İçeriğe atla

Radikal Sol Koalisyon

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(SYRIZA sayfasından yönlendirildi)
Radikal Sol Koalisyon - İlerici İttifak
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία
Synaspismós Rizospastikís Aristerás – Proodeftikí Simachía
KısaltmaΣΥΡΙΖΑ SYRIZA
Slogan(lar)Yunanca: Γυρίζουμε σελίδα (Sayfayı Çeviriyoruz)
Kuruluş tarihi2004 (birlik)
22 Mayıs 2012 (siyasi parti)
Merkez39 Valtetsiou, 106 81 Atina, Yunanistan
Üyelik (2022)artış 172,000[1]
İdeoloji
Siyasi pozisyonSol
Avrupa üyeliğiAvrupa Solu Partisi
Resmî renkler  Somon kırmızısı
Yunan Parlamentosu
36 / 300
Avrupa Parlamentosu
4 / 21
Bölgeler
126 / 703
İnternet sitesi
Yunanistan

Radikal Sol Koalisyon - İlerici İttifak (Yunanca: Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία, Synaspismós Rizospastikís Aristerás – Proodeftikí Simachía), kısaltılmış adıyla SYRİZA (Yunanca: ΣΥΡΙΖΑ), Yunanistan'da kurulmuş sosyalist bir partidir. Çok farklı çevrelerden ılımlı veya uç çeşitli sol hareketlerin Synaspismos hareketi önderliğinde birleşmesiyle oluşmuştur.

Kuruluş dönemlerindeki görece küçük parti çizgisi, Yunan hükûmeti borç krizi ve 2010-2012 Yunanistan protestoları sonrasında değişmiş, kriz karşıtı tepkileri bünyesinde toplayarak Aleksis Çipras liderliğinde ana akım parti haline gelmiştir. Seçimlerde birinci sıraya yükselen ve 2015-2019 arasında koalisyonun büyük ortağı olarak hükûmette yer alan parti,[6] 2019 seçimlerinden bu yana ana muhalefet partisi konumundadır.[7] 2023 yılındaki genel seçimlerden sonra istifa eden Çipras'ın ardından yapılan genel başkanlık yarışını Stefanos Kasselakis kazanmış ve partinin yeni lideri olmuştur.[8]

Geçmişi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Oluşumu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Aleksis Çipras, SİRİZA Lideri, 2009-2023

SYRİZA 2004 seçimlerinden önce resmen kurulmuş olduğu halde kuruluş kökeni Solun Birliği ve Ortak Hareketi için Dialog Alanı (Yunanca: Χώρος Διαλόγου για την Ενότητα και Κοινή Δράση της Αριστεράς) hareketine dayandırılabilir.[9] Bu hareket, farklı ideolojileri ve tarihsel gelişimleri de olsa 1990'ların sonunda Yunanistan'da önem kazanmış birtakım konularda ortak tavır ortaya koyan Yunan solunun çeşitli örgütlerinin birleşmesiyle ortaya çıktı. Ortak tavır geliştirilen konulardan bazıları Kosova Savaşı, özelleştirmeler, bireysel ve toplumsal haklardır.[10] Hareket, katılan kesimlere çeşitli konularda ortak hareket etme kolaylığı sağladı. Bunlar,

  • Maaş ve sosyal güvenlik sistemlerindeki neoliberal törpüleme ve reformlara karşı,
  • Yeni Terörle Mücadele Yasası'na karşı,
  • Yunanistan'ın Cenova'daki 27. G8 zirvesine katılımına karşı mücadele olarak sıralanabilir.[11]

İlk dönemlerde hareket, siyasi bir oluşum olmaktan ziyade katılımcı parti ve örgütleri birleştirme çabasıydı. Bu birleşim, 2002 yerel seçimlerinde[12] bazı seçim ortaklıklarına gidilmesini sağladı ve bunların en başarılısı da, Manolis Glezos'un liderliğinde, Atina-Pire'deki işbirliğiydi. Hareket, ayrıca Avrupa Sosyal Forumu'nda Yunan Sosyal Forumu'nun[13] oluşmasını sağladı.

