Muhammed Budiaf

Muhammed Budiaf (23 Haziran 1919 – 29 Haziran 1992, Arapça: محمد بوضياف, Latin harfleriyle Arapça: Muḥammad Bū-Ḍiyāf, ayrıca bilindiği isim: Si Tayeb el Watani), Cezayirli bir siyasi lider ve Cezayir Bağımsızlık Savaşı'na (1954 – 1962) öncülük eden devrimci Ulusal Kurtuluş Cephesi'nin (FLN) kurucularından biriydi. Budiaf, Cezayir'in bağımsızlığından kısa bir süre sonra sürgüne gönderildi ve 27 yıl boyunca Cezayir'e geri dönmedi. 1992'de Yüksek Danıştay Başkanlığı görevini kabul etmek için geri döndü, ancak dört ay sonra suikasta kurban gitti.

Milliyetçi harekette geçirdiği ilk yılları

Muhammed Budiaf, Fransız Cezayir'deki Ouled Madhi'de (şimdiki ismiyle M'Sila Eyaletinde) doğdu, sömürge dönemlerinde itibarını ve nüfuzunu kaybetmiş eski soylu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Sağlığının kötü olması (tüberküloz) ve yeni oluşmakta olan milliyetçi harekette artan aktivizmi nedeniyle eğitimi ilkokuldan sonra yarıda kaldı. Messali Hadj'in milliyetçi Parti du Peuple Algérien'in (PPA) bir üyesi olarak, daha sonra halefi MTLD örgütü ve onun gizli paramiliter kanadı Organization Spéciale'ye (OS) katıldı. Budiaf, Sétif bölgesindeki OS ağını organize etmekten, silah depolamaktan, fon toplamaktan ve gerilla güçlerini hazırlamaktan sorumluydu. Fransız yetkililer tarafından gıyabında 10 yıl hapis cezasına çarptırıldı, ancak tutuklanmaktan kurtuldu.

Messali, OS'yi feshetmeye karar verdiğinde, rakipleri, devrimci savaşın temellerini atmak için tasarlanmış bir kaçış komitesi olan CRUA'yı oluşturmak için gerilla stratejisinden askerlerle birleşti. Budiaf, otoriter eğilimlerle suçladığı Messali ile arasını açtıktan sonra CRUA'nın bir parçası oldu. CRUA - PPA/MTLD rekabeti hızla şiddete dönüştü ve Cezayir Savaşı sırasında PPA/MTLD (daha sonra Mouvement National Algérien, MNA olarak yeniden düzenlendi) büyük ölçüde yok edilene kadar devam edecekti. Temmuz 1954'te CRUA'ya bağlı Budiaf, eski silah arkadaşlarının onu yaralayıp Cezayir'deki bir kaldırımda ölüme terk ettiği suikast girişiminden sağ kurtuldu.^[1]

Cezayir bağımsızlık savaşı

CRUA, 1 Kasım 1954'te Fransa'ya karşı ülke çapında silahlı bir ayaklanma başlatan Front de Libération Nationale (FLN) olarak yeniden kuruldu. Budiaf bu zamana kadar hareketin ana lideriydi ve Kahire ve Cezayir'in komşu ülkelerinden sürgündeki liderliğin önemli bir üyesi olarak ortaya çıktı. 1956'da, Fransız kuvvetleri tarafından tartışmalı bir uçak kaçırma olayında Ahmed Ben Bella ve diğer birkaç FLN lideriyle birlikte yakalandı ve Fransa'da hapsedildi. Tutukluyken, 1958'de kurulduğunda FLN'nin sürgündeki hükümeti GPRA'da sembolik olarak bakan seçildi ve 1960 ve 1961'de yeniden seçildi. Ayrıca Başkan Yardımcılarından biri seçildi.^[2] 1962'de Cezayir'in bağımsızlığının, 350.000 ila 1,5 milyon kişinin hayatına mal olan sekiz yıllık acımasız bir savaşın bitişinin hemen öncesine kadar serbest bırakılmadı.^[3]

Bağımsızlıktan sonra: muhalefet ve sürgün

Bağımsızlık konusunda, iç çatışma, Fransız kuvvetleri geri çekilirken rakip gruplara ayrılan FLN'yi harap etti. Ulusal Kurtuluş Ordusu'ndan (ALN) Albay Houari Boumédiène ile sürgündeki liderlerden Ahmed Ben Bella arasında kurulan askerî-politik bir ittifak, rakiplerini devirdi ve Ben Bella'nın başkanlığında tek partili bir devlet kurdu.

Giderek yalnızlaşan Budiaf, bu gelişmeleri protesto etti ve FLN'nin tek parti hükûmetine kısa süreliğine isyan eden gizli bir muhalefet partisi olan Sosyalist Devrimin Partisi'ni (PRS) kurdu. Budiaf sürgüne zorlandı ve komşu Fas'a yerleşti. Albay Boumédiène'nin 1965'teki darbesinden sonra Budiaf, halefi Albay Chadli Bendjedid'in (1979-92'de iktidarda) yaptığı gibi muhalefette kaldı. PRS grubu, hükûmete karşı muhalefetinde aralıklı olarak aktif olmaya devam etti, ancak Budiaf her açıdan, sürgününün hemen ardından Cezayir siyasetinde herhangi bir itibar sahibi bir güç olmaktan çıktı.

