İçeriğe atla

Ernst Kaltenbrunner

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ernst Kaltenbrunner, 1943

Ernst Kaltenbrunner (d. 4 Ekim 1903, Ried im Innkreis, Avusturya - ö. 16 Ekim 1946, Nürnberg, Almanya), Nazi Almanyası'nda profesör, doktor, general ve Nazi Partisinin önde gelenlerindendi.

Ried, Avusturya doğumlu Kaltenbrunner, bir avukatın oğluydu. Linz devlet lisesinde ve Graz Üniversitesi'nde eğitim gördü. 1926 yılında Linz'de kendi hukuk bürosunu açmadan önce Salzburg'da bir hukuk firmasında bir yıl çalıştı. Kaltenbrunner uzun boylu bir adamdı. Öğrenci olduğu yıllarda düello sırasında yüzüne gelen derin yara izleri vardı ancak bazı kaynaklara göre, bu izler düello değil, aslında bir alkol bağlantılı araba kazası sonucu idi.

14 Ocak 1934'te Kaltenbrunner, Linz'li ve Nazi Partisi üyesi Elisabeth Eder (d. 1908) ile evlendi. Üç çocukları oldu. Kaltenbrunner'ın evliliğinden olan çocuklara ek olarak ikizleri Ursula ve Wolfgang (d. 1945), uzun süredir metresi Gisela Gräfin von Westarp (evlilik öncesi soyadı Wolf) ile birlikte oldu. Bütün çocukları savaştan sağ olarak çıktı.

Kaltenbrunner 1932 yılında Avusturya'da Nazi Partisi ve SS'e katıldı. Ocak 1934 yılında Gauredner (belediye konuşmacısı) ve SS Tümeni VIII Hukuk Müşaviri (yasal danışman) idi. Yine 1934'te SS-Standarte Linz!in komutanı oldu. Gizli örgüt üyesi olmaktan tutuklandı ve 6 ay hapis cezasına çarptırıldı. 1935'te VIII. bölgede (Yukarı ve Aşağı Avusturya) yasa dışı SS'in komutanı oldu. 1936'da SS-Standartenführer, 1937'de SS-Oberführer odu. Himmler tarafından Avusturya'daki SS'in (SS Tuna yukarı kesimi) yönetimiyle görevlendirildi. 11 Eylül 1938 günü SS-Brigadeführer rütbesine terfi etti. 1938'den sonra Reichstag'ın bir üyesiydi.

II. Dünya Savaşı'nda

[değiştir | kaynağı değiştir]
Heinrich Himmler, Ernst Kaltenbrunner ve diğer SS yetkilileri 1941'de Mauthausen toplama kampını ziyaret ederken.

Mart 1938'den 1943'e kadar Avusturya Kamu Güvenliği Müsteşarı, sonra SS Tugay komutanı, 1938'den 1943'e kadar Viyana, Yukarı ve Aşağı Tuna Reich valilerinin yanında yüksek rütbeli SS ve polis komutanı oldu.

Nisan 1941 yılında Polis Korgeneralliğe terfi etti. Haziran 1942'de öldürülen Reinhard Heydrich'in yerine RSHA Başkanı olarak atandı. 30 Ocak 1943'te Güvenlik Polisi ve SD Müdürü oldu. Aralık 1944'te, Kaltenbrunner'e Waffen-SS Generali rütbesi verildi. Aynı zamanda buna ek olarak Reich İçişleri Bakanlığı'nda müsteşar oldu. Şubat 1944'ten itibaren Silahlı Kuvvetler Başkomutanlığı'nda Yurt Dışı/Savunma Bürosu yöneticisi ve Waffen-SS generali oldu.

