İçeriğe atla

Dnepropetrovsk manyakları

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Dnepropetrovsk manyakları
DoğumSuprunyuk: 20 Nisan 1988 (36 yaşında)
Ukrayna
Tanınmaİgor Suprunyuk, Aleksandr Hanja ve Viktor Sayenko
Suçlama(lar)Canice adam öldürme, hayvanlara uygulanan şiddet
MahkûmiyetSuprunyuk ve Sayenko için müebbet hapis, Hanja için dokuz yıl hapis cezası verildi
Yakalanma durumuYakalandılar
Kaçış sonu23 Temmuz 2007

Dnepropetrovsk manyakları, 2007 yılında Ukrayna'nın Dnipropetrovsk kentinde yaşayan ve aralarında kadınlar, yaşlılar, hayvanlar ve hamilelerin olduğu 29 kişiye yönelik saldırıda bulunup hırsızlık yapan ve 21 kişiyi canice öldüren[1] ve işledikleri cinayetleri fotoğraf ve video olarak çekip sosyal paylaşım siteleri üzerinden paylaşan, "Sayenko", "Suprunyuk" ve "Hanja" isimli 3 seri katilden oluşan çetedir.[2] Dava çok dikkat çekti çünkü yaptıkları videolardan bir tanesi 3 Guys 1 Hammer adıyla İnternet'e sızdı.

Üçüncü suçlu, 1988 doğumlu Aleksandr Hanja (Ukraynaca: Олександр Ганжа, Rusça: Александр Ганжа), cinayetlerden önce gerçekleşen 2 silahlı soygunla suçlu bulundu. 11 Şubat 2009'da, 3 müvekkil de suçlu bulundu. Sayenko ve Suprunyuk müebbet hapse çarptırıldı, Hanja ise 9 yıl hapse çarptırıldı. Sayenko ve Suprunyuk'un avukatları temyiz başvurusunda bulundular, fakat bu başvuru Ukrayna'daki Yüce Yargıç tarafından reddedildi.[3][4][5]

Cinayetler

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk iki cinayet 25 Haziran 2007'de gerçekleşti. İlk kurban 33 yaşında bir kadın, Yekaterina İlçenko,[6] Sayenko'nun itirafına göre arkadaşının evinde çay içtikten sonra eve yürüyordu. O ve Suprunyuk yürüyüşe çıktılar. Suprunyuk'un bir çekici vardı. İlçenko yanından geçerken, Suprunyuk etrafında döndü ve başının yanına vurdu. İlçenko'nun cesedi, annesi tarafından 05.00'da bulundu.[7] İlk cinayetten bir saat sonra iki adam (Suprunyuk ve Sayenko) bir sonraki kurbanlarına saldırdı, Roman Tatareviç, ilk cinayet mahallinin yakınında bir bankta uyurken kafası, defalarca sert nesnelerle parçalandı ve onu tanınmaz hale getirdi. Bank, yerel savcılığın caddesinin karşısındaydı.[7]

1 Temmuz'da yakındaki Novomoskovsk kasabasında iki kurban daha, Yevgenya Grişçenko ve Nikolay Serçuk öldürüldü.[8] 6 Temmuz gecesi, Dnipropetrovsk'ta üç kişi daha öldürüldü. Birincisi, yakın zamanda taburcu edilen bir asker olan Egor Neçvoloda idi. Egor bir gece kulübünden eve yürürken dövülerek öldürüldü. Annesi cesedi sabah Bohdan Hmelnıtskiy Caddesi'ndeki bir apartmanda buldu.[8] 28 yaşındaki gece bekçisi Yelena Şram, Kosiora Caddesi'ndeki köşede öldürüldü.[9] Sayenko'nun kayıt altına alınmış itirafına göre, Şram onlara doğru yürürken Suprunyuk gömleğinin altında sakladığı çekiçle ona vurdu ve yere düştükten sonra birkaç kez daha vurdu. Giysilerle dolu bir çanta taşıyordu. Adamlar çantayı aldı, çekici temizlemek için kıyafetleri kullandılar ve çantayı fırlattılar.[10] Aynı gecenin ilerleyen saatlerinde adamlar, engelli kocası olup üç çocuk annesi olan Valentina Hanja'yı (yardımcı sanık Aleksandr Hanja ile aile ilişkisi yok) öldürdü.[8]

