Enterococcus
| Enterococcus | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 E. faecalis SEM görüntüsü | |||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Tip tür | |||||||||||||
| Enterococcus faecalis (Andrewes and Horder 1906) Schleifer and Kilpper-Bälz 1984 | |||||||||||||
Enterococcus gram pozitif, kok şeklinde, çok fazla tür içeren bir bakteri cinsidir. Firmicutes şubesinde, Lactobacillales takımında yer alır. Enterokoklar veya eski isimleriyle Fekal Streptokoklar olarak da bilinirler. Genellikle diplokok veya kısa zincirler halinde bulurlar. Sadece fiziksel özellikleri kullanılarak streptokoklardan ayırt edilmeleri zordur.[2] İki türünün, E.faecalis ve E.faecium, insan bağırsaklarında kommensal olarak yaşadığı ve fırsatçı enfeksiyonlara neden olabildikleri bilinmektedir. Ayrıca E. casseliflavus, E. gallinarum ve E. raffinosus gibi diğer türleri de nadiren enfeksiyonlara sebep olabilirler.[2]
Fizyoloji ve sınıflandırma
Enterokoklar fakültatif anaerobik organizmalardır, yani oksijen bakımından hem zengin, hem de fakir ortamlarda hücresel solunum yapabilirler.[3] Spor oluşturma yeteneğine sahip olmamalarına rağmen, enterokoklar, ekstrem sıcaklıklar (5-65 °C), pH (4.5–10.0) ve yüksek sodyum klorür konsantrasyonları gibi farklı çevre koşullarına karşı geniş bir toleransa sahiptirler.[4]
Enterokok kolonileri koyun kanlı agar besiyeri üzerinde tipik gama hemoliz oluştururlar.
Enterococcus ismi yunanca έντερο, éntero, "bağırsak" ve κοκκος, coccos, "kokus"dan gelmektedir. Enterokoklar 1984 yılına kadar D grubu Streptokok olarak sınıflandırılmışlar, bu tarihte genomik DNA analizleri sonucunda, ayrı bir cins olarak sınıflandırılmalarının uygun olacağı gösterilmiştir.[5]
Enterococcus cinsine ait türler[6]
|
|
|
|
Patoloji
Enterococcus'un neden olduğu önemli klinik enfeksiyonlar arasında idrar yolu enfeksiyonları, bakteriyemi, bakteriyel endokardit, divertikülit, menenjit ve spontan bakteriyel peritonit yer alır.[7][8][9] Bu bakterilerin antibiyotiklere hassas suşları ampisilin, penisilin ve vankomisin ile tedavi edilebilir.[10] İdrar yolu enfeksiyonları, vankomisine direnç görülse bile spesifik olarak nitrofurantoin ile tedavi edilebilir.[11]
Menenjit
Enterokokal menenjit, beyin cerrahisi operasyonları sonrasında nadiren görülen bir komplikasyondur. İntravenöz veya intratekal vankomisin uygulaması ile tedavi edilebilir, ancak herhangi bir etkisi olup olmadığı tartışmalıdır.[12] Enterokokların kronik bakteriyel prostatit için E.coli'den sonra en yaygın enfeksiyöz ajanlardan birisi olduğunu gösterilmiştir.[13] Enterokoklar prostat bezinde biyofilm oluşturabilir ve bu da tedaviyi zorlaştırır.
Antibakteriyel direnç
Bu cinsin tıbbi açıdan önemli bir özelliği, yüksek düzeyde intrensik (özgün) antibiyotik direncidir. Bazı enterokoklar, β-laktam antibiyotiklere (penisilinler, sefalosporinler, karbapenemler) ve aminoglikozidlerin çoğuna doğal olarak dirençlidir.[8] Son yirmi yılda, hastane enfeksiyonlarında, vankomisine dirençli, VRE (Vankomisin resistant Enterococcus) Enterococcus suşlarının sayısında artış gözlenmektedir.[7]
Su Mikrobiyolojisi
Enterokoklar su mikrobiyolojisi analizlerinde, fekal kirlilik indikatörü olarak kullanılmaktadırlar. Özellikle deniz sularında, yüksek tuz konsantrayonlarına daha dayanıklı oldukları için, rutin olarak analizleri yapılmaktadır.[14][15] Şehir kanalizasyonunda bulunabilen dışkı kaynaklı patojenlerle, koliform bakterilere göre, daha yüksek bir korelasyon sağladıkları düşünülmektedir.[16] Sularda rutin Enterokoklar analizleri için ISO 7899 standartı kullanılmaktadır.[17]
Kaynakça
- ^ Schleifer KH, Kilpper-Bälz R. (1984). "Transfer of Streptococcus faecalis and Streptococcus faecium to the genus Enterococcus nom. rev. as Enterococcus faecalis comb. nov. and Enterococcus faecium comb. nov". Int. J. Syst. Bacteriol. (İngilizce). 34: 31-34.
