İçeriğe atla

Carlos (Asturias prensi)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Carlos
Asturias prensi
Alonso Sanchez Coello'nun çizdiği portresi, 1564
Doğum8 Temmuz 1545
Valladolid
Ölüm24 Temmuz 1568 (23 yaşında)
Madrid
DefinEl Escorial
HanedanHabsburg
BabasıII. Felipe
AnnesiMaria Manuela

Asturias prensi Carlos ya da Don Carlos (8 Temmuz 1545 - 24 Temmuz 1568), 1556'dan ölümüne kadar babası II. Felipe'nin tek oğlu olarak onun varisiydi. Annesi Portekiz Kralı III. João'nun kızı Maria Manuela'dır. 1565'e kadar babasının tek çocuğuydu. Carlos'un akıl sağlığının yerinde olmadığı biliniyordu. 1568'in başlarında hapsedildi ve yarım yıl hücre hapsinde kaldıktan sonra öldü. Hapsedilmesi ve ölümü Kara Efsane'de geçer. Yaşamı Friedrich Schiller'in Don Carlos oyununa ve Giuseppe Verdi'nin Don Carlos operasına ilham kaynağı olmuştur.

Hayat

[değiştir | kaynağı değiştir]

Carlos, 8 Temmuz 1545'te Vallodolid'de doğdu. Asturias prensi Felipe ve Portekiz prensesi Maria Manuela'nın oğlu olarak doğdu. Doğduğunda dedesi V. Karl İspanya kralıydı . Carlos'un annesi Maria, oğlunun doğumundan dört gün sonra kanamadan dolayı öldü.[1]

Carlos doğduğunda bacak uzunluğu ve lordozu eşit değildi . Bu durum omuzları ile duruşlarının asimetrik olmasına neden oldu.[2] Fiziksel bozuklukları ve davranış sorunları genellikle akraba evliliğine bağlanıyor.[3] [a] Normal bir insanın tipik sekiz büyük büyük ebeveyne sahip olması gerekirken Carlos'un sadece dört büyük büyük ebeveyni vardı.[5] Ebeveynlerinin akrabalık katsayısı, %25'ti. Bu da onların yarı kardeş oldukları anlamına geliyor. Ayrıca, maksimum 16 büyük büyük büyük ebeveyni olması gerekirken sadece altı tane vardı.[5] Anne tarafından büyükannesi ve baba tarafından dedesi kardeşti, anne tarafından dedesi ve baba tarafından büyükannesi de kardeşti. Aynı zamanda iki büyük büyükannesi de kız kardeşti.

Don Carlos'un Portresi, Jooris van der Straeten

İlk yıllar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Annesinin ölümünden sonra Carlos, 1548 ve 1552'deki evliliklerine kadar halaları Maria ve Juana tarafından büyütüldü. [6] Çocukluğu "duygusal olarak yoksun" geçti. Babası uzun süre boyunca yurtdışında kaldı ve Juana'nın evlenmesinden sonra Carlos belirgin bir sevgi eksikliği yaşadı.[7] Gamiz'e göre Carlos şımarıktı ve öfke nöbetlerine meyilliydi. [6] Felipe ilk olarak Honorato Juan'ı prensin hocası yaptı.[8] Daha sonra ise García Álvarez de Toledo y Osorio'yu hocası yaptı[9]

Carlos, genç yaşta şiddet içeren davranışlar sergilemeye başladı. Saldırganlığını sıklıkla hizmetçilere ve hayvanlara yöneltti. [10] Bir keresinde, memnun kalmadığı ayakkabıları bir ayakkabıcıya yedirmeye çalıştığı bildiriliyor. [11] Davranışları ve karakteri sarayda kötü bir üne kavuştu ve yabancı elçilerin dikkatini çekti.[12] Venedik elçisi Girolamo Soranzo, Carlos'un "çirkin ve itici" olduğunu düşünüyordu.[13] Paolo Tiepolo onunla ilgili: " O ne ders çalışmak ne de fiziksel aktivite yapmak istiyordu, sadece başkalarına zarar vermek istiyordu." demiştir.[13] Zihinsel engelleri olup olmadığı veya zihinsel yeteneğinin 1562'deki beyin hasarı nedeniyle engellenip engellenmediği belirsizdir.[14]

