İçeriğe atla

Henry Bourne Joy

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Henry Bourne Joy

Henry Bourne Joy (d. 23 Kasım 1864 - ö. 6 Kasım 1936),[1] Packard Motorlu Otomobil Şirketi'nin başkanı ve sosyal aktivist olmanın yanı sıra otomotiv faaliyetlerinin büyük bir geliştiricisi olmuştur. 1913'te Joy ve Carl G. Fisher, New York'tan San Francisco'[2] ya beton bir yol inşa etmeye adanmış bir grup olan Lincoln Otoyol Birliği'in ana organizatörleri olarak kuvvetleri yönlendiriyorlardır. İlk birkaç yıldan sonra Fisher, Dixie Otoyolu ile daha fazla ilgilenmeye başlamıştı, ancak Joy kendini Lincoln Otoyolu'na adamıştır. Eski ABD Başkanı Abraham Lincoln'ün adını vermek Joy'un öncülük ettiği hamlelerden biriydi ve Lincoln Otoyol projesi, Henry Ford gibi otomotiv liderlerinin finansal desteği olmamasına rağmen hayatı boyunca tamamlamıştır.

Henry Bourne Joy, 1864 yılında Detroit'te Michigan Merkez Demiryolu Başkanı James F. Joy'un oğlu olarak doğmuştur. James Joy, Missouri'ye giden büyük demiryolu taşımacılığına katıldı ve birleşmelerde ona yardım etmek için Abraham Lincoln'ü işe almıştır. Henry Joy Michigan'da eğitimine başladı, daha sonra Phillips Akademisi, 1883'te Andover ve 1892'de Yale Üniversitesi'nden mezun olmuştur.[3]

1892'de Joy, Helen Hall Newberry ile evlenmiştir.[4]

Lincoln otoyolu (5.454 km uzuluğunda)

Sonraki yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Lincoln Highway Association'ın ilk başkanı Henry Bourne Joy'un anıtı, Amerika'nın Laramie, Wyoming yakınlarındaki ilk otomobil yolu

Ulusal alkol yasağının daha güvenli, sağlıklı ve daha iyi bir topluma yol açacağına olan inancı, onu Salon Karşıtı Lig'de çok aktif olmasına neden olmuştur.Ancak, sosyal deney uygulandıktan sonra, bazı olumsuz sonuçlarını ilk elden görmüştür. Örneğin, Hazine ajanları iki kez topraklarına geldi ve yasadışı alkol arayan yaşlı bekçisinin mülkünü tahrip etmişlerdir. Daha sonra Joy'un evinin yakınında tekneyle gelen bir balıkçı, motorunun gürültüsünden dolayı, ajanın durması ve kaçak içecek aranması talebini duyamadığı için bir ajan tarafından ölümcül bir şekilde vurulmuştur. Joy'un Amerika Birleşik Devletleri Kongresi'ne verdiği ifade, 1933'te yasağın kaldırılması hareketinin başarısına katkıda bulunmuştur.[5]

1913'te Joy, New York'tan San Francisco'ya beton bir yol inşa etmeye adanmış bir grup olan Lincoln Otoyol Birliği'in ana organizatörlerinden ve başkanı olmuştur. Başkan yardımcısı Carl Graham Fisher tarafından yoğun bir şekilde teşvik edilen çaba başarılı olmuştur.[6] Continental Divide'daki Lincoln Otoyolu boyunca Joy anıtı 2 Temmuz 1939'da tahsis edilmiştir. 2001 yılında, bu anıt Cheyenne, Wyoming'in batısında daha erişilebilir bir yere taşınmıştır.[7]

