Larin Paraske
| Larin Paraske | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | Paraskeva Nikitina 27 Aralık 1833 Lempaala, Ingria, Rus İmparatorluğu |
| Ölüm | 3 Ocak 1904 (70 yaşında) Sakkola, Rus İmparatorluğu |
| Tarzlar | Sözlü şiir geleneği |
| Etkin yıllar | 1899-1900 |
| Önemli çalgılar | |
Larin Paraske (d. 27. Aralık 1833 – ö. 3. Ocak 1904) Izhorlu [1][2] sözlü şairdi. Fin halk şiirinde önemli bir figür olarak kabul edilir ve "Fin Mnemosyne" olarak anılır.[3] Devamlı dinleyicileri arasında, Elias Lönnrot tarafından Fin folklorundan derlenen destansı bir şiir olan Kalevala'nın yorumlarından ilham alan Jean Sibelius gibi birkaç romantik milliyetçi sanatçı vardı.[4]
Paraske 32.000'den fazla şiiri ezberden okuyabiliyordu. Bu da onu Karelya kültürü için önemli bir kaynak haline getirdi.[5] Şiirleri 1880'lerde Adolf Neovius tarafından yazıya geçirildi. Birkaç yıl süren çalışmaların ardından yaklaşık 1200 şiir, 1750 atasözü ve 336 bilmecenin yanı sıra ağlayarak ve hıçkırarak seslendirilen itkuvirsi olarak bilinen birkaç Fin ağıtı belgelendi.[6]
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Paraske, resmi Rusça adı olan Paraskeva Nikitina olarak Kuzey Ingriya'nın Lempaala şehrinde doğdu. Babası Mikitta Mikitanpoika (1802 – 1851) topraksız ama kiraladığı çiftliklerde çalışan bir köylüydü. Ebeveynlerinin ikisi de etnik İngrilerdi. Paraske, erken yaşlarda yörede bilinen tüm şiirleri ezberleyerek ve daha birçok şiiri kendisi yaratarak şiire başladı. Akrabaları Timon Tarja ve Kondrolan Maura da üretken şairlerdi. Paraske'nin babası 1851'de, annesi Tatjana Vasilovna ise üç yıl önce 1848'de öldü.[6]
1853'te Paraske, Viipuri Eyaletinin Sakkola'daki (daha sonra Metsäpirtti belediyesi) Vaskela köyünden Kaurila Teppananpoika veya Gavril Stepanov adında bir köylü ile evlendi. Kocası hastaydı ve ondan 20 yaş büyüktü. Ancak evlilik neticesi 1855'ten 1878'e kadar olan yıllar boyunca dokuz çocuk verdi. Ama sadece üçü yetişkinliğe kadar hayatta kaldı. Paraske, kendi çocuklarının yanı sıra, St. Petersburg'dan 50 yetim çocuğa baktı. Ailenin geçimi onun gelirine bağlı olduğu için hayatı zordu. Kocası 1888'de öldü.[7]
Paraske'nin hayatı, 1887'de ulusal halk şiirini belgeleyen din adamı Adolf Neovius'un dikkatini çekmesiyle değişti. Neovius onun yeteneğini fark etti ve Paraske'ye şiirini söylemesi için saat başına bir ruble ödedi. Paraske bu parayla evini icradan kurtarmayı başardı.[7] İşbirliği 1200 şiir, 1750 atasözü ve 336 bilmecenin yazıya dökülmesiyle sonuçlandı. Şiirleri daha önce 1877'de A. Borenius-Lähteenkorva tarafından da yazılmıştı, ancak bu eser sadece 26 şiirden oluşuyordu.[8]
1891'de Neovius Porvoo'ya taşındı ve Paraske projelerini tamamlamak için onunla birlikte şehre gitti. 1891'den 1894'e kadar Porvoo ve Helsinki'de birçok performans sergiledi ve çok popüler oldu. Kalevala temalı rün şarkıları birçok önde gelen sanatçıyı etkiledi. Jean Sibelius ' Kullervo, Op. 7'nin Paraske'nin hipnotik, büyülü şarkı söyleme tarzının unsurlarını içerdiğini söylemektedir.[9] Albert Edelfelt ve Eero Järnefelt, 1893'te Paraske'nin portrelerini çizdi.[8]
Paraske, 1894'te Sakkola, Vaskela'ya döndü. Başarısına rağmen fakir kaldı. Vergi borçları nedeniyle 1899 yazında evi satıldı ve komşusunun saunasına taşınmak zorunda kaldı.[7] Fin Edebiyat Derneği, 1901'de Paraske'ye sanatçı emekliliği verdi, ancak mali sorunlarının üstesinden gelemedi. 1904'te Sakkola'da yoksul olarak öldü.[8]
-
Larin Paraske ailesiyle, y. 1906 -
Albert Edelfelt tarafından yapılan portresi, 1893 -
Eero Järnefelt tarafından yapılan portresi, 1893 -
Larin Paraske Ağıtları Okuyor, Albert Edelfelt, 1893 -
Larin Paraske Kantele ile, Albert Edelfelt tarafından, y. 1905, Thiel Gallery
Anısına
[değiştir | kaynağı değiştir]1936'da heykeltıraş Alpo Sailo, Paraske'nin bir heykelini yaptı. Bu heykel asla gerçekleşmeyen Kalevala binası için planlandı. Ancak sonrasında heykel 1949'da Helsinki'deki Mannerheimintie'deki Hakasalmi parkına dikildi.[5] Paraske'nin adını taşıyan bir sokak, Helsinki'nin Kaarela semtinde yer almaktadır. 2004'te Paraske, Fin Yayın Şirketi YLE tarafından "en büyük 100 Fin"i belirlemek için düzenlenen bir oylama olan Suuret suomalaiset'te 87. oldu.[4] Paraske de Finlandiya'nın pullarında bulunan kişilerden biridir.
-
Heykeltraş Alpo Sailo (1877–1955) Paraske heykelini yapıyor, c. 1935–1936 -
Paraske anıtı, Ortodoks mezarlığı, Palkeala (şimdi Zamost'yede, Leningrad Oblast) -
Paraske'nin Porvoo'da hatıra rölyefi -
Paraske anısına 1985 yılı Fin posta pulu.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kotikielen Seura: Larin Paraske'nin epik folk şiirleri Kalevala ölçeğinde
- Larin Paraske at National Biography of Finland 22 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Larin Paraske (1833–1904)". National Biography of Finland. 6 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2018.
- ^ "Larin Paraske (1833 - 1904)". Kansallisbiografia (Fince). 16 Eylül 1997. 28 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2020.
- ^ "Larin Paraske ja hänen perheensä". GENOS (Fince). 5 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ a b "Suuret suomalaiset – Larin Paraske". YLE (Fince). 4 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ a b "Public Art – Larin Paraske". Helsinki City Art Museum. 25 Nisan 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ a b "Larin Paraske". Sakkola (Fince). 14 Aralık 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ a b c "Larin Paraske – Inkerin lauluemo". Inkerin kulttuuriseura ry (Fince). 13 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ a b c "Larin Parasken harakka, vaimon päähine". The National Board of Antiquities (Fince). 20 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
- ^ "Sibelius Revisited 2 – Programme Notes". BBC. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2007.
