İçeriğe atla

Suçiçeği

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Suçiçeği
Diğer adlarvarisella
Suçiçeğinin karakteristik kabarcıklarına sahip bir çocuk
Olağan başlangıcıMaruziyetten 10-21 gün sonra[1]
UzmanlıkEnfeksiyon hastalıkları
BelirtilerKüçük, kaşıntılı kabarcıklar, baş ağrısı, iştahsızlık, yorgunluk, ateş[2]
Süre5-10 gün[2]
NedenleriVarisella zoster virüs[3]
KorunmaSuçiçeği aşısı[4]
İlaçKalamin losyonu, parasetamol (asetaminofen), asiklovir[5]
ÖlümYıllık 6400 (zona ile) (2015)[6]

Varisella olarak da bilinen suçiçeği, herpesvirüs ailesinin bir üyesi olan varisella zoster virüsü (VZV) ile ilk enfeksiyonun neden olduğu oldukça bulaşıcı, aşıyla önlenebilir bir hastalıktır.[3][5][7] Hastalık, sonunda kabuk bağlayan küçük, kaşıntılı kabarcıklar oluşturan karakteristik bir deri döküntüsü ile sonuçlanır.[2] Genellikle göğüs, sırt ve yüzde başlar.[2] Daha sonra vücudun geri kalanına yayılır.[2] Döküntü ve ateş, yorgunluk ve baş ağrısı gibi diğer semptomlar genellikle beş ila yedi gün sürer.[2] Komplikasyonlar bazen zatürre, beyin iltihabı ve bakteriyel cilt enfeksiyonlarını içerebilir.[8] Hastalık genellikle yetişkinlerde çocuklardan daha ağır seyreder.[9]

Suçiçeği, tipik olarak enfekte olmuş bir kişinin öksürük ve hapşırıkları yoluyla insandan insana kolayca bulaşan, hava yoluyla bulaşan bir hastalıktır.[5] Kuluçka süresi 10-21 gündür ve sonrasında karakteristik döküntü ortaya çıkar.[1] Döküntü ortaya çıkmadan bir ila iki gün öncesinden tüm lezyonlar kabuk bağlayana kadar yayılabilir.[5] Kabarcıklarla temas yoluyla da yayılabilir.[5] Zona hastalığı olanlar, kabarcıklarla temas yoluyla bağışıklığı olmayan kişilere suçiçeği bulaştırabilir.[5] Hastalık genellikle ortaya çıkan belirtilere dayanarak teşhis edilebilir;[10] ancak olağandışı durumlarda kabarcık sıvısı veya kabukların polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) testi ile doğrulanabilir.[9] Bir kişinin bağışık olup olmadığını belirlemek için antikor testi yapılabilir.[9] İnsanlar genellikle sadece bir kez suçiçeği geçirir.[5] Virüs tarafından yeniden enfeksiyonlar meydana gelse de bu yeniden enfeksiyonlar genellikle herhangi bir belirtiye neden olmaz.[11]

Suçiçeği aşısı, 1995 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde kullanılmaya başlanmasından bu yana, hastalıktan kaynaklanan vaka ve komplikasyonların sayısında azalmasını sağlamıştır.[4] İnsanların yaklaşık yüzde 70-90'ını hastalıktan korur ve şiddetli hastalık için daha büyük bir fayda sağlar.[9] Birçok ülkede çocukların rutin olarak aşılanması önerilmektedir.[12] Maruziyetten sonraki üç gün içinde aşılama yapılması çocuklarda sonuçları iyileştirebilir.[13] Hastalığa yakalananların tedavisinde kaşıntıya yardımcı olması için kalamin losyonu, kaşımadan kaynaklanan yaralanmaları azaltmak için tırnakların kısa tutulması ve ateşe yardımcı olması için parasetamol (asetaminofen) kullanımı yer alabilir.[5] Komplikasyon riski yüksek olanlar için asiklovir gibi antiviral ilaçlar önerilir.[5]

Suçiçeği dünyanın her yerinde görülür.[9] 2013 yılında dünya çapında 140 milyon su çiçeği ve zona vakası görülmüştür.[14] Rutin aşılamadan önce her yıl ortaya çıkan vaka sayısı doğan insan sayısına eşitti.[9] Aşılamadan bu yana Amerika Birleşik Devletleri'ndeki enfeksiyon sayısı yaklaşık %90 azalmıştır.[9] Su çiçeği, 1990 yılında 8.900 iken 2015 yılında dünya genelinde 6.400 kişinin ölümüne yol açmıştır.[6][15] Her 60.000 vakadan yaklaşık 1'inde ölüm meydana gelmektedir.[9] Suçiçeği 19. yüzyılın sonlarına kadar çiçek hastalığından ayrılmamıştır.[9] 1888 yılında zona ile bağlantısı tespit edilmiştir.[9] Suçiçeği teriminin belgelenmiş ilk kullanımı 1658 yılında olmuştur.[16]

Belirti ve semptomlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Döküntünün erken evrelerinde tipik olan tek bir kabarcık

Ergenlerde ve yetişkinlerde erken (prodromal) semptomlar bulantı, iştahsızlık, kaslarda ağrı ve baş ağrısıdır.[17] Bunu, hastalığın varlığına işaret eden karakteristik döküntü veya ağız yaraları, halsizlik ve düşük dereceli ateş takip eder. Hastalığın oral belirtileri (enantem) nadiren de olsa dış döküntüden (ekzantem) önce ortaya çıkabilir. Çocuklarda hastalıktan önce genellikle prodromal semptomlar görülmez ve ilk işaret ağız boşluğundaki döküntü veya lekelerdir. Döküntü yüz, kafa derisi, gövde, üst kollar ve bacaklarda küçük kırmızı noktalar şeklinde başlar; 10-12 saat içinde küçük şişlikler, kabarcıklar ve püstüllere ilerler; ardından göbeklenme ve kabuk oluşumu görülür.[18][19]

