İçeriğe atla

Pratt & Whitney F135

Vikipedi, özgür ansiklopedi
F135
JSF Sistem Geliştirme ve Gösterme (SDD) aşamasında F135 motoru.
Tür Turbofan
Ulusal köken Amerika Birleşik Devletleri
Üretici Pratt & Whitney
Ana kullanıcılar Lockheed Martin F-35 Lightning II
Birim maliyeti F135-PW-100, US$ 13.3M per LRIP 9[1]

F135-PW-600, US$ 19.05M[1]

Öncül Pratt & Whitney F119

Pratt & Whitney F135, Lockheed Martin F-35 Lightning II için tek motorlu bir saldırı savaşçısı için geliştirilmiş bir art yakıcı turbofandır. F-35A ve F-35C'de kullanılan Geleneksel Kalkış ve İniş (CTOL) varyantı ve ileri kaldırma fanı içeren F-35B'de[2] kullanılan iki döngülü Kısa Kalkış Dikey İniş (STOVL) varyantı olmak üzere iki çeşidi vardır. İlk üretim motorları 2009 yılında teslim edildi.[3]

F-22 Raptor'da kullanılan Pratt & Whitney F119 motorundan geliştirilen F135, yaklaşık 40.000 lbf itme kuvveti üretir.[4] F135, F-35'e güç sağlamak için General Electric / Rolls-Royce F136 ile yarıştı.

Geliştirme

[değiştir | kaynağı değiştir]

F135, 1986 DARPA programı kapsamında ABD Deniz Piyadeleri için gizli bir STOVL grev savaşçısı geliştirme çabalarıyla Lockheed Corporation Skunk Works ile ortaya çıktı. Lockheed çalışanı Paul Bevilaqua bir konsept uçak ve tahrik sistemi geliştirdi ve patentini aldı[5] ve ardından bir gösteri motoru yapmak için Pratt & Whitney'e (P&W) başvurdu.[6] Yer testi göstericisi, asansör fanı için bir F119 motorundan birinci kademe fanını kullandı. F100-220'nin motor fanı ve göbeği, gösterici motorun çekirdeği için kullanıldı ve F100-229'dan daha büyük düşük basınç türbini, gösterici motorun düşük basınç türbini için kullanıldı. Kaldırma fanını çalıştırmak için gereken ek gücü sağlamak için daha büyük türbin kullanıldı. Son olarak, "F100-229-Plus" gösterici motorunu tamamlamak için değişken bir itme saptırma nozulu eklendi. Bu motor, kaldırma fanı konseptini kanıtladı ve mevcut F135 motorunun geliştirilmesine yol açtı.[7]

F135 ekibi Pratt & Whitney Rolls-Royce ve Hamilton Sundstrand'dan oluşuyor. Pratt & Whitney, ana motor ve sistem entegrasyonunun ana yüklenicisidir. Rolls-Royce, STOVL uçağı için dikey kaldırma sisteminden sorumludur. Hamilton Sundstrand, elektronik motor kontrol sistemi çalıştırma sistemi PMAG dişli kutusu ve sağlık izleme sistemlerinden sorumludur. Woodward Inc. yakıt sisteminden sorumludur.

P&W, F135'i "F119-JSF" olarak F-22 Raptor'a güç veren F119 turbofanından geliştirdi. F135, F119 çekirdeğini JSF için optimize edilmiş yeni bileşenlerle entegre eder.[8] F135, Middletown Connecticut'taki bir fabrikada toplandı. Motorun bazı parçaları Longueuil, Quebec, Kanada[9] ve Polonya'da üretilmektedir.[10]

Paris Air Show 2007'de F-35B V / STOL varyantı için tasarlanan F135-PW-600 motor maketi, kaldırma fan rulosu direkleri ve arka vektörleme nozulu.