2004 genel seçimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

SYRİZA tam anlamıyla bu seçimlerde doğdu. Önceden hareketin içinde yer almış pek çok örgüt seçim ortaklığı arayışına girdi.[14] Bu da Ocak 2004'te Radikal Sol Koalisyonu'nun kurulmasını sağladı.[15] 2004'te Radikal Sol Koalisyonu'nu oluşturan partiler şunlardı:

Yunanistan Komünist Örgütü (KOE) ise koalisyona katılmama kararı aldı.[16] Seçimde koalisyon 241.539 oy (toplam oyların %3,3'ü) aldı ve parlamentoya altı üye gönderdi. Bütün üyelerin koalisyonun en büyük partisi Synaspismos'tan olması ise parti içinde tartışmaları körükledi.

Kriz ve yeniden doğuş

[değiştir | kaynağı değiştir]
Alekos Alavanos

2004 seçimlerinden sonra daha küçük partiler Synaspismos'u anlaşmalarına uymamakla suçladı ve onların bir üyelerinin istifa etmesini ve onun yerine AKOA'dan Yannis Banias'ın vekil seçilmesini istedi.[17] Koalisyon içinde tansiyon yükseldi ve Uluslararası İşçilerin Solu'nun bölünmesiyle ve Kokkino'nun kurulmasıyla sonuçlandı; ancak bu partiler koalisyondan ayrılmadılar.

Seçimden üç ay sonra Synaspismos, 2004 Avrupa Parlamentosu seçimleri için koalisyondan bağımsız yarışmaya karar verdi ve bazı küçük koalisyon partileri feminist Farklı bir Avrupa için Kadınlar (Yunanca: Γυναίκες για μια Άλλη Ευρώπη) hareketini desteklediler.[18]

Bu değişim, Koalisyon'un koyu savunucusu Alekos Alevanos'un Synaspismos başkanı seçilmesi[19] ve eski başkan Nikos Konstantopulos'un istifasıyla hız kazandı.

Koalisyon, Avrupa Sosyal Forumu'nu 2006 Mayısı'nda Atina'da başarıyla toplayarak ve 2006 yerel seçimlerinde Atina ve Pire'de iyi sonuçlar alarak daha da güçlendi. 30 yaşındaki Aleksis Çipras, Atina'dan aday gösterildi ve bu durumu Alavanos, Synaspismos'un "genç nesle açılması" diye niteledi.

2007 genel seçimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Radikal Sol Koalisyon, 16 Eylül 2007 seçimlerinde büyük bir sürpriz yaptı ve oylarını 120.000 arttırarak tüm oyların %5.04'ünü aldı. Anketler de buna yakın sonuçlar gösteriyor ve %4-5 arasında bir sonuç çıkabileceğine işaret ediyordu.[20] Seçimden önce, 22 Haziran'da, partiler ortak bir bildirge yayınladılar. İmzalanan "Radikal Sol Koalisyon Bildirgesi", Koalisyon'un yarışacağı ortak sahayı ve de siyasi ittifakın temelini özetliyordu.[21] 2007'deki Koalisyon 2004'ünkinden de büyük oldu. 20 Haziran 2007'de Yunanistan Komünist Örgütü (KOE) Koalisyon'a katılacağını açıkladı.[22] 21 Ağustos'ta çevreci Ekolojik Müdahale (Yunanca: Οικολογική Παρέμβαση) de katılma kararı aldı[23] ve 22 Ağustos'ta, Demokratik Sosyal Hareket (DİKKİ) de katılacağını açıkladı.[24] 2 Eylül'de Kasasyon Mahkemesi (Areios Pagos), DİKKİ'nin iç prosedürlere uymadığına hükmetti ve adını seçimlerde yazmama kararı aldı. SYRİZA ve DİKKİ ise mahkemenin özgür seçimlere müdahale ettiğini iddia ederek kararı sert bir biçimde eleştirdi.[25]

2007-2015 arası büyüme

[değiştir | kaynağı değiştir]
6 parti lideri 2009 seçimleri öncesinde beraber televizyon tartışmasına katıldı. Aleksis Çipras (SİRİZA lideri) ortada.

