Giancarlo De Carlo
Giancarlo De Carlo (1919−2005), İtalyan bir mimar ve anarşistti.[1] Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM) üyesi olan De Carlo, kent planını üstlendiği ve master planını hazırladığı Urbino kentiyle de yakından bağlantılıydı. Mimarlık kariyeri boyunca tasarım sürecinde insani, fiziksel, kültürel ve tarihî faktörlerin göz önünde bulundurulması gerektiğini savunmuştur.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]
Giancarlo De Carlo, 1919 yılında Ligurya bölgesinin Cenova kentinde, Tunuslu bir baba ile Şilili bir annenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir.[2] 1939’da Milano Politeknik Üniversitesi’ne kaydolmuş ve 1943’te mühendislik diploması alarak mezun olmuştur. Ardından II. Dünya Savaşı sırasında İtalyan Donanması’na katılmış, Akdeniz’de görev yapan bir denizaltı destek gemisinde subay olarak hizmet vermiştir.[3] İtalya’nın 8 Eylül 1943 tarihinde Müttefik güçlere teslim olmasının ardından De Carlo, saklanmak zorunda kalarak Franco Albini gibi Milanolu mimarlarla birlikte Proleter Birlik Hareketi (Movimento di Unità Proletaria) bünyesinde İtalyan Direnişi’ne dâhil olmuştur. Daha sonra De Carlo ve meslektaşı Giuseppe Pagano, Milano’da anarşist-libertaryen bir direniş grubu olan Matteotti Tugayları’nı organize etmişlerdir.
De Carlo, 1948 yılında Istituto Universitario di Architettura di Venezia'ya (günümüzde Università Iuav di Venezia) geri dönerek öğrenimine devam etmiş, 1 Ağustos 1949'da mimarlık diplomasını almıştır.[4][5]
1956 yılında De Carlo, Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM) üyesi bir İtalyan mimar olarak, Matera kentinde bir konut kompleksi projesi sunmuştur. Bu projesinde Le Corbusier'in ilkelerini tamamıyla göz ardı etmiş, bunun yerine bölgenin coğrafî, toplumsal ve iklimsel koşullarına önem vermiştir. Bu bakış açısı, eski kuşak mimarların anlayışından ve uluslararası mimarlık modelinden belirgin biçimde ayrılmaktadır. Aynı yıl, CIAM kongresi sona ermiş ve Team 10 adı altında yeni bir hareket doğmuştur. De Carlo, Alison ve Peter Smithson, Aldo van Eyck ve Jacob “Jaap” Bakema gibi mimarların oluşturduğu bu yeni kuşak, yerel sosyal ve çevresel koşullara daha uygun, insanın “soyut bir figüre indirgenmediği” bir mimarlık yaklaşımı geliştirmeyi hedeflemiştir.[6]
De Carlo, 1958’de Urbino’yla yakın bir ilişki kurarak kentin şehir plancısı olmuş ve kente dair bir imar planı geliştirmiştir.[7]
Onun planlama ve tasarım faaliyetlerinin ardında daima liberteryen sosyalizm düşüncesi yatmaktadır. Mimarlığı uzlaşıya dayalı bir faaliyet olarak gören De Carlo, tasarımlarını, içinde bulunduğu bağlamda yer alan beşerî, fiziksel, kültürel ve tarihî dinamiklerin ifadesi olarak oluşturmuştur. Bu yaklaşım, CIAM ideallerini 20. yüzyılın sonlarına özgü gerçeklikle kaynaştırmaktadır.[6]
_-_BEIC_6354256.jpg)
De Carlo, 1976’da Team 10 ilkelerini esas alarak ILAUD’u (International Laboratory of Architecture & Urban Design) kurmuş ve 27 yıl boyunca her yaz İtalya’da düzenlenen bu laboratuvarda mimarlığın dönüşümüne dair sürekli araştırmalara öncülük etmiştir. 1978’de ise, Space and Society (Mekân ve Toplum) adlı dergiyi kurup yöneterek Team 10 ağını canlı tutmuş ve sonraki 20 yıl boyunca Avrupa mimarlık ortamında bağımsız bir ses sağlamıştır.[6][8]
De Carlo 2005 yılında Milano'da hayatını kaybetmiştir.[9]
Onurlar ve ödüller
[değiştir | kaynağı değiştir]De Carlo, 1988’de Wolf Sanat Ödülü’ne ve 1993’te RIBA Kraliyet Altın Madalyası’na layık görülmüştür.
