İçeriğe atla

Dijital bölünme

Bağlantı ekle
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Dijital bölünme, dijital çağdan yararlanabilenler ile yararlanamayanlar arasındaki uçurumu ifade etmektedir.[1][2] İnternet'e ve diğer bilgi ve iletişim teknolojilerine erişimi olmayan kişiler, dijital bilgi edinemedikleri, çevrimiçi alışveriş yapamadıkları, demokratik olarak katılamadıkları veya becerilerini öğrenip bunları sunamadıkları için dezavantajlı duruma düşeceklerdir. Bu erişime sahip olmayan kişilere bilgisayar ve ilgili hizmetleri veren programlar sunulmuştur.

1990'lardan bu yana, "dijital uçurumun kapatılması" için hükûmetlerarası zirve toplantısını da içeren bir dizi güçlü bir küresel hareket gerçekleştirilmiştir. O zamandan beri olan bu küresel dijital ekonomi hareketi, dünya nüfusunun uzak köşelerine yayılırken, tüm bağlı vatandaşların eşit bir şekilde yararlanmasına olanak tanıyacak kamu politikası, teknoloji tasarımı, finans ve yönetim alanlarında çözümler formüle etmiştir.[3][4] Başlangıçta yalnızca internete bağlı olan ve olmayan erişim meselesine atıfta bulunmak için icat edilmiş olsa da, dijital bölünme terimi Bilgi ve İletişim Teknolojisinden yararlananlar ile yararlanamayanlar arasındaki bölünmeye odaklanmak için gelişti. Dolayısıyla, “dijital uçurumun kapatılması” amacı artık İnternet altyapılarına, uygulamalarına ve hizmetlerine anlamlı erişim sağlama çabalarına atıfta bulunmaktadır. Günümüzde dijital uçurumun kapatılması meselesi, Yapay Zeka (sözde AI4D ),[5] robotik ve nesnelerin interneti gibi yeni teknolojilerin toplumlara nasıl yardımcı olabileceği konusunu içermektedir.[6] İnternetin vatandaşlara yardımcı olmasının yanı sıra zarar verebileceği de netleştiğinden, dijital uçurumun kapatılmasının odak noktası, "net yararın"[7] (optimal yardım en az zarar) bir sonucu olarak dijital ekonominin etkisi ile[8] nasıl üretileceği konusuna odaklanılmıştır. Dünyanın farklı ülkeleri veya bölgeleri arasındaki bölünmeye, gelişmekte olan ve gelişmiş ülkeler arasındaki bu teknolojik boşluğu uluslararası ölçekte incelemeye küresel dijital uçurum[9][10] denilmektedir.[11] Ülkeler içindeki bölünme (Amerika Birleşik Devletleri'ndeki dijital uçurum gibi), genellikle farklı sosyoekonomik düzeylerde veya diğer demografik kategorilerde bireyler, hane halkları, işletmeler veya coğrafi alanlar arasındaki eşitsizlikleri ifade edebilir.

Etkili Kullanım

Topluluk Bilişimi (CI), basitçe "erişim" yerine "kullanım" alanlarına odaklanarak dijital uçurumu ele almak için biraz farklı bir yaklaşım sağlar. CI, yalnızca topluluk düzeyinde BİT erişimi için fırsat sağlamakla değil, aynı zamanda Michael Gurstein'a göre, toplumun geliştirilmesi ve güçlendirilmesi için BİT'lerin "etkili kullanımı" için araçların mevcut olmasıyla ilgileniyor.[12] Gurstein ayrıca dijital uçurum tartışmasını "açık veriye" erişim ve "açık verinin" kullanımı ile ilgili konuları içerecek şekilde genişletti ve bu konu alanına atıfta bulunmak için "veri bölme" terimini icat etti.[12]

Dijital Uçurum Özellikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dijital kapsama, dijital katılım,[13] dijital beceriler,[14] medya okur-yazarlığı[15] ve dijital ulaşılabilirlik[16] gibi ilgili terimler bağlamlarında farklı vurgular ile açıklandığı üzere; dijital uçurumun birçok tanımlaması vardır.

Bu alanda önde gelenlerden Jan van Dijk tarafından benimsenen yaygın görüşe göre,[17] dijital uçurum olgusu, bu olgunun çözmeyi amaçladığı sorun ile tanımlanır: Kimin, ne gibi özellikler ile, ne şekilde ve neden neye bağlantı kurduğu gibi sorulara verilen farklı cevaplara dayanarak, dijital uçurumu tanımlamanın yüzlerce yolu vardır.[18] “Modern fikir birliği, asıl sorunun, insanların belirli bir cihaz ile belirli bir ağa nasıl bağlanacağı değil, yeni Bilişim ve İletişim Teknolojileri’nden umulan kazanımların nasıl genişletileceği sorusu olduğunu söyler.”[19] Birleşmiş Milletler merkezli Ulusal Dijital Kapsama İttifakı (US-based National Digital Inclusion Allience) gibi bazı taraflar, bu sorular için kendilerinin belirli cevaplarına dayanarak sonuçlara varırlar ve bunlara göre tanımlarlar: 1) makul fiyatlı, dirençli genişbant Internet servisi; 2) kullanıcı ihtiyaçlarını karşılayan Internet erişimli cihazlar; 3) dijital- okuryazarlık eğitimlerine erişim; 4) kaliteli teknik destek; 5) kendine yeterlilik, katılım ve işbirliğine imkan ve destek sağlamak amaçlı dizayn edilmiş uygulamalar ve çevrimiçi içerik.[20]

