İçeriğe atla

Ahşap baskı

Kontrol Edilmiş
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Tang Hanedanı döneminde Elmas Sutra'nın karmaşık ön yüzü. MS 868 üretim tarihini içeren dünyanın en eski basılı metnidir.

Ahşap baskı, Doğu Asya'da yaygın olarak kullanılan ve antik çağda Çin'de tekstil ve daha sonra kâğıt üzerine baskı yöntemi olarak kullanılan metin, resim veya desenleri basma tekniğidir. Her sayfa veya görüntü, orijinal düzeyde yalnızca bazı alanlar ve çizgiler bırakacak şekilde ahşap bir blok oyularak oluşturulur; bir kabartma baskı işleminde mürekkeplenen ve baskıda gösterilen bunlardır. Blokları oymak yetenekli ve zahmetli bir iştir, ancak daha sonra çok sayıda baskı basılabilir.

Ahşap baskı tekniği, yazılı iletişimin yaygınlaşmasının öncülüğünü yapmış olan bir baskı tekniğidir. Bu baskı tekniği, çok sayıda belge ve kitabın basımını kolaylaştırmış ve böylece bilginin yaygınlaşmasına ve korunmasına katkıda bulunmuştur.

Kumaş üzerine baskı yöntemi olarak, Çin'den günümüze kalan en eski örnekler MS 220'den öncesine kadar uzanmaktadır. Ahşap baskı tekniği, ilk olarak Çin'de, Tang Hanedanlığı (618-907) döneminde ortaya çıkmıştır. 19. yüzyıla kadar kitapların ve diğer metinlerin yanı sıra görüntülerin basılmasında da yaygın olarak kullanılan Doğu Asya yöntemi olarak kaldı. Ukiyo-e, en iyi bilinen Japon ahşap baskı sanatıdır. Avrupa'da görüntüleri kağıda basma tekniğinin çoğu kullanımı, esas olarak 15. yüzyılda üretilen blok kitaplar dışında, gravür sanat terimiyle kapsanmaktadır.

Xi'an'da ortaya çıkarılan Çince Sanskritçe baskı, Tang Hanedanlığı, 650-670

Ahşap baskı tekniğinin tarihi, Budizmin yayılması ve kağıt üretimindeki gelişmelerle doğrudan ilişkilidir. Çinli keşişler, Budizmin kitaplarını elde etmek ve yaymak için ahşap baskı teknolojisini kullanmışlardır. İlk olarak, yazıların ahşap bloklara oyulması ve ardından mürekkep ile kaplanarak kağıda basılmasıyla gerçekleştirilen bu teknik, kitap basımının yaygınlaşmasına ve yaygınlaşan Budizmin etkisini daha da arttırmasına yardımcı oldu.[1]

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı ve 8. yüzyılda Avrupa'ya ulaştı.[2] Avrupa'da, Gutenberg'in matbaa teknolojisiyle birlikte, ahşap baskı teknolojisi daha da gelişti ve kitap basımı daha hızlı ve daha ucuz hale geldi. Günümüzde, ahşap baskı tekniği hala bazı kültürel etkinliklerde kullanılmaktadır ve geleneksel bir baskı tekniği olarak değerini korumaktadır.

Ahşap baskı tekniği, yazılı iletişimin yaygınlaşmasının öncülüğünü yapmış olan bir baskı tekniğidir. Bu baskı tekniği, ilk olarak Çin'de, Tang Hanedanlığı (618-907) döneminde ortaya çıkmıştır. Çinli keşişler, Budizmin kitaplarını elde etmek ve yaymak için ahşap baskı teknolojisini kullanmışlardır. İlk olarak, yazıların ahşap bloklara oyulması ve ardından mürekkep ile kaplanarak kağıda basılmasıyla gerçekleştirilen bu teknik, kitap basımının yaygınlaşmasına ve yaygınlaşan Budizmin etkisini daha da arttırmasına yardımcı oldu.[3]

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı ve 8. yüzyılda Avrupa'ya ulaştı. Avrupa'da, Gutenberg'in matbaa teknolojisiyle birlikte, ahşap baskı teknolojisi daha da gelişti ve kitap basımı daha hızlı ve daha ucuz hale geldi. Günümüzde, ahşap baskı tekniği hala bazı kültürel etkinliklerde kullanılmaktadır ve geleneksel bir baskı tekniği olarak değerini korumaktadır.

Japonya, Avrupa ve Osmanlı Devleti

[değiştir | kaynağı değiştir]
Japonya'daki en eski basılı metin olan Hyakumantō Darani, c. 770

Ahşap baskı tekniği, Çin'den Japonya'ya ve Kore'ye kadar yayıldı. Japonya'da, ahşap baskı tekniği Heian döneminde (794-1185) gelişti ve daha sonra Edo döneminde (1603-1868) en yüksek seviyeye ulaştı. Japonya'da ahşap baskı, ukiyo-e adı verilen bir sanat formu olarak gelişti ve kitap, resim ve tiyatro baskıları için kullanıldı.[4]

Avrupa'da, ahşap baskı tekniği 14. yüzyılda İtalya'da kullanılmaya başlandı. Ancak, bu teknoloji özellikle 15. yüzyılın ortalarında Johannes Gutenberg'in matbaası ile birlikte gelişti. Avrupa'da ahşap baskı, kitap, broşür, kartpostal, para ve hatta tıp baskıları için kullanıldı.[5]

