IV. Onfroy de Toron
| IV. Onfroy de Toron | |
|---|---|
 Onfroy ve İsabella'nın evliliği | |
| Oultrejourdain lordu | |
| Hüküm süresi | 1187-1197 |
| Önce gelen | Renaud de Châtillon |
| Sonra gelen | Ermenistanlı Alice |
| Toron lordu | |
| Hüküm süresi | 1179-1180 |
| Önce gelen | II. Onfroy de Toron |
| Sonra gelen | Krallığa dahil edildi |
| Doğum | y. 1166 |
| Ölüm | 1198 |
| Eş(ler)i | I. İsabella (e. 1183) |
| Babası | III. Onfroy de Toron |
| Annesi | Etiennette de Milly |
IV. Onfroy de Toron (y. 1166 - 1198), Kudüs Krallığı'nın baronuydu.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]1179'da büyükbabası II. Onfroy'dan sonra Toron lordu oldu. Annesi Etiennette de Milly aracılığıyla Oultrejourdan Lordluğu'nun da varisiydi.[1] 1180'de, Kudüs kralı IV. Baudouin'in üvey kız kardeşi İsabella ile nişanlanarak Toron tahtından feragat etti. Cüzzam hastası olan kralın, IV. Onfroy'un Toron ve Oultrejourdan topraklarını birleştirmesini engellemek istediği iddia edilir. Onfroy, 1183 sonbaharında Kerek Kalesi'nde İsabella ile evlendi. Mısır ve Suriye'nin Eyyubi sultanı Selahaddin, düğün sırasında Kerak'ı kuşattı,[2] ancak IV. Baudouin ve Trablus kontu III. Raymond kuşatmayı kırdı.[3]
IV. Baudouin ölümünden önce yeğeni V. Baudouin'i vârisi ilan etti, ancak V. Baudouin de cüzzamlı kralın ardından 1186 yazında öldü. Kudüs'ün barış yanlısı soyluları, V. Baudouin'in annesi Sibylla ve kocası Lüzinyanlı Guy'ın iktidarı almasını istemediler. Onfroy ve eşi İsabella'nın tahtı miras almasını istediler. Ancak Onfroy, kral olmak istemeyerek Sibylla ve Guy'a bağlılık yemini etti. 1187'de Selahaddin, Kudüs Krallığı'nın ordusuna ağır yenilgi yaşattığı Hıttin Muharebesi'nde Onfroy'u esir aldı.[4][4][5] Annesi, Onfroy'un serbest bırakılması karşılığında Oultrejordain kalelerini teslim etmeyi teklif etti.[6] Kerek ve Montréal garnizonları teslim olmayı reddetmesine rağmen Selahaddin, Onfroy'u serbest bıraktı.[6] Kerak 1188'in sonlarında, Montréal ise 1189'un başlarında Selahaddin tarafından fethedildi.[7]
Kraliçe Sibylla'nın 1190 sonbaharındaki ölümünden sonra,[8][9] krallığın birçok baronu (İsabella'nın üvey babası İbelinli Balian da dahil) İsabella'yı başarılı askeri lider olan Corrado del Monferrato ile evlendirmek istedi.[8] İkili bu karara karşı çıksa da Onfroy ve İsabella boşandırıldı. Onfroy, 1191-1192 yılları arasında Üçüncü Haçlı Seferi'nde İngiltere kralı I. Richard'a eşlik etti. Arapçayı akıcı şekilde konuşabildiği için, Richard adına Selahaddin'in kardeşi El-Adil ile müzakereler yürüttü.[10]
Onfroy, Mayıs 1191'de Kıbrıs'ın Limasol kentinde İngiltere kralı I. Richard ile görüşen ve Kudüs tacından vazgeçmeyen Lüzinyanlı Guy'a eşlik eden baronlar arasındaydı.[11] Her ikisi de Richard'a bağlılık yemini etti.[12] İkili, 28 Nisan 1192'de Sur'da I. Konrad'ı öldürttü.[13] Cinayeti işleyen suikastçiler, Haşhaşilerin lideri Râşidüddîn Sinân el-İsmâîlî'nin kendilerini cinayeti işlemeleri için gönderdiğini itiraf etmelerine rağmen, Onfroy, çağdaş kaynaklarda bu suikatçileri kiralamakla suçlanan şüphelilerden biriydi.[14] Modern tarihçiler, Onfroy'un masum olduğu konusunda hemfikirdir.[15] Dul kalan İsabella, 5 Mayıs 1192'de Akka'da Champagne kontu II. Henri ile evlendi.[16]
Onfroy, 1198'de, İsabella'nın yeniden dul kalmasından kısa bir süre sonra Kıbrıs kralı Lüzinyanlı Amalrik ile evlenmesinin ardından öldü.[17] 1229'da Onfroy'un mülkü olan Toron, Mısır sultanı Kamil bin Adil ile Kutsal Roma imparatoru II. Friedrich arasında yapılan antlaşma gereğince Kudüs Krallığı'na dahil edildi.[18][19]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Dipnot
- ^ Runciman 1989a, s. 419, 424.
- ^ Runciman 1989a, s. 440.
- ^ Runciman 1989a, s. 441.
- ^ a b Runciman 1989a, s. 459.
- ^ Barber 2012, s. 304.
- ^ a b Runciman 1989a, s. 468.
- ^ Runciman 1989a, s. 469.
- ^ a b Runciman 1989b, s. 30.
- ^ Painter 1969, s. 65–66.
- ^ Runciman 1989b, s. 59–60.
- ^ Runciman 1989b, s. 44–45.
- ^ Gillingham 1999, s. 149.
- ^ Runciman 1989b, s. 64.
- ^ Williams 1970, s. 383.
- ^ Williams 1970, s. 384.
- ^ Runciman 1989b, s. 66.
- ^ Hamilton 2016, s. 228.
- ^ Runciman 1989b, s. 187.
- ^ Runciman 1989b, s. 205.
- Genel
- Baldwin, Marsall W. (1969). "The Decline and Fall of Jerusalem, 1174–1189". Setton, Kenneth M.; Baldwin, Marshall W. (Ed.). A History of the Crusades, Volume I: The First Hundred Years. The University of Wisconsin Press. ss. 590-621. ISBN 0-299-04844-6.
- Barber, Malcolm (2012). The Crusader States. Yale University Press. ISBN 978-0-300-11312-9.
- Gillingham, John (1999). Richard I. Yale University Press. ISBN 978-0-300-09404-6.
- Hamilton, Bernard (2000). The Leper King and His Heirs: Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-64187-6.
- Hamilton, Bernard (2016). "Queen Alice of Cyprus". Boas, Adrian J. (Ed.). The Crusader World. The University of Wisconsin Press. ss. 225-240. ISBN 978-0-415-82494-1.
- Painter, Sidney (1969). "The Third Crusade: Richard the Lionhearted and Philip Augustus". Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry (Ed.). A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. The University of Wisconsin Press. ss. 45-85. ISBN 0-299-04844-6.
- Runciman, Steven (1989a). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East, 1100-1187. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06163-6.
- Runciman, Steven (1989b). A History of the Crusades, Volume III: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06163-6.
- Williams, Patrick A. (1970). "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?". Traditio. Cilt 26. Fordham University. ss. 381-389. doi:10.1017/S0362152900005109. ISSN 0362-1529.