Altyapı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kişilerin, hanehalklarının, işletmelerin ve toplulukların internete bağlandıkları altyapı; insanların masaüstü, dizüstü, sıradan cep telefonları veya akıllı telefonlar, Ipod veya sıkıştırılmış ses biçimleri (MP3), XBOX, PlayStation gibi oyun konsolları, elektronik kitap okuyucuları ve iPad gibi tabletlerin aracılığıyla internete bağlanmak için kullandıkları fiziksel vasıtalardır.[21]

Geleneksel olarak, dijital uçurumun yapısı; aboneliğin mevcut sayısı ve dijital cihazlar açısından ölçülmüştür. Kimilerince, bu cihazların artan sayısı dikkate alındığında, doğal ve neredeyse otomatik bir süreç sebebiyle kişiler arasında dijital uçurumun gitgide kapandığı sonucuna varılmıştır.[22][23] Kimileri de kadınlar, ırksal ve etnik azınlıklar, düşük gelirli insanlar, kırsal bölge yerlileri ve düşük eğitimli kimseler arasında devamlı düşük düzeydeki bağlanabilirliğin, vasıtaya erişim ve kullanımındaki eşitsizliğin geçen zamandan fazlasını gerektirdiğine işaret etmektedir.[24][25] Son zamanlardaki çalışmalar, dijital uçurumun teknolojik cihazlar sebebiyle değil, fakat, kişi başına düşen mevcut bant genişliği sebebiyle olduğunu belirlemişlerdir. (Kişi başına düşen Kilobit / Saniye)[26][27]

Kilobit / Saniye bazında djital uçurum monoton bir azalmadan ziyade, her bir yeni gelişme ile tekrar artış göstermektedir. 1990 yılları sonlarındaki dar-bant Internet ve cep telefonlarının büyük yayılımının, dijital eşitsizliği arttırması gibi, geniş-bant dijital abone hattı (DSL) ve kablolu modemlerin 2003-2004 yıllarındaki ilk uygulanmaları sonrasında da dijital eşitsizlik söz konusuydu.[26] Bu durumun sebebi, yeni model bir bağlantının, topluma hemen ve eşit oranda tanıtılmaması, ancak ağlar vasıtası ile yavaş dağıtılımıydı. İletişim kapasitesi 2000'lerin ortasında, yalnızca sabit-hatlı telefonların bulunduğu 1980'li yılların sonlarından daha eşitsiz bir biçimde dağıtılmaktaydı. Dijital eşitlikteki yakın zamandaki artış, son model dijital yeniliklerin (örneğin, 3G ve fiber optik, sabit ve mobil geniş-bant altyapıları gibi) büyük yayılımından kaynaklanmaktadır.[28] Dijital uçurumun ölçüm yöntemleri ve özellikle Entegre Yinelemeli Yaklaşım Genel Sistem - Entegre Bağlamsal Yinelemeli Yaklaşım (an Integrated Iterative Approach General Framework (Integrated Contextual Iterative Approach – ICI) ve Dijital Uçurum Açığı (Digital Divide Gap) ölçüm modeli adı altındaki dijital uçurum örnekleme modeli; gelişmiş, gelişmekte olan ülkeler ve Avrupa Birliği'nin 27 üye devleti arasındaki dijital uçurum açığını analiz etme amacı ile kullanılır.[29][30]

Birleştirici değişken olarak Bit

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sabit ve mobil telefonlar, dar ve geniş bant Internet ve dijital televizyon arasındaki her tür dijital uçurumun takibi yerine, son zamanlarda, sadece taraf başına düşen Kilobit / Saniye miktarının ölçümü önerildi.[26][31][32][33][34] Bu yaklaşım, kişi başına düşen Kilobit / Saniye dijital uçurumunun aslında bağlantılı olarak genişlediğini gösterdi: “Gelişmiş dünyanın ortalama nüfusu, 2001’deki bilgi toplumunun gelişmekte olan ülkelerinin ortalama nüfusundan yaklaşık 40 Kilobit / Saniye ile daha fazla olarak sayılırken, bu uçurum, 2010’da kişi başına 3 Megabit / Saniye üzerinde arttı.[33][34]

