İçeriğe atla

120347 Salacia

Vikipedi, özgür ansiklopedi
120347 Salacia
Keck Gözlemevi tarafından görüntülenen Salacia (parlak, merkez) ve uydusu Actaea (sönük, solda)
Keşif[1][2]
KeşfedenH. G. Roe
M. E. Brown
K. M. Barkume
Keşif yeriPalomar
Keşif tarihi22 Eylül 2004
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(120347) Salacia
Adın kaynağı
Salacia (Roma mitolojisi)[2]
Alternatif adlandırma
2004 SB60
TNO[1] · Cubewano[3]
Ayrık[4]
Sembol or
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 31 Mayıs 2020 (JD 2459000,5)
Belirsizlik parametresi 3
Gözlem yayı37,16 yıl (13.572 gün)
İlk önkeşif tarihi25 Haziran 1982
Günöte46,670 AU
Günberi37,697 AU
42,184 AU
Dış merkezlik0,10636
273,98 yr (100,073 days)
123,138°
0° 0d 12.951s / gün
Eğiklik23,921°
279,880°
312,294°
Bilinen doğal uydusu1 (Actaea)
Fiziksel özellikler
BB[5]
B−V=0,66±0,06[5]
V−R=0,40±0,04[5]
V−I=0,83±0,04[5]
20,7
4,360±0,011 (sistem)[6]
4,476±0,013 (Salacia)[6]
6,850±0,053 (Actaea)[6]
3,9[1]
Ortalama çap
846±21 km[7][a]
854±45 km (eşit albedo)[8]
866±37 km[9]
Kütle(4,922±0,071)×1020 kg (sistem)[7]
(4,38±0,16)×1020 kg (sistem kütlesi)[8][6]
Ortalama yoğunluk
1,5±0,12 g/cm3[7]
1,29+0,29
-0,23 g/cm3 (sistem)[8]
1,26±0,16 g/cm3[9]
6,09 sa (0,254 g)
6.09 h[1]
0,044±0,004[8]
0,042±0,004[9]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Salacia (küçük gezegen adı: 120347 Salacia), Kuiper kuşağında bulunan yaklaşık 850 km (530 mi) çapındaki büyük bir Neptün ötesi nesnedir. 22 Eylül 2004'te Amerikalı gökbilimciler Henry Roe, Michael Brown ve Kristina Barkume tarafından Kaliforniya'daki Palomar Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Salacia, Güneş'in etrafındaki yörüngesi cüce gezegen Plüton'unkinden biraz daha büyük bir ortalama mesafededir. Adını Roma tanrıçası Salacia'dan almıştır ve bilinen tek bir ayı vardır: Actaea .

Brown, Salacia'nın bir cüce gezegen olduğunun neredeyse kesin olduğunu belirtmiştir.[10] Ancak William Grundy ve arkadaşları, 400-1.000 km boyut aralığında, yoğunlukları ≈ 1,2 g/cm3 veya daha az ve albedoları ≈ 0,2' den daha az olan cisimlerin, farklılaşmak veya hidrostatik dengeye çökmek bir yana, muhtemelen hiçbir zaman tamamen katı cisimlere dönüşmediklerini veya yeniden yüzeyleşmediklerini ve bu nedenle de cüce gezegen olma olasılıklarının çok düşük olduğunu ileri sürmektedirler.[11] Salacia bu boyut aralığının üst ucundadır ve çok düşük bir albedoya sahiptir, ancak Grundy ve arkadaşları daha sonra bu cismin 1,5±0,1 g/cm3 gibi nispeten yüksek bir yoğunluğa sahip olduğunu tespit etmişlerdir.[7]

Yörünge[değiştir | kaynağı değiştir]

Salacia'nın yörüngesi, yükselen düğümün neredeyse zıt boylamı dışında Plüton'un yörüngesine benzer. Mevcut konumu ekliptik üzerindeki en kuzey konumuna yakındır.

Salacia, orta dereceli bir dışmerkezliğe (0,11) ve büyük bir eğime (23,9°) sahip rezonant olmayan bir cisimdir, bu da onu Derin Ekliptik Araştırması sınıflandırmasında dağınık disk-saçılmış cisim ve Gladman ve arkadaşlarının sınıflandırma sisteminde ise sıcak bir klasik Kuiper kuşağı cismi yapmaktadır.[12] Salacia'nın yörüngesi Haumea çarpışma ailesinin parametre alanı içerisindedir, ancak Salacia, güçlü su-buz soğurma bantlarının eksikliğinden de anlaşılacağı üzere, bu ailenin bir parçası değildir.[6]