1556 yılında dedesi V. Karl tahttan feragat ederek Yuste Manastırı'na çekildi ve İspanyayı Carlos'un babası Felipe'ye bıraktı. Yuste'ye doğru giderken İmparator Valladolid'de torunuyla görüştü. [9] Pervasız ve görgüsüz olarak algılanan Carlos, kötü bir izlenim bıraktı. [15] Karl, prensten o kadar hoşnutsuzdu ki, Felipe'yi, kendisi için yapılacak saygı töreni için Flandre'ye getirmemesi konusunda uyardı. [16]

1559'da Carlos, Fransa Kralı II. Henri'nin en büyük kızı olanElisabeth ile nişanlandı.[8] Ancak İspanya ile Fransa arasındaki uzlaşmayı hızlandırmak için Elisabeth, Felipe ile evlendi.[17] Daha sonra Prens için üç gelin daha önerildi: İskoçya Kraliçesi Mary ;[18] Fransa Kralı II. Henry'nin en küçük kızı Valois'li Marguerite ;[8] ve II. Maximilian'ın ve halası Maria'nın kızı olan kuzeni Avusturyalı Anna. 1564'te Carlos'un Anna ile evlenmesi kararlaştırıldı.[19] Ancak evlilik Felipe tarafından sürekli ertelendi. [20]Anna daha sonra Felipe'nin dördüncü eşi olacaktı.[21]

1560'tan itibaren Carlos, sıtmadan kaynaklandığı düşünülen tekrarlayan ateşli hastalıklar geçirdi.[22] Prensin sağlığı için saray doktorları onun Alcalá de Henares'e taşınmasını tavsiye ettiler. [6] 1561'de babası Carlos'un Alcalá Üniversitesi'nde okumasını sağladı.

Miras ve baş yaralanması

[değiştir | kaynağı değiştir]

1560 yılında Kastilya'nın [23] ve üç yıl sonra Aragon Tacı'nın varisi olarak tanındı. [20] Ayrıca I. Sebastião'nun kuzeni olarak Portekiz tahtının varisiydi. [24] Kastilya'nın varisi olarak Asturias prensi ve Aragon'un varisi olarak Girona prensi, Viana prensi, Montbanc dükü, Cerceva kontu ve Balaguer lordu ünvanlarını aldı. Sık sık Devlet Konseyi'nin toplantılarına katılırdı ve babasının adına Aşağı Ülkeleri yöneten halası Margherita ile yazışıyordu.[5]

Don Carlos'un Portresi, Alonso Sánchez Coello, 1560

Nisan 1562'de, Alcalá Üniversitesi'ndeyken Carlos, merdivenden düştükten sonra ciddi bir kafa travması geçirdi.[25] Başlangıçta tehdit oluşturmadığı düşünülsede durumu hızla kötüleşti; on gün içinde sanrılar görmeye ve dayanılmaz ağrılar çekmeye başladı. [15] Oğlu için endişelenen Felipe, çeşitli çareler aradı, çok sayıda doktora danıştı. Diego de Alcalá'nın cesedinin kalıntılarını prensin yatağının yanına koyarak iyileşmesini ümit etti.[22] Mayıs ayı sonlarına doğru Carlos'un durumu iyileşmeye başladı. Felipe, Fransisken cesedinin mucizevi gücüne inanırken, [15] modern tarihçiler prensin iyileşmesini anatomist Andreas Vesalius tarafından gerçekleştirilen kafatası trepanasyonuna veya bir Mağribi doktorun merhem sürmesine bağlamaktadır. [15] Carlos iyileştikten sonra daha da çılgınlaştı, [20] daha dengesiz bir ruh haline büründü ve davranışları daha da kötü bir hal aldı.[2]

Delilik

[değiştir | kaynağı değiştir]

