Sırbistan Krallığı (Orta Çağ)
Краљевина Србија Kraljevina Srbija Sırbistan Krallığı | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1217-1346 | |||||||||||
 I. V. Stefan Uroš yönetiminde, 1265'te Sırbistan | |||||||||||
| Başkent | Stari Ras, Üsküp | ||||||||||
| Yaygın dil(ler) | Sırpça (Eski Kilise Slavcası) | ||||||||||
| Hükûmet | Monarşi | ||||||||||
| |||||||||||
| Tarihçe | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
.svg)
Sırbistan Krallığı (Sırpça: Краљевина Србија / Kraljevina Srbija) veya Sırp Krallığı (Sırpça: Српско краљевство / Srpsko kraljevstvo), Nemanjić Hanedanı tarafından yönetilen 1217'den 1346'ya kadar uzanan Orta Çağ Sırp devleti. Sırbistan Büyük Prensliği Prensi Stefan Nemanja tarafından birleştirilen bütün topraklar çocukları Aziz Sava ve Stefan Nemanjić'e kaldı. Başpiskopos Aziz Sava tarafından Stefan Nemanjić'in kral olarak taçlandırılmasıyla prenslik krallığa yükseldi. Krallık 16 Nisan 1346'da Sırp İmparatorluğu'nu ilan etmiştir.
Tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]1204'te Stefan Nemanjić Raška'daki yönetimini geri aldı ve 1208'de vefat eden erkek kardeşi Vukan ile barış yaptı. Asıl barışçı, en küçük kardeşi Rastko'ydu, eski bir Zahumlje prensiydi ve hükümdarlığı bir keşiş olarak reddetti ve Sava adını aldı ve bütün çabalarını kendi halkı arasında Doğu Ortodoksluğu'nu yaymaya çevirdi. Roma Katolik Kilisesi'nin nüfuzunu Güneydoğu Avrupa'ya yayma emelleri olduğunu bilen Stefan, bu koşulları Papa'nın krallığını tanıması için kullandı, böylece 1217'de Sırp kralı oldu. Sava, Sırp Kilisesi için otosefallik sağlamayı başardı ve 1219'da ilk Sırp başpiskoposu oldu. Aynı yıl Sava, Sırbistan'daki ilk anayasayı yayınladı.[1][2] Anayasa, Roma hukuku,[3][4] kilise hukuku ve ekümenik konsile dayanan medeni hukukun bir derlemesiydi. Temel amacı genç Sırp krallığının ve Sırp kilisesinin işlevlerini örgütlemekti. Böylece Sırplar hem siyasi hem de dini bağımsızlıklarını elde ettiler. 1220 yılında, Žiča'da büyük bir meclis toplandı, Stefan Ortodoks ritüeliyle taçlandırıldı ve taç giymesi Başpiskopos Sava tarafından yapıldı. Bu eylem tüm halefleri için emsal teşkil etti ve bu tarihten sonra Nemanjić Hanedanının Sırp kralları Sırp başpiskoposları tarafından Žiča'da taçlandırıldılar.
Stefan Dečanski, Niş ve çevresindeki ilçeleri fethederek ve güneyde Makedonya'daki toprakları ele geçirerek krallığı doğuya yaydı, Sırp Orta Çağ mimarisinin en anıtsal örneği olan Metohiya'daki Visoki Dečani manastırını inşa etti. Stefan Dečanski, 1330'da Velbužd Muharebesi'nde Bulgarları yendi. Stefan Dečanski 1331'de oğlu Stefan Dušan tarafından devrildi. Bizans'ın 1341-1347 iç savaşından faydalanan Dušan, krallığının büyüklüğünü ikiye katlayarak, Bizans'ın masrafıyla güney, güneydoğu ve doğu bölgelerini ele geçirdi. Mora Yarımadası ve adalar dışında bugünkü Yunanistan'ın neredeyse tüm topraklarını fethetti. Serez şehrini fethettikten sonra Sırp Patriği tarafından 16 Nisan 1346'da Üsküp'te Sırp ve Yunan İmparatoru olarak taç giydirildi. Amacı Bizans İmparatorlarının halefi olmaktı ve tehditkar Türklere karşı Papa ile bir Haçlı Seferi düzenlemeyi hedeflemekteydi.
| Sırbistan tarihi dizisinin bir parçası |
|---|
 |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Archived copy" (PDF). 30 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2011. Alan Watson Foundation
- ^ "Nomocanon". Search.com Reference. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2010.
- ^ S. P. Scott (1932). The Civil Law: Vol. I. Constitution.org. 22 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2010.
- ^ Yves LASSARD, Alexandr KOPTEV. "The Roman Law Library". Web.upmf-grenoble.fr. 31 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2010.