Kişi başına düşen abonelik bakımından ölçüldüğünde, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler arasındaki uçurum azalmaktadır. 2001’de, gelişmiş OECD ülkelerinin sabit-hat haberleşme yaygınlığı halkın yüzde 70’ine; gelişen dünyanın da yüzde 10’una ulaştı. Bu durum, 7’ye 1’ oranı veya yüzde 60 farklılık sonucunu verdi. Gelecek on yıl süresince, OECD ülkelerinde sabit-hat yaygınlığı neredeyse durağan kalırken (yüzde 70'de); dünyanın geri kalanı, uçurumu 3.5'e 1 oranı ile kapatarak bir telafi başlattı. Uçurumun, Bilişim ve İletişim Teknolojileri (ICT) bakımından değil de, kişi başına düşen Kilobit / Saniye bakımından kaynaklandığı gösteriliyor. Gelişmiş ülkelerin ortalama üyesi 29 Kilobit / Saniye ile, 2001'deki gelişmekte olan ülke bireyinden fazla sayılırken; bu farklılık, bin faktör ile çarpıldı (2900 Kilobit / Saniye'lik bir fark ile). Bağlantılı terimlerle, OECD ülkeleri kişi başına 20 kat daha fazla kapasite ile sayıldığında, 2000'li yılların ilk 10 yılının ortalarında geniş-bant İnternet'in başlangıcı süresince, sabit-hat kapasite uçurumu daha kötü durumdaydı.[35] Bu durum, uçurumu sadece cihazların sayılması ile değil de, uçurumun Kilobit / Saniye bakımından ölçülmesinin önemini göstermektedir. Uluslararası Haberleşmeler Birliği (The International Telecommunications Union), farklı türde iletişim teknolojileri boyunca karşılaştırmalar ve toplamaları sağlayarak Bit'in birleştirici bir değişken olduğu sonucuna varmaktadır.[36][37]

Beceriler ve dijital okur yazarlık

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yine de, araştırmalar, dijital uçurumun bir erişim sorunundan daha fazlası olduğunu ve yalnızca gerekli ekipmanların sağlanması ile bu uçurumun hafifletilemeyeceğini göstermektedir. Bu konuda rol oynayan en azından 3 faktörden söz edilebilir: bilgi erişimi, bilgi kullanımı ve bilgi alıcılığı. Sadece erişimden fazla olarak; bireylerin, toplumda var olduklarında bilginin ve iletişim araçlarının nasıl kullanılacağını bilmeleri gerekir.[38] Bilgi uzmanları, yardım arayan bireylerin ekonomik durumlarına bakılmaksızın erişimleri olduğu teknolojileri öğrenmede ve kullanmada, referans ve bilgi servisleri sağlayarak uçurumu kapatmaya yardım edebilmektedirler.[39]

Dijital cinsiyet ayrımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bağlanabilirlik ve donanımın hızla düşen fiyatları nedeniyle, beceri yetersizliği, dijital cinsiyet ayrımına temel olarak katkıda bulunan erişim engellerini gölgede bıraktı. Araştırmalar, kadınların dijital teknolojileri kullandıklarında bile; cihazlar ve Internet erişimini tam kapasite ile nasıl kullanacaklarını bilme olasığının daha düşük olduğunu göstermektedir.[40][41] Örneğin, bir çalışma, Hindistan'ın kırsal bölgelerinde cep telefona sahip çoğu kadının yalnızca aramalara nasıl cevap verileceğini bildiğini göstermiştir. Okuma yazma ve sayı bilgisi eksikliği nedeniyle, eşlerinden yardım almadan numaraları çeviremedikleri ya da mesajları okuyamadıkları belirtilmiştir.[42] 25 ülke çapında yapılan bir araştırma, genç kızların, cep telefonlarını yalnızca telefon aramaları yapmak ve hesap makinesini kullanmak gibi temel özellikler için kullanmaya eğimli olurlarken; cep telefona sahip genç erkeklerin ise oyun oynamaktan, çevrimiçi mali servislere erişmek gibi daha kapsamlı aktiviteler için kullandıklarını göstermiştir.[43] Benzer eğilimler, internet kullanımının geniş kapsamlılığa yakın olan ülkelerde de görülebilmektedir.Dünya çapındaki 9 şehirden kadınlarla yapılan anket, kadınların yüzde 97'sinin sosyal medya kullanmasına rağmen, onların yalnızca yüzde 48'i çevrelerini büyüttüğünü ve İnterneti bağlı kadınların yalnızca yüzde 21'sinin sağlık, yasal haklar veya ulaşım hakkında çevrimiçi bilgi araştırdığını ortaya çıkarmıştır.[43] Bazı şehirlerde, interneti bağlı kadınların çeyreğinden daha azı İnternet'i iş aramak için kullanıyor.[40][44] Çalışmalar, Bilgisayar ve Bilgi Okur-Yazarlığı (Computer and Information Literacy) alanında güçlü performanslara rağmen, genç kızların Bilişim ve İletişim Teknolojileri (ICT) becerilerinde kendilerine güvenmediklerini göstermiştir. Uluslararası Bilgisayar ve Bilgi Okur-Yazarlığı Çalışmaları'nın (International Computer and Information Literacy Study) değerlendirmelerine göre kızların ileri Bilişim ve İletişim Teknolojileri ödevleri için öz yeterliklerinin (gerçek yeteneklerine kıyasla nasıl hissettikleri) genç erkeklere kıyasla daha düşük olduğunu göstermiştir.[40][44][45]

Konum

[değiştir | kaynağı değiştir]

Internet bağlantısından evlerde, ofislerde, okullarda, halka açık yerlerde, İnternet kafe ve benzeri yerlerde yararlanılır. Ayrıca, kırsal, banliyö ve kent bölgelerinde internet bağlantısı farklı seviyelerdedir.[46][47]

Uygulamalar

[değiştir | kaynağı değiştir]