İddiaya göre Carlos, Flaman isyancılara sempati duyuyordu ve Aşağı Ülkeler'de Felipe'ye karşı isyanın liderleri olan Kont Egmont ve Montmorencyli Floris'in [9] temsilcileriyle temas kurdu. [15] İsyancıların desteğiyle Hollanda'ya kaçıp kendini kral ilan etme planları vardı. Carlos'un Hollanda'ya gitmek konusunda güçlü bir isteği olduğu bilinse de [15] çoğu tarihçi onun Flaman isyancılarla ilişki içinde olduğu teorisini reddetti. [26]

1567 boyunca Carlos, şiddet içeren olaylarla işaretlenen artan duygusal istikrarsızlık sergiledi. [6] En önemli olaylardan biri, evin penceresinden atılan suyun yanlışlıkla üzerine sıçraması sonucu evin ateşe verilmesi emretmesiydi. [15]

Carlos, babasının kendisine yetki vermesinden sık sık şikâyet ediyordu. Oğlunun sorumluluk duygusunu arttırmayı uman [15] Felipe, 1567'de Carlos'u Devlet Şurası başkanı olarak atadı.[27] Ancak prens, şuraya ilgi göstermedi veya siyasi meselelerle ilgilenmedi.[28]

Başlangıçta Carlos'a 1559'da Aşağı Ülkeler'in yönetimini vaat etmesine rağmen [19] Felipe oğlunun iktidar pozisyonlarına güvenilemeyeceğini fark etti.[28] Sonuç olarak, Felipe sözünü yerine getirmek yerine Hollanda Valiliği görevini Alba Dükü'ne verdi. [16] Pozisyonunun elinden alınmasına öfkelenen Carlos, düke saldırmaya çalıştı ancak kısa sürede engellendi. [15]

1567 sonbaharında, amcası Avusturyalı Juan'dan kendisini İtalya'ya götürmesini isteyerek Hollanda'ya kaçmak için bir girişimde daha bulundu [5][19] Juan, kararını vermek için 24 saat süre istedi ve bu süre içerisinde Carlos'un planını Felipe'ye anlattı. Felipe ise seyahate izin vermedi.

Carlos, bu talebinin reddedilmesinin ardından Juan'ı vurmaya çalıştı. Carlos, Juan'ı odasına çekerken bir hizmetçi onun silahını boşaltmıştı. Carlos, silahının boş olduğunu fark ettikten sonra Juan'a eliyle saldırdı. Saldırıyı duyan Felipe, Carlos'un dış dünyayla hiçbir bağlantısı olmayacak şekilde odasına kapatılmasını emretti.

17 Ocak 1568'de gece yarısından hemen önce, II. Felipe ve dört danışmanı Madrid'deki Alkazar'da Don Carlos'un yatak odasına girdi ve burada tutuklandığını duyurdular.[5] Belgelerine ve silahlarına el koydular, ardından pencereleri çivilediler.[29] Carlos onları intiharla tehdit etti ve bu nedenle odasında bıçak ve çatal bulundurması yasaklandı.

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Felipe, kamuoyuna hitaben yaptığı konuşmada, prensin gerçek suçlarını veya zihinsel durumunu ifşa etmeden Carlos'un hapsedilmesini haklı çıkarmaya çalıştı.[30] Temmuz ayına gelindiğinde Carlos'un açlık grevleri onu "korkunç derecede zayıf" bir duruma getirmişti.[5] 24 Temmuz 1568'de prens, muhtemelen açlık sonucu odasında öldü. Ölümü, Hollanda'da krala karşı isyanı meşrulaştırmak için Kara Efsanenin temel unsurlarından biri olarak kullanıldı. Bu da Seksen Yıl Savaşları'na neden oldu. Daha sonra Sessiz Willem'in 1581'de krala karşı yaptığı propaganda çalışması olan Apology'de Kral Felipe'nin emriyle öldürüldüğü iddia edildi.[5] Zehirlenme fikri, 20. yüzyıla kadar Hollanda'da üretilen propagandalara dayanarak Orta ve Kuzey Avrupa tarihçileri tarafından savunulmuştu; İspanyol ve İtalyan tarihçilerin çoğu ise kanıt ve belgelerin doğal nedenlerle ölüme işaret ettiğini iddia etmeye devam etti.[22][31]

Efsane ve edebiyatta

[değiştir | kaynağı değiştir]
Carlos'un Astruias prensi olarak kullandığı arma .