Fiziksel özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

2019 itibariyle, Salacia-Actaea sisteminin toplam kütlesinin (4,922±0,071)×1020 kg ve ortalama sistem yoğunluğunun 1,51 g/cm3 olduğu hesaplanmıştır; Salacia'nın çapının yaklaşık 846 km olduğu tahmin edilmektedir.[7] Salacia, bilinen en büyük Neptün ötesi cisimler arasında en düşük albedoya sahiptir.[6] Geliştirilmiş bir termofiziksel modellemeye dayanan 2017 tahminine göre, Salacia'nın boyutu 866 km ile biraz daha büyük ve yoğunluğu bu nedenle biraz daha düşüktür (aşağıda ele alınan eski kütle tahmini ile 1,26 g/cm3 olarak hesaplanmıştır).[9]

Salacia'nın daha önce yaklaşık (4,38±0,16)×1020 kg kütleye sahip olduğuna inanılıyordu, ki bu durumda bilinen herhangi bir büyük TNO'nun en düşük yoğunluğuna (yaklaşık 1,29 g/cm3) sahip olmuş olacaktı;[8] William Grundy ve meslektaşları bu düşük yoğunluğun Salacia'nın asla katı bir cisme dönüşmediği anlamına geleceğini, bu durumda hidrostatik dengede olmayacağını öne sürdüler.[11] Salacia'nın kızılötesi spektrumu neredeyse hiç belirgin değildir, bu da yüzeyde %5'ten daha az su buzu bolluğuna işaret etmektedir.[8][13] James Webb Uzay Teleskobu (JWST) tarafından 2022 yılında yapılan yakın kızılötesi spektroskopi, Salacia'nın yüzeyinde su buzunun varlığını ortaya koymuştur.[14] JWST'nin Salacia spektrumunda metan gibi uçucu buzlara dair herhangi bir işaret tespit edilmemiştir.[14] Işık eğrisi genliği sadece %3'tür.[6]

Uydu[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: Actaea (uydu)

Salacia'nın bilinen bir adet doğal uydusu vardır: Actaea, 5619±89 km uzaklıkta ve 0,0084±0,0076 dışmerkezlikle her 5,49380±0,00016 g'de bir birincil yörüngesinde döner. Keith Noll, Harold Levison, Denise Stephens ve William Grundy tarafından 21 Temmuz 2006 tarihinde Hubble Uzay Teleskobu ile keşfedilmiştir.[15]

Actaea, Salacia'dan 2,372±0,060 kadir daha sönüktür,[8] bu da eşit albedolar için 2,98'lik bir çap oranına işaret etmektedir.[6] Dolayısıyla, eşit albedo varsayıldığında, 286±24 km km'lik bir çapa sahiptir.[8] Geliştirilmiş bir modellemeye dayanan 2017 tahminine göre, Actaea'nın boyutu 290±21 km ile bir miktar daha büyüktür.[9]

Actaea, Salacia ile aynı renge sahiptir (sırasıyla V-I = 0,89±0,02 ve 0,87±0,01) ve bu da eşit albedo varsayımını desteklemektedir.[6]

Salacia sisteminin yörüngelerini daireselleştirmek için yeterli gelgit evrimi geçirmiş olması gerektiği hesaplanmıştır, bu da ölçülen düşük dışmerkezlikle tutarlıdır, ancak birincil sistemin gelgitsel olarak kilitlenmesine gerek yoktur.[6] Yarı büyük ekseninin birincil Hill yarıçapına oranı 0,0023'tür ve bilinen bir yörüngeye sahip en yakın Neptün ötesi ikilidir.[6] Salacia ve Actaea 2067'de birbirlerini okült edeceklerdir.[6]

Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu küçük gezegen adını tuzlu su tanrıçası ve Neptün'ün eşi olan Salacia'dan almıştır.[2] İsimlendirme atıfı 18 Şubat 2011 tarihinde yayımlanmıştır (M.P.C. 73984).[16]

Uydunun adı olan Actaea'nın ismi de aynı tarihte verilmiştir. Actaea bir su perisi ya da nereiddir.