Kabarcık aşamasında genellikle yoğun kaşıntı mevcuttur. Avuç içlerinde, ayak tabanlarında ve genital bölgede de kabarcıklar oluşabilir. Genellikle, ağız boşluğu ve bademcik bölgelerinde ağrılı veya kaşıntılı ya da her ikisi birden olabilen küçük ülserler şeklinde hastalığın görünür kanıtları gelişir; bu enantem (iç döküntü) ekzantemden (dış döküntü) 1 ila 3 gün önce gelebilir veya eşzamanlı olabilir. Su çiçeğinin bu belirtileri bulaşıcı bir kişiye maruz kaldıktan 10 ila 21 gün sonra ortaya çıkar. Yetişkinlerde daha yaygın bir döküntü ve daha uzun süreli ateş olabilir ve suçiçeği zatürresi gibi komplikasyonlarla karşılaşma olasılıkları daha yüksektir.[18]

Canlı virüs içeren sulu burun akıntısı genellikle hem ekzantemden (dış döküntü) hem de enantemden (ağız ülserleri) bir ila iki gün önce geldiğinden, enfekte kişi aslında hastalığın tanınmasından bir ila iki gün önce bulaşıcı hale gelir. Bulaşıcılık, tüm veziküler lezyonlar kuru kabuk (kabuk) haline gelene kadar devam eder, bu da genellikle dört veya beş gün sürer ve bu süre zarfında canlı virüsün burun yoluyla dökülmesi durur.[20] Durum genellikle bir veya iki hafta içinde kendiliğinden düzelir.[21] Ancak kızarıklık bir aya kadar sürebilir.[22]

Suçiçeği nadiren ölümcüldür, ancak genellikle yetişkin erkeklerde kadınlara veya çocuklara göre daha ağır seyreder. Bağışıklığı olmayan hamile kadınlar ve bağışıklık sistemi baskılanmış olanlar ciddi komplikasyonlar açısından en yüksek risk altındadır. Önceki yıl suçiçeği ile ilişkili arteriyel iskemik inme (AİS), çocukluk çağı AİS'lerinin yaklaşık üçte birini oluşturur.[23] Suçiçeğinin en yaygın geç komplikasyonu, ilk, genellikle çocukluk çağı su çiçeği enfeksiyonundan onlarca yıl sonra varisella zoster virüsünün yeniden aktif hale gelmesiyle ortaya çıkan zona hastalığıdır (herpes zoster).[22]

  • Beş günlük döküntüden sonra 30 yaşında bir erkeğin sırtı
    Beş günlük döküntüden sonra 30 yaşında bir erkeğin sırtı
  • Gövdesinde suçiçeği döküntüsü olan 3 yaşında bir kız çocuğu
    Gövdesinde suçiçeği döküntüsü olan 3 yaşında bir kız çocuğu
  • Suçiçeği geçiren bir çocuğun alt bacağı
    Suçiçeği geçiren bir çocuğun alt bacağı
  • Suçiçeği olan bir çocuk
    Suçiçeği olan bir çocuk
  • Yüzünde suçiçeği olan bir çocuk.
    Yüzünde suçiçeği olan bir çocuk.
  • Suçiçeği olan bir çocuk
    Suçiçeği olan bir çocuk
  • Suçiçeği kabarcığı yakın çekimi, ateş başladıktan sonraki 7. gün
    Suçiçeği kabarcığı yakın çekimi, ateş başladıktan sonraki 7. gün

Hamilelik ve yenidoğanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hamilelik sırasında birincil VZV enfeksiyonu ile ilişkili fetüse yönelik tehlikeler ilk altı ayda daha fazladır. Üçüncü trimesterde annenin ciddi semptomlar gösterme olasılığı daha yüksektir.[24] Hamile kadınlar için, aşılama veya önceki enfeksiyon sonucu üretilen antikorlar plasenta yoluyla fetüse aktarılır.[25] Gebe kadınlarda suçiçeği enfeksiyonu plasenta yoluyla yayılmaya ve fetüsün enfeksiyon kapmasına yol açabilir. Enfeksiyon gebeliğin ilk 28 haftasında ortaya çıkarsa, bu durum fetal suçiçeği sendromuna (konjenital suçiçeği sendromu olarak da bilinir) yol açabilir.[26] Fetüs üzerindeki etkiler, az gelişmiş ayak parmakları ve el parmaklarından ciddi anal ve mesane malformasyonuna kadar değişen şiddette olabilir.[22] Olası sorunlar şunları içerir:

Gebeliğin geç dönemlerinde veya doğumdan hemen sonraki enfeksiyon "neonatal suçiçeği" olarak adlandırılır.[29] Anne enfeksiyonu erken doğum ile ilişkilidir. Bebeğin hastalığa yakalanma riski, doğumdan önceki 7 gün ve doğumdan sonraki 8 güne kadar olan dönemde enfeksiyona maruz kalmasının ardından en yüksektir. Bebek virüse bulaşıcı kardeşleri veya diğer temaslıları aracılığıyla da maruz kalabilir, ancak annenin bağışıklığı varsa bu daha az endişe vericidir. Semptomlar gelişen yenidoğanlarda zatürre ve hastalığın diğer ciddi komplikasyonlarının görülme riski yüksektir.[30]

Patofizyoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Varisella zoster virüs

Sağlıklı bir çocukta VZV'ye maruz kalma, konakçı immünoglobulin G (IgG), immünoglobulin M (IgM) ve immünoglobulin A (IgA) antikorlarının üretimini başlatır; IgG antikorları yaşam boyu devam eder ve bağışıklık sağlar. Hücre aracılı immün yanıtlar da primer suçiçeği enfeksiyonunun kapsamını ve süresini sınırlamada önemlidir. Birincil enfeksiyondan sonra, VZV'nin mukozal ve epidermal lezyonlardan lokal duyu sinirlerine yayıldığı varsayılmaktadır. VZV daha sonra duyusal sinirlerin dorsal ganglion hücrelerinde latent olarak kalır. VZV'nin yeniden aktivasyonu klinik olarak farklı herpes zoster (yani zona) sendromu, postherpetik nevralji[31] ve bazen Ramsay Hunt sendromu tip II ile sonuçlanır.[32] Varisella zoster boyun ve baştaki arterleri etkileyerek çocukluk döneminde ya da uzun yıllar süren bir gecikme döneminden sonra felce neden olabilir.[33]