Kral Felipe'nin oğlunu hapsedip öldürmesi fikri daha sonra İngiltere'de İspanyol karşıtı Kara Efsane'nin [5][22] yerleşmesinde küçük bir rol oynarken, Hollanda, Almanya ve Orta Avrupa'da ise [32][33] büyük bir rol oynadı. Buradan yaratılan propaganda, Friedrich Schiller'in 1787 tarihli Don Carlos, Infant von Spanien trajedisinin temelini oluşturdu.

Schiller eserini, İngiliz yazar Thomas Otway'in Don Carlos, Prince of Spain adlı oyununda da kaynak olarak kullandığı, Fransız Rahip César Vichard de Saint-Réal'in 1672'de yazdığı bir romandan esinlenerek yazmıştır. Milliyetçilik ve romantik aşkı bir araya getiren romantik trajediler olan her iki eserde de Carlos, asil ve cesur romantik şövalye olarak gösterilir. Kendisi, Felipe'nin karısı genç Valoisli Isabel'in sevgilisi olarak gösterilir. İkisi de özgürlük ve aşkları için zalim, despot, acımasız ve Isabel için çok yaşlı olan II. Felipe ve onun aynı derecede zalim ve despot İspanyollardan oluşan sarayına karşı mücadele ederler. Sonunda kahraman, aşırı asaleti nedeniyle ihanete uğrayarak yenilir.[34]

Schiller'in oyunu birçok operaya uyarlandı, en dikkat çekeni ise Giuseppe Verdi'nin Don Carlos'uydu (1867, İtalyanca adıyla Don Carlo da bilinir). Carlos, saray entrikalarının kurbanı olarak sempatik bir şekilde tasvir ediliyor ve onun zihinsel dengesizliğine veya şiddet eğilimlerine çok az değiniliyor.

Bir kralın kendi oğlunu hapse atmasının öyküsü, Pedro Calderón de la Barca'nın 1635'te yazdığı La vida es sueño (Türkçe: Hayat Bir Rüya) adlı oyununun da temelini oluşturur. Ancak bu eser açıkça Don Carlos'a atıfta bulunmaz. Farklı bir öncülle başlar ve muhtemelen İspanyol Neoplatonizmi çizgisinde dini düşünce ve Mağara aleogrisinin birleşiminden esinlenmiştir.[35]

Foxe'un Şehitler Kitabında

[değiştir | kaynağı değiştir]

John Foxe, Foxe'nin Şehitler Kitabı'nda onunla ilgili şunları yazmıştır;

“ Bir prens, gerçekten de engizisyonu ortadan kaldırmayı amaçlamıştı, ama kral olmadan önce, dolayısıyla bunu yapacak güce sahip olmadan önce hayatını kaybetti; çünkü tasarısının sadece ima edilmesi bile onun sonunu getirdi.

