Edille-i şer'iyye
(Şer'i deliller sayfasından yönlendirildi)
 | Bu maddenin tarafsızlığı konusunda kuşkular bulunmaktadır. (Kasım 2016) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
İslamda dinî hükümlerin dayandığı kaynaklara edille-i şer'iyye denir. Bu kaynaklar dört tanedir: kitap, sünnet, icma ve kıyas. Edille-i şer'iyye veya şer'î deliller, en genel anlamda İslâm hukukunun kaynaklarını teşkil eder. Diğer bir ifadeyle edille-i şer'iyye, hüküm çıkarmada başvurulan esaslar olarak da ifade edilir. Kavramın ortaya çıkışı Tebeut Tabiin devrinden sonradır. Üzerinde düşünülmesi veya kavranılmasıyla, istenilen hükme ve sonuca ulâştırân şeydir. Kesin veya zannı olarak genel hüküm ifâde eder.[1]
Edille-i Şer'iyye Kaynakları (Kısaca)
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kitap
- Kur'an'dır.
- Sünnet
- Muhammed'in söz ve davranışlarıdır.
- İcma
- Müctehid imamların dini bir konu üzerinde fikir birliği etmeleridir.
Edille-i Şer'iyye Kaynakları (Daha detaylı)
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kitap
- İslâm hukukunda Kur'an yerine kullanılan bir terimdir. Kur'an ise lügatte, okumak anlamında olup, ıstılahta Muhammed'e inen, mushaflarda yazılı olan ve en ufak bir şüphe olmaksızın mütevâtir olarak nakledilen, Allah'ın sözü (kelâmullah) anlamında kullanılır.[3]
- Sünnet
- Sünnet, Arap dilinde iyi veya kötü olarak; gidilen, benimsenen yol anlamına gelir. Istılahta ise, Muhammed'in Kur'an dışındaki söz, fiil ve takriri anlamında kullanılır.
- İcma
- İcma lügatte, bir işe azmetme ve bir konuda görüş birliği etme gibi anlamlara gelir. Istılahta ise, Muhammed'in ölümünden sonra bir asırdaki Müctehidlerin, herhangi bir şer'î hüküm üzerinde görüş birliği etmeleri anlamında kullanılmaktadır.[4]
- Kıyas
- Şer'î delillerin dördüncüsü sayılan kıyas; Kitap, sünnet ve icma gibi kesin bilgi ifade etmeyip tecviz edici bir mâhiyete sahiptir. Diğer bir ifadeyle kıyas, yeni bir hüküm ortaya koymayıp, diğer üç delilden biriyle sâbit olan ve delili gizli bulunan bir hükmü ortaya çıkarır.[5]