Kanuni Sultan Süleyman döneminde en güçlü dönemini yaşayan Osmanlı Devleti, sonraki iki asırda birçok devletle hayati öneme sahip antlaşmalar imzalamıştır. Bunlar şöyledir:
Bu antlaşma ile Belgrad ve Kuzey Sırbistan'ı kaybeden Osmanlı Devleti Lale Devri'ne girmiştir. Ayrıca Karlofça Antlaşması'yla kaybettiği topraklarını geri alan Osmanlı, garantör devlet Avusturya'ya karşı yaptığı savaşta kaybettiği için bu antlaşmayı imzalamış ve artık saldırı pozisyonundan savunma pozisyonuna (elindeki toprakları koruma politikası) geçmiştir.
İran Mukasemenamesi olarak da geçen bu antlaşma, İran'daki Afgan ayaklanmaları sırasında Rusya ile Osmanlı'nın İran topraklarını paylaştığı bir antlaşmadır.
Bu antlaşma; Kırım'ın kaybedilmesi sonrasında Osmanlı'nın hilafet gücünü kullanmasına neden olmuştur. Ayrıca Rusya, Osmanlı'da konsolosluk açabilme hakkı elde etmiş ve Osmanlı ilk kez savaş tazminatı ödemiştir. Bu antlaşmayla Avrupalı devletlerin üstünlüğünü kabul eden Osmanlı, yüzyıllardır devam eden Karadeniz üstünlüğünü kaybetmiştir. Birçok tarihçiye göre bu antlaşma, o yüzyılda imzalanan en ağır antlaşma olarak kabul edilir.[7]
Bu antlaşma ile Osmanlı Avusturya, Lehistan ve Venedik'e karşı birçok toprağını kaybetmiştir. Rusya, Kutsal İttifak içinde yer almasına rağmen bu antlaşmada yer almamış, 1700 İstanbul Antlaşması'nı imzalamıştır.[8]