İçeriğe atla

Nebil Özgentürk

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Nebil Özgentürk
Doğum1959
Adana
MeslekBelgesel yönetmeni, gazeteci, yazar
EğitimEge Üniversitesi İşletme Fakültesi
EvlilikNehir Özgentürk
Çocuklar3
AkrabalarAli Özgentürk (abisi)

Nebil Özgentürk (d. 1959, Adana), Türk belgesel yönetmeni, gazeteci, yazar.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1959 yılında Adana'da doğan Özgentürk, Arap Alevi kökenlidir.[1]

1981 yılında Ege Üniversitesi İşletme Fakültesi'ni bitirdi.[2] Gazeteciliğe Günaydın Gazetesi'nin İzmir bürosunda muhabir olarak başladıktan sonra İstanbul'daki Sabah Gazetesi'ne geçti. Romanya'da, Abhazya'da, Körfez Savaşı`nda savaş muhabirliği yaptı.

1992 yılında, Sabah gazetesinde her hafta yaptığı portre röportajlardan oluşan Bir Yudum İnsan kitabından yola çıkarak "Bir İnsan Bir Hayat" isimli kısa belgeseller hazırlamaya başladı. Sonraki yıllarda pek çok belgesel filme imza attı.[3] 1997'de atv’de başlayıp[4][5] CNN Türk’te devam eden Bir Yudum İnsan programı ile sanat, spor ve siyaset alanlarında tanınmış isimlerin hayatlarını ele almış ve bilinmeyen yönlerini tanıtmaya çalışmıştır. 2009 yılında "Yaşamdan Dakikalar" adlı söyleşi programını Hıncal Uluç, Haşmet Babaoğlu ve Sunay Akın ile beraber sunmuştur.

Özgentürk evli ve 3 çocuk babasıdır. Yönetmen Ali Özgentürk'ün kardeşidir.

Filmografisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Bir Yudum İnsan – 1997-2009 (185 bölüm)[5]
  • Bir Doğum Günü Armağanı – 1998
  • Rüzgara Karşı Yürüyenler – 2002 (10 bölüm)
  • Cumhuriyet Kuşağından 2000'lere Ses – 2002
  • Türk Sinemasında İETT Serüveni: Yeşilçam'ın "Yol"culuğu... "Yol"culuğun Yeşilçam'ı – 2003
  • Yaşamdan Dakikalar (Hıncal Uluç, Haşmet Babaoğlu ve Kenan Onuk ile birlikte) – 2004
  • Konuşan Yeşilçam – 2004-2005 (30 bölüm)
  • Olimpiyatlar: Atina'dan Pekin'e Uzun İnce Bir Yol – 2006
  • Orhan Pamuk: Anılar ve Nobel – 2007
  • Basının Kısa Tarihi – 2007 (3 bölüm)
  • Türkiye'nin Hatıra Defteri – 2007 (14 bölüm)
  • Yargılardan Türkülere: Ankara Adliyesinin Yıllara Uzanan Öyküsü – 2009
  • Anka Kuşu'nun İzinde (İstanbul Kız Lisesi'nin Asırlık Öyküsü) – 2010
  • Sanatımızın Hatıra Defteri – 2013 (16 bölüm)
  • Venüs'ün Seyri (Sinemamızın ve Altın Portakal'ın 50 Yılı) – 2013
  • Asırlık Yüzler – 2014 (6 bölüm)
  • Çağdaşlık İçin Çeyrek Asır – 2014
  • Ataol'a Dair (Ataol Behramoğlu) – 2015
  • Biz Kültür Yolcuları – 2015 (10 bölüm)
  • Ali Ekber Çiçek'in Öyküsü – 2015
  • Osmanlı'dan Cumhuriyet'e At Sevdası – 2016
  • Bir Kent Hikâyesi: Adana – 2016
  • Toprak – 2016
  • Bilimin Sonsuzluğunda Bir Yaşam: Aziz Sancar – 2016
  • İçinden Hüzün Geçen Sevdalar – 2017
  • Efsane Aslanlar – 2017 (13 bölüm)
  • Dersim'in Dersi-Kırık Bir Şehir Hikâyesi – 2017
  • Bi'çaresizlikten Bi'çareye – 2017
  • Almanya'ya Göçün Hatıra Defteri – 2017 (7 bölüm)
  • Gazinin Son Tanıkları Anlatıyor
  • Uzay Heparı
  • Kenan Sofuoğlu
  • Serhan Şeşen
  • Zeki Ökten
  • Ve Yaşamdan Dakikalar

