Vanuatu'da İslam
Makale serilerinden |
Vanuatu'da İslam, tahminlere göre kabaca 1.000 inanı olan bir azınlık dinidir[1]
Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]Vanuatu'daki bilinen en eski Müslümanlardan biri, 1978'de din değiştiren ve Mele halkının bir üyesi Hüseyin Nabanga idi. Şimdi Vanuatu'daki diğer birçok adada Müslümanlar bulunmaktadır. Ayrıca şu anda dini konularla ilgilenen kayıtlı bir İslami topluluk da bulunmaktadır. Mele Köyü'nden Muhammed Sadiq Sambo, toplumun şu anki başkanlığını yürütmektedir. Vanuatu'daki ilk cami 1992'de Port Vila'nın eteklerindeki Mele Köyü'nde kuruldu. Orta çalılık Bölgesi'ndeki Tanna adasında bir cami daha vardır. Dillons Körfezi yakınlarındaki Erromango adasında ise bir dua yeri bulunmaktadır. Ülkedeki Müslümanlarının çoğu Sünnidir ancak bir Ahmediye topluluğu da vardır. Topluluk ülkede oldukça yenidir.[2]
2007 yılında, ülkede yaklaşık 200 din değiştiren kişi olduğu ve takımadaların dış adalarında camilerin fışkırdığı bildirildi.[1][3] Şefler, çoğu zaman Müslümanların dinlerine çağırma hedefidir, çünkü din değiştirirlerse geniş aileleri, klanları ve diğer adalılar muhtemelen aynı şeyi yapar.
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Vanuatu - Island Dress". Australian Broadcasting Corporation. 15 Şubat 2005. 25 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2007.
- ^ "Muslims in Melanesia: putting security issues in perspective". Australian Journal of International Affairs. Taylor & Francis. 62 (3): 408-429. September 2008.
- ^ "Heeding the call to prayer in a region that reveres the pig". Sydney Morning Herald. 8 Eylül 2007. 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2017.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Uluslararası Din Özgürlüğü Raporu 2004 6 Aralık 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Marc Tabani, « L'islam des musulmans de Tanna (Vanuatu) », L'Homme, 233 | 2020. URL : http://journals.openedition.org/lhomme/36746 11 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ; DOI : https://doi.org/10.4000/lhomme.36746