Karl Ludwig Michelet
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Karl Ludwig Michelet (4 Aralık 1801 - 15 Aralık 1893)[1] Alman filozof. Berlin'de doğdu ve yine orada öldü.
Biyografi
[değiştir | kaynağı değiştir]Michelet memleketindeki orta okulda ve Humboldt Üniversitesi'nde okudu, 1824'te doktora derecesi aldı. 1829'da profesör oldu ve ölümüne kadar bu görevi sürdürdü.[2]
Çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Hegel doktrininde eğitim görmüş, ilk öğretisine sadık kalmış ve hayatını Hegel geleneğini savunup sürdürerek geçirmiştir. İlk kayda değer çalışması, açılış tezinde yer alan prensipleri geliştiren System der philosophischen Moral (Berlin, 1828) idi.[3] Bu çalışması, etik sorumluluk teorisinin bir incelemesidir. 1836'da, Paris'te, Aristoteles'in Metafiziği üzerine Fransızca bir tez yayımladı (Examen critique du livre d'Aristote intitulé Metaphysique) ve Académie des Sciences Morales et Politiques tarafından taçlandırıldı. Ayrıca Aristoteles üzerine iki tez daha yazdı: Nikomachische Ethik (2. baskı, 1848) ve Die Ethik des Aristoteles in ihrem Verhältniss zum System der Moral (1827).[2]
Michelet kendi görüşlerini en iyi Vorlesungen über die Persönlichkeit Gottes und die Unsterblichkeit der Seele, oder die ewige Persönlichkeit des Geistes (1841) ve Die Epiphanie der ewigen Persönlichkeit des Gottes (1844–52) eserlerinde ifade etti. Bu eserlerde geliştirilen felsefi teoloji, bir "Neo-Hristiyan Spiritüalizmi" olarak tanımlanmıştır.[2]
1832'den 1842'ye kadar Michelet, Hegel'in bütün eserlerinin editörlerinden biri olarak bulundu[2] ve Hegel'in sistemini üç eserde örneklemeye çalıştı: Geschichte der letzten Systeme der Philosophie in Deutschland von Kant bis Hegel (2 cilt, Berlin, 1837–1838), Entwickelungsgeschichte der neuesten Deutschen Philosophie mit besonderer Rücksicht auf den gegenwärtigen Kampf Schelling'in mit der Hegelschen Schule (1843) ve tartışmalı tezi Schelling und Hegel (1839).[3] Anthropologie und Psychologie'de (1840), Michelet birçok açıdan Hegelci prensiplerden ayrılır.
Diğer eserleri şunlardır: Eine italienische Reise in Briefen (Berlin, 1856), Die Geschichte der Menschheit in ihrem Entwickelungsgange seit dem Jahre 1775 bis auf die neuesten Zeiten (2 cilt, 1859–60), Naturrecht, oder Rechtsphilosophie als die (3 cilt, 1866), Esquisse de logique (Paris, 1856), Hegel der unwiderlegte Weltphilosoph (1870), Wahrheit aus meinem Leben (1886).[2]
1845'te Michelet, Almanya'nın Hegelciliğini sürekli olarak temsil eden Berlin Felsefe Cemiyeti'ni kurdu ve cemiyetin resmi yayın organı olan Der Gedanke'nin (1860) de ilk editörlüğünü yaptı.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ N. Waszek, «Michelet, Karl Ludwig» in Neue deutsche Biographie, vol. 17, Berlin 1994, p. 447[ölü/kırık bağlantı].
- ^ a b c d e f Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Michelet, Karl Ludwig". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press.
- ^ a b
Ripley, George; Dana, Charles A., (Ed.) (1879). "Michelet, Karl Ludwig". The American Cyclopædia.
