İçeriğe atla

Retiküler aktive edici sistem

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Retiküler Aktive Edici Sistem (RAS), beyin sapında (özellikle pons ve medulla oblongata civarında) yer alan ve beyne iletilen uyaranların filtrelenmesinden sorumlu, ağsı (retiküler) yapılardan oluşan bir sistemdir. Beyin sapı boyunca uzanır ve omurilikten talamusa kadar devam eden retiküler formasyonun bir parçasıdır. RAS, dış dünyadan gelen duyusal bilgilerin (ör. görsel, işitsel, dokunsal) filtrelenmesinden ve beyne “önemli/önemsiz” olarak sınıflandırarak iletilmesinden sorumludur. Bu sistem, hem uyanıklık düzeyini hem de bilinç durumunu düzenleyerek organizmanın hayatta kalmasını destekler.[1]

Tarihçe ve Keşif

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • RAS’ın önemi ilk olarak 20. yüzyıl ortalarında, beyin sapındaki retiküler formasyonun uyanıklık ve dikkat süreçlerini düzenlediği gözlemlendiğinde fark edilmiştir.
  • 1950’lerde Magoun ve Moruzzi tarafından yapılan çalışmalar, kedilerde retiküler formasyonun uyarılmasının uyanıklığa ve dikkate yol açtığını, lezyonlanmasının ise komaya sebep olabildiğini göstermiştir.[2]

Görev ve İşlev

  1. Uyku-Uyanıklık Döngüsü: RAS’ın aktivasyonu, beyni uyandırarak bilinç seviyesini yükseltir. RAS aktivitesi azaldığında ise uykuya geçiş kolaylaşır.
  2. Duyusal Filtreleme: Göz, kulak veya diğer duyu organlarından gelen tüm bilgileri “önem” derecesine göre sınıflandırır. Örneğin, kalabalık bir ortamda isminizin söylendiğini aniden duymanız, RAS’ın filtreleme ve dikkat yöneltme fonksiyonuyla ilişkilidir.
  3. Oryantasyon ve Dikkat: Çevrede yeni, beklenmedik veya hayatta kalma açısından önemli olabilecek uyaranlara karşı organizmanın dikkatini hızlıca yönlendirir.
  • Bilinç Bozuklukları: RAS’taki ciddi hasarlar, koma veya kronik bilinç bozukluklarına yol açabilir.
  • Dikkat Eksikliği: RAS’ın etkinliğinin düşük olduğu durumlar, dikkat eksikliği ve odaklanma problemlerine zemin hazırlayabilir.
  • Stres ve Uyarılma: Yüksek stres seviyelerinde RAS aşırı uyarılabilir; bu da sürekli “teyakkuz” halinde olmaya neden olabilir.
  1. ^ "Neurobiology of waking and sleeping". 8 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2024. 
  2. ^ Moruzzi, G.; Magoun, H.W. (Ocak 1949). "Brain stem reticular formation and activation of the EEG". Electroencephalography and Clinical Neurophysiology. 1 (1-4): 455-473. doi:10.1016/0013-4694(49)90219-9. ISSN 0013-4694.