Kurumsal yapım belgeselleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Bir Yudum Türkiye
  • İlk Durak: İstanbul'un Entelektüel Tarihinden Tanıklıklar (Can Dündar ile birlikte)
  • Güleryüzlü Bir İzmir Şarkısı – 2005
  • Olimpiyat: Atina'dan Pekin'e Uzun İnce Bir Yol – 2006
  • İstanbul Üniversitesi Belgeseli – 2006
  • Bir Adana Masalı – 2007
  • Cumhuriyet'in Kanatlarında Bir Girişimci: Asım Bey – 2010
  • Sanayinin Sonsuz Işığında (İstanbul Sanayi Odası yapımı) – 2017 (6 bölüm)
  • Balık Belgeseli
  • Eczacıbaşı
  • İstanbul Kız Lisesi
  • Markalar Şehri Bursa
  • İzmir Fuar Belgeseli
  • YTONG'la Örülen Yıllar

Eserleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Türkiye'nin Hatıra Defteri 1924'ten Günümüze, DenizBank Yayınları, 2009
  • Babayani, Kara Karga Yayınları, 2017[6]
  • Daima Işık, Kara Karga Yayınları, 2018
  • Sessiz Gece Yazıları, Kara Karga Yayınları, 2018
  • Galatasaray Tarihi ve Efsaneleri, Doğan Kitap, 2018
  • Masumiyet Çağı İnsanları: Cumhuriyet Yıllarından Özel Hatıralar, Bir Yudum İnsan Yayınevi, 2019
  • Filmlerle Geçtim Sokağınızdan, Kara Karga Yayınları, 2020[7]

Başlıca ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülü Onur Belgesi- Röportaj Dalında Yılın Gazetecisi 1994
  • Türkiye Gazetecilik Cemiyeti Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülleri "TV-Kültür-Sanat-Magazin" 2005
  • Çağdaş Gazeteciler Derneği Mahmut Tali Öngören Ödülü 2008
  • 38. Altın Kelebek En İyi Güncel Kültür Sanat Programı "Yaşamdan Dakikalar"
  • Sedat Simavi Ödülü "Sanatımızın Hatıra Defteri" 2013
  • 2024 - Yüzyılın Aydınlık Yüzleri[8]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Nebil Özgentürk: Ortaokulda 'Aleviyim' diyemediğim için hâlâ hayıflanırım". T24. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2024. 
  2. ^ "Nebil Özgentürk Biyografisi". Biyografi.info. 13 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "Nebil Özgentürk: Belgeselleri çekenler gençlerin diline inmeli". NTV. 19 Eylül 2019. 2 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ "Milliyet - 16 Kasım 1997 - MİLLİYET GAZETE ARŞİVİ". gazetearsivi.milliyet.com.tr. 23 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ a b "Bir Yudum İnsan". 6 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Nebil Özgentürk: Dervişlere en çok ihtiyaç duyduğumuz dönemdeyiz". Birgün. 14 Mayıs 2017. 1 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ "Nebil Özgentürk'ten Yeşilçam'ın unutulan "unutulmazları"". Cumhuriyet. 4 Mayıs 2020. 17 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "MALTEPE BELEDİYESİ'NİN İSTASYON DERGİSİ'NE GÖRKEMLİ 3. YAŞ KUTLAMASI". ankahaber.net. 13 Ocak 2024. 13 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2024. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nebil_Özgentürk&oldid=33946922" sayfasından alınmıştır