Zona

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Herpes zoster

Suçiçeği enfeksiyonundan sonra virüs vücudun sinir dokularında yaklaşık 50 yıl boyunca uykuda kalır. Ancak bu, VZV'nin yaşamın ilerleyen dönemlerinde bulaşmayacağı anlamına gelmez. Bağışıklık sistemi genellikle virüsü uzak tutar, ancak yine de herhangi bir yaşta kendini göstererek zona (herpes zoster olarak da bilinir) adı verilen farklı bir viral enfeksiyon formuna neden olabilir.[34] İnsan bağışıklık sisteminin etkinliği yaşla birlikte azaldığından, Amerika Birleşik Devletleri Bağışıklama Uygulamaları Danışma Komitesi (ACIP) 50 yaşın üzerindeki her yetişkinin herpes zoster aşısı yaptırmasını önermektedir.[35]

Zona, çocukken suçiçeği geçiren her beş yetişkinden birini, özellikle de kanser, HIV veya diğer hastalıklar nedeniyle bağışıklığı baskılanmış olanları etkiler. Stres de zona hastalığına yol açabilir, ancak bilim insanları bu bağlantıyı hala araştırmaktadır.[36] Suçiçeği geçirmiş ancak zona geçirmemiş 60 yaş üstü yetişkinler en yatkın yaş demografisidir.[37]

Tanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Suçiçeği

Suçiçeği tanısı öncelikle belirti ve semptomlara dayanır; tipik erken semptomları karakteristik bir döküntü izler. Teşhisin doğrulanması, döküntü vezikülleri içindeki sıvının incelenmesi veya akut immünolojik yanıtın kanıtı için kan testi ile yapılır.[38]

Veziküler sıvı Tzanck yayması ile veya doğrudan floresan antikor testi ile incelenebilir. Sıvı aynı zamanda "kültürlenebilir", böylece bir sıvı örneğinden virüs üretilmeye çalışılır. Kan testleri, akut enfeksiyona (IgM) veya önceki enfeksiyona ve sonraki bağışıklığa (IgG) verilen yanıtı belirlemek için kullanılabilir.[39]

Fetal suçiçeği enfeksiyonunun prenatal tanısı ultrason kullanılarak yapılabilir, ancak primer maternal enfeksiyonu takiben 5 haftalık bir gecikme tavsiye edilir. Annenin amniyotik sıvısından PCR (DNA) testi de yapılabilir, ancak amniyosentez prosedürüne bağlı spontan düşük riski bebeğin fetal suçiçeği sendromu geliştirme riskinden daha yüksektir.[30]

Korunma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hijyen önlemleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Suçiçeğinin yayılması, etkilenen bireylerin izole edilmesiyle önlenebilir. Bulaşma, döküntünün başlamasından üç gün öncesinden döküntünün başlamasından dört gün sonrasına kadar geçen süre içinde solunum damlacıklarına maruz kalma veya lezyonlarla doğrudan temas yoluyla gerçekleşir.[40] Bir zamanlar solunum damlacıkları yoluyla bulaştığı varsayılan tüm solunum patojenlerinde olduğu gibi, rutin nefes alma, konuşma ve hatta şarkı söyleme sırasında oluşan aerosollerle taşınma olasılığı yüksektir.[41] Suçiçeği virüsü dezenfektanlara, özellikle de klorlu ağartıcıya (yani sodyum hipoklorit) duyarlıdır. Tüm zarflı virüsler gibi kurutmaya, ısıya ve deterjanlara karşı hassastır.[22]

Aşı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Suçiçeği aşısı

Suçiçeği aşı ile önlenebilir.[1] Yan etkiler genellikle enjeksiyon bölgesinde biraz ağrı veya şişlik gibi hafiftir.[1]

Canlı zayıflatılmış bir suçiçeği aşısı olan Oka suşu, 1970'lerin başında Japonya'da Michiaki Takahashi ve meslektaşları tarafından geliştirilmiştir.[42] Merck & Co. 1995 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde suçiçeği virüsünün "Oka" suşunun lisansını aldı ve Maurice Hilleman'ın Merck'teki ekibi aynı yıl bir suçiçeği aşısı icat etti.[43][44][45]

Suçiçeği aşısı birçok ülkede tavsiye edilmektedir.[12] Bazı ülkeler ilkokula başlamadan önce suçiçeği aşısı yapılmasını veya muaf tutulmasını şart koşmaktadır. İlk aşılamadan beş yıl sonra ikinci bir doz önerilir.[46] Aşılanmış bir kişi enfekte olursa muhtemelen daha hafif bir suçiçeği vakası geçirecektir.[47] Ev içi teması takip eden üç gün içinde aşı yapılması çocuklarda enfeksiyon oranlarını ve şiddetini azaltır. Bir yetişkin olarak su çiçeğine maruz kalmak (örneğin, enfekte çocuklarla temas yoluyla) zonaya karşı bağışıklığı artırabilir.[13] Bu nedenle, çocukların çoğunluğu su çiçeğine karşı aşılandığında, yetişkinlerin bu doğal artışı kaybedebileceği, dolayısıyla bağışıklığın düşeceği ve daha fazla zona vakasının ortaya çıkacağı düşünülüyordu.[48] Öte yandan, mevcut gözlemler suçiçeği geçiren çocuklara maruz kalmanın bağışıklığın sürdürülmesinde kritik bir faktör olmadığını göstermektedir. Varisella zoster virüsünün çoklu subklinik reaktivasyonları spontan olarak ortaya çıkabilir ve klinik hastalığa neden olmamasına rağmen zostera karşı bağışıklığa endojen bir destek sağlayabilir.[49]

Aşı ABD'de rutin bağışıklama programının bir parçasıdır.[50] Bazı Avrupa ülkelerinde çocuklarda evrensel aşıların bir parçası olarak yer almaktadır,[51] ancak tüm ülkeler aşıyı sağlamamaktadır.[12] Birleşik Krallık'ta 2014 yılı itibarıyla aşı yalnızca suçiçeğine karşı özellikle savunmasız olan kişilere önerilmektedir. Bunun amacı virüsü dolaşımda tutmak, böylece nüfusu daha az zararlı olduğu erken yaşlarda virüse maruz bırakmak ve yaşamın ilerleyen dönemlerinde virüse tekrar tekrar maruz kalınması yoluyla zona oluşumunu azaltmaktır.[52] Kasım 2023'te Birleşik Krallık Aşılama ve Bağışıklama Ortak Komitesi, tüm çocuklara 12 aylık ve 18 aylıkken aşı yapılmasını tavsiye etmiştir; ancak bu henüz uygulanmamıştır. Aşılanmamış veya bağışıklığın şüpheli olduğu popülasyonlarda, bir klinisyen bir enzim immünoassay isteyebilir. İmmünoassay, bir kişiye bağışıklık kazandıran virüse karşı antikor seviyelerini ölçer. Antikor seviyeleri düşükse (düşük titre) veya şüpheli ise, yeniden aşılama yapılabilir.[53]

