Nouvelle Vague
| Nouvelle Vague | |
|---|---|
 Nouvelle Vague Rockefeller Music Hall'de gösteri sırasında, Şubat 2007 | |
| Genel bilgiler | |
| Başladığı yer | Paris, Fransa |
| Tarzlar | Lounge, new wave, bossa nova |
| Etkin yıllar | 2003–günümüz |
| Müzik şirketi | PIAS Recordings |
| Resmî site | Lounge, new wave, bossa nova |
| Üyeler | Marc Collin Olivier Libaux Çeşitli şarkıcılar |
| Eski üyeler | Çeşitli şarkıcılar, mesela
|
Fransız müzisyenler Marc Collin, Olivier Libaux ve çeşitli solistlerden oluşan Nouvelle Vague, 80'lerin ünlü new wave ve punk parçalarına yaptıkları bossa nova coverlardan oluşan ve grupla aynı adı taşıyan ilk albümüyle dünya çapında büyük bir yankı uyandırmıştır.[1]
Joy Division'dan The Clash'e, Depeche Mode'dan Blondie'ye kadar birçok kült grubun parçalarını kendine özgü tarzda yorumlayan grup yeni albümleri “Bande A Part”'ta da The Killing Moon, Dancing with Myself, Blue Monday, Heart of Glass, Dance with Me gibi birçok hiti büyüleyici yorumlarıyla ölümsüzleştirmiştir.
Tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]2004: Nouvelle Vague
[değiştir | kaynağı değiştir]2004'te grup kendi ismini taşıyan ilk albümü "Nouvelle Vague"'yi yayınladı. Projenin nasıl doğduğunu Libaux böyle anlatıyor : "Marc Collin ve ben fransız müzik endüstrisinde müzisyen ve prodüktörüz, 2003'te Marc "Love Will Tear Us Apart" şarkısını bossa nova versiyonunu cover yapmak gibi ilginç bir fikirle beni aradı. Ben bu fikrin çok çılgınca, ama çok heyecanverici olduğunu düşündüm. Biz stüdyoya gitmeye ve bunu denemeye karar verdik. Sonra biz "Just Can't Get Enough" ve "Guns Of Brixton" şarkılarını yaptık. Sadece sekiz ayda albümü hazırladık. Bütün bunlardan sonra kendimize Nouvelle Vague adını verdik ... ve işte hikâye bu!"[2]
İlk albümdeki şarkılar daha önceden bunları dinlemediği bildirilen kadınlar tarafından kaydedildikten sonra cover edildi.[3] Albüm tam anlamıyla ticari başarı getirdi, fransız albüm listelerinde 69 numaraya kadar yükseldi ve 39 hafta ilk 200'lükte kalmayı başardı.[4] 2006'da dünya genelinde albümün 200.000 kpyası satıldı.[5]
2006: Bande à Part
[değiştir | kaynağı değiştir]_(cropped).jpg)
Grubun 2006'da yayınlanan ikinci albümü "Bande à Part" yine ticari başarı sağladı. Birçok Avrupa ülkesinde listelere girdi, fransız albüm listelerinde 23, alman listelerinde 15, portekiz listelerinde 8 ve ingiliz listelerinde 79 numaraya kadar tırmandı.[6][7]
Diskografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Stüdyo albümleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Nouvelle Vague (2004, Peacefrog Records)
- Bande à part (2006, Peacefrog Records)
- 3 (2009 Peacefrog Records)
- Couleurs sur Paris (2010, Kwaidan)
- Athol Brose EP (2016, Kwaidan)
- I Could Be Happy (2016, Kwaidan)
- Algo Familiar EP (2017, Kwaidan)
- Curiosities (2019)
- Rarities (2019)
Live albümler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Acoustic (2009, New Sound Dimensions)
Toplama albümler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Late Night Tales: Nouvelle Vague (2007, Azuli) — Nouvelle Vague DJ mix of other artists' tracks
- Best of (2010, Peacefrog Records)
- The Singers (2010, New Sound Dimensions)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Muggs, Joe (2 Ağustos 2004). "Pop CDs of the week: Teddy Wilson, Skinnyman and more". The Daily Telegraph. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016.
- ^ Libaux, Olivier (7 Temmuz 2009). "Talking Shop: Nouvelle Vague". BBC News. Erişim tarihi: 24 Mart 2016.
- ^ O'Connor, Pauline (2 Ekim 2005). "Nouvelle Vague: Offstage, the Band Plays On". The New York Times. 29 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2016.
- ^ "Nouvelle Vague — Nouvelle Vague (album)". lescharts.com (Fransızca). 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2016.
- ^ Conte, Chritsophe (31 Mayıs 2006). "Nouvelle Vague: Bande à part". Les Inrockuptibles (Fransızca). 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2016.
- ^ "Nouvelle Vague — Bande à part (album)". lescharts.com (Fransızca). 21 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016.
- ^ "Nouvelle Vague". Official Charts Company. 1 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016.