Ertesi gün, 7 Temmuz, yakındaki bir kasaba olan Podgorodnoye'de yaşayan 14 yaşındaki iki çocuğa balığa giderken saldırıldı. İki arkadaştan biri olan Andrey Sidyuk öldürüldü, diğeri Vadim Lyahov ormanda saklandıktan sonra kaçmayı başardı.[9] Daha sonra, 12 Temmuz'da, yakın zamanda kanserle son mücadelesinde engelli kalan 48 yaşındaki Sergey Yatzenko, Dnepr motosikletini sürerken kayboldu. Hırpalanmış vücudu dört gün sonra bulundu ve yaz sıcağında dört gün sonra bile vahşi saldırının belirtileri görüldü.[11] Birkaç gün sonra, 14 Temmuz'da, 45 yaşındaki Natalya Mamarçuk, yakındaki Diyovka köyünde skuterini kullanıyordu. Ormanlık bir alandan geçerken iki adam ona yaklaştı ve onu yere serdi. Daha sonra onu bir çekiç veya boru ile döverek öldürüp skuterine yüklediler. Yerel tanıklar peşlerinden koştu ancak saldırganları gözden kaçırdı.[12][13]

Bunu aynı gün içinde birden fazla ceset bulunan on iki cinayet daha izledi. Daha önceki cinayetlere ek olarak, 14 Temmuz'dan 16 Temmuz'a kadar iki ceset daha bulundu. Mağdurlar rastgele seçildi. Birçoğu çocuklar, yaşlılar, serseriler veya alkolün etkisi altındaki insanlardı. Kurbanların çoğu, çekiçler ve çelik konstrüksiyon çubukları gibi sert nesneler kullanılarak öldürüldü. Darbeler genellikle yüzlerine yönlendirildi ve onları tanınmaz hale getirdi. Birçok kurban da sakat bırakıldı ve işkence gördü; bazı kurbanlar hâlâ hayatta iken gözlerini oydular. Hamile bir kadının rahmindeki cenini kestiler. Mağdurlara yönelik herhangi bir cinsel saldırı bildirilmemiştir. Bazı kurbanlar da cep telefonlarından ve diğer değerli eşyalarından soyuldu, mülkleri bölgedeki ikinci el dükkanlarına rehin verildi. Ancak, mağdurların çoğunun eşyalarını olduğu gibi bıraktılar. Cinayetler geniş bir coğrafi bölgeyi kapsıyordu. Dnepropetrovsk dışında, birçoğu Dnipropetrovsk bölgesinin dış alanlarında meydana geldi.[14]

Soruşturma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Podgorodnoye'deki iki erkek çocuk için 7 Temmuz saldırısına kadar cinayetler arasında resmi bir bağlantı yapılmadı. Kurtulan Vadim Lyahov, başlangıçta arkadaşını öldürdüğünden şüphelenilerek tutuklandı.[15] Bildirildiğine göre, avukatlara erişimi engellendi ve sorgulama sırasında polis tarafından dövüldü.[15] Ancak, cinayetin gelişmekte olan cinayet çılgınlığı ile bağlantılı olduğu göz önüne alındığında, arkadaşının ölümünden sorumlu olmadığı hemen anlaşıldı. Lyahov saldırganların eskizlerini oluşturmak için araştırmacılarla işbirliği yaptı.[16] 14 Temmuz Mamarçuk saldırısına tanık olan ve sadece birkaç metre uzaklıktaki bir çadırda saklanan iki yerel çocuk da Lyahov tarafından verileni destekleyen bir açıklama yaptı.

Kiev'de hızla Suç Araştırmacısı Müfettiş Vasili Paskalov'ın başkanlığında olduğu bir görev gücü kuruldu.[9] İnsan avcısı kısa süre sonra yerel yasaların çoğunu kapsayacak şekilde büyüdü[15] ve dava üzerinde 2000'den fazla araştırmacının çalıştığı bildirildi.[17] Soruşturma başlangıçta gizli tutuldu. Cinayetler hakkında hiçbir resmi bilgi açıklanmadı, yerel halk olası saldırılar hakkında uyarılmadı ve şüphelilerin açıklamaları verilmedi.[15] Ancak, saldırıların söylentileri yerel halkın çoğunu geceleri evde tuttu.[9] Sonunda araştırmacılar çizimleri ve çalıntı mal listelerini yerel rehin dükkânlarına seçici olarak dağıttılar ve kısa süre sonra çalınan mallar şehrin Leninskiy bölgesinin rehin dükkânlarında belirlenmeye başladı.