27 Kasım 2007'de Alavanos, başkanlığa kişisel nedenlerden ötürü yeniden başvurmayacağını açıkladı.[26] 5. Parti Kongresi'nde Synaspismos, 33 yaşındaki Atina yerel yöneticisi Aleksis Çipras'ı 10 Şubat 2008'de parti başkanı seçti. Alavanos ise SYRİZA'nın meclisteki lideri olma sıfatını Çipras'ın o dönem milletvekili olmamasından ötürü sürdürdü. Çipras, Yunan seçmeni arasında ün kazandı ve anketlerde SYRİZA'nın oyunu %18'e kadar çıkardı.[27] Haziran 2008'in sonunda Xekinima, Koalisyon'a katılacağını bildirdi.[28] Avrupa Parlamentosu seçimleri sırasında ise SYRİZA oyları %4,7'ye kadar düştü ve sadece Nikos Hountis parlamentoya seçilebildi. Bu durum iç çekişmeye yol açtı ve Synaspismos başkanı Alekos Alavanos'un Yunan Parlementosu'ndan önce istifa etmesi, ardından istifasını geri çekmesiyle sonuçlandı.[29] Ekim 2009'daki Yunan genel seçimlerinde SYRİZA %4,6 oy aldı (2007'den ufak bir düşüş) ve 13 vekil kazandı. Bunlardan biri SYRİZA'nın meclis lideri olacak Çipras'tı.

Haziran 2010'da Ananeotiki ("Yenilenmiş Kanat") isimli radikal sosyal demokrat kanadı Synapsismos'tan ve SYRİZA'dan ayrıldı. Bu ise SYRİZA'nın vekil sayısını dokuza düşürdü. Ayrılan 4 vekil Demokratik Sol'u kurdu.

Yükselen ekonomik kriz, bundan çıkış için uygulamayan konan kemer-sıkma politikaları ve buna yönelik protestoların arttığı 2010 sonrası dönemde Lukas Papadimos önderliğindeki koalisyon hükûmetine duyulan tepki sonucu (Kasım, 2011) SYRİZA kitlesel destek kazandı ve Yunanistan Komünist Partisi ve Demokratik Sol gibi anketlerde oyunu arttırdı. Mayıs 2012 seçimlerinden önce desteği %10-12 bandına çıktı.[30] PASOK'tan kopan Üniter Hareket de martta Koalisyon'a katılmıştı.

Mayıs 2012 seçimlerinde parti, yüzde 16 oya yükseldi ve Yunan Parlementosu'ndaki sandalye sayısını dört katına çıkararak 52 vekille ikinci büyük parti oldu.

Seçimden sonra Çipras, Yunan cumhurbaşkanı tarafından hükûmeti kurması için davet edildi; ancak meclisteki sayı yetersizliğinden ötürü sol bir hükûmet kuramadı. Bunun üzerine Çipras başkanın kemer sıkma taraftarı partilerle bir koalisyon hükûmeti kurulması teklifini reddetti.[31]

SYRİZA, Avrupa Birliği tarafından külfeti özellikle emekçiler üzerine yıkılan krizi önleyici tasarruf tedbirlerinin kaldırılması taraftarı bir partiydi. Yunanistan siyasetinin tüm dengeleri bu sonuçla değişti ve AB destekçisi partiler hükûmet kuracak çoğunluğu sağlayamadı. Böylece tüm Avrupa ve dünya ekonomisini yakından ilgilendiren "tasarruf tedbirleri" uygulamaları büyük bir çıkmaza girdi, ülkede işleyebilecek bir hükûmet kurulamadığı için seçimlerin yenilenmesi kararı alındı.

Hükûmet kurulamaması nedeniyle Haziran ayında yenilenen seçimlerde SYRİZA, Yunanistan seçim sisteminde birinci olan partiye verilen 50 ekstra sandalyeyi alabilmek için tekrar aday oldu ve bu sefer bir sol koalisyon değil, tek bir parti olarak yarıştı.[32]

SYRİZA, 17 Haziran 2012 günü yapılan seçimlerde Yeni Demokrasi Partisi'nin hemen gerisinde %26 oy oranıyla ikinci parti oldu ve 71 milletvekili çıkardı.

2014 yılında yapılan Avrupa Parlamentosu seçimlerinde ise SYRİZA'dan aday gösterilen Konstantina Kouneva seçilerek Avrupa Parlamentosu milletvekili oldu.[33]

Parti, bir sonraki seçimde oy oranını artırmaya devam etti. 26 Ocak 2015 Yunanistan genel seçimlerinde %36,29 oy oranıyla birinci parti olup 149 milletvekili çıkardı. Fakat tek başına iktidarı 2 milletvekiliyle kaybetti. Buna rağmen ANEL ile koalisyon hükûmeti kurarak 2019'a kadar iktidarda yer aldı.