San Francisco merkezli kâr amacı gütmeyen kuruluş Common Sense Media, 2011'de yaklaşık 1,400 aile ile yaptığı çalışmada geliri 75.000 dolardan fazla ailelerin yüzde 47'sinin çocukları için uygulamalar indirdiğini; geliri 30.000 dolardan düşük gelirli ailelerin ise yalnızca yüzde 14'ünün bunu yaptığını rapor etmiştir.[48]

Dijital uçururmun üstesinden gelme

Erişim, dijital uçurumun üstesinden gelmek için gerekli (ama yeterli değil) bir durumdur. Bilişim ve İletişim Teknolojileri'ne erişim sağlamak, gelir kısıtlamalarından kaynaklanan önemli zorlukların önüne geçer. Zaruri tüketim malları olarak Bilişim ve İletişim Teknolojileri ve lüks tüketim malları olarak Bilişim ve İletişim teknolojileri arasındaki çizgi, kişi başına düşen aylık 10 Amerikan Doları'nın veya yıllık 120 Amerikan Doları'nın mucizevi sayısıdır.[49] Bu, insanların Bilişim ve İletişim Teknolojileri'nin yıllık masraflarını temel gereklilik olarak gördüğü anlamına gelmektedir. Dünya nüfusunun yaklaşık yüzde 40'ından fazlası günlük 2 Amerikan Doları ile ve yaklaşık yüzde 20'si de günlük 1 Amerikan Doları ile geçimini sağladığı için, (veya yıllık 365 Amerikan Doları'ndan daha az), bu gelir segmentleri ile, Bilişim ve İletişim Teknolojileri için gelirlerinin üçte birini harcayacaklar demektir. Bilişim ve İletişim Teknolojileri için ortalama küresel harcama, gelirin sadece yüzde 3'üdür.[49]

Bununla birlikte, bireyler İnternet'e erişebilseler de, çoğu giriş, altyapı çaresizliği ya da İnternet'in sağladığı bilgiyi kavrama gibi engeller nedeniyle zorluk yaşar. Yeterli altyapı ve bilgi yoksunluğu, kitlelerin bağlantı kurmasına engel olmaktadır. Bu engeller, teknoloji erişiminde bireylerin kapasitelerini ve başarabileceklerini sınırlamaktadır. Bazı bireyler bağlantı kurabilseler de, Bilişim ve İletişim Teknolojileri ve İnternet'in onlara sağladığı bilgiyi kullanma konusunda bilgisizlerdir. Bu durum, beceriler ve yetenekler ile birlikte Bilişim ve İletişim Teknolojileri'ne ulaşmaktan onun etkili kullanımına taşınan farkındalığa odaklanmanın önünü açar.[50]

Birleşmiş Milletler, 17 Mayıs 2006'dan beri her yıl düzenlenen Dünya Bilgi Toplumu Günü (World Information Society Day) yoluyla, uçuruma karşı farkındalığı arttırmayı hedefliyor.[51] Ayrıca, Birleşmiş Milletler, 2001'de, Bilişim ve İletişim Teknolojileri Çalışma Kolu (Information and Communications Technology Task Force)'u kurdu.[51] 2000 yılında, Birleşmiş Milletler Gönüllüleri (United Nations Volunteers) programı, Bilişim ve İletişim Teknolojileri'ni gönüllülüğe bir araç ve destek olarak, Çevrimiçi Gönüllülük (Online Volunteering) hizmetini başlattı.[52] Bu, dijital uçurumu kapatmaya etkili bir şekilde katkı sağlayan bir gönüllülük girişimine bir örnektir. Bilişim ve İletişim Teknolojileri etkenli gönüllülük, gelişime değer sağlamaktadır. Daha fazla insan daha gelişmiş enstitüler ve girişimler ile çevrimiçi olarak işbirliği kurarsa, bu, gelişim işbirliğine ayrılan zaman için, ek olarak herhangi bir maliyete sebep olmadan, artış sağlayacaktır. Bu, çevrimiçi gönüllüğün, birey gelişimi için sağladığı en belirgin etkidir.[53]

Kütüphaneler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dijital uçurumu kapatma girişimleri arasında, teknolojiye erişimin yetersiz olduğu ve belgelenmiş kültürel miras eksikliğinin halk kütüphanesinin bir parçası olarak bir çevrimiçi yerli dijital kütüphanesi kurulmasını hareketlendirdiği Durban, Güney Afrika'da geliştirilen bir program yer almaktadır.[54]

Gates Kuruluşu (The Gates Foundation) uçuruma dikkat çekmek amacıyla eğitim desteği ve kütüphanelerde rehberlik sağlayan Gates Kütüphane Girişimi'ni (Gates Library Initiative) başlattı.[55]

2000'li yılların başında, Carnegie Kuruluşu (Carnegie Foundation) Kenya Ulusal Kütüphane Hizmetleri (the Kenya National Library Service) aracılığı ile bir yeniden canlanma projesine kaynak sağladı. 2012'de Busia ve Kiberia topluluklarındaki halk kütüphaneleri, ilkokul müfredatına katkı sağlamak için teknoloji kaynakları tanıttı. 2013'e kadar, program, 10 okulda yayıldı.[56]

Sonuçlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sosyal sermaye

[değiştir | kaynağı değiştir]