Şüpheliler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Üç şüpheli Viktor Sayenko, İgor Suprunyuk ve Aleksandr Hanja 23 Temmuz 2007'de tutuklandı. Suprunyuk, 150 Grivna isteyen yerel bir rehin dükkânında kurbandan çalınan bir cep telefonunu satmaya çalıştı. Kolluk kuvvetleri, dükkânın sahibi işlevselliğini kontrol etmek için telefonu açtıktan sonra telefondaki konumunu izledi.[15] Sayenko ve Suprunyuk dükkânın yazarkasasının yakınında tutuklandı.[8][14][18] Hanja'nın, evde çalınan diğer cep telefonlarını temizlemeyi ve tuvalete atmayı başardığı bildirildi. Ögeler kurtarıldı, ancak telefonlardaki tüm bilgiler kayboldu.[9]

Üç şüpheli eskiden birlikte okula gidiyorlardı,[16] ve 14 yaşında aralarında ortak bir nokta buldular. "Ben ve İgor [Suprunyuk] hem yükseklikten hem de zorbalar tarafından dövülmekten korkuyorduk", diyor Sayenko sorgulama sırasında. Suprunyuk, korkularından kurtulmak için tavsiye aldı, bu da erkekleri 14. kattaki dairelerinin balkonunda saatlerce korkuluk üzerinde asılı durmaya yönlendirdi. Bunun yükseklik korkusu üzerinde olumlu bir etkisi olduğu bildirildi.[15] Hanja'nın üçünün arasından en cılız olduğu bildirildi. Kan fobisi vardı ve hatta onu haşlayabileceğinden korktuğu için yavru kedisini yıkamayı bile reddetti. Suprunyuk, sokak köpeklerine işkence ederek korkuların üstesinden gelmeyi önerdi. Çocuklar, evlerinin yakınındaki ormanlık bir alanda köpekleri yakaladılar, ağaçlara astılar, onları söktüler ve cesetlerin yanında fotoğraf çektiler.[15] Kovuşturma kanıtları, reşit olmayanlar sırasında şüpheliler tarafından çekilen bu fotoğrafların çoğunu içeriyordu. Bazı fotoğraflar gamalı haç ve diğer sembolleri hayvan kanıyla çizen ve Nazi selamı veren erkekleri gösteriyordu.[15] Bir fotoğrafta Suprunyuk, Adolf Hitler'in bıyığına benzer bir diş fırçası bıyığıyla poz veriyor. Suprunyuk, 20 Nisan'da Hitler ile aynı gün doğdu ve bu gerçeğe atıfta bulundu.[19][20] Mahkemede şüphelilerin garajlarında üç beyaz kedi yavrusuna işkence ettiği uzun bir video gösterildi. Şüpheliler ahşap tahtalardan bir haç oluşturdu ve yavru kediyi ona çiviledi, daha sonra tabanca ile ateş etti. Yavru kedinin seslerini boğmak için ağzına köpük ve yapıştırıcı yerleştirdiler.[19][21]

Gençler 17 yaşındayken, Suprunyuk şehirde yaşayan bir çocuğu dövdü ve bisikletini çaldı, daha sonra Sayenko'ya sattı. Her ikisi de tutuklandı, ancak yaşları nedeniyle hapse girmedi.[14] Liseden sonra Hanja, pasta şefliği ve inşaat işçiliği de dahil olmak üzere garip işler arasında sürüklendi. Tutuklanmasında bir süre işsiz kaldı.[16][22] Sayenko yarı zamanlı bir metalurji enstitüsüne gitti[8] ve güvenlik görevlisi olarak çalıştı.[23] Suprunyuk resmi olarak işsiz kaldı, ancak yeşil Daewoo Lanos'u lisanssız bir taksi olarak sürerek geçimini sağladı. Arabanın ebeveynlerinden bir doğum günü hediyesi olduğu bildirildi.[10] Cinayet çılgınlığından birkaç ay önce, Suprunyuk –Sayenko ve Hanja'nın yardımıyla– yolcuları almaya ve soymaya başladı.[15] Taksinin dama tahtası işaretli yeşil bir Daewoo genellikle cinayetlerde kullanılan araç olarak tanımlanır. Şüphelilerin itiraflarına göre, bazı cinayet kurbanları kabin içinde yolcu olarak alındı.[9] Hanja'nın iki erkeğin soyulduğu bir yere katıldığı ve daha sonra başka saldırılara katılmayı reddettiği bildirildi.[19]

Yerel basında çıkan haberlerde, şüphelilerin yerel kolluk kuvvetleriyle bağları olan zengin etkili ebeveynleri olduğu bildirildi. Suprunyuk'un babası Vladimir Suprunyuk, Segodnya ile yaptığı röportajda Yujmaş'ta test pilotu olarak çalıştığını, genellikle Ukrayna'nın gelecekteki başkanı Leonid Kuçma ile uçtuğunu ve Kuçma'nın yükselişinden sonra iç hat uçuşlarında kişisel pilotu olarak hizmet vermeye devam ettiğini belirtti.[24] İçişleri bakan yardımcısı Nikolay Kupyanskiy de dahil olmak üzere yerel yetkililer, başlangıçta şüphelilerin ailelerinin sözde etkisine atıfta bulundu,[23] ancak daha sonra üç şüphelinin de fakir ailelerden geldiğini iddia ederek değerlendirmeyi reddetti. Ancak Sayenko mahkemede babası Avukat İgor Sayenko tarafından temsil edildi.[25]