1944'te Hitler, Amiral Horthy'yi Salzburg'daki Klessheim Kalesi'nde düzenlenmiş bir toplantı sırasında Macaristan'ı Nazilere teslim etmesi için güçlü bir şekilde silahlandırma sürecindeyken, Kaltenbrunner müzakerelerde hazır bulundu ve biter bitmez ona eşlik etti. Horthy ve Kaltenbrunner'a Macaristan'a dönüş yolculuğunda eşlik eden Adolf Eichmann, kendisiyle birlikte "Macaristan'ın 750.000 Yahudisini toplama ve sınır dışı etme" sürecini başlatmak için özel bir Einsatzkommando birimini getirdi.[1]

Kaltenbrunner'in 1,94 metre (6 ft 4 inç) yüksekliği, yüz yaraları ve uçucu öfkesi ile korkutucu bir figür olduğu için Himmler'in bile ondan korktuğu söylendi. Kaltenbrunner aynı zamanda Otto Skorzeny'nin uzun süredir arkadaşıydı ve birçok gizli görev için onu tavsiye ederek Skorzeny'nin Hitler'in favori ajanlarından biri olmasına izin verdi. Kaltenbrunner ayrıca Tahran'da Stalin, Churchill ve Roosevelt'e suikast düzenlemeyi planlayan Uzun Atlama Operasyonu'nun başından sorumluydu.[2]

Kaltenbrunner, 1944'te Hitler'e yapılan 20 Temmuz suikast girişiminin hemen ardından, suikast girişiminden kimin sorumlu olduğunu araştırmaya başlamak için Hitler'in Doğu Prusya'daki Wolfsschanze'deki (Kurt İni) savaş zamanı karargahına çağrıldı.[3] Hitler'e karşı bir askerî darbe girişiminin başlatıldığı ortaya çıktığında, Himmler ve Kaltenbrunner, ordu Gestapo veya SD'nin yetkisi altında olmadığı için dikkatli bir şekilde yürümek zorunda kaldı. Girişim başarısız olduğu için komplocular kısa sürede teşhis edildi.[4] Sonunda tahminen 5.000 kişi idam edildi ve çok daha fazlası toplama kamplarına gönderildi.[5]

Kaltenbrunner'e 15 Kasım 1944'te Kılıçlı Savaş Liyakat Haçı madalyası verildi. Aralık 1944'te Kaltenbrunner'a Waffen-SS'nin ek General rütbesi verildi. Buna ek olarak NSDAP Altın parti rozeti ve Nazi Partisinin en prestijli nişanı olan Kan Nişanı (Blutorden) verildi. Kaltenbrunner, yetkisini RSHA Şefi olarak kullanarak, 6 Şubat 1945'te polislerin "vefasız" kişileri yargı denetimi olmaksızın kendi takdirlerine bağlı olarak vurmalarına izin veren bir kararname çıkardı.[6]

12 Mart 1945'te Vorarlberg'de Kaltenbrunner ile Uluslararası Kızıl Haç Komitesi (1945–48) başkanı Carl Jacob Burckhardt arasında bir toplantı yapıldı.[7] Bir aydan biraz daha uzun bir süre sonra Himmler'e SS-Obergruppenführer (general) Karl Wolff'un İtalya'nın teslim olması için Müttefiklerle görüşmekte olduğu bilgisi verildi.[8] Himmler tarafından sorgulanan Wolff, Hitler'in emriyle hareket ettiğini ve Müttefikleri birbirine karşı oynamaya çalıştığını açıkladı. Himmler ona inandı,[9] ama Kaltenbrunner inanmadı ve Himmler'e bir muhbirin Wolff'un Milanlı Kardinal Schuster ile müzakere ettiğini ve işgal altındaki İtalya'yı Müttefiklere teslim etmek üzere olduğunu iddia ettiğini söyledi. Himmler öfkeyle iddiaları tekrarladı ve Wolff, suç numarası yaparak Himmler'e bu ifadeleri Hitler'e sunması için meydan okudu. Wolff'un taleplerinden rahatsız olan Himmler geri adım attı ve Hitler, Wolff'u Müttefikler üzerindeki sözde yıkımına devam etmesi için İtalya'ya geri gönderdi.[10]

