Limni Deniz Muharebesi
| Limni Deniz Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı | |||||||
 Limni Deniz Muharebesi | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Rus İmparatorluğu |
 Osmanlı İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Aleksey Greig |
Bekir Bey (savaş esiri) | ||||||
| Güçler | |||||||
| 10 Savaş gemisi, 754 top | 10 Savaş gemisi, 5 firkateyn, 3 şalopa, 2 tugay, 1,196 top | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| 78 ölü, 172 yaralı | 3 savaş gemisi, 3 firkateyn, 2 şalopa, 1,000+ ölü ve yaralı, 774 esir | ||||||
Limni Deniz Muharebesi, 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nda evre.
Amiral Dimitri Senyavin komutasındaki Rus donanması 1 Temmuz 1807 tarihinde Limni açıklarında Kaptan-ı derya Seydi Ali Paşa komutasındaki Osmanlı donanmasını yenilgiye uğrattı.
Muharebe öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]
1806 Aralık ayında Osmanlı İmparatorluğu Rusya'ya savaş açtığında Amiral Senyavin komutasındaki Rus donanması Napolyon Savaşları kapsamında Akdeniz'deydi. 1807 Şubat'ında Ege Denizi'ne girdiğinde ise Osmanlı-İngiliz Savaşı çerçevesinde İngiliz Donanması Çanakkale Boğazı'na taarruz etmekteydi. Nitekim, 19 Şubat'ta Çanakkale Boğazı'nı geçen İngiliz donanması İstanbul önlerine gelmesine rağmen, çıkarma harekâtına girişemediği gibi, 3 Mart 1807'de Ege Denizi'ne çıkarken kayıplara uğradı. Rus donanması ise 7 Mart'ta Bozcaada önlerine geldi. Rus Amiral Senyavin İngiliz Amiral Duckworth'e ortak harekât düzenlemeyi teklif ettiyse de, yenik İngiliz Amiral İstanbul'a yönelik bir harekâtın başarılı olabilmesi için en az 50 savaş gemisine ihtiyaç duyulduğunu ifadeyle teklifi geri çevirdi ve 13 Mart 1807'de Çanakkale Boğazı önlerinden tamamen ayrıldı.[1]
22-23 Mart 1807 tarihlerinde Çanakkale Boğazı önündeki muharebedeSeydi Ali Paşa komutasındaki Osmanlı donanması ile Dimitri Senyavin komutasındaki Rus donanması birbirlerine üstünlük sağlayamadı.
Muharebeden sonraki üç ay boyunca Osmanlı donanması korunaklı Çanakkale Boğazı'nda savunma pozisyonundayken, gemileri muharebede hırpalanmış Rus donanması ise Boğaza girme girişiminde bulunmadı ve Osmanlı donanmasını açık denize çekmeye çalıştı. 25 Mayıs 1807'de Osmanlı başkentinde Kabakçı Mustafa İsyanı başladı ve III. Selim tahttan indirildi. IV. Mustafa'nın padişah olmasının ardından Osmanlı donanması da 22 Haziran'da Boğazdan çıktı.
Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]
10 kalyon, 9 firkete ve 4 yelkenliden oluşan Osmanlı donanması 27 Haziran'da Bozcaada civarındaki Rus gemilerine ateş açtı ve Bogoyavlensk ile Hektor adlı gemileri tamamen tahrip etti. 28 Haziran'da Rus donanmasının bölgeye gelmesiyle ateşi kesen Osmanlı donanması kuzeye çekilirken iki donanma Limni açıklarında karşılaştı.
10 kalyon, 5 firkete ve 5 yelkenliden oluşan Osmanlı donanmasına karşı Rus ordusu 10 kalyona sahipti, ancak top sayıları neredeyse denkti. 1 Temmuz günü sabah 08.00-09.00 arası Rus gemileri Osmanlı donanmasına ateş açınca muharebe başladı. Rafail ağır hasar gördüyse de beş Rus kalyonu Osmanlıların üç bayrak gemisine cephe ateşi açacak şekilde dizilmeyi başardı. Karşılıklı bombardıman sonucunda Osmanlı gemileri ağır yara aldı. 2 kalyon, 3 firkete ve 2 yelkenli ya battı ya da düşman eline geçmesin diye Osmanlılarca yakıldı. Seddülbahir kalyonu ise esir düştü.
Muharebe sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]
Limni Deniz Muharebesi, 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nın önemli bir deniz çatışmasıydı ve bu muharebenin sonuçları savaşın seyrini etkileyen önemli gelişmeleri beraberinde getirdi. Muharebede yer alan 20 Osmanlı gemisinden yalnızca 12'si Çanakkale Boğazı'na geri dönebildi. Kayıplar arasında 3 zırhlı, 3 firkateyn ve 2 korvet bulunuyordu. Toplam can kaybı bilinmemekle birlikte, ağır olduğu tahmin edilmektedir. Rusya, tek bir gemi kaybetmese de 79 ölü ve 189 yaralı ile can kaybı yaşadı.[1]
Bu muharebeden sonra, 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı süresince Ruslar ve Osmanlılar arasında Çanakkale Boğazı'na ilişkin başka bir deniz savaşı gerçekleşmedi. Bunun nedeni, Napolyon ile Rusya Çarı I. Aleksandr arasında 7 Temmuz'da imzalanan Tilsit Antlaşmaları'nın, Senyavin'in filosunun Baltık Denizi'ne geri gönderilmesini öngörmesiydi. Bu dönemde, İngiltere de Osmanlı İmparatorluğu ile bir barış antlaşması müzakere etmeye başladı ve Ege Denizi'ne kendi donanmasını göndererek Osmanlı'nın pozisyonunu güç gösterisi ile destekledi.[1]