Duruşma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Üç adam, 21 cinayet ve kurbanların hayatta kaldığı sekiz saldırı da dahil olmak üzere 29 ayrı olaya karışmakla suçlandı.[15] Suprunyuk, 21 adet ölüm katliamı, sekiz silahlı soygun ve bir adet hayvan zulmünü içeren 27 dava ile suçlandı. Sayenko, on sekiz cinayet, beş soygun ve bir hayvan zulmü olmak üzere 25 olayla suçlandı. Hanja, Dnyeprodzerjinsk'teki 1 Mart 2007 olayından kaynaklanan iki silahlı soygunla suçlandı.[26] Her ikisi de hızlı bir şekilde itiraf etti, ancak Suprunyuk daha sonra itirafını geri çekti. Duruşmaları Haziran 2008'de başladı. Suprunyuk suçlu olmadığını ileri sürdü, diğer iki şüpheli ise tüm suçlamalardan hüküm giydi.[27] Suprunyuk'un orijinal savunma avukatı Viktor Çevguz, müvekkilinin deliliğini kabul etmediğini hayal kırıklığına uğrattıktan sonra davayı terk etti. Mağdurların aileleri için avukatlar, katliamların suç çılgınlığı sırasında aldıkları bakım düzeyinin, eylemlerinin tam olarak farkında oldukları anlamına geldiğini iddia ettiler.[28] Soruşturma kanıtları, şüphelilerin cinayetlerinin kıyafetleri ve video kayıtları hakkındaki kan lekelerini içeriyordu. Savunma, videodaki insanların sanık tarafından kapsanan en az 10 cinayet de dahil olmak üzere soruşturmadan sorumlu insanlar cinayetleri örtbas etti.[29] Sözde cinayetlerle ilgili olduğu iddia edilen ek insanların bazılarını bile isimlendirmeden güçlü bağlantıları olan kişilerin ek tutuklamaların örtbas edilmesi gerekiyordu.[25] Dava, hakim İvan Sençenko başkanlığındaki bir hakimler heyeti tarafından dinlendi.[30] Savcılık Sayenko ve Suprunyuk için ömür boyu hapis ve Hanja için 15 ağır ceza istedi.[31] Ukrayna, Anayasa Mahkemesi'nin Aralık 1999'da ölüm cezasını anayasaya aykırı olarak vermesinden sonra Şubat 2000'den bu yana hiçbir ölüm cezasına sahip değildir.[32]

Motivasyon

[değiştir | kaynağı değiştir]

Savcılık, cinayetlerin arkasında bir neden bulamadı. Yerel basında çıkan haberlerde, katillerin kaydettikleri cinayet videolarından zengin olma planları olduğu bildirildi. Bir şüphelinin kız arkadaşı kırk ayrı cinayet videosu yapmayı planladıklarını bildirdi. Bu, Suprunyuk'un kırk enfiye videosu sipariş eden ve yapıldıktan sonra çok para ödeyeceği bilinmeyen bir "zengin yabancı web sitesi operatörü" ile iletişim kurduğunu sık sık duyduğunu iddia eden eski bir sınıf arkadaşı tarafından desteklendi.[33] Bölge güvenlik şefi İvan Stupak, katillerin İnternet videoları yapmaya kararlı oldukları iddiasını reddetti ve bunun hiçbir kanıtı olmadığını söyledi.[34] Dedektif Bogdan Vlasenko dedi ki "Yaşlandıklarında bir anı koleksiyonuna sahip olmak için bir hobi olarak yaptıklarını düşünüyoruz."[35] İçişleri bakan yardımcısı Nikolay Kupyanskiy ise dedi ki "Bu genç erkekler için cinayet eğlence veya avcılık gibiydi."[23] Duruşmada Suprunyuk'un dava hakkında gazete kesitleri topladığı ortaya çıktı.[28] Suçluların kestiği bazı fotoğrafların altına notlar alınmıştı: "Zayıflar ölmeli. En güçlü olan kazanacak."[36]

Savunma iddiaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Zanlıları savunan hukuk ekibi, her bir zanlı için birer tane olmak üzere üç avukattan oluşmaktadır. Üç avukatın hepsi başlangıçta mahkemeye atandı, ancak ilk duruşmalardan sonra Sayenko babası tarafından temsil edilmesini istedi, çünkü atanan avukat görünüşe göre sadece iki ay önce hukuk fakültesinden mezun oldu.[25] Sayenko'nun babası kanıtlara alıştıkça davaları önemli ölçüde geciktiren talep kabul edildi. İgor Sayenko, çok sayıda röportaj vererek ve mahkeme işlemlerinde öncü rol alarak savunmanın en önemli figürü oldu.