Gezegen sembolleri artık astronomide kullanılmamaktadır, bu nedenle Salacia astronomi literatüründe hiçbir zaman bir sembol almamıştır. Cüce gezegenler için semboller tasarlayan bir yazılım mühendisi olan Denis Moskowitz, Salacia için sembol olarak stilize edilmiş bir hippocamp (, formerly ) önermiştir;[17] bu sembol yaygın olarak kullanılmamaktadır.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Salacia ve Actaea'nın her ikisi de küresel ve aynı albedoya sahip olması durumunda yaklaşık olarak.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 120347 Salacia (2004 SB60)" (2019-09-21 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 7 Kasım 2019. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2020. 
  2. ^ a b c "120347 Salacia (2004 SB60)". Minor Planet Center. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
  3. ^ "MPEC 2009-R09 :Distant Minor Planets (2009 SEPT. 16.0 TT)". IAU Minor Planet Center. 4 Eylül 2009. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2011. 
  4. ^ Buie, Marc W. "Orbit Fit and Astrometric record for 120347" (2007-08-12 using 62 of 73 observations). SwRI (Space Science Department). 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2009. 
  5. ^ a b c d Belskaya, Irina N.; Barucci, Maria A.; Fulchignoni, Marcello; Lazzarin, M. (April 2015). "Updated taxonomy of trans-neptunian objects and centaurs: Influence of albedo". Icarus. Cilt 250. ss. 482-491. Bibcode:2015Icar..250..482B. doi:10.1016/j.icarus.2014.12.004. 
  6. ^ a b c d e f g h i j k l Stansberry, J.A.; Grundy, W.M.; Mueller, M.; ve diğerleri. (2012). "Physical Properties of Trans-Neptunian Binaries (120347) Salacia–Actaea and (42355) Typhon–Echidna". Icarus. 219 (2). ss. 676-688. Bibcode:2012Icar..219..676S. CiteSeerX 10.1.1.398.6675 $2. doi:10.1016/j.icarus.2012.03.029. 
  7. ^ a b c d e Grundy, W. M.; Noll, K. S.; Roe, H. G.; Buie, M. W.; Porter, S. B.; Parker, A. H.; Nesvorný, D.; Benecchi, S. D.; Stephens, D. C.; Trujillo, C. A. (2019). "Mutual Orbit Orientations of Transneptunian Binaries" (PDF). Icarus. Cilt 334. ss. 62-78. Bibcode:2019Icar..334...62G. doi:10.1016/j.icarus.2019.03.035. ISSN 0019-1035. 15 Ocak 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2019. 
  8. ^ a b c d e f g h Fornasier, S.; Lellouch, E.; Müller, P., T.; ve diğerleri. (2013). "TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of 9 bright targets at 70–500 μm". Astronomy & Astrophysics. Cilt 555. ss. A92. arXiv:1305.0449v2 $2. Bibcode:2013A&A...555A..15F. doi:10.1051/0004-6361/201321329. 
  9. ^ a b c d e Brown, Michael E.; Butler, Bryan J. (20 Haziran 2017). "The Density of Mid-sized Kuiper Belt Objects from ALMA Thermal Observations". The Astronomical Journal. 154 (1). s. 19. arXiv:1702.07414 $2. Bibcode:2017AJ....154...19B. doi:10.3847/1538-3881/aa6346. 
  10. ^ Brown, Michael E. "How many dwarf planets are there in the outer solar system? (updates daily)". California Institute of Technology. 19 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. 
  11. ^ a b W.M. Grundy, K.S. Noll, M.W. Buie, S.D. Benecchi, D. Ragozzine & H.G. Roe, 'The Mutual Orbit, Mass, and Density of Transneptunian Binary Gǃkúnǁʼhòmdímà ((229762) 2007 UK126)', Icarus (forthcoming, available online 30 March 2019) 7 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. DOI: 10.1016/j.icarus.2018.12.037,
  12. ^ Gladman, B.; Marsden, B. G.; VanLaerhoven, C. (2008). "Nomenclature in the Outer Solar System" (PDF). The Solar System Beyond Neptune. s. 43. 2 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Mayıs 2016. 
  13. ^ Schaller, E. L.; Brown, M. E. (2008). "Detection of Additional Members of the 2003 EL61 Collisional Family via Near-Infrared Spectroscopy". Astrophysical Journal. 684 (2). ss. L107-L109. arXiv:0808.0185 $2. Bibcode:2008ApJ...684L.107S. doi:10.1086/592232. 
  14. ^ a b Cook, J. C.; Brunetto, R.; De Souza Feliciano, A. C.; Emery, J.; Holler, B.; Parker, A. H. (June 2023). Hapke Modeling of Several KBOs from JWST Observations (PDF). Asteroids, Comets, Meteors Conference 2023. Lunar and Planetary Institute. 24 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Mayıs 2023. 
  15. ^ "IAUC 8751: (120347) 2004 SB_60; 2006gi, 2006gj; V733 Cep". Cbat.eps.harvard.edu. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2014. 
  16. ^ "MPC/MPO/MPS Archive". Minor Planet Center. 11 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2017. 
  17. ^ Miller, Kirk (26 Ekim 2021). "Unicode request for dwarf-planet symbols" (PDF). unicode.org. 23 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Ekim 2022. 
DünyaAyCharonCharonNixNixKerberosKerberosStyxStyxHydraHydraPlütonPlütonDysnomiaDysnomiaErisErisNamakaNamakaHi'iakaHi'iakaHaumeaHaumeaMakemakeMakemakeMK2MK2XiangliuXiangliuGonggongGonggongWeywotWeywotQuaoarQuaoarSednaSednaVanthVanthOrcusOrcusActaeaActaeaSalaciaSalacia2002 MS42002 MS4Dosya:10 Largest Trans-Neptunian objects (TNOS).png
Plüton, Eris, Makemake, Haumea, Gonggong (2007 OR10), Sedna, Quaoar, Orcus, 2002 MS4 ve Salacia'nın sanatsal sıralaması.
[ ]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

<nowiki>

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=120347_Salacia&oldid=33148946" sayfasından alınmıştır