İçeriğe atla

Zeliha Akçagüner

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Zeliha Akçagüner
Doğum6 Haziran 1935 (89 yaşında)
Divriği, Sivas
MilliyetTürk
MeslekYazar, çocuk ve yetişkin roman yazarı

Zeliha Akçagüner (d. 6 Haziran 1935, Divriği, Sivas), Türk çocuk romanı yazarı ve eğitimcidir.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Zeliha (Erkul) Akçagüner, 6 Haziran 1935 yılında Sivas'ın Divriği ilçesinde doğdu. Babası Jandarma subayı Sait Erkul, annesi Nuriye Erkul'dur. İsmet, Saadet, Bahtiyar isimli büyük, Oğuz isimli küçük kardeşleri vardır.

İlköğretimini Divriği'de tamamladıktan sonra, babasının vefatını takiben önce İzmir Karşıyaka'da öğrenimine devam etmiş, daha sonra Edirne Öğretmen Okulunda okuyarak öğretmen olmuştur. Kısa bir dönem ilkokul öğretmeni olarak çalışmış, daha sonra orta okullarda Ev Ekonomisi öğretmeni olarak çalışmıştır. İlk görev yeri olan Manisa Kula'da eşi Fahri Akçagüner ile tanışmış ve Kula da evlenmişlerdir. Bu evliliğinden Mustafa Tanju Akçagüner ve Sait Alp Akçagüner isimli iki oğlu olmuştur. Daha sonraki çalışma hayatını İzmir Ödemiş Lisesi, İzmir Şehit Fethi Bey Orta Okulu ve İzmir Karşıyaka Ortaokulu (şube) de sürdürmüş, bu okuldan emekli olmuştur.[1]

İzmir Radyosu için Özlem Tepesi isimli sekiz bölümlük; Ankara Radyosu için Cumhuriyet'e Destek Verenler isimli radyo oyunları yazmıştır. Zeliha Akçagüner aralarında ; TRT ve Kültür Bakanlığı Senaryo Ödülü'nü, 1991'de Ömer Seyfettin Öykü Yarışması İkincilik Ödülü, Türkiye'nin Sesi Radyosu Öykü Ödülü, Özgür Eğitim Yayınları Çocuk Romanı Ödülü, Bu Yayınevi Çocuk Romanı Yarışması'nın Üçüncülük Ödülü, Tömer Masal Ödülü ve İzmir Belediyesi Çocuk Romanı Ödülü'nün de olduğu çeşitli yarışmalardan sekiz ödül almıştır.[2]

Yazar, daha çok çocuk ve gençlik edebiyatı alanlarında eserler veren üretken kalemlerdendir. Sevginin Gücü yazarın ilk gençlik romanıdır ve sınıf farklılıklarına değinir. İçimdeki Ses, engelli bir çocuk olan Onat ve ağabeyi arasındaki ilişkiyi işlemesi bakımından önemlidir. Akran zorbalığının yanlışlığına da değinilen romanda, engelli bireylerin hayata entegre olabilmeleri konusu önemli bir sosyal sorumluluk alanı olarak dikkati çeker. Yazar, bilimkurgu ve fantastiği de denemiş olmakla birlikte, eserlerinde günlük hayatın rutin akışına ve çocuk/genç psikolojisine uygun eserler verir. Kalpağı Gül Oyalılar, Kurtuluş Savaşı'nın kadın kahramanlarını işleyen tarihî bir roman olmakla birlikte şahıs kadrosunun gerçek ve kurgu kişiliklerden karma olarak oluşturulması, eserin belgesel değerini artırır.[3]

Çok sayıda çocuk romanı ve hikâyesinin yanı sıra, yetişkinler için de romanlar yazmıştır. Zeliha Akçagüner kitapları; Altın Kitaplar, Bu Yayınevi, Tudem Yayınları, Yakın Kitabevi aracılığıyla kitapseverlerle buluşmuştur.

Eserleri[4][5][6][değiştir | kaynağı değiştir]

Çocuk kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Sevginin Gücü (1989),
  • Parmakgöz (1995),
  • Sevgi Sitesi Çocukları (1997),
  • Bıcırıkla Güleryüz (1997),
  • Dünyalılar ve İlginç Konukları (1997),
  • Gelin Bebek (1997),
  • Şarkı Söyleyen Kayalar (1997),
  • Çatalçayın çocukları (1998),
  • Canoğlan'la Keloğlan (1998),
  • İçimdeki Ses (1998),
  • 2150 Yılına Yolculuk (1999),
  • Koray'ın Ayıcığı (2001),
  • Muhalebiden bir kaşık alsana (2001),
  • Bana Sevgiyi Anlat (2001),
  • Merve'nin Hulalopu var (2001),
  • Dağı Delen Çocuklar (2002),
  • Kelebek ile Karınca (2002),
  • Gülce'nin Doğum Günü (2002),
  • Kah Kah Kah Kih Kih Kih Güldüren Öyküler (2002),
  • Parmaklarımdaki Gözler (2003),
  • Yalıçapkını Çobanaldatanı Arıyor (2003),
  • Gülce'nin doğum günü (2004),
  • Bıcırıkla Güleryüz (2004),
  • Kuyudaki Sır (2005),
  • Egeli Çocuklar (2008),
  • Arkadaşım Kalbimi Çaldı (2011),
  • Çılgın Serüvenciler İz Peşinde (2012),
  • Kayıp Ada (2013),
  • Zaman Büyücüleri (2015),
  • Çılgın Serüvenciler Gizler Mağarasında (2016)

Yetişkin kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Gölgesini Çiğneyen Kadın (2005),
  • Sevdanın Son Durağı (2009),
  • Geç Kalan Çığlık (2010),
  • Kalpağı Gül Oyalılar (2011),
  • Sevginin İpek kanatları (2012)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "zeliha akçagüner". 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  2. ^ "Biyografi referansı". 23 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  3. ^ "biyografi referans". 23 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  4. ^ "eserler için kaynak". 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  5. ^ "eserleri için kaynakça". Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  6. ^ "eserleri için kaynakça". Erişim tarihi: 24 Eylül 2023.