Operasyonel hizmet için ilk üretim tahrik sisteminin, ABD, İngiltere ve diğer uluslararası müşterilere hizmet vermek amacıyla 2007'de teslim edilmesi planlandı. İlk F-35'ler F135 motorlarıyla üretime girdi ancak GE / Rolls-Royce ekibi, Temmuz 2009'da yeni bir F136 motoru geliştirmeyi planladı. 2010 yılında Pentagon, iki tahrik sisteminin rekabetçi bir şekilde ihaleye çıkarılmasını planladı. Ancak 2006'dan beri Savunma Bakanlığı, alternatif F136 motor programı için fon talep etmedi, ancak Kongre program finansmanını sürdürdü.[11]

Bir F135-PW-100 güç santrali AEDC'de test ediliyor.

2009 itibarıyla P&W, anahtar parçaların hizmet ömrünü uzatmak için F135 motorunun daha dayanıklı bir versiyonunu geliştirdi. Motorun sıcak bölümleri (özellikle yanma odası ve yüksek basınçlı türbin kanatları) beklenenden daha sıcak olduğu için parçaların kullanım ömrü kısaldı. Test motoru XTE68 / LF1 olarak adlandırıldı ve testin 2010 yılında başlaması bekleniyor.[12] Bu yeniden tasarım, önemli maliyet artışına neden oldu.[13]

P&W, daha güçlü bir motor olmasına rağmen F135'i F119'un maliyetinin altında teslim etmeyi umuyor.[14] Ancak Şubat 2013'te programlı bir inceleme sırasında türbin kanadı çatlamış bulundu. Çatlak, normalden daha uzun süre yüksek türbin sıcaklıklarında çalışmaktan kaynaklanıyordu.[15] Aralık 2013'te içi boş birinci aşama fan blisk, bir zemin testi sırasında beklenen ömrünün% 77'sinde başarısız oldu. Ağırlığı 6 lb (2,7 kg) ekleyen katı bir parça ile değiştirilecektir.[16] 2013 yılında eski bir P&W çalışanı, F135 hakkında çok sayıda hassas bilgi kutusu İran'a göndermeye çalışırken yakalandı.[17]

Tüm sıkıntılara rağmen 2013 yılında 100. motor teslim edildi.[18] LRIP-6, birim maliyetin düşürülmesine yardımcı olan çeşitli tipteki 38 motor için 2013 yılında 1.1 milyar $ 'a kararlaştırıldı.[19]

F-35 programının icra memuru Hava Kuvvetleri Korgenerali Christopher C. Bogdan, P & W'yi motorların üretim kalitesinde yetersiz kaldığı ve teslimatları yavaşladığı için çağırdı.[20] Müdür yardımcısı Tuğamiral Randy Mahr, P & W'nin tekeli aldıktan sonra maliyetleri düşürme çabalarını durdurduğunu söyledi.[21] 2013 yılında F135'in fiyatı 4,3 milyar dolar arttı.[22]

Mayıs 2014'te Pratt & Whitney, F135 de dahil olmak üzere bazı motorlarında kullanılan titanyum malzemenin kökeni hakkında çelişkili belgeler keşfetti. Şirket, belirsizliğin uçuş güvenliği için bir risk oluşturmadığını değerlendirdi, ancak sonuç olarak motor teslimatlarını askıya aldı. Bogdan, P & W'nin eylemlerini destekledi ve sorunun artık tedarikçi A&P Alloys'ta olduğunu söyledi. ABD Savunma Sözleşmesi Yönetim Ajansı, Haziran 2014'te, Pratt & Whitney'in "tedarikçilerin kötü yönetimini sürdürmesinin, artan potansiyel sorun bildirimleri için birincil itici güç olduğunu" yazdı. A&P Alloys, kendi testlerini yapmaları için parçalara erişim izni verilmemesine rağmen ürünlerinin arkasında durduklarını belirtti. A&P Alloys'u temsil eden Boston merkezli Demeo LLP'nin avukatı Tracy Miner, "A & P'nin söz konusu malzemelere erişmesine izin vermeden A & P'nin işini yok etmenin açık bir şekilde haksızlık olduğunu" söyledi.[23][24][25]