Hanja'nın avukatları, savunmalarını hiçbir zaman cinayet çılgınlığına katılmadığı gerçeğine dayandırdı ve cinayetler başlamadan dört ay önce sadece tek bir olayla ilgiliydi ve burada iki adam yakındaki Dniprojerjınsk kasabasında soyuldu. Hanja, verilecek hükümde hoşgörülü olunmasını umarak suçunu itiraf etti.[31] Diğer iki şüphelinin savunma stratejisi, kovuşturmaya geniş bir cephede saldırmaktı. Tutuklama ekibinin lideri ve davadaki baş araştırmacı da dahil olmak üzere çoklu araştırmacılar standa çağrıldı. Savunma yasa dışı arama talep etti, kayıtlar düzgün tutulmadı ve sorgulama sırasında sorunlar yaşandı. İgor Sayenko, şüphelilerin dairelerinde yapılan aramaların video kaseti hakkında sorular sordu. Sayenko'ya göre, bant sürekli duruyordu ve yeniden başlıyordu, sadece araştırmacılar tarafından alındıktan sonra elde edilen kanıtları gösterdi, ancak asla gerçek keşif anını göstermedi.[25] Hukuk ekibi, cinayet videolarındaki kişilerin şüpheli olduğunu da reddetti.

Komsomolskaya Pravda ile yaptığı röportajda İgor Sayenko, Danila Kozlov adında dördüncü bir şüphelinin başlangıçta cinayetlerle suçlandığını iddia etti[25] Kurban Elena Şram'ın kız kardeşi Tatyana Şram, röportajda Kozlov'un adının mahkeme belgelerinde bahsettiğini ve Kozlov'un cinayetlerden haberdar olduğunu ve kız kardeşinin öldürülmesinden hemen önce şüphelilerle birlikte olduğunu söyledi. Şram ayrıca, müfettişlerin Kozlov'un "kimseyi öldürmediği" için özgür kaldığını ve avukatı meseleyi mahkemede gündeme getirmeye çalıştığında yargıç "oturmasını istediğini" söyledi.[37] İgor Sayenko, "gerçek katiller" in ailelerinin etkisi üzerine yalanlara devam etti ve kimliğinin hayatından korkmak için gizli kalmasını isteyen kaçan bir kurbanla röportaj yaptığını iddia etti. Bu isimsiz kurban, saldırısındaki şüphelileri belirlediğini ve diğer iki adamın tespit edildiğini ve tutuklandığını iddia etti. Şüphelilerin ailelerinden gelen baskı nedeniyle bir saat sonra serbest bırakıldıkları ve soruşturmacılardan ikisinin kovulduğu bildirildi.[37] Sayenko mahkemede üç şüphelinin tutuklanmasından dört gün önce polisin iki erkek ve bir kadının cinayetlerden birini yakaladığını söyledi. Zanlılar polis memurlarına saldırdı, ancak tutuklandı ve Sayenko ve Suprunyuk adıyla rezerve edildi, ancak şu anda yargılanan adamlar değildi. Sayenko mahkemede "Ama şimdi bu detaylar gizleniyor" dedi. "Soruşturmacılar bunun olmadığını iddia ediyorlar. Ama Militsiya'da 19 Temmuz 2007'de bu üç kişinin tutuklandığına dair raporlar alan insanlar var. […] Ama ne yazık ki tutuklanan kişilerin güçlü olduğu ortaya çıktı Böylece bilgiler çabucak bastırıldı ve onun yerine oğlum ve iki arkadaşı ortaya atıldı. Ayrıca o gün tutuklanan kızın ülkeyi terk ettiğini ve şimdi Almanya'da olduğunu düşünüyorum. "

Savunma ekibi ayrıca, kovuşturmanın, müvekkillerini temize çıkaran mahkeme bilgilerinden saklandığını iddia etti. İgor Sayenko, polisin tanıklarla görüştüğünü ve iki cinayetten daha fazla kanıt topladığını iddia etti. Şüphelilerin bu cinayetler sırasında güçlü bir mazereti vardı, bu nedenle bu suçlarla ilgili tüm bilgiler davadan çıkarıldı.[38]

Sayenko'nun savunması, elebaşı olarak adlandırdıkları Suprunyuk'a "psikolojik bir bağımlılığı" olduğunu iddia etti. Suprunyuk'un tekrar tekrar Sayenko'yu tehdit ettiğini ve Sayenko'nun hayatı için korktuğunu iddia ettiler. Sayenko mahkemede 7. sınıftan beri Suprunyuk'tan sürekli korktuğunu ifade etti.[10]