Dünyanın çeşitli üniversitelerine konferanslar ve toplantılar için defalarca davet edilen De Carlo, bu süreçte pek çok ödül ve onur belgesi de almıştır. 1995 yılında Heriot-Watt Üniversitesi tarafından kendisine fahri doktora unvanı verilmiştir.[10]
Projeler
[değiştir | kaynağı değiştir]
1950'lerde başlayan
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1950–1951, Toplu Konut, Sesto San Giovanni, Milano.
- 1951–1953, Kamu Konutları, Baveno .
- 1952–1960, Palazzo Bonaventura (Yeniden İmar Etme), Urbino Üniversitesi'nin merkezi.
- 1956–1957, Konut ve Mağazalar, Matera.
- 1958–1964, İmar Planı, Urbino.
1960'larda başlayan
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1961–1965, Milano Belediye İmar Planı (Alessandro Tutino ve Silvano Tintori ile birlikte).
- 1961–1963, Yaz Kampı, Riccione .
- 1962–1965, Collegio del Colle Öğrenci Yurdu, Urbino.
- 1963, Huzurevlerinin restorasyonu (Palazzo degli Anziani), Urbino.
- 1966–1968, Hukuk Fakültesi, Urbino.
- 1967–1969, La Pineta Mahallesi, Urbino.
- 1967–1969, Mirano Hastanesi, Venedik Metropol Kenti
- 1968, Ca' Romanino (Casa Sichirollo), Urbino.
- 1968–1976, Eğitim Fakültesi, Urbino.
- 1969, İtalyan Pavyonu, Osaka, Japonya.
- 1969–1972, Yeniden İmar Etme, Piazza del Mercatale, Urbino.
1970'lerde başlayan
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1970–1975, Villaggio Matteotti Toplu Konut Geliştirme, Terni .
- 1970–1972, Rimini ve San Giuliano merkezinin planı.
- 1971–1975, Francesco di Giorgio'nun Merdiveni'nin restorasyonu, Urbino.
- 1973–1983, Öğrenci Yurdu, Urbino.
- 1972–1985, Mühendislik Fakültesi, Pavia Üniversitesi .
- 1977–1982, Tiyatronun restorasyonu, Teatro Sanzio, Urbino.
- 1977–1979, İlkokul ve Ortaokul, Buia/Osoppo, Udine .
- 1979, Palermo Tarihi Merkezinin Yeniden Geliştirilmesine Yönelik Planlar.
- 1979–1985, Konut, Mazzorbo, Venedik.
1980'lerde başlayan
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1980–1981, Cascina San Lazzaro, Pavia'daki tarihi kilise ve binaların restorasyonu.
- 1980–1981, Parma'daki Piazzale delle Pace için düzenlenen yarışmaya katılım.
- 1981–1983, Cenova'nın Prè bölgesinin restorasyonu.
- 1983, Scuola del Libro Lisesi'nin yeni binası, Urbino
- 1982–2001, Tıp ve Biyoloji Fakültesi, Siena Üniversitesi .
- 1983–1987, Tarihi tekne barınağının restorasyonu, Cervia
- 1986–2005, Carlo Cattaneo Lisesi, San Miniato, Pisa eyaleti.
- 1986–1999, Urbino'daki Palazzo Battiferri'nin restorasyonu.
- 1986–2004, Katanya'daki San Nicolò l'Arena Manastırı'nın Restorasyonu ve Yeniden Geliştirilmesi.
- ? –1989, İmar planı, Lastra a Signa'nın tarihi merkezi.
- 1989–2005, Spor Kompleksi, Mazzorbo, Venedik.
- 1989–1994, Yeni İmar Planı, Urbino.
1990'larda başlayan
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1992–2005, Yeni Adalet Sarayı, Pesaro .
