Kamçatka meteoru
Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2024) |
Kamçatka meteoru | |
---|---|
Tarih | 18 Aralık 2018 |
Saat | 11:48 yerel saat (23:48 UTC) |
Konum | Bering Denizi, Kamçatka Yarımadası yakınlarında, Rusya |
Koordinatlar | 56°54′N 172°24′E / 56.9°K 172.4°D |
Neden | 10-14 metrelik asteroit[1] Çarpma enerjisi: 173 kiloton Yayılan enerji: 130 TJ[2] |
Kamçatka meteoru, 18 Aralık 2018 tarihinde Rusya'nın doğusundaki Kamçatka Yarımadası'nın doğu kıyıları açıklarında havada infilak eden bir meteordu.[3] Yerel saatle öğle vakti civarında,[4] yaklaşık 10 metre çapında bir asteroit atmosfere 32,0 km/s (72.000 mph) hızla giriş yaptı. Enerjisi 173 kiloton TNT eşdeğeriydi ve bu da, 1945'te Hiroşima'ya atılan Little Boy bombasının enerjisinin 10 katından fazlaydı.[3] Cisim, başucu noktasına yakın bir konumda 7 derecelik bir dik açıyla atmosfere girmiş ve yaklaşık 25 km (16 mi; 82.000 ft) yükseklikte havada infilak etmiştir.[3][5]
Genel bakış
[değiştir | kaynağı değiştir]Kamçatka meteoru, çarpmanın enerjisi ve hızına bağlı olarak 1600 tonluk bir kütleye ve yoğunluğuna bağlı olarak 10 ila 14 metre (32 ila 45 fit) arasında bir çapa sahipti.[1][6][7] Çarpışma 8 Mart 2019 civarı duyuruldu[1] ve Şubat 2013'teki 20 metrelik Çelyabinsk meteorundan bu yana Dünya'ya çarpan en büyük asteroit ve 1900'den bu yana kaydedilen üçüncü en büyük meteor olayı oldu (Tunguska olayı ve Çelyabinsk meteorundan sonra).[4]
NASA'nın Terra uydusu ve Japonya Meteoroloji Ajansı'nın Himawari 8 uydusu olaydan kaynaklanan toz izini kaydetti, fakat gözlem aralığı havadaki patlamanın kendisini görüntülemek için çok uzundu.[4]
CTBTO'nun (Kapsamlı Nükleer Test Yasağı Anlaşması Örgütü) infrasound (ses ötesi) dalgasının baskın periyodu yaklaşık 20 ila 25 saniye mertebesiyle çok uzundu ve bu da 100 ila 200 kilotonluk bir enerjiye karşılık geliyordu. Şok dalgası, eğer yerleşim alanı üzerinde olsaydı camları kıracak kadar güçlüydü.[3]
Bu olay bir önceki olaydan sadece altı yıl sonra gerçekleşmiş olsa da, istatistiksel olarak bu büyüklükteki olayların ortalama olarak birkaç on yılda bir gerçekleştiği tahmin edilmektedir.[8]
Ocak 2017 itibarıyla, Güneş Sistemi'nde 723.000'den fazla asteroit takip edilmekteydi ve her gün yenileri keşfedilmekte, kaybolmakta ve tekrar bulunmaktadır. 2011'den bu yana her gün, çapı 30-50 metre veya daha büyük olan ortalama 80 yeni küçük gezegen keşfedilmektedir.[9] Mart 2019 itibarıyla bunlardan 724 tanesi (yaklaşık binde biri) potansiyel tehlikeli asteroit (PHA) olarak sınıflandırılmıştır. Ne Çelyabinsk, ne de Kamçatka meteorları bu listede değildi ve mevcut kaynaklarla tespit edilemeyecek kadar küçüklerdi.[8]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "Meteor Scientist Peter Brown". 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2024.
- ^ Fireball and Bolide Reports (JPL)
- ^ a b c d Leonard David. "Huge Meteor Explosion a Wake-Up Call for Planetary Defense". Scientific American. 1 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2019.
- ^ a b c Rincon, Paul (18 Mart 2019). "US detects huge meteor explosion". BBC. 11 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2019.
- ^ "NASA told about the big meteor explosion in Kamchatka, which nobody noticed". 24-my.info. 18 Mart 2019. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2019.
- ^ "Asteroid impact calculator". convertalot.com. 16 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2019.
- ^ Molina, Brett (19 Mart 2019). "Scientists explain why we're just now learning about a giant meteor that exploded over Earth last year". usatoday.com (İngilizce). USA Today. 20 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2019.
- ^ a b Robin Andrews (18 Mart 2019). "A Meteor Caused A Huge Explosion Over The Bering Sea. Here's Everything You Need To Know". 2 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2024.
- ^ "Running Tallies – Minor Planets Discovered". IAU Minor Planet Center. 11 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2015.