René Pleven

René Pleven
Fransa başbakanı
Görev süresi 11 Ağustos 1951 - 20 Ocak 1952
Cumhurbaşkanı	Vincent Auriol
Yerine geldiği	Henri Queuille
Yerine gelen	Edgar Faure
Görev süresi 12 Temmuz 1950 - 10 Mart 1951
Cumhurbaşkanı	Vincent Auriol
Yerine geldiği	Henri Queuille
Yerine gelen	Henri Queuille
Adalet bakanı
Görev süresi 22 Haziran 1969 - 15 mart 1973
Cumhurbaşkanı	Georges Pompidou
Başbakan	Jacques Chaban-Delmas; Pierre Messmer
Yerine geldiği	René Capitant
Yerine gelen	Jean Taittinger
Côtes-du-Nord Milletvekili
Görev süresi 6 Kasım 1945 - 22 Temmuz 1969
Kişisel bilgiler
Doğum	15 Nisan 1901 Rennes
Ölüm	13 Ocak 1993 (91 yaşında) Paris
Defin yeri	cimetière de Dinan
Partisi	UDSR
Evlilik(ler)	Anne Bompard
Çocuk(lar)	2
Bitirdiği okul	Rennes Üniversitesi; Sciences Po
Dini	Roma Katoliği

General De Gaulle'e selam verirken, 1943.

René Pleven (d. 15 Nisan 1901, Rennes - ö. 13 Ocak 1993, Paris, Fransa), bir Fransız politikacısı.

Gençliği

René Pleven, 15 Nisan 1901'de Rennes'de, St. Cyr Özel Askeri Okulunda görevli bir subayının oğlu olarak dünyaya geldi. Paris Üniversitesinde hukuk okuduktan sonra, memuriyetin finansal birliklerine yönelik verdiği sınavda başarısız oldu; bu nedenle, Birleşik Devletler, Kanada ve İngiltere'ye taşınarak burada çalışmaya karar verdi. Telefon şirketi idarecisi olmak için kariyerinde yükseldi. 1934'te Anne Bompard ile evlendi.

Savaş zamanı

II. Dünya Savaşı'nın patlak vermesinden hemen sonra, Birleşik Devletler]]'deki Müttefikler için uçak yapımı ve Fransa için uçaklar satın almayı teşvik etmekle görevlendirildi. Pleven, 1939 yılının sonlarına doğru "Politikanın kendisini ilgilendirmediğini" belirtti ancak bir yıl sonra Charles de Gaulle'un Nazi'lere müttefik Fransız Vichy Rejimine karşı direnen Özgür Fransa Güçleri'ne katıldı. Pleven, Fransız Ekvatoral Afrika'sındaki Özgür Fransa'ya yönelik miting desteklerine yardımcı oldu. 1941'de De Gaulle ve kuvvetlerinin sürüldüğü Londra'ya döndükten sonra, Fransız Ulusal Komitesi'nin ekonomisi, finansmanı, kolonileri ve dış işleri konusunda ulusal komiser oldu. Bu görevde, Brazzaville'de kolonilere yönelik daha liberal bir politika seçen ve sonuçta bölgenin bağımsızlık hareketlerini hızlandıran bir 1944'teki konferansa başkanlık etti.

Savaş sonrası yılları

Fransa'nın kurtuluşundan sonra geçici hükûmette Ekonomi ve Finans Bakanı olarak görev yaptı. 1946'da Charles de Gaulle ile anlaştı ve 1946'dan 1953'e kadar partinin başkanı olarak görev yaptığı Demokratik ve Direniş Sosyalist Birliği'ni (UDSR) kurdu. Parti Radikal Sosyalistler ve Sosyalistler arasında konumlandırıldı ve sınırlı endüstriyel ulusallaştırma ve devlet kontrolünü talep etti.