İlke ve dirilişte kalbin meyvelerinden bir sayfa - Sarı Abdullah Efendi - Konstantinopolis'te Amerah Matbaasında basılmıştır H. 1288 - M.1870/71 Harvard Üniversitesi Kütüphanesi

Osmanlı İmparatorluğu'nda, ahşap baskı tekniği 18. yüzyılda kullanılmaya başlandı ve İstanbul'daki Matbaa-i Amire'de geliştirildi. Ahşap baskı tekniği, Osmanlı İmparatorluğu'nda yayınlanan kitapların basımında kullanıldı ve 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda modern matbaa teknolojisi ile birlikte gelişti.[6]

Yangzhou Müzesinden bir örnek

El işi bir baskı yöntemi olan ahşap baskı, geleneksel bir baskı yöntemi olarak kabul edilir. Bu yöntemde, bir ahşap blok üzerindeki yüzey kabartmaları mürekkeple kaplanır ve ardından kağıt üzerine uygulanır. Kabartma yüzeyler genellikle baskının siyah-beyaz şekilde çıkarılmasını sağlamak için tek renkli ve basit tasarımlar kullanılır.[7]

Ahşap baskı, basit bir teknik olsa da, titiz ve özenli bir çalışma gerektirir. İlk olarak, bir tasarımcı ya da sanatçı, bir çizim oluşturur ve bu çizim daha sonra bir ahşap blok üzerinde kesilir. Kesilmiş blok daha sonra mürekkeple kaplanır ve kağıt üzerine uygulanır. Bu işlem birkaç kez tekrarlanarak, istenen sonucu elde etmek için renk katmanları oluşturulabilir.[8]

Günümüzde ahşap baskı, özellikle el yapımı sanat eserleri üretmek için kullanılmaktadır. Ancak, teknolojideki gelişmeler nedeniyle, daha hızlı ve daha kolay bir dijital baskı yöntemi olan dijital baskı, ahşap baskının yerini almıştır.[8]

  1. ^ Pan, Jixing (Haziran 1997). "On the origin of printing in the light of new archaeological discoveries". Chinese Science Bulletin (İngilizce). 42 (12): 976-981. doi:10.1007/BF02882611. ISSN 1001-6538. 
  2. ^ 1955-, Salter, Rebecca, (2006). Japanese popular prints : from votive slips to playing cards. University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-3083-0. OCLC 760657779. 
  3. ^ Dao, Zhi. History of Printing in China (İngilizce). DeepLogic. 14 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  4. ^ Salter, Rebecca (28 Şubat 2002). Japanese Woodblock Printing (İngilizce). University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-2553-9. 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  5. ^ Eisenstein, Elizabeth L. (12 Eylül 2005). The Printing Revolution in Early Modern Europe (İngilizce). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-84543-4. 14 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  6. ^ İhsanoğlu, Ekmeleddin (2021). Studies on Ottoman science and culture. Abingdon, Oxon. ISBN 978-1-003-12014-8. OCLC 1192303913. 3 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  7. ^ Cohen, Martin S. (1977). "The Novel in Woodcuts: A Handbook". Journal of Modern Literature. 6 (2): 171-195. ISSN 0022-281X. 23 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2023. 
  8. ^ a b Walker, George Alexander (2005). The Woodcut Artist's Handbook: Techniques and Tools for Relief Printmaking (İngilizce). Firefly Books. ISBN 978-1-55407-045-9. 18 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2023. 
  • Barrett, Timothy Hugh (2008), The Woman Who Discovered Printing, Great Britain: Yale University Press, ISBN 978-0-300-12728-7 
  • Bulliet, Richard W. (1987). "Medieval Arabic Tarsh: A Forgotten Chapter in the History of Printing" (PDF). Journal of the American Oriental Society. 107 (3): 427-438. doi:10.2307/603463. JSTOR 603463. 4 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 17 Ocak 2019. 
  • Carter, John (2006). An ABC for Book Collectors (8. bas.). Delaware: Oak Knoll Books. ISBN 9781584561125. 
  • Chia, Lucille (2011), Knowledge and Text Production in an Age of Print: China, 900-1400, Brill 
  • Lane, Richard (1978). Images from the Floating World: The Japanese Print. Old Saybrook, CT: Konecky & Konecky. ISBN 978-1-56852-481-8. OCLC 475522764. 
  • McMurtrie, Douglas C. (1962), THE BOOK: The Story of Printing & Bookmaking, Oxford University Press, seventh edition 
  • Rivière, Jean Roger (1966). Summa Artis XX. El arte de la China (spanish). Madrid: Espasa Calpe. 
  • Tsien, Tsuen-Hsuin (1985), Science and Civilization in China. Vol. 5: Chemistry and Chemical Technology. Part 1: Paper and Printing, Cambridge University Press, ISBN 0-521-08690-6 
  • Twitchett, Denis (1998b), The Cambridge History of China Volume 8 The Ming Dynasty, 1368—1644, Part 2, Cambridge University Press 
  • Wilkinson, Endymion (2012), Chinese History: A New Manual, Harvard University Asia Center for the Harvard-Yenching Institute 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]