Birey bağlantı kurduğu zaman, İnternet bağlantısı ve Bilişim ve İletişim Teknolojileri (ICT) bireyin gelecekteki sosyal ve kültürel sermayesine katkıda bulunur. Sosyal sermaye, diğer bireyler veya birey gruplarıyla sürekli etkileşimler yolu ile kazanılır. İnternete bağlanmak, sürekli iletişimlere erişmek için başka bir takım araçlar sağlar. Bilişim ve İletişim Teknolojileri ve İnternet bağlantısı, dijital iletişim ağlarına, sohbet odalarına ve oyun sitelerine erişim yolu ile, bireye sürekli etkileşimler olanağı verir. Bireyin bağlantıya erişimi olduğunda, bağlanmak için altyapı elde eder ve bireyin dijital vatandaşı olabildiği Bilişim ve İletişim Teknolojileri'nin sağladığı bilgileri anlar ve kullanır.[57]

Ekonomik eşitsizlik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Birleşik Devletler'de Sungard Geçerlilik Servisleri (Sungard Avaliability Services) tarafından yapılan bir araştırmaya göre, bir şirketin teknolojik gelişmelere erişim ve şirketin ekonomiyi desteklemedeki genel başarısı arasındaki direkt ilişkiyi göz önüne serdi.[58] 2000 Enformasyon Teknolojileri (IT) yöneticisi ve yetkililerini kapsayan çalışma, çalışanların yüzde 69'unun işlerini daha kolay bir hâle getirmesi için yeterli teknolojiye erişemediklerini belirtirken, yüzde 63'ünün ise teknojik mekanizma yokluğunun, yeni çalışma üretim becerilerini geliştirmeyi engellediğine inandıklarını belirtti. Ek analiz ise, dijital uçurumun ayrıca, ekonomiyi etkilemesi üzerine kanıtlar öne sürdü. BCG raporu, İsveç, İsviçre ve Birleşik Krallık gibi ülkerde, bireylerin, toplumlar arasındaki dijital bağlantı ve dijital çalışma yoluyla, ekonominin daha büyük bir paydasını almalarını kolaylaştırdığını raporladı.[59] Gerçekte, bu gibi yerlerde, bireyler yaklaşık yüzde 2.5 oranında daha yüksek hisseye sahiplerdir.[59] Birleşmiş Milletler ile bir toplantıda, Bangladeş temsilcisi, dijital uçurumu yok etmeye yetecek kaynakların yokluğu sebebiyle, yoksul ve gelişmemiş ülkelerin geride kalacağı konusundaki endişelerini dile getirmiştir.[60]

Eğitim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dijital uçurum ayrıca, düşük gelirli okul bölgelerindeki çocukların öğrenme ve gelişme becerilerini etkilemektedir. İnternet erişimi olmadan, öğrenciler, bugünün dinamik ekonomisini anlamak için gerekli teknik becerileri ilerletememektedirler.[61] İnternete olan ihtiyaç, çocuklar okuldalarken başlar (okul internet portalına erişim, ödev teslimi ve ödev araştırması gibi konular için gerekli).[62] Federal İletişim Komisyonu Genişbant Çalışma Kolu, (Federal Communication Commission's Broadband Task Force) öğretmenlerin yüzde 70'inin genişbant'a erişim gerektiren ödevler verdiğini gösteren bir rapor yayınlamıştır.[63] Dahası, genç öğrencilerin yüzde 65'i evde ödevleri tamamlamak için olmak ile birlikte öğretmenler ve diğer öğrencilerle tartışma panosu ve paylaşılan dosyalar yoluyla iletişim kurmak için de kullanmaktadırlar.[63] Son zamanlardaki bir çalışma, neredeyse öğrencilerin yüzde ellisinin, İnternet'e erişememeleri ve bazen de bilgisayar bulamamaları sebebiyle ödevlerini bitiremediklerini söylediğini göstermektedir.[63] Bu durum yeni bir keşife neden oldu: Öğrencilerin yüzde 42'si, bu dezavantaj yüzünden düşük not aldıklarını söylemeleri.[63] Son olarak, Amerikan Gelişme Merkezi'nin araştırmasına göre, eğer Birleşik Devletler, doğma büyüme Amerikalı beyaz çocuklar ve siyahi Hispanik çocuklar arasındaki başarı uçurumunu düzeltmeyi başarabilirse, Birleşik Devletler ekonomisi, 2050'de yaklaşık yüzde 5.8 (ya da 2.3 trilyon) daha büyük olacak.[64]

Bu iddianın tersine, varlıklı aileler, özellikle Silikon Vadisi'ndeki teknoloji meraklısı varlıklı aileler, dikkatli bir biçimde çocuklarının ekran süresine limit koymaktadırlar. Varlıklı ailelerin çocukları, bilgisayar ve diğer cihazların önünde zaman harcamak yerine, sosyal etkileşimi vurguluyan oyun temelli okul-öncesi programlara katılmakta ve bu aileler, çocuklarını, ekran süresine sınır getiren okullara göndermektedirler.[65] Yüksek kalite çocuk bakım opsiyonlarına geliri yetmeyen Amerikan aileleri, uygulamalar dolu tablet bilgisayarları çocuk bakıcısı olarak görmeye yönelimlidirler ve bu çocukların, devlet-destekli okulları, okul süresince ekran süresini arttırmaya teşvik etmektedir.[65]

Eleştiriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bilgi uçurumu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cinsiyet, yaş, ırk, gelir ve eğitimsel uçurumun, geçmişe oranla azalması sebebiyle, bazı araştırmacılar bu uçurumun, Bilgi ve İletişim Teknolojileri'ne erişim ve bağlantı uçurumundan, bilgi uçurumu olarak değiştiğini iddia etmektedir.[66] Teknolojiye ilişkin bilgi uçurumu, Bilgi ve İletişim Teknolojileri'ne erişim ve onlara bağlanmak için kaynakların eksikliğinin ötesinde; bağlantı kurulduğunda, bilgiyi yorumlama ve anlama eksikliği ihtimalini ortaya koyar.[67]

İkinci-seviye dijital uçurum

[değiştir | kaynağı değiştir]

Üretim uçurumu olarak da bilinen ikinci seviye dijital bölünme, İnternet içeriği üreticilerini, içerik tüketicilerinden ayıran uçurumu açıklar.[68] İnternete erişimi olanlar ile olmayanlar arasındaki teknolojik dijital bölünme azalmakta olduğundan dijital bölünmenin anlamı evrilmektedir.[66] Önceden, dijital bölünme araştırmaları, İnternet ve İnternet tüketimi erişimine odaklanmaktaydı. Ancak, İnternet'e erişen daha fazla insan ile birlikte, araştırmacılar, içerik yaratmak için insanların İnterneti nasıl kullandığını ve sosyoekonominin kullanıcı davranışı üzerindeki etkilerini araştırmaktadırlar.[69][70] Yeni uygulamalar, bilgisayarı ve İnternet bağlantısı olan herkesin içerik üreticisi olmasına olanak sağladı ancak, halka açık bloglar gibi İnternette geniş çapta bulunan, kullanıcılar tarafından yazılmış içeriklerin çoğu, İnterneti kullanan küçük bir kitleye aittir. Facebook, Youtube, Twitter ve bloglar gibi “Web 2.0” ya da sosyal ağ ve katılımcı odaklı olarak da bilinen teknolojiler, kullanıcıların teknoloji ile ilgili tam anlamıyla bilgi sahibi olmalarını gerektirmeden çevrimiçi bir şekilde katılımlarına olanak sağlayarak; teknoloji ile etkileşimde olanlar ve teknolojiyi anlamak için teknoloji ile tamamen etkileşimde halindekiler ile teknolojinin pasif tüketicileri arasında giderek artan uçuruma neden olur.[68]

Kişinin sahip olduğu İnternet bağlantısının türü ve İnternete erişim sıklığı, bu üretim uçurumu için sebeplerden bazılarıdır. Birey ne sıklıkla ve hızla ulaştıkça, teknoloji becerileri kazanma ve yaratıcı olmaları için gerekli zaman için de o kadar fırsat yakalarlar.[71]

Diğer sebepler ise, toplumsal sınıf ve sosyo-ekonomik durum kaynaklı kültürel sebeplerdir. Daha düşük sosyo-ekonomik statüye sahip kullanıcılar, eğitimdeki dezavantajlar ve blog ve web site oluşturma için gerekli boş vakit yoksunluğu nedeniyle içerik üretimine katılmaya daha az eğilimlidirler.[71] Buna ek olarak, 12 yıllık eğitim düzeyinde, eğitimcilerin, ders anlatımı için teknolojiyi nasıl kullandıklarına ilişkin olarak, ikinci seviye diğital uçurumun varlığını destekleyen kanıtlar vardır.[72] Okulların ekonomik faktörleri, ileri seviye düşünme becerilerini geliştirmede, öğretmenlerin teknoloji kullanımlarındaki farklılıkları açıklar.[72]

Küresel dijital bölünme

[değiştir | kaynağı değiştir]

Temel makale: https://en.wikipedia.org/wiki/Global_digital_divide 6 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ayrıca bakınız: https://en.wikipedia.org/wiki/World_Summit_on_the_Information_Society 21 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ve https://en.wikipedia.org/wiki/Digital_divide_by_continent,_area_and_country 29 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Küresel dijital bölünme; gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler arasındaki Internet gibi programlama ve bilgi kaynaklarına erişim ve bu erişimden sağlanan olanaklar bakımından eşitsizlikleri tanımlar.[73]