Tedavi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tedavi esas olarak semptomların hafifletilmesinden oluşur. Koruyucu bir önlem olarak, hastalığın başkalarına yayılmasını önlemek için insanların genellikle bulaşıcı oldukları süre boyunca evde kalmaları gerekir. Tırnakların kısa kesilmesi veya eldiven giyilmesi kaşınmayı önleyebilir ve ikincil enfeksiyon riskini en aza indirebilir.[54]

Kalamin losyonunun (çinko oksit içeren topikal bir bariyer preparatı ve en yaygın kullanılan müdahalelerden biri) topikal uygulamasının etkinliğini değerlendiren resmi klinik çalışmalar olmamasına rağmen, mükemmel bir güvenlik profiline sahiptir.[55] İyi hijyenin sürdürülmesi ve cildin günlük olarak ılık suyla temizlenmesi ikincil bakteriyel enfeksiyonun önlenmesine yardımcı olabilir;[56] kaşıma ikincil enfeksiyon riskini artırabilir.[57]

Ateşi düşürmek için aspirin değil ama parasetamol (asetaminofen) kullanılabilir. Suçiçeği geçiren bir kişinin aspirin kullanması karaciğer ve beyinde ciddi, bazen ölümcül bir hastalık olan Reye sendromuna neden olabilir. Virüse önemli ölçüde maruz kalan ve ciddi komplikasyonlar geliştirme riski taşıyan kişilere, hastalığı önlemek için varisella zoster virüsüne karşı yüksek antikor titreleri içeren bir preparat olan kas içi varisella zoster immün globulin (VZIG) verilebilir.[58][59]

Antiviraller bazen kullanılır.[60][61]

Çocuklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ağız yoluyla asiklovir, döküntü başlangıcından sonraki 24 saat içinde başlanırsa semptomları bir gün azaltır ancak komplikasyon oranları üzerinde hiçbir etkisi yoktur.[62][63] Bu nedenle asiklovir kullanımı şu anda bağışıklık fonksiyonu normal olan bireyler için önerilmemektedir. 12 yaşından küçük ve bir aydan büyük çocukların, komplikasyon gelişme riski taşıyan başka bir tıbbi durumları yoksa antiviral ilaç almamaları gerekir.[64]

Çocuklarda suçiçeği tedavisi, bağışıklık sistemi virüsle uğraşırken semptomlara yöneliktir. Yetişkinlere kıyasla kabarcıklarını daha derinden kaşıma olasılıkları daha yüksek olduğundan, 12 yaşından küçük çocuklarda tırnakların kesilmesi ve temiz tutulması tedavinin önemli bir parçasıdır.[65]

Aspirin, Reye sendromu ile ilişkili olduğu için 16 yaşından küçük çocuklarda kesinlikle kontrendikedir.[66]

Yeişkinler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlıklı yetişkinlerde enfeksiyon daha şiddetli olma eğilimindedir.[67] Antiviral ilaçlarla (örn. asiklovir veya valasiklovir) tedavi, döküntü başlangıcından itibaren 24-48 saat içinde başlandığı sürece genellikle tavsiye edilir.[64] Yetişkinlerde su çiçeği semptomlarını hafifletmek için kullanılan ilaçlar temelde çocuklar için kullanılanlarla aynıdır. Durumun ciddiyetini ve komplikasyon gelişme olasılığını azaltmada etkili olduğu için yetişkinlere daha sık antiviral ilaç reçete edilir. Yetişkinlere dehidrasyonu azaltmak ve baş ağrılarını hafifletmek için su alımını artırmaları tavsiye edilir. Parasetamol (asetaminofen) gibi ağrı kesiciler, kaşıntıyı ve ateş veya ağrı gibi diğer semptomları hafifletmede etkili oldukları için tavsiye edilir. Antihistaminikler kaşıntıyı hafifletir ve kaşıntının uykuyu engellediği durumlarda kullanılabilir, çünkü aynı zamanda yatıştırıcı olarak da işlev görürler. Çocuklarda olduğu gibi, antiviral ilaçların komplikasyon geliştirmeye daha yatkın olan yetişkinler için daha yararlı olduğu düşünülmektedir. Bunlar arasında hamile kadınlar veya bağışıklık sistemi zayıflamış kişiler yer almaktadır.[68]

Prognoz

[değiştir | kaynağı değiştir]

Varisella zoster virüsünün neden olduğu görünür kabarcıkların süresi çocuklarda genellikle dört ila yedi gün arasında değişir ve yeni kabarcıkların görünümü beşinci günden sonra azalmaya başlar. Suçiçeği enfeksiyonu küçük çocuklarda daha hafif seyreder ve sodyum bikarbonat banyoları veya antihistaminik ilaçlarla semptomatik tedavi kaşıntıyı hafifletebilir.

Yetişkinlerde hastalık daha ağır seyretmekle birlikte görülme sıklığı çok daha azdır.[69] Yetişkinlerde enfeksiyon, pnömoni (doğrudan viral pnömoni veya ikincil bakteriyel pnömoni),[70] bronşit (viral bronşit veya ikincil bakteriyel bronşit),[70] hepatit[71] ve ensefalit[72] nedeniyle daha fazla morbidite ve mortalite ile ilişkilidir. Özellikle, suçiçeği geçiren hamile kadınların %10'unda zatürre gelişir ve bu zatürrenin şiddeti gebeliğin ilerleyen dönemlerinde artar. İngiltere ve Galler'de su çiçeğine bağlı ölümlerin %75'i yetişkinlerde görülmektedir.[30] Beyin iltihabı, ensefalit, bağışıklık sistemi baskılanmış bireylerde ortaya çıkabilir, ancak risk herpes zoster ile daha yüksektir.[73] Nekrotizan fasiit de nadir görülen bir komplikasyondur.[74]

Suçiçeği, bağışıklığı zayıf olan bireyler için ölümcül olabilir. HIV salgını ve bağışıklık sistemini baskılayıcı tedavilerin kullanımının artması nedeniyle bu yüksek risk grubundaki kişilerin sayısı artmıştır.[75] Suçiçeği, bağışıklık sistemi ilaçlar (örn. yüksek doz steroidler) veya HIV nedeniyle zayıflamış hastaların bulunduğu hastanelerde özellikle bir sorundur.[76]