Joy kariyerine Peninsular Car Company'de (babası tarafından kontrol edilen bir Detroit şirketi) ofis çalışan olarak başladı ve sayman yardımcısı olmana kadar çalışmıştır. Utah'daki madencilikte kendini denemek için ayrıldı, ancak Fort Street Union Depot Company'nin saymanı (ve daha sonra yöneticisi) olmak için Detroit'e dönmüştür. Joy ayrıca Detroit Union Tren İstasyonu ve Depo Şirketi'nde (sayman, başkan yardımcısı, başkan ve müdür) çeşitli görevlerde bulundu ve 1896'da babasının ölümünden sonra başkan olmuştur. Daha sonra Peninsular Şeker Arıtma Şirketi'nin saymanlığı ve yöneticisi olmuştur. İspanyol-Amerikan Savaşı sırasında Joy, yardımcı kruvazör USS Yosemite'de (kayınbiraderi ve ömür boyu arkadaşı Truman Handy Newberry ile birlikte) şef Boatswain'in arkadaşı olarak görev yapmıştır. Daha sonra, I. Dünya Savaşı sırasında, Joy ABD ordusu sinyal kolordusu'nda görev yaptı, teğmen olarak girdi ve Albay olarak ayrılmıştır.[8]

1902'de, New York'a yaptığı bir gezide Joy, iki Packard'ın atlı bir itfaiye arabasını kovaladığını görüp neye uğradığını şaşırmıştır. İlgisini çeken bu olaydan sonra, Joy şehirdeki tek Packard'ı satın almıştır. Henry B. Joy arabayı sevdi ve güvenilirliğinden etkilenerek Warren, Ohio'daki merkezinde James Ward Packard'ı ziyaret etmiştir. James W. Packard ona kardeşi William Doud Packard ile birlikte daha fazla sermayeye ihtiyacı olduğunu söylemiştir. Joy, kayınbiraderi Truman Handy Newberry'nin de aralarında bulunduğu bir grup yatırımcıyı ikna etmiştir. 2 Ekim 1902'de Ohio Otomobil Şirketi Packard Motor Car Company oldu ve Joy'un yatırımcıları çoğunluk mülkiyetini almıştır.[9]

Şirketi Detroit'e taşındı ve Joy, o zaman yeni fikirlere sahip genç bir mimar olan Albert Kahn'ı Doğu Grand Bulvarı'nda dünyanın ilk betonarme fabrikasını tasarlamak ve inşa etmek için görevlendirmiştir. Şirket Joy'un liderliğinde zenginleşmiştir. 1909'da başkan, 1916'da yönetim kurulu başkanı olmuştur.[9]

Bu süre zarfında Packard teknolojisi ve lüksüyle ile ün kazanmıştır. Joy, Packard'ı yenilikçi motorlu kamyon gelişmelerine ve bir V-12 motorunun oluşturulmasına yönlendirilmiştir. Joy, ünlü Liberty Motor'da sonuçlanan bir araştırma programı olan Packard mühendisleriyle uçak motorlarını araştırmaya başlamıştır.[10]

Joy'un havacılığa olan ilgisi, şirketin Avrupa'daki I. Dünya Savaşı savaşında kullanılmak üzere uçak geliştirmeye devam etmesine neden olmuştur. Packard, Liberty motorlarıyla uçakları test etmek için bir yer isteyen Joy'un izinde Michigan,Clemens Dağı yakınlarındaki St. Clair Gölü'nde geniş bir arazi satın almıştır. Hava sahası ilk başta Joy Havacılık Sahası olarak adlandırıldı ve hükûmete uçak üretimi ve test etme konusunda yardımcı olmuştur. I. Dünya Savaşı'ndan sonra hükûmet, bir uçakta ölen ilk kişi olan Thomas Selfridge için hava üssünü satın alarak adını Selfridge hava üssü koymuşlardır. Selfridge'e giden caddenin adı hala Joy yoludur.

Henry Joy, 1926 yılına kadar Packard'da görev yapmıştır.[9]

  1. ^ "Doğum-Ölüm". 28 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "NYS". 11 Mayıs 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "Yaşamı". 1 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021. 
  4. ^ "Eşi". 1 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021. 
  5. ^ "Alkol yasağı". 13 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "New York, San Francisco Yolu". 11 Mayıs 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ "Anıt". 28 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "İspanyol-Amerikan savaşı". 28 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ a b c Flammang, James M. (1999). 100 years of the American auto. Millennium ed. Lincolnwood, Ill.: Publications International. ISBN 0-7853-3484-X. OCLC 43462766. 
  10. ^ "V-12". 1 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021.