Fora Baltacıgil
Fora Baltacıgil | |
---|---|
Doğum | 1983 İstanbul |
Meslek | kontrabasçı |
Ebeveyn(ler) | Yaz Baltacıgil (baba), Nilgün Marmara (anne) |
Ödüller | 2009: Minnesota McKnight Derneği Sanatçı Bursu (Foundation of Minnesota Artist Fellowship) |
Fora Baltacıgil (d. 1983, İstanbul), Türk kontrbasçı. 2014 yılından itibaren Münih Filarmoni Orkestrası'nın solo kontrabasçısıdır.[1] Minnesota Orkestrası (2006-2009), Berlin Filarmoni Orkestrası (2009-2012), New York Filarmoni Orkestrası'nda (2012-2014) görev yapmıştır. Berlin Filarmoni Orkestrası'nda ve New York Filarmoni Orkestrası'nda görev yapan ilk Türk kontrbasçıdır.
Ailesi
[değiştir | kaynağı değiştir]1983 yılında İstanbul'da doğdu. Müzisyen bir ailede yetişti. Babası İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'nda kontrbasçı Yaz Baltacıgil, annesi beden eğitimi öğretmeni ve amatör müzisyen Nilgün Marmara, ağabeyi viyolenselci Efe Baltacıgil'dir. 1994 doğumlu kardeşi Poyraz Baltacıgil de viyolonselcidir.[2] Baba tarafından dedesi avukat-müfettiş Faik Baltacıgil, kemençe ve keman ustasıdır.[3] Halası Pınar Baltacıgil İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'nda kontrbas sanatçısıdır.
Müzik yaşantısı
[değiştir | kaynağı değiştir]Fora Baltacıgil kontrbas çalmaya dokuz yaşında babası Yaz Baltacıgil ile başladı. İlkokulda iken yarı zamanlı olarak İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı'na devam etti. Bostancı İlkokulu'ndan mezun olduktan sonra konservatuvara tam zamanlı olarak devam etti ve 2002 yılında mezun oldu.[4] İlk sahne deneyimlerini öğrenciliği sırasında yaşadı. İlk konserini 14 yaşında iken Gürer Aykal yönetimindeki Milli Reasürans Oda Orkestrası ile birlikte verdi; ilk resitalini ise 1998 yılında İtalyan Kültür Merkezi'nde verdi.[4] Öğrenciliği sırasında 1998-2001 yıllarında düzenli olarak Akbank Oda Orkestrası'nda, zaman zaman İstanbul Devlet Senfoni Orkestrasında çaldı. Ertesi yıl ilk defa İstanbul Senfoni'de solist olarak seyirci karşısına çıktı.
2002-2006 yılları arasında öğrenimine Philadelphia'daki Curtis Institute of Music okulunda devam etti. Bu okulda Harold Robinson ve Edgar Meyer ile çalıştı.[4] Curtis'teki öğrenimi deva ederken katıldığı Delawere Senfoni Konçerto Yarışması (2004) ile New York The Caprio Genç Yetenekler Yarışması (2006)'nda birincilik ödülü aldı; ayrıca ABD'nin prestijli McKnight Fellowship programına kabul edildi.[4]
2006 yılında Minesota Senfoni Orkestrası'nın kadrosunda kontrbasçı olarak çalışmaya başladı; aynı yıl kontrbas grup şefi oldu. 2009-2012 yılları arasında Berlin Filarmoni Orkestrası'nda çalıştı.[5] 2012 yılında Sir. Simon Rattle yonetiminde Berlin Filarmoni Orkestrası ile solist olarak çaldı. 2012-2014 yılları arasında New York Filarmoni Orkestrası'nın kontrabas grup şefi oldu.[6] 2014 yılından itibaren Münih Filarmoni orkestrasının solo kontrabasçısıdır.
Ödülleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- 2009: Minnesota McKnight Derneği Sanatçı Bursu (Foundation of Minnesota Artist Fellowship)
- 2006: Riverside Symphonia Caprio Genç Sanatçılar Yarışması'nda birincilik ödülü (Caprio Young Artists Competition of the Riverside Symphonia)
- 2004: Delawere Senfoni Konçerto Yarışması'nda birincilik ödülü (Delaware Symphony Concerto Competition)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Fora Baltacıgil". Münih Filarmoni web sitesi. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.
- ^ Yedig, Serhan. "EFE BALTACIGİL / Rostropoviç, doğru yoldasın, bu doğrultuda ilerlemeye devam et, demişti". Andante Dergisi. Şubat 2003. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.
- ^ "Çekirdekten yetiştim neredeyse bir kaldırım serçesi gibi". Muziksoylesileri.net sitesi, 28 Kasım 2017. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.
- ^ a b c d Ergin, Sedat. "Avrupa olduğu yerde hala babadan yiyor". Hürriyet gazetesi, 23 Aralık 2012. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.
- ^ "Baltacıgil Berlin Flarmoni'ye girdi". Radikal gazetesi, 11 Haziran 2009. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.
- ^ "Fora Baltacıgil New York Filarmoni'de". Hürriyet gazetesi, 27 Haziran 2012. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2018.