2019 ve 2023 seçimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Syriza dört yıllık iktidar deneyiminden sonra 2019 seçimlerinde muhalefete düştü. Sol popülizm olarak nitelendirilen AB ve kriz karşıtı söylemini tam olarak hayata geçirememekle suçlanan parti, yüzde 31 oy alarak ikinci parti konumuna geriledi. Partinin kurucularından ve iktidar döneminde Maliye Bakanı olan Yanis Varufakis, iktidar öncesi sert söylemleri sürdürme isteğinde olduğu için[34] 2019 seçimlerinden önce partiden ayrıldı. Mera25 adıyla yeni bir siyasi oluşumla seçime giren Varufakis, yüzde 3 oyla meclise girememiştir. Lider değişimi yaşayan merkez sağ Yeni Demokrasi Partisi (ND) bu seçimlerde yüzde 39 oy alarak birinci olmuştur.

Ana muhalefet olarak geçen dört yıllık sürenin ardından 2023 seçimleri öncesi anketlerin Syriza ile ND arasında %6-7 gibi küçük bir fark olduğunu göstermesine rağmen, Syriza Mayıs 2023 seçimlerini %20,7'lik büyük bir farkla kaybederek ikinci sırayı korudu.[35] Hükûmet kurulamamasının ardından ülkeyi ikinci bir erken seçime götürmek için geçici bir hükûmet kuruldu. Haziran seçimlerinde Syriza, Mayıs sonuçlarına göre oyları %2,24 düştü ve % 17,83'e geriledi. Düşük katılımın gölgelediği seçimde ND oylarının yalnızca %0,23'ünü kaybetti ve tek başına hükûmet kurma gücüne erişti.[36]

SYRİZA ikinci sırayı ve ana muhalefet statüsünü korusa da, Çipras seçimden 4 gün sonra partide yer almaya devam edeceğini belirterek parti liderliğinden istifa etti ve parti lider seçimi sürecin girdi.[37]

Lider değişimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

17-24 Eylül 2023'te gerçekleşen parti kongreleri ile SYRİZA'nın yeni lideri seçildi. Seçim çok adaylı bir sürecin sonunda gerçekleşti.[38][39] İlk turda en çok oyu alan Stefanos Kasselakis ve Effie Achtsioglou ikinci turda tekrar yarıştı ve 24 Eylül 2023'te gerçekleşen seçimde Kasselakis oyların yüzde 56'sını alarak partinin yeni lideri oldu.

İdeoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

SYRİZA'nın kurucusu demokratik sosyalist bir parti olan Synaspismos’tur. Bunun dışında SYRİZA'nın içerisinde sosyal demokrasi, ekolojik sosyalizm ve Marksizm-Leninizm başta olmak üzere diğer sol ideolojileri benimseyen birçok grup ve üye bulunmaktadır. Koalisyon, söylem olarak sol popülizme de yakınlık göstermektedir. Düzen karşıtı olarak nitelendirilmekle birlikte, SYRİZA temel amacını sol görüşlerini terk etmeden geniş bir ilerici cephe haline gelmek olarak açıklamıştır.

Avrupa Birliği pozisyonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

SYRİZA, içerisinde düşük derecede Avrupa şüpheciliğini benimseyen gruplar olmakla birlikte, genel olarak Yunanistan'ın Avrupa Birliği'nde yer almasını desteklemekte ve Pro-Avrupacı bir tutum sergilemektedir. Avrupa Parlementosu'nda başkan yardımcılığı yapan ve aynı zamanda bir SYRİZA üyesi olan Dimitrios Papadimoulis, konu hakkında “Yunanistan’ın Avrupa Birliği ve euro bölgesinin saygın bir üyesi olması gerektiğini” söylemiştir. Aleksis Tsipras ise "herhangi bir Avrupa şüpheciliğini desteklemediklerini" açıklamıştır.

Koalisyon, Avrupa Solu Partisi'nin bir üyesidir.