Savunma ekibinin stratejisi, yavaş ilerleyen yasal süreçten ve araştırmacılar tarafından örtbas edildiği iddia edilen habersiz oldukları bildirilen kurbanların ailelerinden destek aldı. Bazı kurbanların akrabaları medyaya mahkeme işlemlerini izlemek üzere bağımsız bir örgüt kurmayı planladıklarını söyledi.[39] Ukrayna'daki yetkililer, dördüncü bir kişinin hâlâ büyük olabilecek cinayetlere karıştığını şiddetle reddetti ve üç şüphelinin tutuklanmasından bu yana meydana gelen benzer suçların söylentilerinin asılsız olduğunu söyledi.[40]

Cinayet videoları ve fotoğrafları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şüphelilerin cep telefonları ve kişisel bilgisayarları cinayetlerle ilgili birden fazla video kaydı içeriyordu. 48 yaşındaki Sergey Yatzenko cinayetini gösteren İnternete bir video sızdırıldı. Ormanlık bir alanda sırtüstü yatarken görülür ve plastik bir torba içinde tutulan bir çekiçle tekrar tekrar yüzüne vurulur. Bir saldırgan bir tornavida ile Yatzenko'yu göze ve karnına bıçaklar. Yatzenko daha sonra öldüğünden emin olmak için çekiçle vurulur. Saldırı, kurbanın bilincin içine girip çıktığı dört dakikadan fazla sürer. Video sırasında bir katilin kameraya doğru gülümsediği görülüyor.[41] Katiller arabalarına geri dönerek suçun yolun kenarında, park etmiş arabalarının yanında meydana geldiğini gösteriyor. Cinayeti sakin bir şekilde tartışıyorlar, maruz kalan beynine bir tornavida sokulduktan sonra kurbanın hala nefes aldığını hafif bir şekilde şaşırıyorlar. Şüpheliler daha sonra ellerini ve çekiçini bir su şişesiyle yıkar ve gülmeye başlar. Videoda yalnızca iki şüpheli var gibi görünüyor ve biri her zaman kameranın arkasında.

Şüpheliler ayrıca, mağdurların cenazelerine katıldıklarını gösteren birden fazla fotoğrafa sahip oldukları tespit edildi. Tabutları ve mezar taşlarını gülümsüyor ve “çeviriyor”. Hayvan istismarına dair kanıtlar da mahkemede gösterildi ve şüpheliler parçalanmış hayvan cesetlerinin yanında poz verdi.[42]

Fotoğraf ve video kanıtları 29 Ekim 2008 tarihinde, 300'den fazla fotoğraf ve iki videodan oluşan daha geniş bir sunumun bir parçası olarak mahkemede gösterildi.[43] Savunma, kanıtın yasa dışı olarak elde edildiğini ve videoda ve fotoğraflarda gösterilen konuların şüphelilere benzemek için dijital olarak değiştirildiğini iddia ederek sunuma itiraz etti.[15] Sayenko ve Suprunyuk'a fotoğraflardaki insanları tanıtıp tanımadıkları sorulduğunda, cevap vermediklerini söylediler. Yargıç İvan Sençenko şöyle cevap verdi: "Sen kör değilsin."[44] Film ve video düzenleme uzmanı Valeri Voronyuk, videonun sahte veya değiştirilmediğini doğruladı.[19] Mahkeme tüm savunma itirazlarını reddetti, savcılığın materyalin gerçek olduğu iddiasını kabul etti ve şüphelileri kurbanlarını öldürme eyleminde gösterdi.[20]

Videodaki kurban

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sızan videoda cinayeti kaydedilen adam Taromske köyünden Sergey Yatzenko olarak tanımlandı. Cinayeti 12 Temmuz 2007'de gerçekleşti ve cesedi 16 Temmuz'da bulundu.[11] Yatzenko 48 yaşındaydı. Son zamanlarda boğazındaki kanserli bir tümör nedeniyle emekliliğe zorlanmıştı. Tedavi bir süre konuşamamasına neden oldu, ancak Yatzenko çalışamadığı için mutsuzdu ve köyün çevresinde tuhaf işler bulmaya devam etti. Küçük inşaat işlerini üstlendi, arabaları onardı, sepetleri ördü ve ailesi için yemek yaptı. Öldüğü sırada sesini geri almaya başlamıştı. Yatzenko evliydi ve iki oğlu ve bir torunu vardı. Ayrıca engelli annesine de baktı.