- ^ a b The enterococci : pathogenesis, molecular biology, and antibiotic resistance. Michael S. Gilmore. Washington, D.C.: ASM Press. 2002. ISBN 1-55581-234-1. OCLC 49312428. 17 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ Gram-positive pathogens. Vincent A. Fischetti. Washington, D.C.: ASM Press. 2000. ISBN 1-55581-166-3. OCLC 41527898.
- ^ Fisher, Katie; Phillips, CarolYR 2009. "The ecology, epidemiology and virulence of Enterococcus". Microbiology,. 155 (6): 1749-1757. doi:10.1099/mic.0.026385-0. ISSN 1465-2080. 1 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ Schleifer, K. H.; Kilpper-Balz, R. (1 Ocak 1984). "Transfer of Streptococcus faecalis and Streptococcus faecium to the Genus Enterococcus nom. rev. as Enterococcus faecalis comb. nov. and Enterococcus faecium comb. nov". International Journal of Systematic Bacteriology (İngilizce). 34 (1): 31-34. doi:10.1099/00207713-34-1-31. ISSN 0020-7713. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ "Genus: Enterococcus". lpsn.dsmz.de (İngilizce). 28 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ a b Fisher, Katie; Phillips, Carol (1 Haziran 2009). "The ecology, epidemiology and virulence of Enterococcus". Microbiology (İngilizce). 155 (6): 1749-1757. doi:10.1099/mic.0.026385-0. ISSN 1350-0872. 1 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ a b Sherris medical microbiology : an introduction to infectious diseases. 4th ed. Kenneth J. Ryan, C. George Ray, John C. Sherris. New York: McGraw-Hill. 2004. ISBN 0-8385-8529-9. OCLC 52358530.
- ^ Fiore, Marco; Maraolo, Alberto Enrico; Gentile, Ivan; Borgia, Guglielmo; Leone, Sebastiano; Sansone, Pasquale; Passavanti, Maria Beatrice; Aurilio, Caterina; Pace, Maria Caterina (28 Ekim 2017). "Current concepts and future strategies in the antimicrobial therapy of emerging Gram-positive spontaneous bacterial peritonitis". World Journal of Hepatology (İngilizce). 9 (30): 1166-1175. doi:10.4254/wjh.v9.i30.1166. PMC 5666303 $2. PMID 29109849. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ "Microbiology of the Circulatory System". Baron's Medical Microbiology. 4th. Univ of Texas Medical Branch. 1996. ISBN 0-9631172-1-1. 5 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ Zhanel, George G.; Hoban, Daryl J.; Karlowsky, James A. (1 Ocak 2001). "Nitrofurantoin Is Active against Vancomycin-Resistant Enterococci". Antimicrobial Agents and Chemotherapy (İngilizce). 45 (1): 324-326. doi:10.1128/AAC.45.1.324-326.2001. ISSN 0066-4804. PMC 90284 $2. PMID 11120989. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ Guardado, Rodríguez; Asensi, V.; Torres, J. M.; Pérez, F.; Blanco, A.; Maradona, J. A.; Cartón, J. A. (1 Ocak 2006). "Post-surgical enterococcal meningitis: Clinical and epidemiological study of 20 cases". Scandinavian Journal of Infectious Diseases. 38 (8): 584-588. doi:10.1080/00365540600606416. ISSN 0036-5548.
- ^ Lipsky, Benjamin A.; Byren, Ivor; Hoey, Christopher T. (15 Haziran 2010). "Treatment of bacterial prostatitis". Clinical Infectious Diseases: An Official Publication of the Infectious Diseases Society of America. 50 (12): 1641-1652. doi:10.1086/652861. ISSN 1537-6591. PMID 20459324. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ "Water Quality Standards for Coastal and Great Lakes Recreation Waters". 69 (220). Environmental Protection Agency. 16 Kasım 2014: 67218-67243. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ Cohen, Judith; Shuval, Hillel I. (1 Mart 1973). "Coliforms, fecal coliforms, and fecal streptococci as indicators of water pollution". Water, Air, and Soil Pollution (İngilizce). 2 (1): 85-95. doi:10.1007/BF00572392. ISSN 1573-2932.
- ^ Jin, Guang; Englande, A. J.; Bradford, Henry; Jeng, Huei-Wang (2004). "Comparison of E.Coli, Enterococci, and Fecal Coliform as Indicators for Brackish Water Quality Assessment". Water Environment Research (İngilizce). 76 (3): 245-255. doi:10.2175/106143004X141807. ISSN 1554-7531. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ 14:00-17:00. "ISO 7899-2:2000 Water quality — Detection and enumeration of intestinal enterococci — Part 2: Membrane filtration method". ISO (İngilizce). 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