Katılan partiler

[değiştir | kaynağı değiştir]
2007'de Koalisyon tarafları gösterisi. Synaspismos, AKOA, DIKKI ve Kokkino ile Koalisyon bayrakları görülebilir.

Bazı eklentilerle birlikte Koalisyon üyeleri şimdilik aşağıdaki gibidir:[40]

Seçim sonuçları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yunan Parlamentosu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Seçim Yunan Parlamentosu Sıra Lider Hükûmet
Oy % ± Sandalye +/-
2004 241.539 %3,3 artış0,1
6 / 300
 Sabit0 #4 Nikos Konstantopulos Muhalefet
2007 361.211 %5 artış1,7
14 / 300
 artış8 #4 Alekos Alavanos Muhalefet
2009 315.627 %4,6 azalış0,4
13 / 300
 azalış1 #5 Aleksis Çipras Muhalefet
05/2012 1.061.265 %16,8 artış12,2
52 / 300
 artış39 #2 Aleksis Çipras Muhalefet
06/2012 1.655.022 %26,9 artış10,1
71 / 300
 artış19 #2 Aleksis Çipras Muhalefet
01/2015 2.246.064 %36,3 artış8,5
149 / 300
 artış78 #1 Aleksis Çipras Koalisyon
SYRIZA-ANEL
09/2015 1.925.904 %35,5 azalış0,8
145 / 300
 azalış4 #1 Aleksis Çipras Koalisyon
SYRIZA-ANEL
2019 1.781.174 %31,5 azalış4.0
86 / 300
 azalış59 #2 Aleksis Çipras Muhalefet
Mayıs 2023 1,184,500 %20.1 azalış11.4
71 / 300
 azalış15 #2 Aleksis Çipras Muhalefet
Temmuz 2023 929,373 %17.8 azalış2.3
47 / 300
 azalış23 #2 Aleksis Çipras Muhalefet

Avrupa Parlamentosu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Avrupa Parlamentosu
Seçim Oy % ± Sandalye +/- Sıra Lider
2009 240.898 %4,7 artış0,5
1 / 22
 Sabit0 #5 Aleksis Çipras
2014 1.518.608 %26,6 artış21,9
6 / 21
 artış5 #1 Aleksis Çipras
2019 1.204.083 %23,8 azalış2,8
6 / 21
 Sabit0 #2 Aleksis Çipras
2024 593,133 %14,9 azalış8,9
4 / 21
 azalış2 #2 Stefanos Kasselakis

