İçeriğe atla

Jeanne Burbank

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Jeanne Burbank
Doğum08 Mayıs 1915(1915-05-08)
Philadelphia, Pennsylvania
Ölüm02 Mart 2002 (86 yaşında)
Phoenix, Arizona
MilliyetAmerikalı
EğitimAmerican University, Pensilvanya Üniversitesi
Kariyeri
DalıElektrokimya


Jeanne Beadle Burbank (8 Mayıs 1915 - 2 Mart 2002)[1] 25 yıl boyunca Amerika Birleşik Devletleri Deniz Araştırma Laboratuvarı'nda (NRL) denizaltılarda kullanılan kurşun-asit ve gümüş-çinko pillerin malzemeleri ve bileşenleri üzerinde çalıştı. Elektrokimya alanında uluslararası düzeyde uzman olarak kabul görmüştür.[1]

Yaşamı ve kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Jeanne Beadle, 8 Mayıs 1915'te Philadelphia, Pennsylvania'da John Bookwalter Beadle ve Isabelle (Peacock) Beadle'ın çocuğu olarak doğdu. John Beadle, Jr adında küçük bir erkek kardeşi ve Joan Beadle adında bir kız kardeşi vardı.[1] Jeanne'in çocukluğunun çoğu Washington, DC'de geçti[1][2] Liseye başlamadan önce Jeanne, babası tarafından evde eğitim gördü.[3]

Babası, John Bookwalter Beadle, madencilik ve metalurji alanlarında derecelere sahip olan bir inşaat mühendisiydi . Amerika Birleşik Devletleri Islah Bürosu ve daha sonra bir hava fotoğrafçılığı şirketi olan Brock & Weymouth ile çalıştı.[2]

Jeanne, Washington DC'deki Amerikan Üniversitesi'nden kimya bölümünden lisans derecesi aldı. 1 Temmuz 1936'da yine bir kimyager olan Robert Clowe Burbank ile evlendi. Eşi ve Jeanne, Philadelphia'daki Peacock Laboratories'de çalıştılar ve Jeanne'nin yüksek lisans derecesini aldığı Pennsylvania Üniversitesi'nde kolloidal kimya alanında öğrenim gördüler.[1] Kızları Carey Lea Burbank, 1942 yılında doğdu.[3] Robert'ın 21 Eylül 1946'da[1] Hodgkin lenfoması hastalığı sebebiyle erken ölümünden sonra,[2] Jeanne ve kızı Washington DC'ye döndü ve burada Joseph Clark White[3] tarafından Amerika Birleşik Devletleri Deniz Kuvvetleri Araştırma Laboratuvarı'nda araştırma kimyacısı olarak işe alındı. (NRL).[1]

Araştırmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

White'ın grubu, denizaltılardaki yaşam koşullarını iyileştirmek için çalışıyordu.[3] Jeanne Burbank'ın ana odak noktası ise, denizaltılarda kullanımlarına özel uygulama ile asit depolama pilleri ve depolama hücreleri üzerine araştırma yapmaktı. Akülerden gelen emisyonlardan,Sık bakım gerektiriyorlardı, denizaltılar için önemli bir endişe kaynağıydı. Olası tehlikeler arasında birikmiş hidrojen gazının patlaması, tuzlu su aküyü kirlettiğinde zehirli klor gazının oluşması ve bir elektrolit sızıntısı tespit edilmediği takdirde denizaltının gövdesinin aşınması sayılabilir.[4] Deniz Araştırma Laboratuvarı'ndaki 25 yıllık kariyeri boyunca, Burbank 35 makale yayınladı, birkaç patent aldı ve elektrokimya alanında uluslararası bir uzman olarak kabul edildi.[1] İlk nükleer denizaltı, USS Nautilus (SSN-571) geliştirildiğinde, Burbank, pillerinin takılacağı ve kullanılacağı gerçek çalışma koşullarını görebildi ve NRL'de benzer koşullarla kendi laboratuvarını kurdu. Bu laboratuvarlar tasarımlarının geliştirilmesi ve test edilmesi içindi.[2][3]

