İçeriğe atla

Sivri uçlu aletler

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Amerikan Yerlilerine ait sivri uçluları tanımlayan standart sivri uçlu alet terminolojisi: a - uç veya tepe, b-kenar,c-sırt veya yüz, d - basamak, e - tang, f - taban, g - çentik, h - diken, i - omuz[1]

Arkeolojide sivri uçlu araç ile bir mızrak, dart veya ok veya belki bıçak sapına sabitlenen aletlerdir.

Taş aletler, sivri uçlular dahil, uzun süre bütünlüklerini korur, çoğunlukla kaybolur veya ıskartaya çıkartılır ve tarih öncesi ticaretde dahil olmak insanın geçmişi ile ilgili faydalı ip uçları sağlamak üzere oldukça bol miktardadır. Farklı bölgelerde ilk çıkış yerlerine kadar taş aletlerin özel kaya veya mineral çeşitleri ile takip edilmesini sağlayan bilimsel teknikler mevcuttur. Kemik veya fildişinden elde edilen sivri uçlu aletler genellikle arkeolojik sit alanlarında bulunmaktadır. Metalurjinin geliştiği yerlerde bakır, bronz veya demirden yapılmış sivri uçlu aletler görülmektedir. Kuzey Amerika'da geç tarih öncesi döneme ait bulgular Superior Gölü yakınlarında çıkarılan bakır madeninden yapılmıştır.

  1. ^ Adapted from Ritchie, 1989

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]