Temmuz 2014'te, uçak kalkışa hazırlanırken fan rotorunda kontrolsüz bir arıza meydana geldi. Parçalar bir yakıt tankından geçerek F-35 filosunu topraklayan bir yangına neden oldu.[26] Motorun uçuştan üç hafta önce yüksek g kuvveti manevrası sırasında, fan blisk ve fan statoru arasındaki sızdırmazlıkta aşırı sürtünmeye neden olarak yaklaşan arızayı başlattı. Sürtünme, 540 °C (1.000 °F) olan malzeme sınırının çok ötesinde 1.000 °C'nin (1.900 °F) üzerinde bir sıcaklığa neden oldu. Program yöneticisi Christopher Bogdan'a göre, üçüncü aşama fan kanatlarında mikro çatlaklar oluştu ve kanatların diskten ayrılmasına neden oldu. Arızalı kanatlar yakıt hücresini deldi ve jet yakıtı ile karışan sıcak hava yangına neden oldu.[27][28][29] Kısa vadeli bir düzeltme olarak, rotor contasının aşırı sürtünmeyi önlemek için statorda bir eşleşme oluğu takmasına izin vermek için her uçak belirli bir uçuş profili üzerinde uçurulur.[30]

Pratt & Whitney 2015 üretim hedeflerine ulaşmayı başardı, ancak türbin kanatlarında ve elektronik kontrol sistemlerinde "tekrar eden üretim kalitesi sorunları", motorların filodan çekilmesini gerektiriyordu.[31]

Tasarım

[değiştir | kaynağı değiştir]
F135-PW-600 STOVL varyantının itme vektörleme nozulu.
F-35B ve daha küçük motorlu kaldırma uçaklarının şeması.

F119 motorundan türetilen F135, yeni bir fan ve LP türbini ile karışık akışlı bir türbofandır.[32]

-100 motor ve -600 motor olmak üzere 2 F135 varyantı vardır.[2] Diğer kaynaklar, -100'e benzer bir -400 motordan bahsediyor; en büyük fark, tuzlu korozyona dayanıklı malzemelerin kullanılmasıdır.[33][34] -600, gezinme için meydana gelen motor konfigürasyon değişikliklerinin bir açıklamasıyla aşağıda açıklanmaktadır. Motor ve Rolls-Royce LiftSystem, Entegre Kaldırma Fanı Tahrik Sistemini (ILFPS) oluşturur.[35]

Vurgulu STOVL versiyonu için kaldırma, motorun önündeki 2 kademeli bir kaldırma fanından (yaklaşık% 46),[36] bir vektörleme egzoz nozulundan (yaklaşık% 46)[36] ve baypas kanalından gelen fan havası kullanılarak her kanatta bir nozuldan (yaklaşık% 8)[36] elde edilir. TToplam kaldırmaya yapılan bu nispi katkılar, sırasıyla 18.680 lb, 18.680 lb ve 3.290 lb'lik itme değerlerine dayanmaktadır.[36] Başka bir kaynak, sırasıyla 20,000 lb, 18,000 lb ve 3,900 lb itme değerleri verir.[37]

Bu konfigürasyonda baypas akışının çoğu, rulo direkleri olarak bilinen kanat nozullarına yönlendirilir. Bazıları, 3 yataklı döner kanal nozulu (3BSD) olarak bilinen arka egzoz nozülünü soğutmak için kullanılır.[38] Aynı zamanda uçağın üstünde, havada asılı kalma sırasında düşük distorsiyonla motora ek hava sağlamak için yardımcı bir giriş açılır.[32]

LP türbini, kaldırma fanını LP rotorunun önündeki bir şaft uzantısı ve bir kavrama boyunca tahrik eder. Motor, daha yüksek baypas oranına sahip ayrı bir akış turbofanı olarak çalışır.[39] Sıcak nozul alanı artırılarak, fanı çalıştırma gücü (yaklaşık 30.000 SHP)[39] LP türbininden elde edilir.