Bu, İspanya Kralı İkinci Philip'in oğlu ve ünlü imparator V. Charles'in torunu olan sevimli prens Don Carlos'tu. Don Carlos, babasının hiçbir kötü özelliğine sahip olmadan büyükbabasının tüm iyi özelliklerine sahipti; ve büyük bir canlılığa, hayranlık uyandıran bir öğrenime ve çok sevimli bir mizaca sahip bir prensti. Papalığın hatalarını görebilecek kadar sağduyuya sahipti ve engizisyonun adından bile nefret ediyordu. Kuruma karşı alenen karşı çıktı, engizisyoncuların yapmacık dindarlıklarını alaya aldı, onların korkunç eylemlerini ifşa etmek için elinden geleni yaptı ve hatta eğer bir gün taç giyerse engizisyonunu ortadan kaldıracağını ve ajanlarını yok edeceğini ilan etti. Bu şeyler engizisyoncuları prense karşı kışkırtmaya yetiyordu: buna göre, zihinlerini intikam almaya yönelttiler ve onu yok etmeye karar verdiler. Engizisyoncular şimdi tüm ajanlarını ve elçilerini prense karşı en kurnazca imaları yaymak için kullandılar; ve sonunda halk arasında öyle bir hoşnutsuzluk ruhu yarattılar ki, kral Don Carlos'u saraydan uzaklaştırmak zorunda kaldı. Bununla yetinmeyip arkadaşlarının bile peşine düştüler ve kralı aynı şekilde Avusturya dükü Don John'u, kendi kardeşini ve dolayısıyla prensin amcasını; kralın yeğeni ve prensin kuzeni olan Parma prensini de sürgüne göndermeye zorladılar, çünkü hem Avusturya dükünün hem de Parma prensinin Don Carlos'a karşı çok içten ve dokunulmaz bir bağlılığı olduğunu çok iyi biliyorlardı. Birkaç yıl sonra, prens Hollanda'daki Protestanlara büyük bir hoşgörü ve iyilik gösterdikten sonra, engizisyon ona karşı çıktı ve söz konusu kişilerin sapkın olduğu için, prensin kendisinin de onlardan biri olması gerektiğini, çünkü onlara destek verdiğini ilan etti. Kısacası, hurafelerin kölesi olan kralın zihni üzerinde öylesine büyük bir egemenlik kazanmışlardı ki, anlatılması şaşırtıcı olacak şekilde, tabiat duygularını bağnazlığın gücüne kurban etmiş ve engizisyonun gazabına uğramaktan korktuğu için tek oğlunu teslim etmiş ve onu bizzat ölüme mahkûm etmişti. Prens, gerçekten de, bir hoşgörü olarak adlandırılan şeye sahipti; yani, ölüm biçimini seçmesine izin verildi. Romalılar gibi, talihsiz genç kahraman da kanamayı ve sıcak banyoyu seçti; kollarının ve bacaklarının damarları açıldığında, yavaş yavaş öldü, engizisyoncuların kötülüğüne ve babasının aptalca bağnazlığına şehit düştü.[36]

„

Onunla hakkında yazılan eserler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Medyada

[değiştir | kaynağı değiştir]

Televizyonda

[değiştir | kaynağı değiştir]

Carlos, CW'nin Reign dizisinde Kanadalı aktör Mark Ghanimé tarafından canlandırılıyor.[37] Kırbaçlanmaktan hoşlanan, İskoçya'yı Mary Stuart ile evlenip yönetmekle ilgilenen bir cinsel sapık olarak tasvir edildi.

Carlos, Joseph Cuby tarafından Sir Francis Drake adlı TV dizisinde Prenses Mariella'yla ( Francesca Annis ) nişanlanan 14 yaşında bir sadist olarak canlandırılmıştır.

Sinemada

[değiştir | kaynağı değiştir]

Carlos, Carlos und Elisabeth adlı 1924 yapımı filmde Conrad Veidt tarafından canlandırıldı.

Soy

[değiştir | kaynağı değiştir]
8. I. Felipe
4. V. Karl
9. Kastilyalı Juana
2. II. Felipe
10. I. Manuel
5. Portekizli Isabella
11. Aragonlu Maria
1. Carlos, Asturias prensi
12. I. Manuel (= 10)
6. III. João
13. Aragonlu Maria (= 11)
3. Portekizli Maria Manuela
14. I. Felipe (= 8)
7. Avusturyalı Katharina
15. Kastilyalı Juana (= 9)
Carlos'un 4 kuşak ataları

