Mihail Alekseyev

Mikhail Alekseyev
Doğum	15 Kasım 1857; Vyazma, Smolensk Guberniyası, Rus İmparatorluğu
Ölüm	8 Ekim 1918 (60 yaşında); Krasnodar, Sovyetler Birliği
Defin yeri	Belgrad
Bağlılığı	Rusya
Branşı	Rus İmparatorluk Ordusu
Hizmet yılları	1876–1918
Rütbesi	General
Çatışma/savaşları	93 Harbi; Rus-Japon Savaşı; 1. Dünya Savaşı; Rus İç Savaşı
Ödülleri	Order of St. Stanislav; Order of St. George; Order of St. Vladimir; Order of St. Anne
İmza

Mikhail Vasilyevich Alekseyev (15 Kasım 1857-8 Ekim 1918), I. Dünya Savaşı ve Rus İç Savaşı sırasında Rus İmparatorluk Ordusu generaliydi. 1915 ve 1917 yılları arasında Çar II. Nicholas'ın Stavka Genelkurmay Başkanı olarak görev yaptı ve Şubat Devrimi'nden sonra Mart-Mayıs 1917 arasında Rus Geçici Hükümeti altında başkomutanlığını yaptı. Daha sonra Rus İç Savaşı'nda Gönüllü Ordu'nun kurulmasında başrol oynadı ve 1918'de Volga bölgesinde Bolşeviklerle savaşırken kalp yetmezliğinden öldü.^[1]

Biyografi

Alekseyev, Rus İmparatorluğu'nun Smolensk Valiliği'nde (bugünkü Smolensk Oblastı, Rusya) Vyazma'da doğdu. Babası Vasili Alekseyev, mütevazı bir geçmişe sahip 64. Kazan Alayı'nda bir ordu yüzbaşısıydı. 1873'te Alekseyev, Rostov'daki 2. Grenadiers Alayı'na gönüllü olarak girdi. 1876'da Moskova Piyade Okulu'ndan mezun oldu ve aynı 64. Kazan Alayı'nda bir sancak olarak görevlendirildi. Rus-Türk Savaşı (1877-1878) sırasında General Mihail Skobelev'in emrinde görev yaptı ve Bulgaristan'ın Plevne yakınlarındaki bir savaşta yaralandı. Ocak 1881'de teğmenliğe, Mayıs 1883'te de yüzbaşılığa terfi etti.

1893'te Alekseyev, Nicholas Genelkurmay Akademisi'ne girdi ve eğitimi bitince 1896'da öğretim görevlisi oldu.^[2]

1890'da yarbay rütbesiyle, St. Petersburg Askeri Bölgesi'ndeki 1. Kolordu karargahında kıdemli bir emir subayı olarak görevlendirildi. Mart 1904'te tümgeneral rütbesine terfi etti.

Rus-Japon Savaşı

Rus-Japon Savaşı'nın patlak vermesiyle birlikte, Ekim 1904'te Alekseyev, Rus 3. Mançurya Ordusu'nun Genelkurmay Başkanlığına atandı.^[2] Savaş sırasında kendisine altın bir kılıç, St. Stanislav Nişanı ve St. Anne Nişanı verildi.

Savaştan sonra Genelkurmay Akademisi'ne askeri bilimler tarihi profesörü olarak döndü.^[2]

1908'de Kiev askeri bölgesinin Genelkurmay Başkanlığına getirildi ve korgeneralliğe terfi etti. 1912'de Alekseyev'e 13. Kolordu komutanlığı verildi.

Birinci Dünya Savaşı

Birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında, Alekseyev'in Güneybatı Cephesi Komutanı NI Ivanov'a Genelkurmay Başkanı olarak atandığını gördü^[2] ^:20(Üçüncü, Dördüncü, Beşinci ve Sekizinci Orduları elinde bulunduran), burada Piyade Generali rütbesiyle Galiçya'ya Rus saldırısını planladı. Daha sonra Aziz Yorgi Nişanı (4. sınıf) ile ödüllendirildi. Mart 1915'te Alekseyev, Rus Kuzeybatı Cephesi'nin genel komutanı oldu.

Ağustos 1915'te Rusya Büyük Dükü Nicholas Nikolayevich'in Rus başkomutanlığından istifa etmesi ve yerine Çar II. Nikolay'ın geçmesiyle 5 Eylül 1915'te Alekseyev Genelkurmay Başkanlığı (Stavka) olarak atandı ve tüm askeri operasyonlardan sorumlu.^[2] Bu sıfatla Ağustos 1915'ten Mart 1917'ye kadar görev yaptı.

Genelkurmay Başkanı sıfatıyla Alekseyev, selefinden daha uyumlu ve esnek bir komutan olduğunu kanıtladı. Bununla birlikte, adam kayırmacılık, patronaj ve mahkeme entrikalarının kullanımı yoluyla beceriksiz komutanların terfi etmesine izin veren bir siyasi sistemi değiştirmekten acizdi. Alekseyev, 1916'daki yaz taarruzunun taahhüdüyle kanıtlanan Müttefik İtilaf davasına bağlı kaldı. Ancak, Rus Ordusu başarılı taarruzunun stratejik faydalarından yararlanmayı başaramadı ve cephedeki durum önemli ölçüde iyileşmedi.

