Çakonya
 Mora Yarımadası'nın 1890 etnografik haritası, Çakonca konuşulan alanlar koyu gök mavisi gösterilmiştir | |
| Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
|---|---|
| Yunanistan, Amerika Birleşik Devletleri, Avustralya | |
| Diller | |
| Din | |
y. 9. yüzyıla kadar: Antik Yunan dini; y. 9. yüzyıldan günümüze: Rum Ortodoks Kilisesi | |
| İlgili etnik gruplar | |
| Maniots, Sarakatsani, diğer Yunanlar |
Çakonya (Yunanca: Τσακωνιά) ya da Çakonya bölgesi (Yunanca: Τσακωνικός χώρος) Arkadya'da Pera Melana çevresinde bulunan 13 kasaba, köy ve mezrayı çevreleyen bölgede, doğu Mora Yarımadası'da Çakonca konuşulduğu küçük alanı ifade eder. Modern Yunan devletinin resmi olarak tanımlanmış bir siyasi varlık değildir.
Kapsam
[değiştir | kaynağı değiştir]Prof. Thanasis Costakis, 1951'de yayınlanan Çakonya Lehçesinin Kısa Grameri isimli eserinde, Çakonya'yı Kynouria'daki Agios Andreas kasabasından güneyde Leonidio ve Tyros'a ve iç kısımda Kastanitsa ve Sitaina'ya kadar uzanan bölge olarak tanımlar, ancak eski zamanlarda Çakonca konuşulan bölge, doğu Lakonya'daki Malya Burnu'ya kadar uzanıyordu. O sırada Çakonya'daki başlıca şehir, Kostantiniyye'deki yetkililer tarafından verilen özel bir ticaret ayrıcalığından yararlanan Prastos'du. Prastos, Yunan İsyanı sırasında Kavalalı İbrahim Paşa tarafından yakıldı ve sakinlerinin birçoğu Leonidio ve Tyros çevresindeki bölgeye veya Argolis Körfezi'ndeki diğer noktalara kaçtılar.
Bazı erken dönem yorumcuları, terimin esnek doğasını göstererek, Maniot lehçesini konuşanları gerçek Çakonca konuşanlar ile karıştırmış görünmektedir.
Gerçek Çakonca konuşan topluluk, Kısa Dilbilgisi yayınlandığından bu yana büyük ölçüde küçüldü, ancak Costakis'in çizdiği alan, Çakonya dansı ve benzersiz halk kostümleri gibi belirli kültürel özelliklerin korunması nedeniyle hala "Çakonya " olarak kabul edilmektedir.
Çakonca konuşan bölge bir zamanlar Kısa Dilbilgisi zamanında olduğundan çok daha yaygındı; Evliya Çelebi 1668'de Leonidio'nun çok güneyindeki Vatika köyünün Çakonlardan oluştuğunu söyler; ancak bu yere daha sonra Arvanitler iskan edilmiştir; Mora Vakainamesi (14. yüzyıl) ayrıca, Çakonya'nın şu anda Arcadya'nın bir parçası olan, ancak bir zamanlar Lakonya'nın kuzeydoğusunda olduğu düşünülen Cynuria'da konuşulduğunu gösterir.[1] Orijinal Çakonya bölgesi, Lakonya'nın tüm doğu yarısından oluşuyor olabilir.[1]
Nüfus
[değiştir | kaynağı değiştir]Çakonyalılar (Yunanca: Τσάκωνες Tsákones), tarihsel olarak Çakonca konuşan ve Çakonikos dansı gibi belirli kültürel geleneklere sahip olan Yunan etnikdilsel bir gruptur. Bugün, dil kritik olarak tehlikededir.
Çakonyalılar daha sonraki zamanlarda duvarcılık becerileriyle tanınırlardı; birçoğu da çobandı. Yaygın bir uygulama, bir mastora altındaki küçük bir mürettebatın, Aziz Demetrius bayramından sonra köylerini terk etmeleri ve Paskalya'da geri dönmeleriydi. Attika'ya kadar onarıp evleri beyazlatmak için seyahat ederlerdi. Kastanitsa'nın Çakonya köyü kestaneleriyle tanınırdı ve adını Yunanca kestane kelimesinden alır.[2]:13
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b Nicholas 2019, s. 20
- ^ Costakis, Thanasis P (1951). Σύντομη Γραμματική της Τσακωνικής Διαλέκτου [Brief Grammar of the Tsakonian Dialect] (Yunanca). Athens: Institut Français d'Athènes.
- Genel
- Nicholas, Nick (2019). "A critical lexicostatistical examination of Ancient and Modern Greek and Tsakonian". Journal of Applied Linguistics and Lexicography (İngilizce). 1 (1): 18-68. doi:10.33910/2687-0215-2019-1-1-18-68.
- Chrēstos D. Petakos (2003). Chrēstu D. Petaku "Tsakonia": psēphida ellēnikē istorias kai politismu (Yunanca). Zacharopulos. ISBN 978-960-91690-1-1. 18 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2022.
- Hawes, Charles H. "Some Dorian Descendants?." The Annual of the British School at Athens 16 (1910): 258-280.
- kai Chavoutsi, Vatika. "ta tsakonochoria tes Propontidas." (1979).
- Bagenas, Thanos K. Thanu K. Bagena Historika Tsakōnias kai Leōnidiu. 1971.
- Pitsios, Th K. "Anthropologische Untersuchung der Bevölkerung des Peloponnes unter besonderer Berücksichtigung der Arwaniten und Tsakonen." Anthropologischer Anzeiger (1986): 215-225.