Elba Prensliği
Elba Prensliği (İtalyanca: Principato d'Elba), 11 Nisan 1814'te Fontainebleau Antlaşması'nın imzalanmasının ardından Akdeniz'deki günümüzde İtalya'da bulunan Elba adasında kurulmuş, kısa ömürlü bir monarşiydi. Bir yıldan az süren prensliğin tek hükümdarı, Waterloo Savaşın'daki kesin yenilgisinden ve prensliğin dağılmasından önce Fransa’yı yönetmek için geri dönecek olan Napolyon Bonapart'tır.
Oluşumu
[değiştir | kaynağı değiştir]
O zamana kadar Fransız Akdeniz bölgesinin bir parçası olan ada üzerindeki egemenlik, Altıncı Koalisyon Savaşı'nın neticesinde tahttan çekilmesinin ardından Fransız İmparatoru I. Napolyon'a verildi. Antlaşmanın 3. Maddesi, Elba'nın “tam egemenlik ve kişisel mülk olarak sahip olduğu bağımsız bir prenslik” olmasını öngörüyordu.[1] Antlaşma uyarınca Napolyon'un yönetimi ölümüne kadar devam edecek ve ölümünün ardından prensliğin kontrolü Toskana'ya geçecekti. Ayrıca, eski Fransız İmparatoruna Fransa tarafından ödenmek üzere yılda iki milyon franklık bir maaş bağlandı.