Daha yüksek bir baypas oranı, gücün küçük çaplı bir itici jetten daha büyük çaplı bir jetlere aktarılmasının temel bir sonucu olarak aynı motor gücü için itme kuvvetini artırır.[40] FF135 havada iken, liftfan itme artışından önemli ölçüde artırılmış baypas oranını kullanarak yakıt akışında artış olmaksızın %50'dir.[36] Konvansiyonel uçuşta art yakıcı kullanılırken itme artışı %52'dir[36] ancak yakıt akışında büyük bir artış vardır.

Sıcak nozul itişi için mevcut gücün yaklaşık 1⁄3'ünün[41] kaldırma fanına aktarılması, yere çarpan arka kaldırma jetinin sıcaklığını ve hızını azaltır.[41] F-35, 150 mil boyunca Mach 1.2'lik art yakıcılar olmadan sınırlı bir% 100 gaz kelebeği seyir elde edebilir.[42]

F119 gibi, F135 de geleneksel püskürtme çubuklarının ve alev tutucuların yerini seramik radar emici malzemelerle (RAM) kaplı kalın kavisli kanatların aldığı gizli bir artırıcıya sahiptir. Art yakıcı yakıt enjektörleri, türbinlerin görüş hattını bloke ederek arka sektörün gizliliğine katkıda bulunan bu kanatlara entegre edilmiştir. Eksenel simetrik nozül, arka kenarda bir testere dişi deseni oluşturan on beş kısmen üst üste binen kanattan oluşur. Bu, atılan girdaplar yaratır ve egzoz dumanının kızılötesi imzasını azaltır. Verimlilik bildirildiğine göre F119'un kamalı nozüllerininki ile karşılaştırılabilirken, önemli ölçüde daha uygun maliyetli ve daha az bakım gerektirmektedir.[43]

Motor, türbin yatağının sağlığını izlemek için termoelektrik enerjili sensörler kullanır.[44]

Motor güvenilirliğini ve bakım kolaylığını artırmak, F135 için ana hedeftir. Motor, benzer motorlara göre daha az parçaya sahiptir ve bu da güvenilirliği artırır. Hattın değiştirilebilir tüm bileşenleri (LRC'ler) çıkarılabilir ve altı ortak el aleti seti ile değiştirilebilir.[45] F135'in sağlık yönetim sistemi, sahadaki bakımcılara gerçek zamanlı veriler sağlamak için tasarlanmıştır. Bu, uçak üsse dönmeden önce sorunları gidermelerine ve yedek parçaları hazırlamalarına olanak tanır. Pratt & Whitney'e göre bu veriler, eski motorlara göre sorun giderme ve değiştirme süresini %94'e varan oranda azaltmaya yardımcı olabilir.[46]

Planlanan iyileştirmeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hiçbir hizmet, yükseltilmiş bir motor için bir gereklilik yayınlamamasına rağmen, Pratt ve Whitney, ABD Donanması ile F135 motoru için iki bloklu bir iyileştirme planı üzerinde işbirliği yapmaktadır. Blok 1'in hedefleri, itme kuvvetinde %7-10 artış ve %5-7 daha az yakıt yanmasıdır. Planlar, türbin kanatları için daha iyi soğutma teknolojisini içeriyor; bu, motorun ömrünü uzatacak ve bakım maliyetlerini önemli ölçüde azaltacaktır. Blok 2'nin amacı, ABD Hava Kuvvetlerinin Uyarlanabilir Motor Geçiş Programı ile birlikte, altıncı nesil bir avcı uçağında kullanılmak üzere 45.000 lb itme gücüne sahip bir motor için teknoloji sunmak amacıyla çalışmaktır.[47]

Büyüme seçenekleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
GO1
[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs 2017'nin sonunda Pratt and Whitney, F135 Growth Option 1'in testlerinin bittiğini ve üretime hazır olduğunu duyurdu. Yükseltme, eski motorlarda güç modülünün değiştirilmesini gerektirir ve birim maliyette minimum artışla ve teslimat programına hiçbir etkisi olmadan gelecekteki üretim motorlarına sorunsuz bir şekilde eklenebilir. Büyüme Seçeneği 1, F-35 uçuş zarfında %6-10 itme kuvveti sağlarken aynı zamanda 5-6 oranında yakıt yanması azaltma sağlar.[48]