Deri lezyonlarının impetigo, selülit ve erizipel olarak ortaya çıkan ikincil bakteriyel enfeksiyonu, sağlıklı çocuklarda en sık görülen komplikasyondur. Genellikle bağışıklık sistemi baskılanmış kişilerde görülen yaygın primer suçiçeği enfeksiyonu yüksek morbiditeye sahip olabilir. Suçiçeği pnömonisi vakalarının yüzde doksanı yetişkin popülasyonda görülür. Yaygın suçiçeğinin daha nadir komplikasyonları arasında miyokardit, hepatit ve glomerülonefrit yer alır.[77]

Hemorajik komplikasyonlar bağışıklığı baskılanmış popülasyonlarda daha yaygındır, ancak sağlıklı çocuklar ve yetişkinler de etkilenir. Beş ana klinik sendrom tanımlanmıştır: febril purpura, purpuralı malign suçiçeği, postenfeksiyöz purpura, purpura fulminans ve anafilaktoid purpura. Bu sendromlar değişken seyirlere sahiptir; febril purpura sendromlar arasında en iyi huylu olanıdır ve komplikasyonsuz bir sonuca sahiptir. Buna karşın, purpuralı malign su çiçeği %70'ten fazla ölüm oranına sahip ciddi bir klinik durumdur. Bu hemorajik suçiçeği sendromlarının nedeni bilinmemektedir.[77]

Epidemiyoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

Birincil suçiçeği dünya çapında tüm ülkelerde görülmektedir. Suçiçeği, 1990 yılında 8900 iken 2015 yılında dünya genelinde 6400 kişinin ölümüne yol açmıştır.[6] 2013 yılında 7000 ölüm gerçekleşmiştir.[15] Suçiçeği yüksek oranda bulaşıcıdır ve yakın temaslılarda enfeksiyon oranı %90'dır.[78]

Ilıman ülkelerde suçiçeği öncelikle bir çocuk hastalığıdır ve vakaların çoğu kış ve ilkbahar aylarında, büyük olasılıkla okul teması nedeniyle ortaya çıkar. Bu ülkelerde klasik çocukluk hastalıklarından biridir ve vakaların çoğu 15 yaşına kadar olan çocuklarda görülür;[79] çoğu insan yetişkinlikten önce enfekte olur ve genç yetişkinlerin %10'u duyarlı olmaya devam eder.

Ilıman bir ülke olan Amerika Birleşik Devletleri'nde Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC), eyalet sağlık departmanlarının suçiçeği enfeksiyonlarını rapor etmesini zorunlu kılmamaktadır ve 2013 yılı itibarıyla sadece 31 eyalet bu bilgiyi gönüllü olarak vermiştir.[80] Sickweather adlı sosyal medya hastalık gözetim aracı tarafından 2013 yılında yapılan bir çalışmada, sosyal medya sistemleri Facebook ve Twitter'da suçiçeği enfeksiyonlarına ilişkin anekdot niteliğindeki raporlar kullanılarak kişi başına en çok enfeksiyon görülen eyaletler ölçülmüş ve sıralanmıştır; Maryland, Tennessee ve Illinois ilk üçte yer almaktadır.[81]

Tropik bölgelerde su çiçeği genellikle yaşlı insanlarda görülür ve daha ciddi hastalıklara neden olabilir.[82] Yetişkinlerde yara izleri çocuklara göre daha koyu ve daha belirgindir.[83]

Toplum ve kültür

[değiştir | kaynağı değiştir]

Suçiçeği genellikle yetişkinlerde çocuklardan daha ağır seyrettiğinden, bazı ebeveynler çocuklarını kasıtlı olarak virüse maruz bırakmaktadır, örneğin onları "suçiçeği partilerine" götürerek.[84] Doktorlar, çocukların virüsün zayıflatılmış bir formu olan aşıyı yaptırmalarının, ölümcül olabilen ya da ilerleyen yaşlarda zona hastalığına yol açabilen hastalığı geçirmelerinden daha güvenli olduğunu söylemektedir.[84][85][86] Suçiçeğine tekrar tekrar maruz kalmak zoster hastalığına karşı koruma sağlayabilir.[87]

Diğer hayvanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsanlar, hastalığın doğal olarak etkilediği bilinen tek türdür.[9] Ancak suçiçeği, şempanzeler[88] ve goriller[89] de dahil olmak üzere diğer hayvanlarda da görülmüştür.