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Carlos'un dışında Habsburg ve Avis hanedanlarının diğer üyelerin sağlıklarının bozulmasında akraba evliliğinin ne kadar katkısı olduğu belirsizliğini koruyor ve tartışmaya açık.[4]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Kamen 1998; Loth 1932; Walsh 1937
  2. ^ a b Loth 1932; Martínez-Lage & Piqueras-Pérez 2015
  3. ^ Parker 2014; Fernández Álvarez 1998; Hume 1899; Walsh 1937
  4. ^ For further reading, refer to Theodorou, K; Couvet, D (2006). "On the expected relationship between inbreeding, fitness, and extinction". Genet Sel Evol. 38 (4). ss. 371-87. doi:10.1051/gse:2006010. PMC 2689291 $2. PMID 16790228. ; Alvarez, G; Ceballos, FC; Quinteiro, C (2009). "The role of inbreeding in the extinction of a European royal dynasty". PLOS ONE. 4 (4). s. e5174. Bibcode:2009PLoSO...4.5174A. doi:10.1371/journal.pone.0005174. PMC 2664480 $2. PMID 19367331.  Geçersiz |doi-access=free (yardım)
  5. ^ a b c d e f g h Parker 2002
  6. ^ a b c d Fernández Álvarez 1998.
  7. ^ Parker 2014
  8. ^ a b c Hume 1899; Loth 1932
  9. ^ a b c Petrie 1964.
  10. ^ Kamen 1998.
  11. ^ Parker 2002.
  12. ^ Grierson 1974; Kamen 1998
  13. ^ a b Marshall 2006
  14. ^ Gonzalo Sánchez-Molero, José Luis (2004). "Lectura y bibliofilia en el príncipe don Carlos (1545–1568), o la alucinada búsqueda de la 'sabiduría'". La memoria de los libros. Estudios sobre la historia del escrito y de la lectura en Europa y América Tomo I (Instituto de Historia del Libro y de la Lectura): 705–734.
  15. ^ a b c d e f g h i Walsh 1937.
  16. ^ a b Loth 1932.
  17. ^ Walsh 1937; Hume 1899; Loth 1932
  18. ^ Loth 1932; Walsh 1937
  19. ^ a b c Kamen 1998
  20. ^ a b c Hume 1899.
  21. ^ Hume 1899; Grierson 1974
  22. ^ a b c d Martínez-Lage, Juan F.; Piqueras-Pérez, Claudio (1 Temmuz 2015). "Brief account on the head injury of a noble youngster in the sixteenth century (Prince Don Carlos, heir to Philip II of Spain, 1545–1568)". Child's Nervous System (İngilizce). 31 (7): 1005-1008. doi:10.1007/s00381-015-2693-7. ISSN 1433-0350. PMID 25837577.  Tarih değerini gözden geçirin: |erişimtarihi= (yardım);
  23. ^ Walsh 1937; Hume 1899; Parker 2014
  24. ^ Parker 2014.
  25. ^ Walsh 1937; Loth 1932
  26. ^ Grierson 1974.
  27. ^ Hume 1899; Petrie 1964
  28. ^ a b Loth 1932; Pérez, Joseph. «El Príncipe Don Carlos, un problema de Estado para Felipe II», Conferencia extraordinaria en la XXVIII edición de los Cursos de Verano de la Universidad Complutense de Madrid, a cargo de Joseph Pérez, Premio Príncipe de Asturias de Ciencias Sociales 2014, 22 de julio de 2015
  29. ^ Kamen 1998; Martínez-Lage & Piqueras-Pérez 2015
  30. ^ Hume 1899; Loth 1932; Grierson 1974
  31. ^ Fernández Álvarez, Manuel (2006). "1568: Annus horribilis-El príncipe don Carlos p.395-425". Felipe II y su tiempo. Madrid: Espasa Calpe. 84-670-2292-2.
  32. ^ Arnoldsson, Sverker. "La Leyenda Negra: Estudios Sobre Sus Orígines," Göteborgs Universitets Årsskrift, 66:3, 1960
  33. ^ Gibson, Charles. The Black Legend: Anti-Spanish Attitudes in the Old World and the New. 1971.
  34. ^ "Don Carlos". Instituto Nazionale di Studi Verdiani. Retrieved 5 November de 2010.
  35. ^ José Manuel Trives Pérez, ed. (2012). "Inventario de representaciones de La vida es sueño".
  36. ^ Foxe's Şehitler Kitabı, Bölüm V
  37. ^ "'Reign' Season 3, Midseason Finale Spoilers: Mary Uncovers Dark Secret About Prince Don Carlos". Latin Post. 25 Kasım 2015. 26 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2016. 
Carlos (Asturias prensi)
Kraliyet Unvanları
Önce gelen
II. Felipe
Asturias prensi
1560 - 1568 		Sonra gelen
Fernando
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Carlos_(Asturias_prensi)&oldid=34007905" sayfasından alınmıştır