İçeriğe atla

50. Türkiye Hükûmeti

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(50. Türkiye Cumhuriyeti Hükûmeti sayfasından yönlendirildi)
I. Çiller Hükûmeti

Türkiye hükûmeti
Kuruluş tarihi25 Haziran 1993
Fesih tarihi5 Ekim 1995
Kişiler ve kuruluşlar
Devlet başkanıSüleyman Demirel
Hükümet başkanıTansu Çiller
Bakan sayısı18
Üye partiler
Meclisteki durumuKoalisyon hükûmeti
(MHP desteğiyle)
247 / 450
Ana muhalefet partisiAnavatan Partisi
Ana muhalefet lideriMesut Yılmaz
Tarihçe
SeçimEkim 1991
Yasama dönemi19. dönem
Öncül49. Türkiye Hükûmeti
Ardıl51. Türkiye Hükûmeti

50. Türkiye Hükûmeti veya I. Çiller Hükûmeti, Doğru Yol Partisi Genel Başkanı ve İstanbul Milletvekili Tansu Çiller'in başkanlığında, 25 Haziran 1993 tarihinde kuruldu. Doğru Yol Partisi ile Sosyaldemokrat Halkçı Parti (18 Şubat 1995 tarihi itibarıyla Cumhuriyet Halk Partisi) arasında kurulan koalisyon hükûmeti, 5 Ekim 1995 tarihine kadar görev yaptı.[1]

Türkiye'nin 49. hükûmetinin başbakanı DYP'li Süleyman Demirel'di. Süleyman Demirel'in cumhurbaşkanı seçilmesiyle birlikte DYP, Tansu Çiller'i yeni genel başkan olarak seçti ve Tansu Çiller Türkiye'nin 50. hükûmetini kurdu. Türkiye'nin ilk (ve şimdiye kadarki tek) kadın başbakanı oldu. Öte yandan SHP'li Başbakan Yardımcısı Erdal İnönü partisinin liderliğinden istifa ederek koltuğunu Murat Karayalçın'a bıraktı. 1995 yılında SHP ve Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) mevcut CHP adı altında birleşti ve Hikmet Çetin partinin geçici genel başkanı olarak seçildi.[2] 50. hükûmet temelde 49. hükûmetle aynı hükûmet olmasına rağmen, liderlerdeki değişiklik, aşağıdaki tabloda gösterildiği gibi, bakanlarda daha sonra birçok değişikliğe neden oldu.