İndirilmiş haberleşme bant genişliği dağılımı bakımından, dünya çapında büyük bir eşitsizlik vardır. 2014 yılında, küresel çapta yüklenen bantgenişliği potansiyelini yalnızca üç ülke (Çin, Birleşik Devletler, Japonya) barındırdı.[31]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "The end justifies the definition". MartinHilbert.net (İngilizce). 12 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  2. ^ Smith, Craig Warren (2002). Digital corporate citizenship: the business response to the digital divide. Indianapolis, Ind: The Center on Philanthropy at Indiana University. ISBN 978-1-884354-20-5. 5 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  3. ^ Bukht, Rumana; Heeks, Richard (2017). "Defining, Conceptualising and Measuring the Digital Economy". SSRN Electronic Journal. doi:10.2139/ssrn.3431732. ISSN 1556-5068. 
  4. ^ "Overview of ITU's History (8)". ITU (İngilizce). 16 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  5. ^ "AI4D: Artificial Intelligence for Development". MartinHilbert.net (İngilizce). 22 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  6. ^ Shymanska, Alina (Aralık 2019). "Book Review of "AI Superpowers: China, Silicon Valley, and the New World Order" by Kai-Fu Lee". International Journal of Nuclear Security. doi:10.7290/ijns050107. 
  7. ^ "Benefit-Cost Analysis | Economics: general interest". Cambridge University Press (İngilizce). Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  8. ^ "Leading foundations join together to launch initiative to build a stronger digital society". Ford Foundation (İngilizce). 12 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  9. ^ "FALLING THROUGH THE NET: A Survey of the "Have Nots" in Rural and Urban America | National Telecommunications and Information Administration". www.ntia.doc.gov. 20 Haziran 1997 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  10. ^ P., Norris, (2001). Digital divide: civic engagement, information poverty and the Internet worldwide. Cambridge University Press. ISBN 0-521-00223-0. OCLC 1249781348. 
  11. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 29 Ocak 2005. 29 Ocak 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  12. ^ a b "Gurstein". web.archive.org. 9 Mart 2012. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  14. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  16. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  17. ^ Dijk, J. van. (2020). The Digital Divide (1st edition). Polity.
  18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  19. ^ Dijk, J. van. (2020). The Digital Divide (1st edition). Polity. ^ Galperin, H. (2010). Goodbye digital divide, Hello digital confusion? A critical embrace of the emerging ICT4D consensus. Information Technologies and International Development, 6 Special Edition, 53–55
  20. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  21. ^ Zickuher, Kathryn. 2011. Generations and their gadgets. Pew Internet & American Life Project.
  22. ^ Compaine, B.M. (2001). The digital divide: Facing a crisis or creating a myth? Cambridge, Massachusetts: MIT Press
  23. ^ Dutton, W.H.; Gillett, S.E.; McKnight, L.W.; Peltu, M. (2004). "Bridging Broadband Internet Divides". Journal of Information Technology. 19 (1): 28–38. doi:10.1057/palgrave.jit.2000007. S2CID 11827716.
  24. ^ Eszter Hargittai. The Digital Divide and What to Do About It. New Economy Handbook, p. 824, 2003.
  25. ^ Kathryn zickuhr. Who's not online and why? Pew Research Center, 2013.
  26. ^ a b c Hilbert, Martin (2013). "Technological information inequality as an incessantly moving target: The redistribution of information and communication capacities between 1986 and 2010" (PDF). Journal of the Association for Information Science and Technology. 65 (4): 821–835. doi:10.1002/asi.23020. S2CID 15820273.
  27. ^ Hilbert, Martin (2016). "The bad news is that the digital access divide is here to stay: Domestically installed bandwidths among 172 countries for 1986–2014". Telecommunicat
  28. ^ SciDevNet (2014) How mobile phones increased the digital divide; http://www.scidev.net/global/data/scidev-net-at-large/how-mobile-phones-increased-the-digital-divide.html 7 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  29. ^ Abdalhakim, Hawaf., (2009). An innovated objective digital divide measure, Journal of Communication and Computer, Volume 6, No.12 (Serial No.61), USA.
  30. ^ Paschalidou, Georgia, (2011), Digital divide and disparities in the use of new technologies, https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/14899/6/PaschalidouGeorgiaMsc2011.pdf 28 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  31. ^ a b Hilbert, Martin (2016). "The bad news is that the digital access divide is here to stay: Domestically installed bandwidths among 172 countries for 1986–2014". Telecommunications Policy. 40 (6): 567–581. doi:10.1016/j.telpol.2016.01.006.
  32. ^ Hilbert, Martin (2010). "Information Societies or "ICT Equipment Societies?" Measuring the Digital Information-Processing Capacity of a Society in Bits and Bytes". The Information Society. 26 (3): 157–178. doi:10.1080/01972241003712199. S2CID 1552670.
  33. ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 10 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  34. ^ a b Martin Hilbert (2011), Presented at the 9th World Telecommunication/ICT Indicators Meeting, Mauritius: International Telecommunication Union (ITU); free access to the article can be found here: http://www.itu.int/ITU-[ölü/kırık bağlantı]
  35. ^ Hilbert, Martin (2013)."Technological information inequality as an incessantly moving target: The redistribution of information and communication capacities between 1986 and 2010" (PDF). Journal of the Association for Information Science and Technology. 65 (4): 821–835. doi:10.1002/asi.23020. S2CID 15820273.