Araştırma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir nükleosid analoğu olan sorivudinin sağlıklı yetişkinlerde primer suçiçeği tedavisinde etkili olduğu bildirilmiştir (yalnızca vaka raporları), ancak etkinliğini göstermek için hala büyük ölçekli klinik çalışmalara ihtiyaç vardır.[90] 2005'te asiklovirin bir süre boyunca ağızdan sürekli olarak verilmesinin VZV'yi konakçıdan eradike edebileceğine dair spekülasyonlar vardı, ancak eradikasyonun gerçekten uygulanabilir olup olmadığını anlamak için daha fazla çalışma yapılması gerekiyordu.[91]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d "Chickenpox (Varicella) For Healthcare Professionals". Centers for Disease Control and Prevention (cdc.gov). 31 Aralık 2018. 6 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  2. ^ a b c d e f "Chickenpox (Varicella) Signs & Symptoms". Centers for Disease Control and Prevention (cdc.gov). 16 Kasım 2011. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  3. ^ a b "Chickenpox (Varicella) Overview". Centers for Disease Control and Prevention (cdc.gov). 16 Kasım 2011. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  4. ^ a b "Routine vaccination against chickenpox?". Drug Ther Bull. 50 (4): 42-45. 2012. doi:10.1136/dtb.2012.04.0098. PMID 22495050. 
  5. ^ a b c d e f g h i "Chickenpox (Varicella) Prevention & Treatment". cdc.gov. 16 Kasım 2011. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  6. ^ a b c GBD 2015 Mortality and Causes of Death Collaborators. (8 Ekim 2016). "Global, regional, and national life expectancy, all-cause mortality, and cause-specific mortality for 249 causes of death, 1980–2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015". Lancet. 388 (10053): 1459-1544. doi:10.1016/s0140-6736(16)31012-1. PMC 5388903 $2. PMID 27733281. 
  7. ^ "Varicella". www.who.int (İngilizce). 18 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2024. 
  8. ^ "Chickenpox (Varicella) Complications". Centers for Disease Control and Prevention (cdc.gov). 16 Kasım 2011. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  9. ^ a b c d e f g h i j k Atkinson, William (2011). Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases (12 bas.). Public Health Foundation. ss. 301-323. ISBN 978-0-9832631-3-5. 7 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  10. ^ "Chickenpox (Varicella) Interpreting Laboratory Tests". cdc.gov. 19 Haziran 2012. 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  11. ^ Breuer J (2010). "VZV molecular epidemiology". Varicella-zoster Virus. Current Topics in Microbiology and Immunology. 342. ss. 15-42. doi:10.1007/82_2010_9. ISBN 978-3-642-12727-4. PMID 20229231. 
  12. ^ a b c Flatt, A; Breuer, J (September 2012). "Varicella vaccines". British Medical Bulletin. 103 (1): 115-127. doi:10.1093/bmb/lds019. PMID 22859715. 
  13. ^ a b Macartney, K; Heywood, A; McIntyre, P (23 Haziran 2014). "Vaccines for post-exposure prophylaxis against varicella (chickenpox) in children and adults". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 6 (6): CD001833. doi:10.1002/14651858.CD001833.pub3. PMC 7061782 $2. PMID 24954057. 
  14. ^ Global Burden of Disease Study 2013 Collaborators (22 Ağustos 2015). "Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 301 acute and chronic diseases and injuries in 188 countries, 1990–2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet. 386 (9995): 743-800. doi:10.1016/s0140-6736(15)60692-4. PMC 4561509 $2. PMID 26063472. 
  15. ^ a b GBD 2013 Mortality and Causes of Death Collaborators (17 Aralık 2014). "Global, regional, and national age-sex specific all-cause and cause-specific mortality for 240 causes of death, 1990-2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet. 385 (9963): 117-171. doi:10.1016/S0140-6736(14)61682-2. PMC 4340604 $2. PMID 25530442. 
  16. ^ Oxford University Press (December 2014). "chickenpox, n". oed.com. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2015. 
  17. ^ "Chickenpox". Mayo Clinic. 4 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2020. 
  18. ^ a b Anthony J Papadopoulos. Dirk M Elston (Ed.). "Chickenpox Clinical Presentation". Medscape Reference. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2012. 
  19. ^ "Symptoms of Chickenpox". Chickenpox. NHS Choices. 18 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2013. 
  20. ^ "Chickenpox (Varicella): Clinical Overview". Centers for Disease Control and Prevention. 22 Nisan 2019. 25 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  21. ^ "Chickenpox (varicella)". 5 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2010. 
  22. ^ a b c d "Chickenpox - Symptoms and causes". Mayo Clinic (İngilizce). 9 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. 
  23. ^ Askalan R, Laughlin S, Mayank S, Chan A, MacGregor D, Andrew M, Curtis R, Meaney B, deVeber G (June 2001). "Chickenpox and stroke in childhood: a study of frequency and causation". Stroke. 32 (6): 1257-1262. doi:10.1161/01.STR.32.6.1257. PMID 11387484. 
  24. ^ Heuchan AM, Isaacs D (19 Mart 2001). "The management of varicella-zoster virus exposure and infection in pregnancy and the newborn period. Australasian Subgroup in Paediatric Infectious Diseases of the Australasian Society for Infectious Diseases". The Medical Journal of Australia. 174 (6): 288-292. doi:10.5694/j.1326-5377.2001.tb143273.x. PMID 11297117. 12 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  25. ^ "The Effects of Chickenpox on Pregnancy". Verywell Family (İngilizce). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2024. 
  26. ^ Boussault P, Boralevi F, Labbe L, Sarlangue J, Taïeb A, Leaute-Labreze C (2007). "Chronic varicella-zoster skin infection complicating the congenital varicella syndrome". Pediatr Dermatol. 24 (4): 429-432. doi:10.1111/j.1525-1470.2007.00471.x. PMID 17845179. 
  27. ^ Matsuo T, Koyama M, Matsuo N (July 1990). "Acute retinal necrosis as a novel complication of chickenpox in adults". Br J Ophthalmol. 74 (7): 443-444. doi:10.1136/bjo.74.7.443. PMC 1042160 $2. PMID 2378860. 
  28. ^ Mazzella M, Arioni C, Bellini C, Allegri AE, Savioli C, Serra G (2003). "Severe hydrocephalus associated with congenital varicella syndrome". Canadian Medical Association Journal. 168 (5): 561-563. PMC 149248 $2. PMID 12615748. 
  29. ^ Sauerbrei A, Wutzler P (December 2001). "Neonatal varicella". J Perinatol. 21 (8): 545-549. doi:10.1038/sj.jp.7210599. PMID 11774017. 
