Boyan Kulesi

Boyan Kulesi
Silifke, Türkiye
Kulenin görünümü
Koordinatlar	36°27′51.5″K 34°6′1.8″D
Tip	Kule
Yapı tarihçesi
İnşa ettiren	Helenistik

Boyan Kulesi, Türkiye'nin Mersin ilinin Silifke ilçesinde bulunan Helenistik döneminden kalma bir kuledir.

Konumu

Kule, Mersin ilinin Silifke ilçesinde bulunmaktadır. Antik Korikos Kızkalesi'nin yaklaşık 3,5 kilometre kuzeybatısında, Silifke'nin 15 kilometre kuzeydoğusunda, kilise kalıntılarının bulunduğu Hasanaliler mezrasının yaklaşık bir kilometre doğusunda yer alır. Helenistik rahiplik devleti Olba'nın topraklarına aitti. Kule, birbiriyle görsel teması olan bir dizi gözetleme kulesinin batı ucunu oluşturuyor. Bunlar arasında kuzeydoğuda 1,5 ila 10 kilometre uzaklıktaki Akkum, Gömeç, Sarayın ve Yalama kuleleri yer alır.

Tanımı

Kulenin taban alanı yaklaşık 5,0×5,5 metre, kalan yüksekliği ise 9,50 metredir. Duvar, izodomik teknoloji kullanılarak harçsız inşa edilmiştir; bu, tüm taşların yaklaşık olarak aynı küboid formata sahip olduğu anlamına gelir. Giriş güney duvarında olup, kapı 0,90 metre genişliğinde ve 1,80 metre yüksekliğinde olup, sağ kapı panelinde kilitleme çubuğu için giriş deliği bulunmaktadır. Lentoda iki Olba simgesinin, bir sopanın ve bir çelengin ağır hasar görmüş kalıntılarını görebilirsiniz. Zemin kata ek olarak, kulenin iki üst katı ve üzerinde bir mazgallı platform vardı, ancak siperlerden yalnızca birkaçı kaldı. Zeminlerin kirişli tavanları dirsekli konsollara dayanıyordu. Güney duvarında birinci katta yarık pencere, ikinci katta ise 0,68×1,04 metre ölçülerinde dikdörtgen pencere olup, giriş kapısının üzerinde eğimli burun bulunmaktadır. Doğu cephesinde 0,92 × 1,06 metre ölçülerinde bir pencere daha bulunmakta, yanında drenaj kanalı bulunmaktadır, ayrıca birinci katta ve zemin katta da mazgal pencereler bulunmaktadır. Kuzey duvarında her katta yalnızca bir yarık pencere ve savaş platformu için bir drenaj kanalı bulunur; ayrıca batı duvarına da iki yarık pencere eklenmiştir.

Kapının üzerindeki tuğladaki üç delik muhtemelen girişin üzerindeki çardağı destekleyen kalasların yerleştirilmesi için tasarlanmıştı. Bununla birlikte, bu yalnızca daha sonraki bir aşamada, kulenin savunma işlevinin artık birincil olmadığı, çardak boyunca kapının üzerindeki eğimli burnun işlevi artık verilmediği zaman gerçekleşti. Birinci katın güney ve kuzey duvarlarındaki bir dizi kiriş deliği, buraya daha sonraki dönemde muhtemelen depolama amaçlı bir sahte zeminin eklendiğini göstermektedir.

Kulenin hemen yakınında bir presleme tesisi ve sarnıç da dahil olmak üzere Bizans dönemine ait konut ve ticari yapıların kalıntıları bulunmaktadır.

• 
  Güneybatıdan kule
• 
  Lentoda sopa ve çelenk izleri
• 
  Güney duvarındaki pencere ve eğimli burun
• 
  Yerleşim
• 
  Sarnıç

Kilikya kuleleri

Kilikya'da, özellikle Göksu Nehri ve Limonlu Çayı arasındaki bölgede çok sayıda Geç Helenistik ve Roma kulesi bulunmaktadır. Bunlardan bazıları bağımsızdı, bazıları yerleşim yerlerinin veya kalelerin parçalarıydı, ancak hepsinin gözetleme kulesi olarak hizmet ettiği görülür. MÖ 2. yüzyılda Selefkî'den Roma kontrolüne geçiş sırasında bölgeye yerleşen korsanların saldırılarına karşı koruma sağladılar. Farklı zamanlarda bölgenin ana kenti olan Korykos ve Elaiussa Sebaste'nin etrafında izodomik tarzda beş müstakil kule (Akkum, Boyan, Gömeç, Sarayın ve Yalama) kümeleniyor. Aynı zamanda ev ve depo olarak da hizmet verdikleri görülür. Alt katlar karanlıktı ve bu nedenle tahıl gibi gıda maddelerinin depolanması için kullanılabilirken, aynı zamanda çevrede yaşayanlar için bir sığınak yeri olarak da hizmet verebilirdi. Üst platformun mazgalları okçulara karşı koruma sağlıyordu. Farklı kulelerin benzer tarzı ve birbirlerinden üç ila beş kilometre uzakta olmaları nedeniyle, bunların bir grup olarak inşa edildiği, belki de birbirleriyle sinyaller aracılığıyla iletişim kurma amacı taşıdığı sonucuna varılabilir. Muhtemelen MÖ 133'te Seleukos egemenliğinin sonu, MÖ 65'te korsanların Pompey tarafından yenilgiye uğratılması ve (en geç) MS 74'te bölgenin bir Roma eyaletine dönüştürülmesi arasında inşa edilmişlerdir.

Bibliyografi

• Serra Durugönül: Türme und Siedlungen im Rauhen Kilikien. Asia Minor Studien Band 28. Rudolf Habelt, Bonn 1998, ISBN 3-7749-2840-1, S. 76–77, 92, 122.