1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı
| Osmanlı-Karaman Savaşı (1413-15) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Osmanlı-Karaman Savaşları | |||||||||
 I. Mehmed Divan üyeleriyle | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
 Osmanlı İmparatorluğu |
 Karamanoğulları Beyliği | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
|
I. Mehmed Bayezid Paşa |
II. Mehmed (esir) Mustafa Bey (esir) | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| 25-30.000 | 20-25.000 | ||||||||
1413-1415 Osmanlı-Karaman Savaşı, Osmanlı Devleti ile Karamanoğulları Beyliği arasında Osmanlıların zaferiyle biten savaş.
Savaş
[değiştir | kaynağı değiştir]Karamanlıların Bursa Kuşatması (1413)
[değiştir | kaynağı değiştir]Osmanlı Devlet'inde Fetret Devri olarak adlandırılan dönemin sonlarına doğru Çelebi Mehmed kardeşi Musa Çelebi'yle Rumeli'de mücadelesinin son safhasındayken Karaman Beyi II. Mehmed Anadolu'da saldırıya geçerek eski Osmanlı başkenti Bursa'yı kuşattı.
31 gün süren kuşatma sonucunda Hacı İvaz Paşa'nın direnişi karşısında başarılı olamayan[1] Karaman ordusu kentin varoşlarını yaktığı gibi Yıldırım Beyazıt'ın kabrini de tahrip etti. Çelebi Mehmed'in mağlup ettiği Musa Çelebi'nin naaşını Bursa'ya getiren bir Osmanlı birliğinin yaklaşması üzerine Karaman ordusu da çekildi.[2]
Osmanlıların I. Konya seferi (1414)
[değiştir | kaynağı değiştir]Musa Çelebi'yi mağlup ederek tek başına Osmanlı tahtına çıkan Çelebi Mehmed 1414 yılında Anadolu'ya yönelerek burada zayıflayan Osmanlı hakimiyetini yeniden kurmayı hedefledi. İlk olarak Aydın Beyi Cüneyt'i mağlup ederek İzmir'i yeniden Osmanlı topraklarına kattı. Ardından ise 1414 sonlarına doğru Karaman Beyliği'nin üzerine yürüdü.
Osmanlı ordusunda tâbi beylikler olan Germiyan ve Candar'dan (İsfendiyar Bey'in oğlu Kasım Bey komutasında) birlikler de vardı. Osmanlı ordusu Akşehir-Beyşehir-Seydişehir güzergâhından geçerek Konya önlerine geldi. Savaşa hazır olmayan Karaman ordusu muharebeyi kabul etmedi. Karaman Beyi II. Mehmed'in barış teklifini kabul eden Çelebi Mehmed kuzeye doğru Candar topraklarına yöneldi.
Ancak, Osmanlı ordusu Karaman topraklarından ayrılır ayrılmaz Karaman ordusu Osmanlı topraklarına yeniden saldırınca savaşın devamı kaçınılmaz oldu.
Osmanlıların II. Konya seferi (1415)
[değiştir | kaynağı değiştir]Çelebi Mehmed 1415 Ocak-Şubat aylarında Candarlı İsfendiyar Bey'in tâbiyetini kesinkes sağladıktan sonra 1415 Mart'ında yeniden Konya'ya yönelmeden önce Şubat'ta İnegöl'deyken (olası bir müdahalesini önlemek gayesiyle) Karamanlılar'ın hâmisi[3] Memlûk Sultanı Şeyh el-Mahmûdî'ye pahalı hediyelerle bir elçi göndererek bir mektup iletti.[4]
Anadolu Beylerbeyi Bayezid Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu 1415 Mart'ında II. Mehmed komutasındaki Karaman ordusunu Konya Muharebesi'nde kesin bir yenilgiye uğrattı. II. Mehmed ve oğlu/veliahtı Mustafa Bey esir düştüler.
Esir Karaman Beyi II. Mehmed Osmanlı Padişahı Çelebi Mehmed'in huzuruna çıktı ve Osmanlılara bir daha saldırmayacağına yemin ederek (teyide muhtaç rivayete göre Mehmed Bey yemin ederken elini elbisesi içinde sakladığı bir canlı güvercin üzerine koydu ve sonradan bu kuşu azat ederek yaptığı yemini geçersiz saydı[5]) barış istedi.
Barış hükümleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Yapılan antlaşma sonucunda Timur'un Ankara Muharebesi'nden (1402) sonra Osmanlılardan alıp Karaman Beyliği'ne verdiği Sivrihisar, Beypazarı, Yalvaç, Şarkikaraağaç, Kırşehir, Akşehir, Beyşehir ve Seydişehir yeniden Osmanlı topraklarına katıldı. Karaman Beyliği Osmanlılar talep ettiğinde savaşlarda Osmanlı ordusunu asker göndermeyi de kabul etti.[6]
Savaş sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Çelebi Mehmed'in bu başarılı seferinin ardından Germiyan, Menteşe ve Teke beylikleri, Ege Denizi'ndeki Ceneviz idarecileri ve Rodos Şövalyeleri elçi gönderdiler ve barış halini teyid ettiler.
Osmanlıların bir sonraki hedefi Venedikliler oldu.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "İslam Ansiklopedisi, "Hacı İvaz Paşa" maddesi, Abdülkadir Özcan, Türk Diyanet Vakfı, İstanbul (1996), c.14, s.285". 30 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2024.
- ^ "Türkiye Tarihi", Yılmaz Öztuna,Hayat Kitapları, İstanbul (1964), c.3, s.128
- ^ "İslam Ansiklopedisi, "Mehmed I" maddesi, Halil İnalcık, Türk Diyanet Vakfı, Ankara (2003), c.28, s.392". 5 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2024.
- ^ "İnbâʾü’l-ġumr", İbn Hacer, c.III, s.518
- ^ "Bu Mülkün Sultanları", Necdet Sakaoğlu, Oğlak Yayınları, İstanbul (1999), s.63 ISBN 978-975-329-300-6
- ^ "Türkiye Tarihi", Yılmaz Öztuna,Hayat Kitapları, İstanbul (1964), c.3, s.130