Afrodisyaslı İskender

Afrodisyaslı İskender
Afrodisyaslı İskender
Doğumu	MS 2. yüzyıl; Aphrodisias, Caria; (bugün Geyre, Karacasu, Aydın)
Ölümü	MS 3. yüzyıl; Atina;
Okulu	Peripatetik ekol; Aleksandristler

Afrodisiaslı İskender (Antik Yunanca: Ἀλέξανδρος ὁ Ἀφροδισιεύς), Peripatetik filozof ve Aristoteles'in yazıları üzerine Antik Yunan yorumcuları arasında en ünlü olanıydı. Karya'da Afrodisias'ın yerlisiydi ve 3. yüzyılın başlarında Atina'da yaşadı ve öğretmenlik yaptı. Burada Peripatetik okulunun başı olarak görev yaptı. Aristoteles'in eserleri üzerine birçok yorum yazdı; Kıyas, Topika, Meteoroloji ve Metafizik bunlardandır. Birkaç orijinal eseri de günümüze ulaşmıştır ve Stoacı zorunluluk öğretisine karşı çıktığı bir çalışması Kader Üzerine ve biri Ruh Üzerine. Aristoteles hakkındaki yorumları o kadar yararlı kabul edildi ki, "yorumcu" olarak tanındı.

Yaşamı

İskender, Karya'da (bugünkü Türkiye) Afrodisias'ın yerlisiydi ve 2. yüzyılın sonlarında Atina'ya geldi. O iki Stoacı^[1] ya da muhtemelen Peripatetik filozof Sosigenes^[2] ve Herminus ve belki de Midillili Aristoteles'in öğrencisiydi. Atina'da Peripatetik okulunun başına geçti ve Peripatetik felsefesi üzerine ders verdi. İskender'in Kader Üzerine adlı eserini Septimius Severus ve Caracalla'ya Atina'daki pozisyonundan ötürü minnettarlıkla adaması, 198 ile 209 arasında bir tarihi işaret ediyor. Aphrodisias'tan yakın zamanda yayınlanan bir yazıt, Atina'daki Okullardan birinin başkanı olduğunu doğruluyor ve tam adını Titus Aurelius Alexander olarak veriyor. Onun tam adlandırması, büyükbabasına veya diğer atasına muhtemelen İmparator Antoninus Pius tarafından Asya prokonsülü iken Roma vatandaşlığı verildiğini gösteriyor. Yazıt, İskender ve aynı zamanda bir filozof olarak da adlandırılan babasını onurlandırıyor. Bu gerçek, İskender'in külliyatının bir parçasını oluşturan bazı şüpheli eserlerin babasına atfedilmesi gerektiğini gösterir.^[3]

Etkisi

6. yüzyıla gelindiğinde, İskender'in Aristoteles hakkındaki yorumları o kadar kabul edildi ki, "yorumcu" (Grekçe: ὁ ἐξηγητής ).^[4] Yorumları, çoğunu çeviren Araplar arasında büyük saygı görüyordu,^[5] ve İbn Meymun tarafından çok alıntılanıyor.

1210'da, Paris Kilise Konseyi, muhtemelen İskender'in diğerlerinin yanı sıra yazılarını hedef alan bir kınama bildirisi yayınladı.^[6]

Erken Rönesans'ta ruhun ölümlülüğüne dair doktrini Pietro Pomponazzi (Thomistlere ve İbn Rüşdcülere karşı)^[5] ve halefi Cesare Cremonini tarafından benimsendi. Bu okul İskenderciler olarak bilinir.

Kaynakça

^ J.P. Lynch, Aristotle's School, Berkeley, 1972, p. 215. See Sosigenes the Peripatetic.
^ See Alexander's Comm. in Arist. Meteor., p. 143.13 Hayduck (Grekçe: ὁ διδάσκαλος ἡμῶν Σωσιγένης), Themistius, Paraphr. in Arist. de Anima, p. 61.23 Heinze, Ps.-Ammonius, Comm. in Arist. Anal. Pr. p. 39.24 Wallies, and Philoponus, Comm. in Arist. Anal. Pr., p. 126.20-23 Wallies.
^ R. Sharples, 'Implications of the new Alexander of Aphrodisias inscription', in Bulletin of the Institute of Classical Studies 48 (2005) pp. 47-56.
^ Cf. Simplicius, in Phys. 707, 33; 1170, 13; 1176, 32; Philoponus, in An. Pr. 126, 21; Olympiodorus, in Meteor. 263, 21. But see Jonathan Barnes et al., (1991), Alexander of Aphrodisias, On Aristotle Prior Analytics 1.1-7, page 4, who argue: "In all these texts Alexander is indeed referred to by phrases such as 'the commentator' or 'Aristotle's commentator'; but these phrases are not honorific titles - they are ordinary referring expressions. If, at the end of a book review, you read 'The author deserves our thanks', you will rightly take this for praise - but you will not think that the author has been honoured as The Author par excellence."
^ ^a ^b Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Alexander of Aphrodisias". Encyclopædia Britannica. 1 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 566.
^ G. Théry, Autour du décret de 1210: II, Alexandre d'Aphrodise. Aperçu sur l'influence de sa noétique, Kain, Belgium, 1926, pp. 7 ff.

[1] J.P. Lynch, Aristotle's School, Berkeley, 1972, p. 215. See Sosigenes the Peripatetic.

[2] See Alexander's Comm. in Arist. Meteor., p. 143.13 Hayduck (Grekçe: ὁ διδάσκαλος ἡμῶν Σωσιγένης), Themistius, Paraphr. in Arist. de Anima, p. 61.23 Heinze, Ps.-Ammonius, Comm. in Arist. Anal. Pr. p. 39.24 Wallies, and Philoponus, Comm. in Arist. Anal. Pr., p. 126.20-23 Wallies.

[3] R. Sharples, 'Implications of the new Alexander of Aphrodisias inscription', in Bulletin of the Institute of Classical Studies 48 (2005) pp. 47-56.

[4] Cf. Simplicius, in Phys. 707, 33; 1170, 13; 1176, 32; Philoponus, in An. Pr. 126, 21; Olympiodorus, in Meteor. 263, 21. But see Jonathan Barnes et al., (1991), Alexander of Aphrodisias, On Aristotle Prior Analytics 1.1-7, page 4, who argue: "In all these texts Alexander is indeed referred to by phrases such as 'the commentator' or 'Aristotle's commentator'; but these phrases are not honorific titles - they are ordinary referring expressions. If, at the end of a book review, you read 'The author deserves our thanks', you will rightly take this for praise - but you will not think that the author has been honoured as The Author par excellence."

[eb1911-5] Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Alexander of Aphrodisias". Encyclopædia Britannica. 1 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 566.

[6] G. Théry, Autour du décret de 1210: II, Alexandre d'Aphrodise. Aperçu sur l'influence de sa noétique, Kain, Belgium, 1926, pp. 7 ff.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]