Cinayet günü saat 14.30'da karısını aradı ve motosikletini dolduracağını ve torununu ziyaret edeceğini söyledi. Asla torununun evine ulaşmadı ve cep telefonu 18.00'e kadar kapatıldı. Karısı Lyudmila bir arkadaşını aradı ve kocasının hastalanmasından veya motosiklet kazası geçirmesinden korkarak köyün etrafında yürüdü. Onun hiçbir işaretini bulamadılar. Onlar da kayıp bir kişinin raporunu dosyalayamadı, çünkü Ukrayna'da bir kişi en son görülmesinden en az 72 saat sonra kayıp ilan edilebilir. Ertesi gün, Lyudmila kocasının fotoğraflarını köyün çevresinde yayınladı ve çevreyi aramak için daha fazla yerel yardım istedi. Dört gün sonra, Lyudmila'nın posterlerinden birini gören bir yerel, uzak bir ağaçlık alanda terk edilmiş bir Dnepr bisikletini bir çöplükle gördüğünü hatırladı. Yatzenko'nun akrabalarını, parçalanmış ve çürüyen cesedini keşfettikleri sahneye aldı.[11]

Yatzenko'nun cinayetinin videoda yakalanması, 29 Ekim 2008'deki bir mahkeme oturumuna kadar halk tarafından bilinmiyordu. Cinayetin düzenlenmemiş videosu, kovuşturma tarafından büyük bir sunumun bir parçası olarak gösterildi ve galeride şoka yol açtı. Mahkeme, savcılıkla videonun orijinal olduğunu, Suprunyuk'un kurbana saldırdığını gösterdiğini ve Sayenko'nun kameranın arkasındaki adam olduğunu kabul etti.[11] Sergey Yatzenko cinayetini gösteren video, ABD merkezli ve 4 Aralık 2008 tarihli bir şok sitesine sızdırıldı. Ukrayna içişleri bakanı danışmanı Yekaterina Levçenko, sızıntıyı eleştirdi, ancak videoların kontrolü İnternet'te "neredeyse imkansızdı".[41] The Times'dan Caitlin Moran videonun bir bölümünü izledi ve Ocak 2009'da sütununda tepkisini paylaştı.[45]

Hüküm

[değiştir | kaynağı değiştir]

11 Şubat 2009'da Dnepropetrovsk mahkemesi Sayenko ve Suprunyuk'u önceden cinayetten suçlu buldu ve her ikisini de ömür boyu hapse mahkûm etti.[46] Suprunyuk, 21 cinayetten, Sayenko ise 18 cinayetten suçlu bulundu.[47] Ayrıca, soygun suçlamalarından suçlu bulunduktan sonra on beş yıl hapis cezası aldılar. Cinayetlerle ilgilenmeyen Hanja, soygundan suçlu bulundu ve dokuz yıl hapse mahkûm edildi.[48][49] Sayenko ve Suprunyuk da hayvan zulüm suçlarından suçlu bulundu. Hanja Sayenko ve Suprunyuk'a şunları söyledi: "Taahhüt edebilecekleri acımasızlıkları bilseydim, onlara silah zoruyla yaklaşmazdım." [50] Yargıç, kararda, suçlar için ana güdünün "hastalıklı kendini teyit etme" arzusu olduğunu belirtti.[51] Sanıklara atıfta bulunarak, mahkeme "duygusal dünyalarının yoksulluğunu, insanlara ve ahlaki standartlara ilgilerinin olmadığını" kaydetti.[52]

Mahkemenin kararı birkaç yüz sayfa uzunluğundaydı ve iki gün boyunca okundu. Sayenko ve Suprunyuk'un avukatları, fotoğraf ve video kanıtlarının gerçekliğinin makul şüphenin ötesinde kurulmadığını söyleyerek temyiz etme niyetlerini açıkladılar. İddia, kurbanların ailelerinden birinin avukatı Edmund Saakyan tarafından reddedildi: "Teorik olarak bir fotoğraf sahte olabilir, ancak sahte bir videonun sahte olması için bir stüdyo ve bir yıl gerekir." Kurbanların ailelerinin temsilcisi Larissa Dovgal, suçlara karışan diğer faillerin hala geniş olabileceğini iddia etti.[53]

Sayenko ve Suprunyuk'un ebeveynleri oğullarının masumiyetine olan inançlarını tekrarladılar. Vladimir Suprunyuk, İgor'un itirafını çıkarmak için işkence gördüğünü, polis başını örttüğünü ve onu sigara dumanı solumasına zorladığını iddia etti. Televizyonda yayınlanan bir basın toplantısında konuşan soruşturmada usulsüzlüklere atıfta bulundu ve oğluna karşı davanın yanlış olduğunu söyledi. Sayenko, oğlunun bir günah keçisi olduğunu ve suçların üst düzey yetkililerin akrabaları tarafından işlendiğini iddia etti.[54] Ebeveynler, Ukrayna Yüksek Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine itiraz etme niyetlerini belirtmişlerdir. Sayenko ve Suprunyuk'un ebeveynleri de Hanja cezasının çok hoşgörülü olduğunu savundular.[55] Dnepropetrovsk'ta yapılan bir kamuoyu yoklaması, insanların %50,3'ünün cezanın adil olduğuna ve %48,6'sının cezanın daha ciddi olması gerektiğine inandığını buldu.[56] Nisan 2011'de yapılan bir ankette, Ukraynalıların yaklaşık %60'ının adli hatanın ortadan kalktığı seri katliamlar için ölüm cezası istediği bulundu.[32]