Rus İç Savaşı

1917 Şubat Devrimi sırasında, Alexeyev cepheye komuta eden generallerden Çar'a telgraflar ileterek tahttan çekilmesini tavsiye etti. Bu telgraflar, Çar'ın 15 Mart 1917'de kardeşi Grandük Michael lehine tahttan feragat etme kararına yol açtı.^[3]

Mart'tan Mayıs 1917'ye kadar Alekseyev'in konumu belirsiz kaldı. Başkomutan ve daha sonra Geçici Hükümetin danışmanı iken, Sovyetlere ve ordunun demokratikleşmesine karşı çıktı. 30 Ağustos 1917'de Alekseyev, Başkomutan Alexander Kerensky'nin komutasında Stavka'nın Genelkurmay Başkanı oldu. Amacı Kornilov hareketinin (bkz. Kornilov Olayı) iç savaşa dönüşmesini engellemekti. Aynı gün, Alekseyev Genel Karargaha geldi, General Lavr Kornilov ve adamlarını tutukladı ve onları General Nikolai Dukhonin'in yardımıyla "kaçacakları" Bykhov'da (Belarus'taki Mogilev oblastında bir kasaba) hapishaneye gönderdi.^[4]

13 Kasım'da, Ekim Devrimi'nden sonra Alekseyev Petrograd'dan kaçtı ve 15 Kasım'da Novocherkassk'a vardı. Don Kazakları Ataman'ın desteğiyle General Alexey Kaledin, Bolşevik karşıtı Gönüllü Ordu'nun çekirdeğini oluşturacak olan Alekseev Teşkilatını kurdu.^[2]

19 Aralık'ta kendisine Lavr Kornilov katıldı. Peter Kenez'e göre, " Denikin'in belirttiği gibi, Alekseev ve Kornilov arasındaki işbirliğinin kolay olmayacağı ilk andan itibaren açıktı. Geçmişleri, kişilikleri ve takipçileri çok farklıydı, geçmiş ilişkileri acı hatıralar bırakmıştı ve birbirlerinden hoşlanmıyorlardı." 31 Aralık'ta Kornilov Gönüllü Ordu'nun askeri komutasını alırken, Alekseyev sivil otorite, dışişleri ve finans sorumluluğunu üstlendi. Kaledin, Don bölgesinin yönetiminden sorumluydu. Kornilov'un ölümünden sonra Alexeyev, Denikin'i Gönüllü Ordu komutanlığına atadı ve Buz Yürüyüşü'nü başarıyla tamamladı. Haziran ayında Alekseyev, Novocherkassk'ta siyasi bir ofis kurdu.^[2]

Ancak, bir süredir hasta olan Alekseyev, Eylül 1918'de Ekaterinodar'da kalp yetmezliğinden öldü. İlk önce Kazak ev sahibi katedralinin mahzenine gömüldü, ancak ailesi kalıntılarını bugüne kadar kaldıkları Belgrad'daki Yeni Mezarlığa taşıdı.

Aldığı Ödüller

Beyaz filonun savaş gemisi *General Alekseyev*, Alekseyev'in adını aldı.

"Cesaret için" 4. derece Azize Anna Nişanı (1878)
3. derece Aziz Stanislav Nişanı, kılıç ve yay ile (1879)
3. derece Azize Anna Nişanı, kılıç ve yay ile (1879)
2. derece Aziz Stanislav Nişanı (1892)
2. derece Azize Anna Nişanı (1896)
4. derece Aziz Vladimir Nişanı, kılıç ve yay ile (1900)
3. derece Aziz Vladimir Nişanı (1901)
1. derece Aziz Stanislav Nişanı, kılıçlı (1905)
"Cesaret için" Aziz Yorgi'nin Altın Kılıcı (1906)
1. Derece Azize Anna Nişanı (1906)
2. Derece Aziz Vladimir Nişanı (1911)
4. derece Aziz Yorgi Nişanı (1914)

Kaynakça

^ Stanley Rothman, George W. Breslauer (1978). Soviet Politics and Society. West Pub. Co. ISBN 0-8299-0146-9.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Red Attack, White Resistance; Civil War in South Russia 1918. Washington, DC: New Academia Publishing. 2004. ss. 55-67. ISBN 9780974493442.
^ Nicholas and Alexandria. New York: Ballantine Books. 1967. ss. 413-418. ISBN 9780345438317.
^ Preclík, Vratislav. Masaryk a legie (Masaryk and legions), váz. kniha, 219 pages, first issue vydalo nakladatelství Paris Karviná, Žižkova 2379 (734 01 Karvina, Czech Republic) ve spolupráci s Masarykovým demokratickým hnutím (Masaryk Democratic Movement, Prague), 2019, 978-80-87173-47-3, pages 36 - 39, 41 - 42, 111-112, 124–125, 128, 129, 132, 140–148, 184–199.

[1] Stanley Rothman, George W. Breslauer (1978). Soviet Politics and Society. West Pub. Co. ISBN 0-8299-0146-9.

[pk-2] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Red Attack, White Resistance; Civil War in South Russia 1918. Washington, DC: New Academia Publishing. 2004. ss. 55-67. ISBN 9780974493442.

[rm-3] Nicholas and Alexandria. New York: Ballantine Books. 1967. ss. 413-418. ISBN 9780345438317.

[4] Preclík, Vratislav. Masaryk a legie (Masaryk and legions), váz. kniha, 219 pages, first issue vydalo nakladatelství Paris Karviná, Žižkova 2379 (734 01 Karvina, Czech Republic) ve spolupráci s Masarykovým demokratickým hnutím (Masaryk Democratic Movement, Prague), 2019, 978-80-87173-47-3, pages 36 - 39, 41 - 42, 111-112, 124–125, 128, 129, 132, 140–148, 184–199.

[1]

[2]

[3]

[4]