GO2
[değiştir | kaynağı değiştir]

Haziran 2018'de, P & W'nin ana şirketi United Technologies, daha ağır silahlara geçmek isteyen operatörler için seçenekler sunan artırılmış güç ve termal yönetim sistemi (PTMS) kapasitesi sağlamaya yardımcı olmak için Growth Option 2.0'ı duyurdu.[49]

Varyantlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • F135-PW-100 : F-35A Konvansiyonel Kalkış ve İniş (CTOL) varyantında kullanılır.[50]
  • F135-PW-400 : Tuz korozyonuna dayanıklı malzemelerle yapılmış F-35C deniz modelinde kullanılır.
  • F135-PW-600 : F-35B Kısa Kalkış Dikey İniş varyantında kullanılır.

Uygulamalar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Özellikler (F135)

[değiştir | kaynağı değiştir]

F135-PW-100

[değiştir | kaynağı değiştir]

F135engine.com,[51] Tinker Hava Kuvvetleri Üssü[52] ve Amerikan Makine Mühendisleri Topluluğu'ndan[53] alınan veriler.

Genel özellikler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Tür: İki makaralı, eksenel akışlı, artırılmış turbofan
  • Uzunluk: 220 inç (559 cm)
  • Çap: 46 inç (117 cm) maks., Fan girişinde 43 inç (109 cm)
  • Kuru ağırlık: 3.750 lb (1.701 kg)

Bileşenler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Kompresör: 3 aşamalı fan, 6 aşamalı yüksek basınçlı kompresör
  • Yakıcılar: halka şeklindeki yakıcı
  • Türbin: 1 aşamalı yüksek basınçlı türbin, 2 aşamalı düşük basınçlı türbin
  • Baypas oranı: 0.57: 1

Performans

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Maksimum itme: 28.000 lbf (128 kN) askeri itme, 43.000 lbf (191 kN) art yakıcı ile
  • Genel basınç oranı: 28: 1 genel basınç oranı
  • Türbin giriş sıcaklığı: 3,600 °F (1,980 °C; 2,260 K)
  • İtme-ağırlık oranı: 7,47: 1 askeri itme, 11,47: 1 artırılmış

F135-PW-600

[değiştir | kaynağı değiştir]

F135engine.com,[51] Tinker Hava Kuvvetleri Üssü[52] ve Amerikan Makine Mühendisleri Topluluğu'ndan[53] alınan veriler.

Genel özellikler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Tür: İki makaralı, eksenel akışlı, şaftla çalışan uzaktan kaldırma fanlı artırılmış turbofan
  • Uzunluk: 937,3 cm (369 inç)
  • Çap: 46 inç (116,8 cm) maksimum, 43 inç (109,2 cm) fan girişi, 53 inç (134,6 cm) kaldırma fanı girişi
  • Kuru ağırlık:

Bileşenler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Kompresör: 3 kademeli fan, 6 kademeli yüksek basınçlı kompresör, 2 kademeli, ters dönüşlü, şaft tahrikli kaldırma fanı
  • Yakıcılar: halka şeklindeki yakıcı
  • Türbin: Tek kademeli yüksek basınç türbini, 2 kademeli düşük basınç türbini
  • Bypass oranı: 0,56: 1 geleneksel, 0,51: 1 elektrikli kaldırma

Performans

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Maksimum itme: 27.000 lbf (120 kN) askeri itme, 41.000 lbf (182 kN) art yakıcı ile, 40.650 lbf (181 kN) gezinme
  • Genel basınç oranı: 28: 1 toplam basınç oranı (geleneksel), 29: 1 genel basınç oranı (güçlendirilmiş kaldırma),
  • Türbin giriş sıcaklığı: 3,600 °F (1,980 °C; 2,260 K)
  • Güç-ağırlık oranı:

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b "F-35 Joint Program Office Awards Pratt & Whitney LRIP 9 Contract for F135 Engines". 12 Nisan 2016. 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b "F135". prattwhitney.com. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "F135 Engine Exceeds 12,000 Engine Test Hours as Pratt & Whitney Prepares to Deliver First Production Engines" (2009). Pratt & Whitney press release. July 28, 2009. PR Newswire Link 16 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ "Lockheed Martin F-35 Joint Strike Fighter Succeeds In First Vertical Landing". lockheedmartin.com, Press Release, 18 March 2010.
  5. ^ "Propulsion system for a vertical and short takeoff and landing aircraft" 25 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., United States Patent 5209428. PDF of original : http://www.freepatentsonline.com/5209428.pdf 12 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ "The Shaft Driven Lift Fan Propulsion System For The Joint Strike Fighter" Paul M. Bevilaqua, American Helicopter Society 53rd Annual Forum, Virginia Beach, April 29-May 1, 1997. Fig. 6 Turbine Performance Map
  7. ^ Bevilaqua (Eylül 2005). "Joint Strike Fighter Dual-Cycle Propulsion System". Journal of Propulsion and Power. 21 (5): 778-783. doi:10.2514/1.15228. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2020. 
  8. ^ Connors, p. 171.
  9. ^ Communications and Marketing Branch. "Home - Industry Canada". ic.gc.ca. 21 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015. 
  10. ^ "Pratt & Whitney's F-35 Victory Secures 4,250 Connecticut Jobs". Hartford Courant. 21 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015. 
  11. ^ Trimble, Stephen. "US Senate axes F-35 alternate engine" 26 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flightglobal.com, 23 July 2009.
  12. ^ Harrington, Caitlin. (2009) "Pratt & Whitney starts development of new F-35 test engine". Jane's Defence Weekly, March 27, 2009.
  13. ^ "Donley: No JSF Alternatives Exist". aviationweek.com. 21 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2017. 
  14. ^ Graham Warwick, Amy Butler "Pentagon Ramps Up Pressure On F-35 Price."[ölü/kırık bağlantı] Aviation Week, 3 December 2010.
  15. ^ "F-35 Lightning II Resume Flying – 'Blade Crack Caused By Stressful Testing'". defense-update.com. 2 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015. 
  16. ^ "Investigators Eye Third-Stage Turbine As F-35 Remains Grounded". aviationweek.com. 16 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015. 
  17. ^ "Former Pratt Employee Arrested Trying To Ship F-35 Documents To Iran". www.courant.com. The Hartford Courant. 13 Ocak 2014. 15 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2014. 
  18. ^ "Press Releases". utc.com. 27 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2015. 
  19. ^ "Pratt & Whitney, Pentagon Reach $1.1B Deal on F-35 Engines". www.defensenews.com. Gannett Government Media Corporation. 23 Ekim 2013. 24 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2013. 
  20. ^ "Pentagon criticizes Pratt & Whitney for 'systemic' F-35 production issues". www.stripes.com. Hartford (Conn.) Courant. 26 Mart 2014. 8 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2014. 
  21. ^ "Pratt must push harder to cut F-35 engine cost: Pentagon". www.reuters.com. Reuters. 7 Nisan 2014. 8 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2014. 
  22. ^ Shalal (17 Nisan 2014). "Cost to buy F-35 up 2 percent; to operate down 9 percent: Pentagon". www.reuters.com. Thomson Reuters. 17 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2014. 
  23. ^ Krauskopf (29 Ağustos 2014). "Pratt halted F-35 engine shipments in May over titanium". news.yahoo.com. Reuters. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014. 
  24. ^ MEHTA (3 Eylül 2014). "F-35 Head: Delays Coming if Test Planes Grounded Through September". www.defensenews.com. Gannett. 4 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2014. 
  25. ^ Capaccio (29 Ağustos 2014). "Pratt & Whitney Halted F-35 Engine Delivery Over Titanium". Bloomberg. 5 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2014. 