Temyiz

[değiştir | kaynağı değiştir]

18 Ağustos 2009 tarihinde, Ukrayna Yüksek Mahkemesi davayı Dnepropetrovsk bölge temyiz mahkemesine geri göndermiştir. Hareket, oğlunun adını temizlemek için bir adım olduğunu belirten İgor Sayenko tarafından memnuniyetle karşılandı.[57] Bir basın toplantısında konuşan İgor Sayenko ve Vladimir Suprunyuk, davanın uydurma kanıtlara dayandığı inancını tekrarladılar. Savcılık sözcüsü, davanın temyiz mahkemesine havale edilmesine ilişkin kararın usule uygun olduğunu ve kararın onanacağından emin olduklarını söyledi. Temyiz 5 Ekim 2009'da planlandı.[58][59] Sayenko ve Suprunyuk'un anneleri Novi Most gazetesine verdiği röportajda çocuklarına hapishanede iyi muamele edildiğini söyledi. Ayrıca İgor Sayenko'nun dava hakkında bir web sitesi kurmayı düşündüğü bildirildi.[60]

24 Kasım 2009'da Ukrayna Yüksek Mahkemesi, Şubat 2009'da Sayenko ve Suprunyuk'a verilen ömür boyu hapis cezalarını onamıştır. Hanja, dokuz yıl hapis cezasına itiraz etmedi.[61]

Hanja'nın serbest kalması

[değiştir | kaynağı değiştir]

Nisan 2019'da Aleksandr Hanja'nın dokuz yıl hizmet ettikten sonra hapishaneden serbest bırakıldığı ve evli ve iki çocuklu olduğu bildirildi. Röportaj vermekten kaçınıyor ve kameraların karşısına çıkmıyor. Cinayetlerin konu olduğu bölgelerin yakınlarında, çocukken büyüdüğü yerde oturuyor. Komşular onun diğerleri kadar cani olmadığını, sadece soygunlara karıştığını belirtiyorlar.[62]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Mert Şuşut (18 Şubat 2016). "Garip Öyküler- Dnepropetrovsk Manyakları". Hürriyet. 18 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2016. 
  2. ^ "Dnepropetrovsk Manyakları Vahşeti". Bilimsokak.com. 12 Mart 2015. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2016. 
  3. ^ "Dnepropetrovsk maniacs: Court delivers its verdicts" (Rusça). 14 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2009. 
  4. ^ "Dnepropetrovsk maniacs: Verdict read out (with television news video)" (Rusça). 23 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2009. 
  5. ^ "Dnepropetrovsk maniacs: Sentence tomorrow" (Rusça). 28 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2009. 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. 
  7. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 19 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2017. 
  8. ^ a b c d e "Arşivlenmiş kopya". 14 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. 
  9. ^ a b c d e f "Arşivlenmiş kopya". 6 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2009. 
  10. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 12 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2009. 
  11. ^ a b c d "Arşivlenmiş kopya". 26 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2009. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2009. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2009. 
  14. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 22 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2012. 
  15. ^ a b c d e f g h i j k "Arşivlenmiş kopya". 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  16. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  17. ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2008. 
  18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2011. 
  19. ^ a b c d "Arşivlenmiş kopya". 17 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  20. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  21. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  22. ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2011. 
  23. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2008. 
  24. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  25. ^ a b c d e "Arşivlenmiş kopya". 7 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2009. 
  26. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2008. 
  27. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2008. 
  28. ^ a b "Днепропетровских маньяков отмазывают через "психушку"". ukraine.segodnya.ua. 11 Tem 2022. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  29. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2008. 
  30. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2009. 
  31. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 24 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2011. 
  32. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 15 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  33. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2009. 
  34. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  35. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2009. 
  36. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2020. 
  37. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 16 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  38. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  39. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2008. 
  40. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2007. 
  41. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 22 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2009. 
  42. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  43. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  44. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2009. 
  45. ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2011. 
  46. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2012. 
  47. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2011. 
  48. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  49. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2009. 
  50. ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2009. 
  51. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  52. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  53. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2009. 
  54. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2009. 
  55. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  56. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2009. 
  57. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2011. 
  58. ^ "Дело о маньяках вернули в суд". criminal.segodnya.ua. 11 Tem 2022. 1 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  59. ^ https://11tv.dp.ua/news/dp/20091002-16995.html[ölü/kırık bağlantı]
  60. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2012. 
  61. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  62. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Dnepropetrovsk_manyakları&oldid=32818748" sayfasından alınmıştır