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Αλέξης Τσίπρας / Ο ΣΥΡΙΖΑ των 172.000 μελών θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές". 15 Mayıs 2022. 15 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ John Milios (December 2016). "SYRIZA: From 'Subversion' to Centre-Left Pragmatism" (PDF). National Technical University of Athens. 29 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  3. ^ Nordsieck, Wolfram (2015). "Greece". Parties and Elections in Europe. 12 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ Cas Mudde (2017). SYRIZA: The Failure of the Populist Promise. Palgrave Macmillan. ss. 11, 15. 
  5. ^ Katsambekis, Giorgos (2014). "Left-wing Populism in the European Periphery: The Case of SYRIZA". Journal of Political Ideologies. academia.edu. 19 (2): 119. doi:10.1080/13569317.2014.909266. 
  6. ^ Sönmez, P. (2015). "Umudun Çocuklarından Avrupa Sosyalizmine: SYRİZA'nın Büyük Zaferi". Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 70 (1). ss. 255-264. 10 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2023. 
  7. ^ YILDIRIM, Y. (2022). "Avrupa'da Sol-Popülizmin İktidar Deneyimi: Syriza ve Podemos. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi". 77 (3). ss. 537-557. 
  8. ^ "Political outsider Stefanos Kasselakis wins race to lead Greece's Syriza". theguardian.com. 25 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023. 
  9. ^ ""Alan basın toplantısı"". 15 Mayıs 2001. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  10. ^ Yunanistan, SYRİZA göçmen ve eşcinsellere haklar vadediyor. 20 Ağustos 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Il grande colibrì, 2012-06-14
  11. ^ Ayrışmayı aşmak 8 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.,Georges Mitralias makalesi, June 2001
  12. ^ "Seçim işbirlikleri kataloğu". 6 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  13. ^ "Yunan Sosyal Forumu". 18 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  14. ^ Synaspismos basın toplantısı 29 Haziran 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi, 17 Aralık 2003
  15. ^ 15/01/2004 makale 29 Haziran 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi BBC'nin Yunanca bölümünden alınmıştır.
  16. ^ KOE basın toplantısı 23 Eylül 2015 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi, Şubat 2004
  17. ^ 28/09/2004 makale 31 Temmuz 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi gazete Epohi 13 Nisan 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  18. ^ 23/05/2004 makalesi 31 Temmuz 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi Epohi gazetesi
  19. ^ Alavanos'un kurultay konuşması 11 Ocak 2013 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi kurultayda
  20. ^ İngilizce Wikipedia girdisi
  21. ^ Full text 28 Eylül 2007 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi Bildirge'nin tümü
  22. ^ "Στον ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας". in.gr. 22 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  23. ^ "Ecological Intervention basın toplantısı". 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2012. 
  24. ^ "DIKKI basın toplantısı". 22 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2012. 
  25. ^ "2/9/2007 DIKKI basın toplantısı". 20 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2012. 
  26. ^ "Synaspismos basın toplantısı". Synaspismos. 27 Kasım 2007. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  27. ^ Governing New Democrats Still Lead in Greece 7 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Angus Reid makalesi.
  28. ^ Χριστίνα Ζιάκα (10 Haziran 2008). "Απόφαση του Ξεκινήματος για συμμετοχή στο Συριζα" (Yunanca). Ξεκίνημα. 23 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2008. 
  29. ^ "Alavanos karar değiştirdi". HR-Net. 23 Haziran 2009. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2012. 
  30. ^ İngilizce Wikipedia,Greek legislative election, 2012
  31. ^ "Yunan uç sol lider hükûmet taleplerini reddediyor: resmi". Reuters. 13 Mayıs 2012. 10 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2012. 
  32. ^ "Ενιαίο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ (SİRİZA tek parti oldu)" (Yunanca). Ta Nea. 22 Mayıs 2012. 25 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2012. 
  33. ^ "Ποια είναι η Κωνσταντίνα Κούνεβα" (Yunanca). επτά ημέρες. 27 Mayıs 2014. 3 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2015. 
  34. ^ "Yunan Maliye Bakanı Varoufakis, 4 ayda nasıl 'istenmeyen adam' oldu?". bbc.com. 28 Nisan 2015. 
  35. ^ "Yunanistan'da Başbakan Miçotakis'in partisi seçimi kazandı, parlamentoda çoğunluğu sağlayamadı". 22 Mayıs 2023. 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2023. 
  36. ^ "Yunanistan'da genel seçimi Başbakan Miçotakis'in Yeni Demokrasi Partisi kazandı". bbc.com/turkce. 22 Haziran 2023. 26 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2023. 
  37. ^ "Eski Bakanlar, SYRIZA liderliği için adaylıklarını açıkladı". t24.com.tr. 15 Temmuz 2023. 15 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2023. 
  38. ^ Berberakis, S. "Yunan muhalefeti liderini seçiyor". t24.com.tr. 17 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2023. 
  39. ^ "SYRIZA'da liderlik yarışı: Adaylar belli oluyor". bianet.org. 14 Temmuz 2023. 
  40. ^ List of participants, Koalisyon sitesi 28 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  41. ^ Anagnostou, Dia (2006), "Deepening Democracy or Defending the Nation? The Europeanisation of Minority Rights and Greek Citizenship", Politics and Policy in Greece, Routledge, s. 128, 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2012 
  42. ^ "Greece: Directory", Central and South-Eastern Europe 2004, Europa Publications, s. 294, 2003, 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2012 
  43. ^ Magone, José M. (2003), The Politics of Southern Europe: Integration into the European Union, Praeger Publishers, s. 151, 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2012 
  44. ^ a b c Magone, José M. (2003), The Politics of Southern Europe: Integration into the European Union, Praeger Publishers, s. 152, 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2012 
  45. ^ Backes, Uwe; Moreau, Patrick (2008), Communist and Post-Communist Parties in Europe, Vandenhoeck & Ruprecht, s. 571–575, 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2012 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Radikal_Sol_Koalisyon&oldid=33769022" sayfasından alınmıştır