Ardından 1949-1950 yılları arasında Savunma Bakanı olmak üzere çeşitli kabine görevlerinde bulundu. Temmuz 1950'de iktidar sağa kayarken ülkenin Başbakanı oldu. Avrupa entegrasyonunun caydırıcı bir destekçisi olarak, Avrupa Bütünleşmesi için Schuman Planının onaylanmasını ve Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu'nu Başbakan olarak ortaya attığını belirtti. İlerlemek için hem sol hem de sağ muhalefetle karşı karşıya kalması gerektiği halde, tarım kredilerini artırma ve düşük gelirli gruplar için vergi indirimi sözü vererek parlamentoda yeterli oy topladı. Üç gün iki süren gece görüşmelerin ardından anlaşma onaylandı. Şubat 1951'e kadar, sonra tekrar Ağustos 1951'den Ocak 1952'ye kadar görev yaparak bütçe açıkları konusundaki anlaşmazlıklar üzerine istifa etti.

Sonra tekrar Savunma Bakanı oldu. Pleven Planı olarak bilinen yeniden silahlı bir Almanya'yı entegre edecek bir Avrupa Savunma Topluluğu önerisi, Gaulleistler, komünistler ve sosyalistler tarafından yenilgiye uğratıldı. Partisi Vietnam barış görüşmelerini destekledikten sonra 1953'te UDSR başkanlığından istifa etti. 1952-1954 yılları arasında Savunma Bakanı olarak görev yaptı. Fransa'nın Dien Bien Phu Savaşı'nı kaybetmesinden bu yana tüm bölgedeki Fransız hegemonyasının çökmesi sorumluluğunu üstlendi. 1957'de Başkan René Coty tekrar Başbakan olmasını teklif etti ancak geri çevirdi. Bunun yerine, 1958'de Dördüncü Cumhuriyet'in son Dışişleri Bakanı oldu.

1966'da Pleven'ın karısı öldü. Onun yanında iki kızı, Françoise ve Nicole vardı. 1969-1973 yılları arasında Adalet Bakanı olarak, 1974-1976 yılları arasında da Bretonya'da konsey başkanı olarak görev yaptı. 13 Ocak 1993 tarihinde 91 yaşında kalp krizinden öldü.

Kaynakça

Siyasi görevi
Önce gelen: Yeni makam	Özgür Fransa Ekonomi ve Maliye Bakanı 1941–1942	Sonra gelen: André Diethelm
Önce gelen: Yeni makam	Özgür Fransa Koloniler Bakanı 1941–1942	Sonra gelen: Hervé Alphand
Önce gelen: Yeni makam	Özgür Fransa Ulusal Komitesi Başkan Yardımcısı 1942–1943	Sonra gelen: Makam kaldırıldı
Önce gelen: Maurice Dejean	Özgür Fransa Dışişleri Bakanı 1942–1943	Sonra gelen: René Massigli
Önce gelen: Hervé Alphand	Özgür Fransa Koloniler Bakanı 1942–1944	Sonra gelen: Makam kaldırıldı
Önce gelen: Henri Bléhaut	Fransa Koloniler Bakanı 1944	Sonra gelen: Paul Giacobbi
Önce gelen: Aimé Lepercq	Fransa Maliye Bakanı 1944–1946	Sonra gelen: André Philipp
Önce gelen: Pierre Mendès France	Fransa Ulusal Ekonomi Bakanı 1945	Sonra gelen: François Billoux
Önce gelen: Paul Ramadier	Fransa Ulusal Savunma Bakanı 1949–1950	Sonra gelen: Jules Moch
Önce gelen: Henri Queuille	Fransa başbakanı 1950–1951	Sonra gelen: Henri Queuille
Önce gelen: Henri Queuille	Fransa başbakanı 1951–1952	Sonra gelen: Edgar Faure
Önce gelen: Georges Bidault	Fransa Ulusal Savunma Bakanı 1952–1954	Sonra gelen: Marie-Pierre Kœnig
Önce gelen: Christian Pineau	Fransa Dışişleri Bakanı 1958	Sonra gelen: Maurice Couve de Murville
Önce gelen: Jean-Marcel Jeanneney	Fransa Adalet Bakanı 1969–1973	Sonra gelen: Pierre Messmer