  30. ^ a b c Royal College of Obstetricians and Gynaecologists (September 2007). "Chickenpox in Pregnancy" (PDF). 11 Kasım 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009. 
  31. ^ Kanbayashi Y, Onishi K, Fukazawa K, Okamoto K, Ueno H, Takagi T, Hosokawa T (2012). "Predictive Factors for Postherpetic Neuralgia Using Ordered Logistic Regression Analysis". The Clinical Journal of Pain. 28 (8): 712-714. doi:10.1097/AJP.0b013e318243ee01. PMID 22209800. 
  32. ^ Pino Rivero V, González Palomino A, Pantoja Hernández CG, Mora Santos ME, Trinidad Ramos G, Blasco Huelva A (2006). "Ramsay-Hunt syndrome associated to unilateral recurrential paralysis". Anales Otorrinolaringologicos Ibero-americanos. 33 (5): 489-494. PMID 17091862. 
  33. ^ Nagel MA, Cohrs RJ, Mahalingam R, Wellish MC, Forghani B, Schiller A, Safdieh JE, Kamenkovich E, Ostrow LW, Levy M, Greenberg B, Russman AN, Katzan I, Gardner CJ, Häusler M, Nau R, Saraya T, Wada H, Goto H, de Martino M, Ueno M, Brown WD, Terborg C, Gilden DH (March 2008). "The varicella zoster virus vasculopathies: clinical, CSF, imaging, and virologic features". Neurology. 70 (11): 853-860. doi:10.1212/01.wnl.0000304747.38502.e8. PMC 2938740 $2. PMID 18332343. 
  34. ^ "Chickenpox". NHS Choices. UK Department of Health. 19 Nisan 2012. 24 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  35. ^ "Shingles Vaccine". WebMD. 29 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  36. ^ "An Overview of Shingles". WebMD. 8 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  37. ^ "Shingles". PubMed Health. 23 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  38. ^ Ayoade, Folusakin; Kumar, Sandeep (2020), "Varicella Zoster (Chickenpox)", StatPearls, Treasure Island (FL): StatPearls Publishing, PMID 28846365, 7 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 21 Ekim 2020 
  39. ^ Pincus, Matthew R.; McPherson, Richard A.; Henry, John Bernard (2007). "Ch. 54". Henry's clinical diagnosis and management by laboratory methods (21. bas.). Saunders Elsevier. ISBN 978-1-4160-0287-1. 
  40. ^ Murray, Patrick R.; Rosenthal, Ken S.; Pfaller, Michael A. (2005). Medical Microbiology (5. bas.). Elsevier Mosby. s. 551. ISBN 978-0-323-03303-9. , edition (Elsevier), p.
  41. ^ Wang, Chia C.; Prather, Kimberly A; Sznitman, Josué; Jimenez, Jose L; Lakdawala, Seema S.; Tufekci, Zeynep; Marr, Linsey C. (27 Ağustos 2021). "Airborne transmission of respiratory viruses". Science. 373. doi:10.1126/science.abd9149. 18 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2024. 
  42. ^ Gershon, Anne A. (2007), Arvin, Ann; Campadelli-Fiume, Gabriella; Mocarski, Edward; Moore, Patrick S. (Ed.), "Varicella-zoster vaccine", Human Herpesviruses: Biology, Therapy, and Immunoprophylaxis, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-82714-0, PMID 21348127, 23 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 6 Şubat 2021 
  43. ^ Tulchinsky, Theodore H. (2018). "Maurice Hilleman: Creator of Vaccines That Changed the World". Case Studies in Public Health: 443-470. doi:10.1016/B978-0-12-804571-8.00003-2. ISBN 978-0-12-804571-8. PMC 7150172 $2. 
  44. ^ "Chickenpox (Varicella) | History of Vaccines". www.historyofvaccines.org (İngilizce). 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2021. 
  45. ^ "Maurice Ralph Hilleman (1919–2005) | The Embryo Project Encyclopedia". embryo.asu.edu. 27 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2021. 
  46. ^ Chaves SS, Gargiullo P, Zhang JX, Civen R, Guris D, Mascola L, Seward JF (2007). "Loss of vaccine-induced immunity to varicella over time". N Engl J Med. 356 (11): 1121-1129. doi:10.1056/NEJMoa064040. PMID 17360990. 
  47. ^ "Chickenpox (varicella) vaccination". NHS Choices. UK Department of Health. 19 Nisan 2012. 13 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  48. ^ "Chickenpox vaccine FAQs". 23 Ocak 2019. 12 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2020. 
  49. ^ "Live Attenuated Varicella Vaccine: Prevention of Varicella and of Zoster". 30 Eylül 2021. 1 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2021. 
  50. ^ "Child, Adolescent & "Catch-up" Immunization Schedules". Immunization Schedules. Centers for Disease Control and Prevention. 11 Mart 2019. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  51. ^ Carrillo-Santisteve, P; Lopalco, PL (May 2014). "Varicella vaccination: a laboured take-off". Clinical Microbiology and Infection. 20 (Suppl 5): 86-91. doi:10.1111/1469-0691.12580. PMID 24494784. 
  52. ^ "Why aren't children in the UK vaccinated against chickenpox?". NHS. UK National Health Service. 26 Haziran 2018. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2018. 
  53. ^ Leeuwen, Anne (2015). Davis's comprehensive handbook of laboratory & diagnostic tests with nursing implications. Philadelphia: F.A. Davis Company. s. 1579. ISBN 978-0-8036-4405-2. 
  54. ^ CDC (28 Nisan 2021). "Chickenpox Prevention and Treatment". Centers for Disease Control and Prevention (İngilizce). 4 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. 
  55. ^ Tebruegge M, Kuruvilla M, Margarson I (2006). "Does the use of calamine or antihistamine provide symptomatic relief from pruritus in children with varicella zoster infection?". Arch. Dis. Child. 91 (12): 1035-1036. doi:10.1136/adc.2006.105114. PMC 2082986 $2. PMID 17119083. 
  56. ^ Domino, Frank J. (2007). The 5-Minute Clinical Consult. Lippincott Williams & Wilkins. s. 248. ISBN 978-0-7817-6334-9. 
  57. ^ "Overview of Treatments for Chickenpox". Verywell Health (İngilizce). 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2024. 
  58. ^ Parmet S, Lynm C, Glass RM (February 2004). "JAMA patient page. Chickenpox". JAMA. 291 (7): 906. doi:10.1001/jama.291.7.906. PMID 14970070. 
  59. ^ Naus M (15 Ekim 2006). "Varizig™ as the Varicella Zoster Immune Globulin for the Prevention of Varicella in At-Risk Patients". Canada Communicable Disease Report. 32 (ACS-8). 17 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  60. ^ Huff JC (January 1988). "Antiviral treatment in chickenpox and herpes zoster". Journal of the American Academy of Dermatology. 18 (1 Pt 2): 204-206. doi:10.1016/S0190-9622(88)70029-8. PMID 3339143. 
  61. ^ Gnann, John W. Jr. (2007). "Chapter 65Antiviral therapy of varicella-zoster virus infections". Arvin, Ann (Ed.). Human herpesviruses : biology, therapy, and immunoprophylaxis. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-82714-0. 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2014. 