Savaş bitmeden üç hafta önce, 18 Nisan 1945'te Himmler, Kaltenbrunner'ı Güney Avrupa'da kalan Alman kuvvetlerinin başkomutanı olarak atadı. Kaltenbrunner, bölgede ve Almanya'da savaş sonrası sabotaj için hücreler düzenlemeye çalıştı, ancak çok az şey başardı. Nisan ayı sonunda 1945 yılında Kaltenbrunner, Berlin'den Altaussee'deki karargâhına kaçtı. Burada sık ve güçlü bağları vardı.

Tutuklanması

[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Mayıs 1945'te Kaltenbrunner, yardımcısı Arthur Scheidler ve iki SS muhafızı ile birlikte, Avusturya'da, Altaussee yakınlarındaki Totes Gebirge dağlarının tepesindeki uzak bir klübede, Üçüncü ABD Ordusuna bağlı 80. Piyade Tümeni tarafından başlatılan bir arama grubu tarafından tutuklandı. Altaussee'nin burgermeister yardımcısı Johann Brandauer'den grubun klübede sahte evraklarla saklandığı bilgisi alındı. Bu bilgi, beş gün önce bir görgü tanığı olan Altaussee dağ bekçisi tarafından da desteklendi. C.I.C.'den Özel Ajan Robert E. Matteson Müfreze, tutuklamayı gerçekleştirmek için Brandauer, dört eski Wehrmacht askeri ve bir Amerikan askeri ekibinden oluşan bir devriye düzenledi ve yönetti. Grup, klübeye varmadan önce karanlıkta altı saat boyunca dağlık ve buzul arazisinin üzerinden tırmandı.[11] Kısa bir duraksamanın ardından, dört adam da klübeden çıktı ve ateş edilmeden teslim oldular. Kaltenbrunner doktor olduğunu iddia etti ve sahte bir isim söyledi. Ancak şehre geri döndüklerinde metresi Kontes Gisela von Westarp ve yardımcısı Arthur Scheidler'in karısı (Iris) götürülen erkekleri fark ettiler, bayanlar iki adama seslendi ve onları kucakladı. Bu eylem, ABD askerleri tarafından teşhis edilmeleri ve tutuklanmaları ile sonuçlandı.[11]

2001 yılında Ernst Kaltenbrunner'ın özel Nazi güvenlik mührü, kimliğini gizlemek için atıldıktan 56 yıl sonra, Avusturya'nın Styria kentindeki bir Alp gölünde bulundu. Mühür bir Hollanda vatandaşı tarafından tatilini yaparken bulundu. Mühür üzerinde "Chef der Sicherheitspolizei und des SD" (Güvenlik Polisi ve SD Şefi) yazısı vardır. Uzmanlar mührü inceledi ve Mayıs 1945'te savaşın son günlerinde atıldığına inanıyor.[12]

Nürnberg mahkemeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaltenbrunner, sorgulama sırasında beyin kanaması geçirdikten sonra Nürnberg duruşmaları sırasında mahkemeye çıktı.
Ernst Kaltenbrunner, Nürnberg mahkemeleri'nde yargılanırken

Ernst Kaltenbrunner Nürnberg mahkemeleri'nde yargılandı. Sonunda, Uluslararası Askeri Mahkeme, Kaltenbrunner'in RSHA istihbarat ağın alanını kapsayan konularda keskin bir memur olduğuna karar verdi ancak kanıtlar da Kaltenbrunner'in savaş suçları ve insanlığa karşı suçların birçok durumda aktif bir otorite ve katılımcı olduğunu gösterdi.

