İçeriğe atla

Kullanıcı:Erdemsenol/Ulusal Solculuk

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Kemalist hareket, anti/emperyalist ulusal kurtuluş mücadelelerinin ilki ve zaferle sonuçlandıralanı olup,pek çok 'mazlum' ulusun kurtuluş ideolojisi olmuş tarihi bir yaklaşımdır; Batı'nın tahammülsüzlüğünü gizlemediği bir teori/pratik bütünüdür. Şeyh Sultan Galiyev ise aynı dönemde, yaşadığı toplumu Rusya'daki devrim sürecine katabilmek için, Müslümanlığın, Türklüğün ve sosyalizmin müthiş sentezini yaparak, hepsinin ortak noktasını anti/sömürgecilik olarak saptamıştır.

Batı'da sol hareketler "işçi sınıfı" kaynaklı olmasına rağmen Türkiye'de işçi sınıfının yeterince gelişmediğini ve nüfusun önemli bir kısmının kırsal alanda yaşadığını dikkate alan Demokratik Sol, daha 70'li yıllardan itibaren işçilerle birlikte köylüleri ve diğer çalışanları da esas almıştır;

Demokratik Sol, yıllar öncesinde evrensel solun ilkelerine bağlı olmakla birlikte, Türkiye'nin koşullarına uygun, yerli sol bir modeli ortaya koymuştur. Yerli sol, kendi ulusunun kültürüne, değerlerine bağlı olup, evrensel sol değerlerle kendi değerlerini bütünleştirmiştir. Ulusallık, geniş bir coğrafyada yaşayan ve emperyalizmin tehdit ettiği, kendine benzetmeye çalıştığı insanların verdiği mücadelelerin toplamıdır.

“Birikimsiz burjuvazi, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra politik iktidarı da, devlet yönetimini kendi adın üstlenmiş bürokrasiden kendi ellerine almıştı ve bir dış hamiye ihtiyaç duymaktaydı.Bu sığınılacak koruyucuyu da Soğuk Savaş’ta kendine tetikçi arayan ABD’de bulmuş, onunla Ortadoğu’nun istikrarsızlık ve çatışma pazarında buluşmuştu. Güçsüz burjuvazi hami, emperyalist saldırgan da tetikçi arıyordu. Yönetici burjuvazi, para ve idelojik/politik destek ihtiyacı duyuyor, karşılığında jandarmalık öneriyordu. Saldırgan güç ise, bir elinde dolar, ötekinde silah kendisine fedailik yapacak gönüllü aramaktaydı. Alıcı ve satıcı böyle karşılaştılar, halklara karşı stratejik işbirliği böyle kuruldu.”

Kendini fedai olarak ortaya koyan Türkiye’nin kullandığı koz ise, “Türkiye’nin stratejik jeopolitik konumu” sahip olduğudur. Türkiye Menderes döneminde, emperyalizmin tetikçiliği için can atar. Türkiye, ABD’nin tetikçisi olmak için didinip durur, “yalvar yakar fedailik peşinde” koşar. Amerikan aşkıyla yanıp tutuşan ve anti-komünistliği ile ünlü olan başbakan Menderes, Ortadoğu’nun savunulmasının Türkiye’ye verilmesini ister. (1950’lerin Türkiyesi öylesine anti-komünist ki, Amerikalılar, Türkleri, Ortadoğu’nun yönetici ve halklarına örnek gösteriyor: “Türkiye gibi olun!”)

Ulusal Sol ve toplum[değiştir | kaynağı değiştir]

Ulusal Sol ve din[değiştir | kaynağı değiştir]

Dine, inanca saygılı olmak solculukla çelişmez. Çünkü tam demokrasi karşılıklı saygı ve hoşgörü gerektirmektedir. Laiklik adına katı özgürlük kısıtlamalarını ve ortaya çıkan bu ilke ile mümkün olabilecektir

İnançlara saygılı laiklik[değiştir | kaynağı değiştir]

En basit tanımı din ve devlet işlernin birbirinden ayrılması olan Laiklik aslında inançlara saygıyı da öngörmektedir.

Bu ilke dindarların da solcu olabileceğini; aynı şekilde solcuların da dindar olabileceğini; ayrıca dindarlığın, laik olmanın önünde bir engel oluşturmadığını vurgulamaktadır. Bazı sol çevreler, her dindarı potansiyel mürteci gibi görmüşlerdir ve inançlara saygılı laiklik toplumsal huzursuzluğun giderilmesi toplumun bölünmesi yerine birlikteliğine katkı sağlayacaktır.Ulusal Sol anlayışın temsilcisi DSP ise bu yanlışa, ilk kez son veren bir sol parti olmuştur.

Sendikalizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Ulusal Sol ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kooperatifçilik[değiştir | kaynağı değiştir]

Kooperatifler, temel amacı kâr değil, işbirliği ve dayanışma olan demokratik işletme kuruluşlarıdır. Birbirlerine meslek, sanat, toplumsal çıkar bağları olan grupların kendi aralarında kurdukları kuruluşlardır. Amaç, verimli çalışılması, ortak ihtiyaçların karşılanması, emek ve ürünlerin değerlendirilmesidir.

Türkiye'de ilk kooperatif Mithat Paşa tarafından 1863 yılında Memleket Sandığı adı ile kurulmuştur.