  62. ^ Kay, A. B. (2001). "Allergy and allergic diseases. First of two parts". The New England Journal of Medicine. 344 (1): 30-37. doi:10.1056/NEJM200101043440106. PMID 11136958. 
  63. ^ Kay, A. B. (2001). "Allergy and allergic diseases. Second of two parts". The New England Journal of Medicine. 344 (2): 109-113. doi:10.1056/NEJM200101113440206. PMID 11150362. 
  64. ^ a b "Antiviral medications for chickenpox". 28 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2011. 
  65. ^ "Chickenpox in Children Under 12". 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2010. 
  66. ^ "Reye's Syndrome-Topic Overview". 5 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2011. 
  67. ^ Tunbridge AJ, Breuer J, Jeffery KJ (August 2008). "Chickenpox in adults – clinical management". The Journal of Infection. 57 (2): 95-102. doi:10.1016/j.jinf.2008.03.004. PMID 18555533. 
  68. ^ "What is chickenpox?". 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2010. 
  69. ^ Baren JM, Henneman PL, Lewis RJ (August 1996). "Primary Varicella in Adults: Pneumonia, Pregnancy, and Hospital Admissions". Annals of Emergency Medicine. 28 (2): 165-169. doi:10.1016/S0196-0644(96)70057-4. PMID 8759580. 
  70. ^ a b Mohsen AH, McKendrick M (May 2003). "Varicella pneumonia in adults". Eur. Respir. J. 21 (5): 886-891. doi:10.1183/09031936.03.00103202. PMID 12765439. 
  71. ^ Anderson, D.R.; Schwartz, J.; Hunter, N.J.; Cottrill, C.; Bissaccia, E.; Klainer, A.S. (1994). "Varicella Hepatitis: A Fatal Case in a Previously Healthy, Immunocompetent Adult". Archives of Internal Medicine. 154 (18): 2101-2106. doi:10.1001/archinte.1994.00420180111013. PMID 8092915. 
  72. ^ Abro AH, Ustadi AM, Das K, Abdou AM, Hussaini HS, Chandra FS (December 2009). "Chickenpox: presentation and complications in adults". Journal of Pakistan Medical Association. 59 (12): 828-831. PMID 20201174. 20 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2013. 
  73. ^ "Definition of Chickenpox". MedicineNet.com. 28 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2006. 
  74. ^ "Is Necrotizing Fasciitis a complication of Chickenpox of Cutaneous Vasculitis?". atmedstu.com. 15 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2008. 
  75. ^ Strangfeld A, Listing J, Herzer P, Liebhaber A, Rockwitz K, Richter C, Zink A (February 2009). "Risk of herpes zoster in patients with rheumatoid arthritis treated with anti-TNF-alpha agents". JAMA. 301 (7): 737-744. doi:10.1001/jama.2009.146. PMID 19224750. 
  76. ^ Weller TH (1997). "Varicella-herpes zoster virus". Evans AS, Kaslow RA (Ed.). Viral Infections of Humans: Epidemiology and Control. Plenum Press. ss. 865-892. ISBN 978-0-306-44855-3. 
  77. ^ a b "Symptoms and Complications of Chickenpox". Verywell Health (İngilizce). 12 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2024. 
  78. ^ CDC (11 Ağustos 2021). "Chickenpox for HCPs". Centers for Disease Control and Prevention (İngilizce). 6 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022. 
  79. ^ Di Pietrantonj, Carlo; Rivetti, Alessandro; Marchione, Pasquale; Debalini, Maria Grazia; Demicheli, Vittorio (22 Kasım 2021). "Vaccines for measles, mumps, rubella, and varicella in children". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 2021 (11): CD004407. doi:10.1002/14651858.CD004407.pub5. ISSN 1469-493X. PMC 8607336 $2. PMID 34806766. 
  80. ^ "Georgia ranks 10th for social media admissions of chickenpox". 21 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2013. 
  81. ^ "Chickenpox in the USA". 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2013. 
  82. ^ Wharton M (1996). "The epidemiology of varicella-zoster virus infections". Infect Dis Clin North Am. 10 (3): 571-581. doi:10.1016/S0891-5520(05)70313-5. PMID 8856352. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2019. 
  83. ^ "Epidemiology of Varicella Zoster Virus Infection, Epidemiology of VZV Infection, Epidemiology of Chicken Pox, Epidemiology of Shingles". 13 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2008. 
  84. ^ a b Charles, Shamard (22 Mart 2019). "Doctors say Kentucky Gov. Matt Bevin is wrong about 'chickenpox on purpose'". NBC News. 17 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019. Chickenpox parties were once a popular way for parents to expose their children to the virus so they would get sick, recover and build up immunity to the disease. ... Most doctors believe that deliberately infecting a child with the full-blown virus is a bad idea. While chickenpox is mild for most children, it can be a dangerous virus for others – and there's no way to know which child will have a serious case, experts say. 
  85. ^ "Chicken Pox parties do more harm than good, says doctor". KSLA News 12 Shreveport, Louisiana News Weather & Sports. 27 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2011. 
  86. ^ Committee to Review Adverse Effects of Vaccines; Institute of, Medicine; Stratton, K.; Ford, A.; Rusch, E.; Clayton, E. W. (2011). Adverse Effects of Vaccines: Evidence and Causality. doi:10.17226/13164. ISBN 978-0-309-21435-3. PMID 24624471. 
  87. ^ Ogunjimi, B; Van Damme, P; Beutels, P (2013). "Herpes Zoster Risk Reduction through Exposure to Chickenpox Patients: A Systematic Multidisciplinary Review". PLOS ONE. 8 (6): e66485. Bibcode:2013PLoSO...866485O. doi:10.1371/journal.pone.0066485. PMC 3689818 $2. PMID 23805224. 
  88. ^ Cohen JI, Moskal T, Shapiro M, Purcell RH (December 1996). "Varicella in Chimpanzees". Journal of Medical Virology. 50 (4): 289-292. doi:10.1002/(SICI)1096-9071(199612)50:4<289::AID-JMV2>3.0.CO;2-4. PMID 8950684. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2019. 
  89. ^ Myers MG, Kramer LW, Stanberry LR (December 1987). "Varicella in a gorilla". Journal of Medical Virology. 23 (4): 317-322. doi:10.1002/jmv.1890230403. PMID 2826674. 
  90. ^ "Chickenpox Treatment & Management: Approach Considerations, Treatment in Healthy Children, Treatment in Immunocompetent Adults". Medscape emedicine. 3 Haziran 2022. 12 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2022. 
  91. ^ Klassen, TP; Hartling, L. (2005). "Acyclovir for treating varicella in otherwise healthy children and adolescents". Cochrane Database of Systematic Reviews. 2011 (4): CD002980. doi:10.1002/14651858.CD002980.pub3. PMC 8407192 $2. PMID 16235308. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Suçiçeği ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
Sınıflandırma
Dış kaynaklar
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Suçiçeği&oldid=34532370" sayfasından alınmıştır