Devlet başkanı olarak dönüşü

Şubat 1992'de, Fas'ın başkenti Rabat'ın 15 mil kuzeyindeki Kenitra'da 27 yıllık bir sürgünden sonra, ordu onu askeri cuntanın temsili organı olan Cezayir Yüksek Devlet Konseyi'nin (HCE) başkanı olmaya davet etti, seçim sonuçlarının iptal edilmesinin ardından (bkz. Cezayir İç Savaşı ). Budiaf, bu teklifi hızlıca kabul etti ve anında görevi üstlendi. Kamuoyunda, Cezayir'in devrim sonrası iç politikasının şiddeti ve yolsuzluğuyla lekelenemeyecek kadar uzun süre sürgünde kalmış bir lider olarak sunuldu, ancak dezavantajı, Cezayir halkının çoğu tarafından çok az tanınmasıydı. Bununla birlikte, kapsamlı reform ve siyaset üzerindeki askeri hakimiyete son verilmesi yönündeki çağrıları umut aşıladı ve birçok kişinin onu hâlâ Cezayir'i yöneten askerî klikle ilişkilendirmesine rağmen hızla biraz popülerlik kazandı.

Budiaf, devlet başkanı olarak bile kendisini iktidara getiren güçlere tamamen bağımlıydı ve yetkileri ordu ve güvenlik teşkilatı tarafından sınırlandırılmıştı. Buna ek olarak, Cezayir'i çevreleyen bölgelerde artan İslamcı şiddet ve durumu tırmandıran acımasız askeri karşı önlemlerle ülke iç savaşa doğru sürüklenmeye devam etti. Siyasi sahne kaotik olmaya devam etti, ekonomi yıpranıyordu ve Budiaf, vadettiği reformları etkili bir şekilde gerçekleştiremeyecek gibi görünüyordu.

Suikast ve miras

29 Haziran 1992'de Budiaf'ın HCE başkanı olarak görev süresi, devlet başkanı olarak Cezayir dışına ilk ziyaretinde Annaba'daki bir kültür merkezinin açılışında televizyonda yaptığı bir konuşma sırasında bir koruması tarafından öldürülmesiyle yarıda kaldı. Cinayet Cezayir'de yoğun bir şoka neden oldu ve ülkenin modern tarihinde ikonik bir öneme sahip olmaya devam ediyor. Budiaf'ın kendisi, ölümünden sonra önemli ölçüde siyasi itibar kazandı ve şimdi birçok siyasi yorumcu tarafından Cezayir için bir şehit olarak anılıyor ve birçoğu onun ülkenin kurtarıcısı olabileceğini savunuyor.

Suikastçı Teğmen Lambarek Boumaarafi'nin İslamcı sempatisi nedeniyle tek başına bir tetikçi gibi hareket ettiği söylendi. 1995 yılında kapalı bir duruşmada idam cezasına çarptırıldı, ancak cezası infaz edilmedi. Cinayet, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, önemli tartışmalara konu oldu ve Cezayir'in komplo teorileri için önemli bir olay oldu, birçok kişi Budiaf'ın aslında darbeden (ve onun HCE başkanlığına atanmasından) sorumlu askerî kuruluş tarafından öldürüldüğünü öne sürdü. Bu teoriler, Budiaf'ın yakın zamanda Cezayir yönetiminde artan yolsuzluğa karşı bir hareket başlattığı^[4] ve birkaç önemli askerî yetkiliyi görevden aldığı gerçeği üzerinden kuruldu.

Muhammed Budiaf'ın eşi Fatiha Budiaf, eşinin ölümünün düzgün bir şekilde soruşturulmadığı konusunda ısrarcı olmaya devam ediyor.

Başarılar

Ulusal onur

</img> Ulusal Liyakat Nişanı Büyük Ustası

Ayrıca bakınız

1 Kasım 1954 Deklarasyonu

Kaynakça

^ Jacques Duchemin, Histoire du F. L. N., Editions Mimouni, Algiers 2006
^ "Algeria: The Politics of a Socialist Revolution". University of California Press. 15 Aralık 1970. 1 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi – Google Books vasıtasıyla.
^ Horne, Alistair. A Savage War of Peace. p. 538.
^ Robert Fisk, The Great War For Civilisation; The Conquest of the Middle East (Fourth Estate, 2005), pp. 665-669.

Edebiyat

Achour Cheurfi, La classe politique Algérienne, de 1900 à nos jours. Dictionnaire biographique (Casbah Editions, 2. baskı, Cezayir 2006)

[1] Jacques Duchemin, Histoire du F. L. N., Editions Mimouni, Algiers 2006

[algeriancabinets-2] "Algeria: The Politics of a Socialist Revolution". University of California Press. 15 Aralık 1970. 1 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi – Google Books vasıtasıyla.

[3] Horne, Alistair. A Savage War of Peace. p. 538.

[4] Robert Fisk, The Great War For Civilisation; The Conquest of the Middle East (Fourth Estate, 2005), pp. 665-669.

[1]

[2]

[3]

[4]