaki kırmızı ile tezat oluşturur. Van Gogh bu durgunluğa imza attı ve sonuçtan memnun olduğunu belirtti.

Van Gogh modern sanat kavramlarını nasıl bütünleştirdi

[değiştir | kaynağı değiştir]

İzlenimcilik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh'un natürmort çalışmaları, özellikle Empresyonizm tekniklerini bütünleştiren modern sanatın önemli bir pratisyeni olarak ortaya çıkışını yansıtıyor. Tablo, önemli İzlenimci teknikleri ve Van Gogh'un bu seri resimlerde onları nasıl kullandıklarına dair örnekleri tanımlar.

Empresyonist teknik Van Gogh'un eserinde örnekler
Kısa, kalın boya darbeleri, öznenin özünü ayrıntılarından ziyade çabucak yakalamak için kullanılır. Boya genellikle impasto uygulanmaktadır. Islak boya, art arda uygulamaların kurumasını beklemeden, daha yumuşak kenarlar üreten ve renklerin iç içe geçmesini beklemeden ıslak boyaya yerleştirilir. Van Gogh , Bakır Vazoda (F213) İmparator Fritililerinde Pointillism tekniklerini entegre etti. Zinnias ve Sardunyalar (F241) içeren vazo, boyanın boyanma uygulaması örneğidir.
Renkler, canlı bir yüzey oluşturarak, mümkün olduğunca az karıştırma ile yan yana uygulanır. Renklerin optik karışımı görüntüleyicinin gözünde gerçekleşir. Carafe ve Lemons (F340) ile natürmort, Van Gogh'un mor gölgeye karşı sarı limon gibi yan yana nasıl tamamlayıcı renkler kullandığına bir örnektir.
Tamamlayıcı renkler karıştırılarak griler ve koyu tonlar üretilir. Saf İzlenimcilikte siyah boya kullanımından kaçınılır. Sonbahar Asterli Vazo yaparken (F234) Van Gogh, erken çalışmalarında kasvetli gri tonları yerine, daha yoğun renkler kullanmaya başladı.
Doğal ışığın oyunu vurgulanır. Renklerin nesneden nesneye yansımasına çok dikkat edilir. Natürmortda, Pelin ve bir Sürahi ile (F339) Van Gogh, kafe penceresinden güneş ışığıyla daha hafif bir cam pelin boyar.

Renk ilişkileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, üç renk ilişkisinin her birini denedi:

Renk ilişkisi Van Gogh'un eserinde örnekler
Tamamlayıcı, zıt renkler - renk tekerleğinde birbiri ardına renkler İki Kesim Ayçiçeği (F375) kontrast çifti mavi ve sarı ile boyanmıştır. Şakayık Vazosu, 1886, Özel koleksiyon (F666a) pembeye karşı yeşil bir örnek.
Uyumlu renkler - renk tekerleğinde bitişik renkler Sonbahar Asterli Vazoda (F234) renklerin uyumlaştırıcı deneyleri: gül, pembe ve kırmızı.[41] Scabiosa ve Ranunculus ile Natürmort, 1886, Özel koleksiyon (F666) da pembe ve kırmızı çiçeklere sahip ve arka plan uyumlu yeşil-kahverengi tonlara sahip.
Renklerin üçlüsü - renk tekerleğinde bir üçgen oluşturan renkler Kırmızı Gelincikli Vazo (F279), görsel olarak ilginç bir renk kombinasyonu için Van Gogh'un kırmızı, yeşil ve mavi üçlüsünün nasıl olduğunu gösteren başka bir örnek.[37]

Işık

[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, on yıllık resim kariyeri boyunca ışık kullanmayı denedi. Natürmortlarının üçü, ışığı yönetmek için gelişen tarzını gösterir. İlk başta Dört Taş Şişe, Şişe ve Beyaz Fincan (1884) ile Natürmort'da olduğu gibi bir arka plana da hafif konular yerleştirdi. Sonra , bir tabakta Limonlu Natürmort gibi saf renkleri (1887) kullanmanın etkinliğini fark etti. Ve daha fazlasını, Natürmort'da: Çizim Tahtası, Pipo, Soğanlar ve Mühür Mumu (1889) ile. " [57]

1887'de sonra

[değiştir | kaynağı değiştir]
Asnières'teki Rispal Restoranı, yaz, 1887, Kansas-Nelson Şehri Nelson-Atkins Sanat Müzesi (F355)

Natürmort resimlerinin çoğunu yaptıktan sonra Van Gogh, 1887'de Asnières [58] adlı sakin Paris banliyösü için şehirden ayrıldı ve arkadaşları; Asnières sakinleri olan Paul Signac ve Émile Bernard ile resimler yaptı.[59] Asnières, şehir surlarının ötesinde, Seine kıyıları ve Grand Jatte adasında yer almaktadır. Orada, ilk Montmartre, Still Life ve Dutch resimlerinde [60] kullanılandan daha hafif, daha renkli bir paleti denedi ve benzersiz fırça darbelerini tam olarak tanımladı: Birbirine yakın yoğun boyalı vuruşlarla hızlı bir şekilde.[61]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kitaplar için ayrıca, yazarın soyadını ve eğer belirtilmişse kitabın yayınlandığı yılı kullanarak Kaynakça'ya bakın.

