Altıncı Koğuş
| Палата № 6 | |
 Rusça yayımlanmış bir nüshası. | |
| Yazar | Anton Çehov |
|---|---|
| Çevirmen | Yulva Muhurcişi |
| Dil | Rusça |
| Tür | Öykü |
| Yayım | 1892 (özgün) 2017 (TİBKY'de) (Türkçe) |
| Yayımcı | Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları |
| Sayfa | 68 |
Altıncı Koğuş (Rusça: Палата № 6), Anton Çehov'un 1892 tarihli kısa öyküsü. İlk olarak dönemin en popüler Rus dergilerinden olan Russkaya mysl'nin kasım sayısında yayımlandı ve oldukça ilgi gördü.[1] Çehov bu eserinde eğitimli bir akıl hastası olan İvan Dmitriç ile Doktor Andrey Yefimıç ekseninde iki farklı insan tipi çizmektedir. Ülkenin sorunlarıyla ilgilenmeyerek seyirci kalmayı tercih eden kişilere yönelik eleştiriler, ölüm ve ölümsüzlük, tanrının varlığı veya yokluğu, yozlaşan memurlar, kitap okuma alışkanlığı ve empati gibi konularda çok sayıda iç ve karşılıklı konuşmalara da yer vermiştir. Kaynaklara göre Vladimir Lenin de bu öyküyü okumuş ve etkilenerek kendisini bu koğuşa kapatılmış gibi hissettiğini söylediği anlatılmaktadır.[2]
Öykü aynı adla birçok kez sinemaya da uyarlandı. Lucian Pintilie yönetmenliğindeki 1978 yapımı "Ward Six" ve 2009 yapımı filmde orijinal senaryo kullanıldı.[3] Türkiye'de de aynı adla Kemal Demirel'in uyarlamasıyla Devlet Tiyatrolarında sahnelendi.[4]
Konusu
[değiştir | kaynağı değiştir]Ana karakterlerden Dmitriç kendisini sürekli endişe içinde bulur ve herhangi bir suç işlememesine rağmen devamlı takip edildiğini düşünür. Paranoyak bir izlenim veren Dmitriç en sonunda Altıncı Koğuş'a yatırılır. Bu akıl hastanesinde kaldığı koğuş oldukça kötü durumdadır ve hastalarla ilgilenilmemektedir. Dmitriç de maruz kaldığı bu durumdan şikayetçidir, yaşadıkları zorbalıklara ve adaletsizliklere karşı çıkmaktadır. Koğuşta kalan beş kişinin doktoru olan Andrey Yefimıç ise kendi statükosunun devamlılığını isteyen, mevcut durumu değiştirmek için hiçbir şey yapmayan bir kişi görünümündedir. Kitap düşkünü olan Yefimıç de birtakım felsefi sorgulamalar yapmaktadır ve görece yalnız bir insandır.Nitekim bir gün Altıncı Koğuş'a uğrar ve Dmitriç ile sohbet eder. Dmitriç onun bir casus olduğunu düşünse bile Yefimıç'in hastane ve hapishane kıyası sonrasında düşüncesi değişir. İkilinin felsefi konuşmaları bir süre devam eder. Bu konuşmalarda Dmitriç doktoru mağlup edercesine küçümser fakat Yefimıç yaşadığı yalnızlık ve konuşacak kimsesi olmaması gibi nedenlerden ötürü onunla sohbet etmekten mutluluk duyar. İşte ikilinin bu sohbetlerine gizlice tanıklık edenler doktorun da hasta olduğu düşüncesine kapılır. Yerel yönetimin olağan toplantısı görünümündeki bir davete icap eden Yefimıç için yolun sonu gözükmektedir. Sohbet sırasında uzmanlarca sınandığını fark etmez ve koltuğundan olmasına giden süreç hızlanır. Devamında maddi durumunun da kötüye gitmesi arkadaşlarının tedavi önerisine sıcak bakmasına neden olur. Yefimıç da hastalarının kaldığı Altıncı Koğuş'a kapatılır. Kısa bir süre sonra da hayatını kaybeder.[5]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Ward Number Six". Britannica. 24 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018.
- ^ Service, Robert (2000). "Lenin: A Biography" (İngilizce). Macmillan Publishers. s. 79. 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018.
- ^ Holden, Stephen. "Longing for the Old Days and Looking for Meaning". The Newyork Times. 7 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018.
- ^ "Altıncı Koğuş". Devlet Tiyatroları. 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018.
- ^ Çehov, Anton Pavloviç (Nisan 2018). Altıncı Koğuş [Yulva Muhurcişi] (5 bas.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. s. 1-68. ISBN 9786052951569.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Andrey Voznesenski, Prophecies of a Greedy Observer 2 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times, 1988.
- Ward No. 6 20 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Eldritch Press
