Bulanık mimari mekân analizi
Bulanık mimari mekân analizi (Bulanık çıkarım sistemi temelli mimari mekân analizi olarak da bilinir) her türlü mimari örgütlenme içerisindeki mekân oluşum ve yoğunluğunu inceleyen bir mekân analizi modelidir.[1][2]
Bulanık mimari mekân analizi mimarlık, iç mimarlık, kentsel planlama vb. mekân tasarımı alanlarında kullanılmaktadır.
Bulanık mimari mekân analizi
[değiştir | kaynağı değiştir]Bulanık mimari mekân analizi, mekân dizimi[3][4] (İngilizce: space syntax7 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) ve derinlik analizi[5] (İngilizce: isovist analysis24 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) teorilerinden Burçin Cem Arabacıoğlu tarafından, bulanık mantık temelli bir Mamdami bulanık çıkarım sistemi yardımı ile geliştirilmiştir. Bulanık mimari mekân analizi modeli, bir mimari mekânı, algılanabilir mimari elemanlarını sınır ve vurgu karakteristik ve yoğunlukları bağlamında değerlendirerek analiz etmektedir. Model diğer mekân analizi yöntemlerinden farklı olarak mimari mekân algısının çok duyulu özelliğine uygun olarak analiz edebilme imkânı sunmaktadır.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Arabacıoğlu, Burçin Cem (2010). "Using fuzzy inference system for architectural space analysis", Applied Soft Computing 10 (3): 926–937. DOI:10.1016/j.asoc.2009.10.011
- ^ Arabacıoğlu, Burçin Cem (2007) "Mimarlıkta mekân analizi için bulanık çıkarım sistemi temelli bir model önerisi", Arkitekt, 74, 512/513, 32-45.
- ^ Hillier, Bill and Hanson, Julienne (1984), "The Social Logic of Space", Cambridge University Press: Cambridge.
- ^ Hillier, Bill (1999), "Space is the Machine: A Configurational Theory of Architecture", Cambridge University Press: Cambridge.
- ^ Turner, Alasdair; Doxa, Maria; O'Sullivan, David and Penn, Alan (2001). "From isovists to visibility graphs: a methodology for the analysis of architectural space". Environment and Planning B 28 (1): 103–121. DOI:10.1068/b2684
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Arabacioglu, Burcin Cem (2010). "Using fuzzy inference system for architectural space analysis". Applied Soft Computing. 10 (3). ss. 926-937. doi:10.1016/j.asoc.2009.10.011. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2013.
- Cekmis, Asli; Hacihasanoglu, Isis; Ostwald, Michael J (2013), "A computational model for accommodating spatial uncertainty: Predicting inhabitation patterns in open-planned spaces", Building and Environment, doi:10.1016/j.buildenv.2013.11.023, 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Aralık 2013.
- Dutta, Kamlesh; Sarthak, Siddhant (2011), "Architectural space planning using evolutionary computing approaches: a review", Artificial Intelligence Review, 36 (4), ss. 311-321, doi:10.1007/s10462-011-9217-y[ölü/kırık bağlantı].
- Indraprastha, Aswin; Shinozaki, Michihiko (2011), "Elaboration Model for Mapping Architectural Space" (PDF), Journal of Asian Architecture and Building Engineering, 10 (2), ss. 1-8, 15 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 23 Aralık 2013
- Lin, Yuan Horng (2013), "Fuzzy Kappa Coefficient with Simulated Comparisons", Applied Mechanics and Materials, cilt 303-306, ss. 372-375, doi:10.4028/www.scientific.net/AMM.303-306.372, 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Aralık 2013
- Wurzer, Gabriel (2013), "In-process agent simulation for early stages of hospital planning", Mathematical and Computer Modelling of Dynamical Systems: Methods, Tools and Applications in Engineering and Related Sciences, 19 (4), ss. 331-343, doi:10.1080/13873954.2012.761638, 7 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Aralık 2013.
- Yang, Xin; Xu, Duan-qing; Zhao, Lei (2013), "Efficient data management for incoherent ray tracing", Applied Soft Computing, 13 (1), ss. 1-8, doi:10.1016/j.asoc.2012.07.002, 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Aralık 2013.