Japonya demografisi
Japonya demografisi | |
---|---|
Nüfus | 125.416.877[1] (11.) |
Artış oranı | -0,7% (2020 tah.) |
Doğum oranı | 6,6 doğum/1.000 nüfus (2023 tah.) |
Ölüm oranı | 11,7 ölüm/1.000 nüfus (2023 tah.) |
Beklenen yaşam süresi | 84,83 yıl |
• erkek | 81 yıl |
• kadın | 87 yıl |
Doğurganlık oranı | kadın başına 1,26 çocuk (2022)[2] |
Bebek ölüm oranı | 1,9 ölüm/1.000 canlı doğum |
Net göç oranı | 0,74 göçmen/1.000 nüfus |
Yaş dağılımı | |
0–14 yaş | 11,98% |
15–64 yaş | 59,32% |
65 ve üstü | ▲ 28,70% |
Cinsiyet oranı | |
Toplam | 0,95 erkek/kadın (2022 tah.) |
Doğumda | 1,06 erkek/kadın |
Milliyet | |
Milliyet | Japon |
Baskın etnik grup | Japonlar |
Japonya demografisi Japon nüfusu, doğum ve ölüm oranları, yaş dağılımı, nüfus yoğunluğu, etnik köken, eğitim düzeyi, sağlık sistemi, ekonomik durumu, dini bağlantıları ve nüfusla ilgili diğer hususları ele almaktadır. 2023 yılı itibarıyla Japonya'nın toplam nüfusu yaklaşık 125,5 milyon olup Çin ve Endonezya'nın ardından Asya-Pasifik bölgesinin en kalabalık üçüncü ülkesi ve dünyanın en kalabalık 11. ülkesidir.
2023 yılında Japon halkının ortalama yaşının 49,5 olacağı tahmin edilmektedir; bu rakam 1950'den bu yana en yüksek seviyeydi. Japonya, Monako'nun ardından dünyadaki ikinci en yüksek ortalama yaşa sahiptir. Yaşam kalitesinin artması ve düzenli sağlık kontrolleri, Japonya'nın dünyadaki en yüksek yaşam beklentilerinden birine sahip olmasının yalnızca iki nedenidir.
Japonya'da doğumdan itibaren beklenen yaşam süresi, 1945 ile 1955 arasındaki on yılda 20 yıl artarak II. Dünya Savaşı'ndan sonra önemli ölçüde iyileşti. Ortalama yaşam süresi daha da arttıkça, Japonya gelecekte yaşlı nesillerin bakımında zorluklarla karşılaşacağını tahmin edilmektedir. Hemşirelere ve bakım çalışanlarına olan talebin artmasıyla birlikte hizmet sektöründeki eksiklikler büyük bir endişe kaynağı olarak görülmektedir.
Japon kadınları arasında doğurganlık oranı 2010'dan 2018'e kadar kadın başına 1,4 çocuk civarındaydı. O tarihten 2022'ye kadar doğurganlık oranı daha da düşerek 1,26'ya kadar düştü. 1970'lerin başındaki küçük bebek patlaması dışında, Japonya'da kaba doğum oranı 1950'den beri düşmektedir ve 2023'te bin kişi başına 6,6 doğumla şu anki en düşük noktasına ulaştı. Düşen doğum oranı ve sakinlerinin büyük bir kısmının yaşlılığa ulaşmasıyla, Japonya'nın nüfusunun 2065 yılına kadar 88 milyon civarına düşmesi beklenmektedir.[3]
Japonca, Japon halkı tarafından konuşulan Japon dil ailesinin önemli bir dilidir ve Standart Japonca olarak kabul edilen Tokyo lehçesi ile çeşitli lehçelere ayrılmıştır. Başta ulusal dil olduğu tek ülke olan Japonya'da ve dünya çapındaki Japon diasporasında olmak üzere toplamda yaklaşık 128 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır.
2021'de Japonya'da cinsiyet oranı 100 kadına 95,38 erkekti. Japonya'da 61,53 milyon erkek ve 64,52 milyon kadın var. Kadın nüfusun oranı %51,18, erkek nüfusun oranı ise %48,82'dir. Japonya'da erkeklerden 2,98 milyon daha fazla kadın bulunmaktadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Japanese population falls in all 47 prefectures for first time". The Japan Times. 25 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2024.
- ^ "Japan demographic woes deepen as birthrate hits record low". 2 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2024.
- ^ D'Ambrogio, Enrico (Aralık 2020). "Japan's ageing society" (PDF). Avrupa Parlamentosu. 16 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Mart 2024.
Ek okuma
[değiştir | kaynağı değiştir]- Japan Population Census 2010
- Expatriates in Japan 8 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- "The Dilemma Posed by Japan's Population Decline"—Discussion paper by Julian Chapple in the electronic journal of contemporary japanese studies, 18 October 2004.
- Another Tsunami Warning: Caring for Japan's Elderly—Brief on what the future of Japan looks like for an increasingly aging population, and if this demographic transition is limited to Japan alone
- Morita, Kiriro and Saskia Sassen. "The New Illegal Immigration in Japan, 1980–1992". International Migration Review. Vol. 28, No. 1 (Spring 1994), pp. 153–163. JSTOR 2547030.