  26. ^ Majumdar (7 Temmuz 2014). "Sources: Engine 'Definitely' To Blame in June F-35 Fire". news.usni.org. U.S. NAVAL INSTITUTE. 12 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2014. 
  27. ^ Sweetman, Bill, Butler Amy, and Guy Norris, There's the rub, Aviation Week & Space Technology, September 8, 2014, pp.22-23
  28. ^ Butler (13 Temmuz 2014). "Blade 'Rubbing' At Root of F-35A Engine Fire". aviationweek.com. Penton. 15 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2014. 
  29. ^ "Bogdan: F-35 Engine Fix May be Ready by Year's End". 15 Eylül 2014. 9 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2014. 
  30. ^ Osborn (31 Ekim 2014). "Pentagon Implements F-35 Engine Fixes". www.dodbuzz.com. Monster. 31 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2014. 
  31. ^ Capaccio (31 Mart 2016). "United Technologies' F-35 Engines Found to Have Recurring Flaws". www.bloomberg.com. Bloomberg L.P. 1 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2016. 
  32. ^ a b "X to F: F-35 Lightning II And Its X-35 Predecessors". codeonemagazine.com. 5 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  33. ^ "Pratt & Whitney F135 Turbofan Engine | PowerWeb". www.fi-powerweb.com. 12 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  34. ^ "The Pratt & Whitney F135". Jane's Aero Engines. Jane's Information Group, 2009 (subscription version, dated 10 July 2009)[ölü/kırık bağlantı][ölü/kırık bağlantı].
  35. ^ "Integrated Lift Fan Gets Nod for Collier Trophy" (PDF). 25 Şubat 2002. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  36. ^ a b c d e f Pratt & Whitney. "Power for F-35B Short Take Off and Vertical Landing (STOVL)" (PDF). 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  37. ^ "Technology". 2016. 5 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  38. ^ "F-35B Lightning II Three-Bearing Swivel Nozzle". codeonemagazine.com. 19 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  39. ^ a b "Genesis of the F-35 Joint Strike Fighter" Paul M. Bevilaqua, 2009 Wright Brothers Lecture, Journal of Aircraft, Vol. 46, No. 6, November–December 2009
  40. ^ "V/STOL by Vertifan" William T. Immenschuh, Flight International, 1 October 1964
  41. ^ a b "The Shaft Driven Lift Fan Propulsion System for the Joint Strike Fighter" Paul M. Bevilaqua, American Helicopter Society 53rd Annual Forum, Virginia Beach, April 29-May 1, 1997
  42. ^ "The F-35's Race Against Time". Air Force Association. Kasım 2012. 8 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2012. while not technically a "supercruising" aircraft, can maintain Mach 1.2 for a dash of 150 miles without using fuel-gulping afterburners 
  43. ^ The Physics And Techniques Of Infrared Stealth. 7 Temmuz 2017. 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2019. 
  44. ^ Swedberg, Claire. "Energy-Harvesting Sensors to Monitor Health of Jet Engines" 7 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. RFID Journal, 31 May 2011.
  45. ^ "Pratt & Whitney F135 Press release". 11 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2008. 
  46. ^ Rajagopalan, R., Wood, B., Schryver, M. (2003). Evolution of Propulsion Controls and Health Monitoring at Pratt and Whitney. AIAA/ICAS International Air and Space Symposium and Exposition: The Next 100 Years. 14–17 July 2003, Dayton, Ohio. AIAA 2003-2645.
  47. ^ Norris, Guy, Power plan, Aviation Week & Space Technology, April 13–26, 2015, p.26
  48. ^ "Pratt & Whitney Validates Growth Option for F135 Engine". www.prnewswire.com. 28 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2017. 
  49. ^ Pratt & Whitney launches Growth Option 2.0 upgrade for F135 engine 27 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Air Force Technology, 2018-06-14
  50. ^ "Pratt & Whitney Awarded with $5.7B F135 Production Contract". DefPost. 5 Ekim 2019. 30 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2020. 
  51. ^ a b "F135 Engine" (PDF). f135engine.com. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016. 
  52. ^ a b "F135 engine depot stand-up has started". tinker.af.mil. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2019. 
  53. ^ a b Fahrenheit 3,600. 1 Nisan 2007. 22 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pratt_%26_Whitney_F135&oldid=32603835" sayfasından alınmıştır