- 1993–1999, Colletta di Castelbianco, Savona mezrasının restorasyonu ve yeniden geliştirilmesi.
- 1994–2000, San Marino Cumhuriyeti'nin giriş kapıları.
- 1995–2002, Kafe/Hamam İşletmesi, Nuovo Blue Moon, Lido, Venedik.
- 1996, Selanik, Yunanistan'daki feribot iskelesinin planları.
- 1997–2001, Castello di Montefiore'nin restorasyonu, Recanati .
- 1997–1998, üniversite kampüsü, via Roccaromana, Catania.
2000'li yıllardan itibaren
[değiştir | kaynağı değiştir]- 2000–2001, Cenova'daki Ponte Parodi için düzenlenen yarışmaya katılım.
- 2003, Milano'daki Porta Nuova Bahçeleri yarışmasına katılım.
- 2003–2006, Konut, Wadi Abou Jmeel, Beyrut, Lübnan .
- 2003–2005, Çocuk Merkezi, Ravenna .
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Giancarlo de Carlo (1919-2005)". Architectural Review (İngilizce). 30 Ocak 2014. 28 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
- ^ "Giancarlo De Carlo unseen: the designer beyond the architect". www.domusweb.it (İngilizce). 29 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2024.
- ^ "Giancarlo De Carlo: architetto, urbanista e teorico dell'architettura italiano". ELLE Decor (İtalyanca). 20 Ocak 2024. 29 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2024.
- ^ "CONVERSAZIONE SU ARCHITETTURA E LIBERTA', University Di Pavia". unipv.it. 2 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020.
- ^ "DE CARLO, Giancar Biography". www.treccani.it. 1 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2020.
- ^ a b c "Spatial Agency: Giancarlo de Carlo". www.spatialagency.net. 1 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
- ^ Miller 2005, s. 365.
- ^ Wood, Adam (28 Haziran 2018). "Giancarlo De Carlo: How to Keep Educational Architecture Human or Creative Anti-Institutionalism". Architecture and Education (İngilizce). 1 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
- ^ "Giancarlo de Carlo 1919-2005". Architects Journal (İngilizce). 23 Haziran 2005. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
- ^ "Honorary Graduates - 1966 to present" (PDF). hw.ac.uk. 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Miller, Naomi (2005). "Review of Giancarlo De Carlo. Des lieux, des hommes exhibition". Journal of the Society of Architectural Historians. 64 (3). ss. 364-367. doi:10.2307/25068170. ISSN 0037-9808. JSTOR 25068170.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Benedict Zucchi (1992) Giancarlo De Carlo, Oxford: Butterworth Architecture 978-0-7506-1275-3
- Miller, Naomi (1995). "Review of Giancarlo de Carlo". Journal of the Society of Architectural Historians. 54 (2): 251-253. doi:10.2307/990979. ISSN 0037-9808.
- John McKean 'Il Magistero: De Carlo's dialogue with historical forms', Places (California/Cambridge Mass) Vol 16, No 1, Fall 2003
- John McKean, Giancarlo De Carlo, Layered Places, Stuttgart and Paris (2004), published in English by Menges (Stuttgart) and in French by Centre Pompidou as "Giancarlo De Carlo: Des Lieux, Des Hommes". 978-3-932565-12-0ISBN 978-3-932565-12-0
- John McKean, “Giancarlo De Carlo et l’experience politique de la participation”, in 'La Modernite Critique, autour du CIAM 9, d’Aix-en-Provence – 1953', ed. Bonillo, Massu & Pinson, Marseille: editions Imberton, 2006
- Alberto Franchini (2020) Il Villaggio Matteotti a Terni. Giancarlo De Carlo e l'abitare collettivo, Roma: L'Erma di Bretschneider 9788891320469 [1] Archived 18 January 2021 at the Wayback Machine
- Raman, P.G. (1998). "Libertarian themes in the work of Giancarlo De Carlo". Ekistics. 65 (391/392/393): 192-206. ISSN 0013-2942.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- [2] Mimarlık Fakültesi, Università di Roma3. Öğrenci atölyesi ve sergisi "Giancarlo De Carlo, Partigiano dell'Architettura" (İtalyanca)
- İLAUD. ORG