Görev[3][4] İsim Siyasi Parti
Başbakan Tansu Çiller Doğru Yol Partisi
Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Erdal İnönü
25 Haziran 1993 - 12 Eylül 1993
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Murat Karayalçın
12 Eylül 1993 - 27 Mart 1995
Hikmet Çetin
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Devlet Bakanı ve Hükûmet Sözcüsü Bekir Sami Daçe Doğru Yol Partisi
Devlet Bakanı Ali Şevki Erek
28 Kasım 1993 - 30 Mayıs 1995
Nurhan Tekinel
28 Kasım 1993 - 14 Ağustos 1994
Mehmet Gazioğlu
24 Ekim 1993 - 28 Kasım 1993
Ahmet Esat Kıratlıoğlu
14 Ağustos 1994 - 5 Ekim 1995
Mehmet Gölhan
25 Haziran 1993 - 24 Ekim 1993
Ahmet Şanal
25 Haziran 1993 - 28 Kasım 1993
Nafiz Kurt
Şükrü Erdem
Necmettin Cevheri
Güneş Müftüoğlu
25 Haziran 1993 - 28 Kasım 1993
Aykon Doğan
7 Şubat 1994 - 5 Ekim 1995
Mustafa Çiloğlu
25 Haziran 1993 - 28 Kasım 1993
Yıldırım Aktuna
Cemil Erhan
25 Haziran 1993 - 7 Şubat 1994
Ayvaz Gökdemir
14 Ağustos 1994 - 5 Ekim 1995
Mehmet Ali Yılmaz
28 Kasım 1993 - 15 Temmuz 1994
Abdülbaki Ataç
28 Kasım 1993 - 5 Ekim 1995
Aysel Baykal
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Ziya Halis
27 Mart 1995 - 18 Haziran 1995
Onur Kumbaracıbaşı
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Algan Hacaloğlu
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Salih Sümer
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Türkan Akyol
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Azimet Köylüoğlu
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Mehmet Gülcegün
5 Ekim 1994 - 27 Mart 1995
Bahattin Alagöz
27 Aralık 1994 - 27 Mart 1995
İbrahim Tez
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Önay Alpago
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Erman Şahin
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Fikri Sağlar
27 Temmuz 1994 - 2 Ekim 1994
Mehmet Kahraman
25 Haziran 1993 - 25 Haziran 1994
Adalet Bakanı Mehmet Seyfi Oktay
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Mehmet Moğultay
27 Temmuz 1994 - 5 Ekim 1995
Millî Savunma Bakanı Nevzat Ayaz
25 Haziran 1993 - 24 Ekim 1993
Doğru Yol Partisi
Mehmet Gölhan
24 Ekim 1993 - 5 Ekim 1995
İçişleri Bakanı Mehmet Gazioğlu
25 Haziran 1993 - 24 Ekim 1993
Nahit Menteşe
24 Ekim 1993 - 5 Ekim 1995
Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Mümtaz Soysal
27 Temmuz 1994 - 28 Kasım 1994
Murat Karayalçın
12 Aralık 1994 - 27 Mart 1995
Erdal İnönü
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Maliye ve Gümrük Bakanı İsmet Attila Doğru Yol Partisi
Millî Eğitim Bakanı Nahit Menteşe
25 Haziran 1993 - 24 Ekim 1993
Nevzat Ayaz
24 Ekim 1993 - 5 Ekim 1995
Bayındırlık ve İskan Bakanı Onur Kumbaracıbaşı
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Mustafa Yılmaz
27 Temmuz 1994 - 23 Eylül 1994
Halil Çulhaoğlu
5 Ekim 1994 - 27 Mart 1995
Erman Şahin
27 Mart 1995 - 15 Temmuz 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Halil Çulhaoğlu
15 Temmuz 1995 - 5 Ekim 1995
Sağlık Bakanı Rifat Serdaroğlu
25 Haziran 1993 - 28 Kasım 1993
Doğru Yol Partisi
Kazım Dinç
28 Kasım 1993 - 14 Ağustos 1994
Doğan Baran
14 Ağustos 1994 - 5 Ekim 1995
Ulaştırma Bakanı Mehmet Köstepen
25 Haziran 1993 - 12 Nisan 1995
Nafiz Kurt
12 Nisan 1995 - 29 Mayıs 1995
Ali Şevki Erek
29 Mayıs 1995 - 5 Ekim 1995
Tarım ve Köyişleri Bakanı Refaiddin Şahin
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Mehmet Moğultay
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Nihad Matkap
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Aydın Güven Gürkan
27 Mart 1995 - 4 Haziran 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Ziya Halis
18 Haziran 1995 - 5 Ekim 1995
Sanayi ve Ticaret Bakanı Tahir Köse
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Mehmet Dönen
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Hasan Akyol
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Veysel Atasoy Doğru Yol Partisi
Kültür Bakanı Fikri Sağlar
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Timuçin Savaş
27 Temmuz 1994 - 27 Mart 1995
Ercan Karakaş
27 Mart 1995 - 24 Haziran 1995
Cumhuriyet Halk Partisi
İsmail Cem
7 Temmuz 1995 - 5 Ekim 1995
Turizm Bakanı Abdülkadir Ateş
25 Haziran 1993 - 27 Temmuz 1994
Sosyaldemokrat Halkçı Parti
Halil Çulhaoğlu
27 Temmuz 1994 - 5 Ekim 1994
Şahin Ulusoy
5 Ekim 1994 - 27 Mart 1995
İrfan Gürpınar
27 Mart 1995 - 5 Ekim 1995
Çevre Bakanı Rıza Akçalı Doğru Yol Partisi
Orman Bakanı Hasan Ekinci

CHP'nin 9 Eylül 1995'teki birleşmeden sonraki ilk kurultayında Deniz Baykal partinin yeni lideri oldu. Haziran 1995'te, İstanbul Emniyet müdürü Necdet Menzir'in bir cenaze töreni sırasında yaptığı konuşmada üstü kapalı olarak İnsan Haklarından Sorumlu devlet bakanı CHP'li Algan Hacaloğlu'nu hedef alması hükûmet ortakları arasında gerilime neden oldu. Çiller'in, CHP'nin Menzir'in görevden alınmasına yönelik taleplerini karşılıksız bırakması hükûmetin sonunu getirdi. 20 Eylül 1995'te Çiller ile Baykal arasında yapılan görüşmede hükûmetin sürdürülmesi konusunda anlaşma sağlanamadı.

Bunun üzerine Çiller, 20 Eylül'de hükûmetin istifasını Cumhurbaşkanı Demirel'e sundu. İstifayı kabul eden Demirel, bir gün sonra, hükûmeti kurma görevini yeniden Çiller'e verdi. Çiller öteki parti liderleriyle yaptığı görüşmelerden bir sonuç alamadı ve bir koalisyon ortağı bulamadı. Bunun üzerine azınlık hükûmetinin güvenoyu alabilmesi için, Mecliste temsil edilen küçük partilerle temaslarda bulundu; MHP'den destek sözü alan Çiller bir azınlık hükûmeti kurma yolunu seçti. Çiller'in oluşturduğu DYP azınlık hükûmeti 5 Ekim'de Cumhurbaşkanı Demirel tarafından onaylandı.[5]

  1. ^ "Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri". hurriyet.com.tr. Hürriyet. 17 Mart 2003. 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020. 
  2. ^ Sina Akşin-Bülent Tanör:Türkiye Tarihi Cilt 5,Cem Yayınevi, İstanbul 978-975-406-5428 p.94
  3. ^ "HÜKÜMETLER". web.archive.org. 15 Mayıs 2013. 24 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2024. 
  4. ^ "I. Çiller Hükümeti Bakanlar Kurulu". web.archive.org. 3 Şubat 2012. 3 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2024. 
  5. ^ Türkiye'nin 50 yılı, Tempo Yayıncılık, İstanbul, 1998, p.459