Kaltenbrunner, Nürnberg mahkemelerinin başlarında, birkaç haftalık iyileşme süresi gerektiren iki subaraknoid kanama epizodu nedeniyle hakim karşısına çıkamadı.[13] Sağlığı düzeldikten sonra mahkeme af talebini reddetti. Askeri bir hastaneden serbest bırakıldığında, kendisine yönelik iddianamede yer alan suçlamaları reddetti. Kaltenbrunner, imzasını taşıyan tüm kararnamelerin ve yasal belgelerin "lastik damgalı" olduğunu ve yardımcıları tarafından dosyalandığını söyledi. Ayrıca Gestapo Şefi Heinrich Müller'in imzasını yasadışı olarak söz konusu çok sayıda belgeye yapıştırdığını söyledi.[14]

Kaltenbrunner, savunmasında, RSHA şefi olarak pozisyonunun sadece teorik olarak var olduğunu savundu ve sadece casusluk ve istihbarat konularında aktif olduğunu söyledi. Himmler'in, RSHA şefi olarak görev yaptığı süre boyunca işlenen zulümlerden sorumlu kişi olduğunu iddia etti. Kaltenbrunner ayrıca 1943'ten önce Nihai Çözüm hakkında hiçbir bilgisi olmadığını iddia etti ve Himmler'in ve Hitler'in Yahudilere kötü muamelesini protesto ettiğini iddia etti.[15] Kaltenbrunner'ın diğer inkârları arasında, Komiser Emri hakkında hiçbir şey bilmediğine ve ziyaretinin belgelendirilip kanıtlanmasına rağmen Mauthausen toplama kampını hiç ziyaret etmediğine dair ifadeler yer aldı.[16] Kaltenbrunner, bir noktada Nihai Çözümü sona erdirmekten sorumlu olduğunu söyleyecek kadar ileri gitti.[17] Hatta altında kendi imzasının olduğu belgeleri bile inkâr etti.

16 Ekim 1946'da asılarak idam edilmesinden sonra Ernst Kaltenbrunner'in cesedi.

30 Eylül 1946 tarihinde, Askeri Mahkeme, barışa karşı suçlardan Kaltenbrunner'i suçsuz bulundu. Ancak, Kaltenbrunner savaş suçları ve insanlığa karşı suçlardan suçlu bulundu. Birçok insanın ölümüne sebep olduğu ve insanlığa karşı suç işlediği için 16 Ekim 1946 yılında asılarak idam edildi. Münih'in Doğu Mezarlığı'nda cesedi yakıldı ve külleri Isar Nehrinin bir koluna dağıtıldı.[18][19]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Read 2005, s. 825.
  2. ^ West 2013, ss. 140–141.
  3. ^ Read 2005, s. 833.
  4. ^ Read 2005, ss. 833–837.
  5. ^ Graber 1978, s. 180.
  6. ^ Overy 2010, s. 388.
  7. ^ Moorehead 1999, ss. 458–460.
  8. ^ Höhne 2001, s. 572.
  9. ^ Höhne 2001, ss. 573–574.
  10. ^ Evans 2010, s. 724.
  11. ^ a b CIA–Kent School, The Last Days of Ernst Kaltenbrunner.
  12. ^ Leidig 2001.
  13. ^ Conot 2000, ss. 95–96.
  14. ^ Conot 2000, ss. 367–368.
  15. ^ Marrus 1997, s. 214.
  16. ^ Conot 2000, ss. 364–365.
  17. ^ Conot 2000, s. 370.
  18. ^ Thomas Darnstädt (2005), "Ein Glücksfall der Geschichte", Der Spiegel, 13 September (14), s. 128, 7 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 19 Eylül 2016 
  19. ^ Manvell & Fraenkel 2011, s. 393.
  • Ernst Kaltenbrunner İngilizce Wikipedia maddesi
  • Hitler Kitabı Sh:408, Yazarlar: Henrik Eberle / Matthias Uhl (ed.)

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Ernst Kaltenbrunner ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.


"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernst_Kaltenbrunner&oldid=30808216" sayfasından alınmıştır