Cardea
Cardea veya Carda, menteşenin antik Roma tanrıçasıydı (Latince cardo, cardinis), Roma kapıları pivot menteşelere asılıyordu. Augustan şair Ovid ondan Carna olarak bahseder.[1][2][3][4]
Cardea ve kapılar
[değiştir | kaynağı değiştir].JPG)
Cardea kapı başkanlığı yapan başka tanrılar Forculus (fores: kapı) ve Limen (liminis'den Limentinus, "eşik" İngilizce " liminal " ile karşılaştırın) ile ilişkilidir. Aziz Augustine, "çok sayıda tanrıya karşı saldırıları" ndan birinde bu "küçük tanrıların" görünen önemsizliğiyle alay ediyor, Bir ev halkı için bir kapı görevlisi yeterliyken, Roma tanrılarının üçüne ihtiyaç duyduğuna dikkat çekerek: "açıkça Forculus menteşeyi ve eşiği aynı anda izleyemez." demektedir.
Stefan Weinstock, bu üç kapı tanrısının kozmolojide yeryüzündeki küreye geçişi koruyan "dünyanın kapı görevlileri " olan Ianitores terrestres olarak bir yeri olduğunu tahmin etti. Martianus Capella tarafından sunulan şemada, Ianitores terrestres en alt sıradaki tanrılar arasında 16. bölgede yer alırken, mükemmel ilahi kapı görevlisi Janus [6] 1. bölgede yer alır. Bu düzenleme ianuae'yi temsil edebilir.[7]
Sevillalı İsidor Gündönümü ile özdeşleşen cennetin iki kapısını Cardea ile ilişkilendirmiştir
İsidor'un tanımı Kuzey ve Güney eksenlerinin Dünya'nın küresel şeklinin ve dönüşünü, bir Roma kapısının üst ve alt pivot menteşelerine benzer.[8]
"Kapı menteşesi" nin anlamına ek olarak, kardo aynı zamanda Roma haritacılığı ve şehir planlamasında da temel bir kavramdı. Cardo bir şehrin ana kuzey-güney caddesi oldu. Cardo, Roma ordusunun yürüyüş kampının düzeninde de bir ilkeydi ; kapıları, arazinin izin verdiği ölçüde ana noktalarla hizalanmıştı.[9]
Carna ve Bean-Kalends
[değiştir | kaynağı değiştir]Macrobius [10] (5. yüzyıl), Carna adının caro, carnis, "et, et, yiyecek" den (İngilizce " carnal " ve " etobur " ile karşılaştırın) türetildiğini ve kalbin koruyucusu olduğunu söyler.[11]
Carna'nın bayram günü takvimde nefastus olarak işaretlendi; yani hiçbir meclisin veya mahkemenin toplanamadığı bir resmi tatildi. Ona fasulye ezmesi ve domuz yağı - belki de yeniden kurutulmuş fasulye veya hoppinjohn [6] karıştırlarak bir yemek sunuldu ve bu nedenle gün Kalendae fabariae, Bean-Kalends (bean:fasulye) olarak biliniyordu, çünkü o zamanlar fasulye hasat olgunlaştı. Fasulye, bir besin mahsulü olarak önemine ek olarak, antik Yunan ve Roma'da birçok sihirli-dini özelliğe sahipti.[12]
William Warde Fowler, Carna'yı, kültü dini yenilikler veya reformlarla yeniden canlandırılmayan ve dolayısıyla Cumhuriyet'in sonunda belirsizliğe bürünmüş arkaik bir tanrıça olarak aldı.[13] Auguste Bouché-Leclercq, Carna'yı bir sağlık tanrıçası olarak görüyordu.[14] [6]
Ovid'in Fasti'sinde
[değiştir | kaynağı değiştir]Cranaë'ye tecavüz
[değiştir | kaynağı değiştir]Ovid'in Fasti'sinde, Cranaë Janus tarafından tecavüze uğrar.[15] Şiirsel bir sanat eseri olan Fasti, otantik folklor, antikacı bilgi ve kurgusal detaylandırmayı harmanlayan benzersiz bir fabrikasyondur. Bu, Ovid'in Augustus'un dini reformlarının hüküm süren ortodoksluğuna karşı meydan okuması olarak yorumlandı; bunlar genellikle arkaik canlanma kisvesi altındaki İmparatorluk propagandasının yenilikleri idi.[16]
Ovid, ayın ilk gününün Carna'ya adandığını belirterek başlıyor. Daha sonra, başka bir yerde Cardea olarak bilinen, Ovid'in kullanmadığı bir adı olan menteşe tanrıçasını tanımlar: "Onun ilahi varlığı ( numen ) aracılığıyla, kapatılmış olan şeyleri açar ve açılan şeyleri kapatır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Alıntılar
- ^ Newlands, Carole E. (1995), Playing with Time: Ovid and the Fasti 15 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Cornell University Press, p. 14
- ^ Fowler, William Warde (1908), The Roman Festivals of the Period of the Republic, London, p. 131.
- ^ Thomas Keightley, Ovid's Fasti (London, 1848, 2nd edition), p. 210.
- ^ McDonough (1997), "Carna, Proca, and the Strix on the Kalends of June," Transactions of the American Philological Association 127, p. 330.
- ^ Melissa Barden Dowling, "A Time to Regender: The Transformation of Roman Time," in Time and Uncertainty (Brill, 2004), p. 184.
- ^ a b c McDonough (1997).
- ^ Isidore of Seville, Etymologiae 13.1.7: Ianuae caeli duae sunt, oriens et occasus. Nam una porta sol procedit, alia se recipit.
- ^ See drawings of Roman door hinges in Harper's Dictionary of Classical Literature and Antiquities, vol. 1, p. 279 24 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Alan Richardson, in a series of articles in Oxford Journal of Archaeology: "The Numerical Basis of Roman Camps," 19.4 (2000) 425–437; "The Order of Battle in the Roman Army: Evidence from Marching Camps," 20.2 (2001) 171–185; "The Orientation of Roman Camps and Forts," Oxford Journal of Archaeology 24.4 (2005) 415–426.
- ^ Macrobius, Saturnalia 1.12.
- ^ Fowler, Festivals, pp. 131–132.
- ^ McDonough (1997) pp. 328–329, 339–341.
- ^ Fowler, Festivals, p. 130.
- ^ Auguste Bouché-Leclercq, Histoire de la divination dans l'antiquité (Jérôme Millon, 2003, originally published 1879–82), p. 741.
- ^ Ovid, Fasti 6.110ff. Riley, Thomas H. (1851) tr., Fasti 20 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 214ff
- ^ Newlands, Playing with Time, pp. 126, 144, et passim.