1949 tarihli Phosphate Coatings on Steel,[5] raporunu John Lander ile Kurşun-Asit Hücresinde Pozitif Izgara Korozyonu[6] ve Albert C. Simon ile Subgrain üzerine "çığır açan çalışma"[3] 1952'de kurşun ve kurşun-antimon alaşımlarındaki yapı.[7] İlk patentini 1958'de aldı:[1] Lander ve Simon ile birlikte, kalay, antimon ve kurşun alaşımı kullanarak daha dayanıklı bir pil ızgarası ve plakası için,[3] "yapıyı iyileştirmek ve çalışma ömrünü uzatmak için 2821565 asit-kurşun akümülatörünün temel amacı, korozyona ve büyümeye karşı daha fazla dirence sahip olan geliştirilmiş bir ızgara ve pozitif plakaların sağlanmasıdır."[3][8] Charles P. Wales ile birlikte taşınabilir piller üzerinde çalıştı ve kurşun dioksitin polimorfları ve bunların pil tasarımı ve pil malzemelerinin işlenmesi üzerindeki etkileri ile alakalı araştırmalarının başındaydı.[3] Ayrıca dinamik x-ışını kırınım çalışmaları için özel bir elektrokaplama hücresi geliştirdi.[9][10] Bu hücre, kurşun ve gümüş-çinko gibi malzemelerden yapılmış elektrotların özelliklerini incelemek için kullanıldı.[11][12] 1969'da William Blum ödülüne layık görüldüğünde hakkında şöyle bir yorum yapıldı: "Kurşun-asit ve gümüş-çinko pillerin malzemelerine ve bileşenlerine X-ışını ve elektron mikroskobu uygulama yöntemleriniz, pil ızgarası korozyonunun ve aktif madde reaksiyonlarının anlaşılmasında önemli bir katkıda bulundu."[3]

Ödüller

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1966, Pil Bölümü Araştırma Ödülü, NRL, Charles P. Galler ile[13][14]
  • 1969, William Blum Ödülü, Elektrokimya Derneği'nin Ulusal Başkent Bölümü[2][15]
  • 1970, Olağanüstü teknik liyakat için Frank Booth Ödülü[16]

Sonraki yaşamı ve ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

1971'de Jeanne emekli oldu. Arkeoloji ve Kızılderili tarihi ve kültürüne ilgi duyduğu için Arizona, Tucson'a yerleşti. Bir yağlı boya ressamı olarak, resimlerinin konusu olarak genellikle Sonoran Çölü'nü ve Amerikan Yerlilerini seçti.[2] 1986'da kız kardeşi Joan Beadle Gailar ile Arizona, Scottsdale'e taşındı. 1997'de kız kardeşinin ölümünden sonra Jeanne Phoenix, Arizona'ya taşındı. 2 Mart 2002'de Phoenix'te öldü.[1]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e f g h i j "Jeanne Beadle Burbank". The Washington Post. 17 Mart 2002. 13 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  2. ^ a b c d e f "Burbank, Jeanne B. (1915–2002)". Innovators in Battery Technology: Profiles of 95 Influential Electrochemists. Jefferson, NC: McFarland. 2016. ISBN 978-0786499335. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  3. ^ a b c d e f g h i j "Battery Heroines: Jeanne Burbank – Pushing back the boundaries of lead". BCI 2015 Yearbook. Batteries International. 45–46. 2015. 10 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016. 
  4. ^ "Submarine Batteries". Fleet Submarine. November 2015. 2 Şubat 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  5. ^ Burbank, J. B., Phosphate Coatings on Steel, Parts 1 and 2, Naval Res. Lab. Reports C-3481, June 1, 1949, and C-3510, July 28, 1949
  6. ^ Lander, J. J., and Burbank, J. B., Positive-Grid Corrosion in the Lead-Acid Cell: Corrosion Hates of Tin Alloys and the Effect of Acid Concentration on Corrosion, Naval Research Laboratory Report 4076, November 7, 1952.
  7. ^ Simon, Albert C. and Burbank, Jeanne B. Subgrain structure in lead and lead-antimony alloys. Washington, D.C : Naval Research Laboratory Report 3941, 1952.
  8. ^ J. J. LANDER ET AL 2,821,565 BATTERY GRID AND PLATE Filed Oct. 19, 1955 (PDF). United States Patent Office. 28 Ocak 1958. 9 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Ağustos 2022. 
  9. ^ Principles and Practice of X-Ray Spectrometric Analysis. Second. Boston, MA: Springer US. 1975. s. 826. ISBN 978-1-4613-4416-2. 11 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  10. ^ Burbank, J., "Identification and Characterization of Electrochemical Reaction Products by X-Ray Diffraction", Nav. Res. Lab. (U. S.) Rep. 6626, 1967.
  11. ^ Burbank (1957). "Anodization of Lead and Lead Alloys in Sulfuric Acid". Journal of the Electrochemical Society. 104 (12): 693-701. doi:10.1149/1.2428455. 
  12. ^ Wales (1965). "Oxides on the Silver Electrode". Journal of the Electrochemical Society. 112 (1): 13. doi:10.1149/1.2423455. 
  13. ^ "Burbank and Wales to Receive Battery Division Research Award for 1966–1967". Journal of the Electrochemical Society. 113 (9): 247C. 1966. doi:10.1149/1.2424142. 
  14. ^ "Battery Division Research Award". The Electrochemical Society. 22 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  15. ^ "National Capital Section William Blum Award" (PDF). ECS Annual Report 2013. The Electrochemical Society. s. 129. 22 Haziran 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2016. 
  16. ^ "Battery Division Research Award—1970". Journal of the Electrochemical Society. 117 (12): 428C. 1970. doi:10.1149/1.2407409. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeanne_Burbank&oldid=32878853" sayfasından alınmıştır