  1. ^ a b Wallace 1969, s. 40, 69-70.
  2. ^ Tralbaut pp.123-160
  3. ^ Beaujean 2000, s. 28.
  4. ^ Beaujean 2000, s. 27-28.
  5. ^ Beaujean 2000, s. 38.
  6. ^ Beaujean 2000, s. 31-32.
  7. ^ Wallace 1969, s. 40,50-51.
  8. ^ Wallace 1969, s. 42.
  9. ^ Munro, 216-217
  10. ^ a b c Silverman, 438
  11. ^ Van Gogh and Monticelli Exhibition 13 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) Erişim tarihi: 24 Mayıs 2011
  12. ^ 1888 24 April, Letter to Theo 20 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  13. ^ Turner, 314.
  14. ^ Bio Kunstmuseum Basel 1 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) Erişim tarihi: 5 Haziran 2011
  15. ^ Beaujean 2000, s. 30.
  16. ^ Beaujean 2000, s. 31.
  17. ^ Dujardin, Édouard: Aux XX et aux Indépendants: le Cloisonismé (sic!), Revue indépendante, Paris, March 1888, pp. 487-492
  18. ^ Hamilton, 105-106
  19. ^ Hamilton, 228-231
  20. ^ "Japonisme". Permanent Collection (İngilizce). Van Gogh Museum. 2 Mayıs 2011. 23 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2011. 
  21. ^ "The Japanese Print Collection". Permanent Collection (İngilizce). Van Gogh Museum. 2 Mayıs 2011. 23 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2011. 
  22. ^ "More Japan". Permanent Collection (İngilizce). Van Gogh Museum. 2 Mayıs 2011. 23 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2011. 
  23. ^ Fell (1997), 79
  24. ^ Fell (2005) p. 64
  25. ^ a b Wallace 1969, s. 39&75.
  26. ^ Silverman, p. 140
  27. ^ ""Still Life with Quinces and Lemons". Permanent Collection. Van Gogh Museum. 2005–2011. Retrieved 20 May 201". 23 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2019. 
  28. ^ Thomson, 46
  29. ^ a b c Mancoff 2001, s. 32.
  30. ^ a b c Mancoff 2001, s. 29.
  31. ^ Ross, 56.
  32. ^ Mancoff 2001, s. 26, 29.
  33. ^ a b Fell (2001), 136
  34. ^ Fell (2005), 80
  35. ^ a b Fell (1997), 125.
  36. ^ Fell (2005), 136
  37. ^ a b Mancoff 2001, s. 26.
  38. ^ Fell (1997), 44
  39. ^ "Vase with Zinnias and Geraniums". Collections (İngilizce). National Gallery of Canada, Ottawa. 2011. 6 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2011. 
  40. ^ Leeuw, PP342
  41. ^ a b Mancoff 2001, s. 37.
  42. ^ "Basket of pansies, 1886". Permanent Collection (İngilizce). Van Gogh Museum. 2 Mayıs 2011. 4 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2011. 
  43. ^ Mancoff 2001, s. 34.
  44. ^ ""Still life with Carafe and Lemons". Permanent Collection. Van Gogh Museum. 2005–2011. Retrieved 20 May 2011". 28 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2019. 
  45. ^ a b Harrison, R, (Ed.) (2011). "Vincent van Gogh. Letter to Wilhelmina van Gogh. Written 30 March 1888 in Arles". Van Gogh Letters (İngilizce). WebExhibits. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2011. 
  46. ^ Maurer, 59
  47. ^ "A Pair of Shoes, 1886". Permanent Collection (Felemenkçe). Van-Gogh Müzesi. 2 Mayıs 2011. 29 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2011. 
  48. ^ Beaujean 2000, s. 35.
  49. ^ Galbally, 135-137.
  50. ^ Lanier, 80.
  51. ^ Lanier, 93.
  52. ^ Wallace 1969, s. 76.
  53. ^ a b Maurer, 58
  54. ^ Thomson, 47-48.
  55. ^ Thomson, 48
  56. ^ Thomson, 47
  57. ^ a b Crispino, PT 27
  58. ^ "Le restaurant de la Sirène à Asnières" (İngilizce). Musee d'Orsay. 2006. 23 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2019. 
  59. ^ Hansen, Nichols, Sund, Knudsen, Bremen p. 10
  60. ^ Galbally pp. 145-146
  61. ^ Beaujean 2000, s. 32-33.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vincent_van_Gogh%27un_natürmort_resimleri_(Paris)&oldid=33944247" sayfasından alınmıştır