  36. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  37. ^ in Measuring the report Information Society 2012; ITU (International Telecommunication Union) (2012).
  38. ^ Mun-cho, K. & Jong-Kil, K. (2001). Digital divide: conceptual discussions and prospect, In W. Kim, T. Wang Ling, Y.j. Lee & S.S. Park (Eds.), The human society and the Internet: Internet-related socio-economic Issues, First International Conference, Seoul, Korea: Proceedings, Springer, New York, NY.
  39. ^ Aqili, S.; Moghaddam, A. (2008). "Bridging the digital divide: The role of librarians and information professionals in the third millennium". Electronic Library. 26 (2): 226–237. doi:10.1108/02640470810864118.
  40. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 30 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  41. ^ PDF). UNESCO, EQUALS Skills Coalition. 2019.
  42. ^ Mariscal, J., Mayne, G., Aneja, U. and Sorgner, A. 2018. Bridging the Gender Digital Gap. Buenos Aires, CARI/CIPPEC.
  43. ^ a b Girl Effect and Vodafone Foundation. 2018. Real Girls, Real Lives, Connected. London, Girl Effect and Vodafone Foundation.
  44. ^ a b (PDF). UNESCO, EQUALS Skills Coalition. 2019.
  45. ^ Fjeld, A. 2018. AI: A Consumer Perspective. March 13, 2018. New York, LivePerson.
  46. ^ Livingston, Gretchen. 2010. Latinos and Digital Technology, 2010. Pew Hispanic Center
  47. ^ Ramalingam A, Kar SS (2014). "Is there a digital divide among school students? an exploratory study from Puducherry". J Educ Health Promot. 3: 30. doi:10.4103/2277-9531.131894 (inactive January 19, 2021). PMC 4089106. PMID 25013823.
  48. ^ Ryan Kim (October 25, 2011). "'App gap' emerges highlighting savvy mobile children". GigaOM.
  49. ^ a b Hilbert, Martin (2010). "When is Cheap, Cheap Enough to Bridge the Digital Divide? Modeling Income Related Structural Challenges of Technology Diffusion in Latin America" (PDF). World Development. 38 (5): 756–770. doi:10.1016/j.worlddev.2009.11.019.
  50. ^ Karen Mossberger (2003). Virtual Inequality: Beyond the Digital Divide. Georgetown University Press
  51. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 9 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  52. ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  53. ^ Acevedo, Manuel. 2005. Volunteering in the information society, Research paper.
  54. ^ Greyling, E.; Zulu, S. (2010). "Content development in an indigenous digital library: A case study in community participation". IFLA Journal. 36 (1): 30–9. doi:10.1177/0340035209359570. S2CID 110314974.
  55. ^ Blau, A (2002). "Access isn't enough: Merely connecting people and computers won't close the digital divide". American Libraries. 33 (6): 50–52.
  56. ^ Pingo, Z. B. (2015). The transition from Camel Libraries to Digital Technologies in Kenya Public Libraries. Public Library Quarterly, 34(1), 63–84.
  57. ^ Mossberger, Karen; Tolbert, Caroline J.; Gilbert, Michele (2006). "Race, Place, and Information Technology (IT)". Urban Affairs Review. 41 (5): 583–620. doi:10.1177/1078087405283511. S2CID 18619121.
  58. ^ McKendrick, Joe. "Lack Of Digital, Cloud Opportunities Is Actually Embarrassing For Employees, Survey Suggests". Forbes. Retrieved April 17, 2017.
  59. ^ a b Foroohar, Rana. "The Real Threat to Economic Growth Is the Digital Divide". Time. ISSN 0040-781X.
  60. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  61. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  62. ^ Aguilar, S.J. "Guidelines and tools for promoting digital equity." Information and Learning Sciences, Vol. 121 No. 5/6, pp. 285-299, 2020, https://doi.org/10.1108/ILS-04-2020-0084.
  63. ^ a b c d "Arşivlenmiş kopya". 10 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  64. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  65. ^ a b Bowles, Nellie (October 26, 2018). "The Digital Gap Between Rich and Poor Kids Is Not What We Expected". The New York Times. ISSN 0362-4331.
  66. ^ a b Graham, M. (July 2011). "Time machines and virtual portals: The spatialities of the digital divide". Progress in Development Studies. 11 (3): 211–227. CiteSeerX 10.1.1.659.9379. doi:10.1177/146499341001100303. S2CID 17281619. closed access
  67. ^ Sciadas, George. (2003). Monitoring the Digital Divide…and Beyond. Orbicom.
  68. ^ a b Reilley, Collen A. Teaching Wikipedia as a Mirrored Technology. First Monday, Vol. 16, No. 1-3, January 2011
  69. ^ Graham, Mark (2014). "The Knowledge Based Economy and Digital Divisions of Labour". Pages 189–195 in Companion to Development Studies, 3rd edition, V. Desai, and R. Potter (eds). Routledge, Taylor & Francis Group. ISBN 978-1-44-416724-5 (paperback). ISBN 978-0-415-82665-5 (hardcover).
  70. ^ Correa, Teresa. (2008) Literature Review: Understanding the "second-level digital divide" papers by Teresa Correa. Unpublished manuscript, School of Journalism, College of Communication, University of Texas at Austin. [2].
  71. ^ a b Schradie, Jen (2011). "The Digital Production Gap: The Digital Divide and Web 2.0 Collide" (PDF). Poetics. 39 (2): 145–168. doi:10.1016/j.poetic.2011.02.003. Archived from the original (PDF) on February 27, 2012.
  72. ^ a b Reinhart, J.; Thomas, E.; Toriskie, J. (2011). "K-12 Teachers: Technology Use and the Second Level Digital Divide". Journal of Instructional Psychology. 38 (3/4): 181.
  73. ^ Lu, Ming-te (2001). "Digital divide in developing countries" (PDF). Journal of Global Information Technology Management. 4 (3): 1–4. doi:10.1080/1097198x.2001.10856304. S2CID 153534228. Archived from the original (PDF) on August 26, 2014.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Dijital_bölünme&oldid=34236402" sayfasından alınmıştır